Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Już od dawna poluję na twórczość Michała Śmielaka i w końcu przyszedł ten moment na sięgnięcie po coś z Jego twórczości. Wybór przypadkowy, bo gdzieś tam na jednym z social mediów, pojawił się post z "Wilczą chatą", więc czumu by nie.

Jako, że nie znam jeszcze pióra Pana Michała, to moje wymagania nie były zbyt wysokie- ma być ciekawie, tajemniczo, intrygująco i ekscytująco. Jak było w rzeczywistości? Dokładnie właśnie tak. Fabuła opierająca się na wielkich emocjach, zarówno głównej bohaterki, jak i czytelnika. Agata- kobieta zdecydowana, zdeterminowana, niezależna i pewna siebie, udaje się w Bieszczady, by tam odetchnąć przed nowym projektem. Samotne przemierzanie gór to idealny sposób na wyciszenie. Niestety, Agata znajduje się w niewłaściwym miejscu i czasie, bo tam wysoko coś się czai. Ulega bardzo niebezpiecznemu wypadkowi i tylko cud, że przeżyła. Tracąc przytomność, myśli tylko o tym, że nie chce umierać. Nagle budzi się w nieznanym miejscu, a tajemniczy mężczyzna zdaje się być jej wybawicielem. Im dłużej Agata przebywa w towarzystwie Piotra, samotnika mieszkającego w odludnej chacie, tym jej reakcja na niego staje się coraz bardziej niekontrolowana. A skoro jest to słynny pisarz kryminalny, którego ubóstwie jej matka, to emocje biorą górę. Nawet, gdy rozum się buntuje, podobnie jak wszystkie rzeczy dookoła niej, a ona staje się główną bohaterką najnowszej powieści Piotra. A to, co czyta, doskonale pokrywa się z teraźniejszymi wydarzeniami.

Jak można się spodziewać, ta historia niemiłosiernie wciąga, otulając nas tą tajemniczą , pełną niepewności atmosferą, podsycając zarazem nasze czytelnicze emocje. I choć nie jest to jakoś zbyt dynamiczna książka, ponieważ akcja toczy się umiarkowanie, to całość pozwala nam bardzo dokładnie zżyć się z jej postaciami, ich uczuciami i przemyśleniami. a tych jest dużo, szczególnie jeśli chodzi o Agatę
Zabrakło mi jedynie rozwinięcia historii Piotra, gdzie w kulminacyjnym momencie stanowiłoby to istną petardę, a tak jest wiele niewiadomych. Mam tu na myśli jego relacje z rodziną, żoną, synem.

I choć już od dłuższego czasu byłam pewna tego, kim jest czarny charakter i na jakim etapie psychicznym jest ta osoba, to zakończenie okazało się mocne, nieprzewidywalne i szokujące zarazem. Super.

Oczywiście, że polecam tę powieść, a sama zamierzam nadrobić zaległości w twórczości Śmielaka.

Już od dawna poluję na twórczość Michała Śmielaka i w końcu przyszedł ten moment na sięgnięcie po coś z Jego twórczości. Wybór przypadkowy, bo gdzieś tam na jednym z social mediów, pojawił się post z "Wilczą chatą", więc czumu by nie.

Jako, że nie znam jeszcze pióra Pana Michała...

Rozwiń

Zwiń

W "Kasztanowie" Konrada Modrzejewskiego mocno zaintrygowała mnie postać komisarza Filipa Schillera. Bohatera, który przyciąga śmierć niczym magnes. Zastanawiałam się na kogo kostucha wskaże swój pazur tym razem w "Okrze", bo to oczywiste, że ktoś z najbliższego otoczenia komisarza zginie. Niestety, ten element tym razem już nie przypadł mi do gustu.

Fabuła drugiego tomu, dla mnie okazała się mniej chaotyczna niż jej poprzednik, co uważam za duży plus. Kolejna mała miejscowość, do której wcale nie tak łatwo się dostać. A więc wszystko to, co wydarzy się na wyspie Okra, zostaje na wyspie. Wyspie, która choć podupada coraz bardziej, to swój mroczny urok i uznanie znajduje na corocznym festiwalu horroru, na który zjeżdża się całkiem sporo młodzieży. Czy brutalne zabójstwo trójki nastolatków, zaprzepaści plany władz na reklamę ich wyspy? Czy tutejszy festiwal nie jest aby idealnym miejscem dla mordercy na ponowny atak? Jak w tym wszystkim odnajdzie się komisarz Filip z nowym partnerem Tomkiem oraz z technikiem kryminalnym w cywilu- Sarą? Gwarantuję, że czeka Was sporo emocji.

