Cudowna. Piękna. Głęboka. Znalazłam w niej dużo kawałów mnie

Cudowna. Piękna. Głęboka. Znalazłam w niej dużo kawałów mnie

Pierwszy raz opis "książka inna niż wszystkie" okazała się prawdą. Trudno nawet napisać o czym jest - trochę o tym że wszystko dzieje się po coś. Najlepiej chyba opisuje ją cytat ze strony 82 że to "odpowiedź na pytania o istnienie Boga, pogodę w Gdańsku za miesiąc i o to dlaczego dziś podczas obiadu wybrano kompot śliwkowy, a nie z jabłek. " Bardzo polecam.

Pierwszy raz opis "książka inna niż wszystkie" okazała się prawdą. Trudno nawet napisać o czym jest - trochę o tym że wszystko dzieje się po coś. Najlepiej chyba opisuje ją cytat ze strony 82 że to "odpowiedź na pytania o istnienie Boga, pogodę w Gdańsku za miesiąc i o to dlaczego dziś podczas obiadu wybrano kompot śliwkowy, a nie z jabłek. " Bardzo...

Jak zwykle, Jakub Małecki zabiera czytelnika w podróż emocji, różnych światów i wymiarów. Ciarki na skórze...

Jak zwykle, Jakub Małecki zabiera czytelnika w podróż emocji, różnych światów i wymiarów. Ciarki na skórze...

Przytulam 255 stron oprawionych w enigmatyczną okładkę i płaczę.
Tego bólu nie da się oswoić. Przytulam Autora każdą myślą, powtarzając: "niech i mnie ktoś przytuli."

Wpis zamierzałam rozpocząć od pytania czy jest coś lepszego niż zapach świeżo zaparzonej kawy?
I odpowiedzieć: "tak. Kolejna książka Jakuba Małeckiego."
Bo tego, że będzie dobra byłam pewna już po dotknięciu okładki opuszkami palców.

Na to, co czuje teraz nie byłam gotowa.
Na szarość. Biel. Kształt emocji.
Na to jak wiele bólu w czytelniku może wywołać kilka krótkich zdań, w których Autor mówi Nam o sobie więcej niż kiedykolwiek wcześniej.

Z ogromnego szacunku do Niego i tych, którzy tę literacką niepojętość mają jeszcze przed sobą nie napisze nic odnośnie fabuły, ale musiałam dodać dziś ten wpis. Bo chcę to tu zatrzymać. Na pamiątkę.
Na zachwyt. Ból. I rozpacz. Na to, co w literaturze niepojęte. Balansowanie na krawędzi "oszustwa", po którym nie jest się już tą samą osobą.

Siedzę tak już kilkanaście minut. Wcześniej łudziłam się, że książkę można podsumować jednym ze zdań w niej zawartych: "Siedziałem tak, zastanawiając się, ile jeszcze podobnych tytułów jest na świecie. Byłem przekonany, że niezbyt wiele, bo przecież wtedy wszyscy nic tylko by czytali."

Lecz to nadal za mało. Dlatego to nie jest moje ostatnie słowo. Wrócę tu jeszcze, gdy mój własny Kształt wypowie kolejne słowo. Podpowie co powinnam napisać. Jak skomentować nienazywalny stopień wrażliwości wymykający się wszelkim definicjom.

Panie Jakubie, dziękuję za najbardziej intymną rozmowę z możliwych.

Przytulam 255 stron oprawionych w enigmatyczną okładkę i płaczę.
Tego bólu nie da się oswoić. Przytulam Autora każdą myślą, powtarzając: "niech i mnie ktoś przytuli."

Wpis zamierzałam rozpocząć od pytania czy jest coś lepszego niż zapach świeżo zaparzonej kawy?
I odpowiedzieć: "tak. Kolejna książka Jakuba Małeckiego."
Bo tego, że będzie dobra byłam pewna już po...

Bardzo osobista.

Bardzo osobista.

Po przeczytaniu"Korowodu" musiałam odczekać dobę, aby móc cokolwiek napisać o swoich wrażeniach, gdyż wzruszenie, jakie odczuwałam po lekturze i emocje jakie we mnie tkwiły sprawiały, że nie potrafiłam się wysłowić. Teraz zresztą też każde słowo o niej wydaje się być płytkie.

Dla mnie ta książka to sztuka w czystej postaci. Niezwykle wrażliwy, wręcz intymny zapis historii ludzkich. Każda z tych opowieści odnosi się do swej poprzedniczki i jest z nią powiązana, a przy tym każda różni się pod względem stylu. To naprawdę prawdziwy artyzm, aby w tak piękny i delikatny sposób opisywać życie. Odnoszę wrażenie, że to najbardziej osobista książka autora, który niejako pozwolił czytelnikowi zajrzeć w głąb siebie.

Po przeczytaniu"Korowodu" musiałam odczekać dobę, aby móc cokolwiek napisać o swoich wrażeniach, gdyż wzruszenie, jakie odczuwałam po lekturze i emocje jakie we mnie tkwiły sprawiały, że nie potrafiłam się wysłowić. Teraz zresztą też każde słowo o niej wydaje się być płytkie.

Dla mnie ta książka to sztuka w czystej postaci. Niezwykle wrażliwy, wręcz intymny zapis...

Pierwsze cztery części były ‘tylko’ OK ale część V to mistrzostwo świata!

Pierwsze cztery części były ‘tylko’ OK ale część V to mistrzostwo świata!

. . . . . . . . . . .










. . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . .










. . . . . . . . . . .

Co można napisać o książce, która jest tak intymna, że czytelnik chwilami wręcz wstydzi się ją czytać?

Ba, w której czytelnik nie czuje się czytelnikiem, a towarzyszem historii i jej bohaterów.

To nie jest ta słynna już małeckość w stylu czy w konstrukcji powieści. W tej książce jest po prostu pan Jakub Małecki.

Historia, w której szukasz siebie w bohaterach. W której czekasz, aż dotrze do Ciebie, że jesteś nimi wszystkimi i żadną z postaci jednocześnie. W której czujesz, że znalazłeś/ znalazłaś swoje miejsce, a kolejne strony “Korowodu” otulą miękimi słowami, w których czai się każda emocja, o jakieś możesz myśleć.

Jestem przeczołgana emocjonalnie ostatnimi dwiema częściami tej historii. Czuję, że tą książką weszłam w rejony, w których nigdy nie byłam. I nie chcę tego miejsca opuszczać, chcę zostać w “Korowodzie” z tymi bohaterami i dopisać swoją część, idąc ich śladami.

Co można napisać o książce, która jest tak intymna, że czytelnik chwilami wręcz wstydzi się ją czytać?

Ba, w której czytelnik nie czuje się czytelnikiem, a towarzyszem historii i jej bohaterów.

To nie jest ta słynna już małeckość w stylu czy w konstrukcji powieści. W tej książce jest po prostu pan Jakub Małecki.

Historia, w której szukasz siebie w bohaterach. W której...

To jedna z tych pozycji do których mierzy się wszystko co czytane później.
Zachwycająca spokojem, ciszą i niedopowiedzeniem.
Fascynujące jak w tak stosunkowo niewielkim formacie można zawrzeć tyle piękna.
Esencja twórczości Autora.
Cudo.
Chapeau bas Kuba...

To jedna z tych pozycji do których mierzy się wszystko co czytane później.
Zachwycająca spokojem, ciszą i niedopowiedzeniem.
Fascynujące jak w tak stosunkowo niewielkim formacie można zawrzeć tyle piękna.
Esencja twórczości Autora.
Cudo.
Chapeau bas Kuba...