Fabuła, choć ma swój mroczny charakter, to jednak okazała się dla mnie nieco zbyt niedopracowana. Od samego początku miałam swoje mocne typy, co do mordercy i w znacznym stopniu się one potwierdziły. Nie rozumiem postawy policji w stosunku do dozorcy cmentarza. W normalnych okolicznościach, tych realnych, to on już dawno odsunięty były z funkcji. a kto wie czy i nie zamknięty w więzieniu. Jego zachowanie, jak i stosunek innych do jego poczynań, dla mnie wypada irracjonalnie.

Bohaterowie, no cóż- jakoś mniej mnie do siebie przekonują, stając się coraz bardziej sztuczni. Wzajemna relacja Filipa i Sary także jakoś naciąganie wypada. Coś tam iskrzy, ale nadziei nie ma. Zresztą tak chyba byłoby lepiej i bardziej wiarygodnie.

Akcja umiarkowana, dopiero od połowy jakoś tam przyspiesza, ale bez szalu. Niemniej jednak, całość czyta się dobrze, szybko i nawet lekko. "Okra" to na chwilę obecną ostatni tom tej serii, ale czy będzie ciąg dalszy- wiele na to wskazuje. Ja chyba jednak na tym etapie podziękuję.

W "Kasztanowie" Konrada Modrzejewskiego mocno zaintrygowała mnie postać komisarza Filipa Schillera. Bohatera, który przyciąga śmierć niczym magnes. Zastanawiałam się na kogo kostucha wskaże swój pazur tym razem w "Okrze", bo to oczywiste, że ktoś z najbliższego otoczeni...

Rozwiń

Zwiń

Zupełnie przypadkowo trafiłam na serię z Filipem Schillerem autorstwa Konrada Modrzejewskiego na EmpikGo, a że skusiły mnie opinie innych oraz ciekawy opis fabuły, postanowiłam zaryzykować. I tak niedawno sięgnęłam po "Kasztanowo".

Jak na debiut literacki, to wypadł on bardzo dobrze. Fabuła osadzona jest w małej miejscowości, co maj swój urok. Zamknięta społeczność, w której każdy się zna i wzajemnie kryje, zmowa milczenia nie jest tutaj niczym wymyślnym, zaś obcy traktowanie są jak najwięksi wrogowie. Mroczna atmosfera nabiera kształtów, gdy w pobliskim lesie jeden z nastolatków zauważa zmasakrowane zwłoki mężczyzny. Tutejsza policja bardzo szybko przekazuje sprawę wyżej i tak oto w Kasztanowie pojawia się komisarz Filip Schiller. Policjant, który niedawno był jednym z najlepszych śledczych, a teraz jest wrakiem człowieka. Dlaczego Ci z wyższych stołków postanowili właśnie jego wysłać do tej sprawy? Odpowiedź poniekąd znajdziemy w książce, a resztę musimy sobie dopowiedzieć.
Akcja początkowo nabrała bardzo wyrazistego tempa, dzięki czemu wątek kryminalny zawładnął mną aż do końca. Oczywiście później coś się uspokoiło, stanęło, a następnie ruszyło z kopyta ze zdwojoną siłą. I tutaj niejednokrotnie gubiłam się w fabule i jej bohaterach, nie wiedząc o kim właśnie czytam. Ale to było całkiem przyjemne uczucie. Zakończenie jak dla mnie nieco zbyt przerysowane, intryga zbyt zawiła, a ilość czarnych charakterów w jednym miejscu, stała się dla mnie przytłaczająca. To takie małe minusy.

Jeżeli chodzi o głównych bohaterów, to mam w stosunku do nich nieco mieszane uczucia. Z jednej strony mnie fascynują, ekscytują, mają swoją charyzmę, zaś z drugiej- wiele ich zachowań mnie irytuje, niektóre są wręcz surrealistyczne. Ta wzajemna relacja między Filipem a Bartoszem, z którym wspólnie prowadzi śledztwo, jest nieobliczalna. Oboje nie mają do siebie za grosz zaufania, manipulując sobą, okłamując, wykorzystując, a w kulminacyjnym momencie, nawet grożąc sobie bronią. A jednak pojawia się między nimi nić zrozumienia, przez co stanowią doskonały duet. No i jeszcze genialna pani technik kryminalistyki, która spaja tą parę. I tak powstaje genialne trio śledczych, które niestety nie ma świetlanej przyszłości przed sobą.

Przyznam, że ta historia mnie zaciekawiła i z chęcią sięgnę po jej kontynuację. I to już za chwilę.

Zupełnie przypadkowo trafiłam na serię z Filipem Schillerem autorstwa Konrada Modrzejewskiego na EmpikGo, a że skusiły mnie opinie innych oraz ciekawy opis fabuły, postanowiłam zaryzykować. I tak niedawno sięgnęłam po "Kasztanowo".

Jak na debiut literacki, to wypadł on bardzo d...

Rozwiń

Zwiń

„Medea z Wyspy Wisielców” Magda Knedler – tutaj wszyscy zachwycają się pięknym papierowym wydaniem książki oraz jej zawartością. Ja miałam przyjemność zapoznać się z nią w formie ebooka, więc nie ocenię wyglądu( chyba że kiedyś wpadnie w moje ręce w tej wyjątkowej oprawie). Ta przyjemność nie była upozorowana, bo całość wypadła znakomicie.

Młoda, zdolna, ambitna i pracowita dziewczyna, miała ten niefart urodzić się z biednej rodzinie, którą dopadła tragedia. Tragedia, z której ocalała jedynie Medea. Już od najmłodszych lat zdana wyłącznie na siebie. Swoją urodą przyciągała zarówno uwagę mężczyzn, jak i zazdrość innych kobiet. Poniewierana, szykanowana i wykorzystywana, tak skończyła się jej niewinność. Uciekając od ciężkich warunków, trafia jako służąca na niechlubną Wyspę Wisielców. Początki nie należą do najgorszych, jednak jeden z jej mieszkańców ma wobec Mady pewne zacne plany. Z opresji wyrywa ją nowy ogrodnik, do którego zapałała silnym uczuciem i to z wzajemnością. Razem opuszczają wyspę, rozpoczynając nowe życie. Piękne, pełne miłości, szacunku i uznania wśród innych- niestety tylko do czasu. Johann bardzo się zmienia, jego uczucie wobec Mady również. Duży wpływ ma na to jego zamożny ojciec z żoną. I tak z każdą chwilą Medea znajduje się coraz bliżej tragedii, w której na szali jest jej życie.
Autorka w ciekawy sposób połączyła elementy mitologii greckiej z prawdziwym obrazem przedwojennego Śląska oraz literacką fikcją, w jedną spójną całość. Mam podziały klasowe, wyzyskiwanie biedniejszych, a wszystko to osadzone w nowoczesnej adaptacji mitu o „Medei”. Jak można przypuszczać, nie ma tutaj szczęśliwego zakończenia, którego czytelnicy tak bardzo by chcieli dla naszej głównej bohaterki. Bohaterki, która w pełni zasługuje na miłość, dobroć i szacunek. Mam nadzieję, że kontynuacja będzie zawierała dla niej pomyślne życie.
Ta książka jest zarazem piękna, wzruszająca, ale i tragiczna, mroczna. Nie brakuje w niej przeróżnych emocji, które wpływają na wrażenie z czytania. I nawet nie zauważyłam, jak dobrnęłam do jej końca. Końca, które może okazać się lepszym początkiem dla Mady, a to okaże się już niebawem. Polecam i z niecierpliwością czekam na drugi tom.

„Medea z Wyspy Wisielców” Magda Knedler – tutaj wszyscy zachwycają się pięknym papierowym wydaniem książki oraz jej zawartością. Ja miałam przyjemność zapoznać się z nią w formie ebooka, więc nie ocenię wyglądu( chyba że kiedyś wpadnie w moje ręce w tej wyjątkowej oprawie). Ta przyjemność ...

Rozwiń

Zwiń