Potrzebowałam czegoś zajmującego głowę i Artur Żak stanął na wysokości zadania, tylko dlaczego do jasnej Anielki, są tu miasta z mojego poprzedniego życia? „Kołatanie” przenosi nas głównie do lat 90. Piotrek świeżo po maturze jedzie do babci na wieś. Takie mini wakacje przed egzaminami na studia. Nie ma bladego pojęcia, że decydując się na wyjazd, zmieni swój los. Na jego drodze staje dziewczyna, z pozoru niedostępna, ale już pierwsze, przypadkowe spotkanie wywołuje u obojga jakąś magiczną iskrę. Mogłoby się wydawać, że znamy ten scenariusz, nic nas nie zaskoczy, a jednak! Już na dzień dobry Piotr musi ogarnąć dość osobliwy obiad w towarzystwie ducha, a to ledwie początek zjawisk, które będą miały tu miejsce. Druga oś czasowa wprowadza garść zjawisk paranormalnych, gdzie prym wiedzie Dusza Bronka. Przeszłość okazuje się niebezpieczną krainą mroku, z której wyłaniają się pokoleniowe traumy, które wnikają w kolejne osoby, wżerając się w ich DNA jeszcze w życiu płodowym.

Jest w tej książce zwykła rzeczywistość, jest mrok, mary, ale i światło, miłość i Anioły, którym najpiękniej śpi się w chłopskich chatach. Pod płaszczykiem realizmu magicznego mamy tu sporo wątków psychologicznych, nad którymi warto się pochylić. Z uwagi na prosty język powieść tę umieściłabym na półce z bardzo dobrej jakości literaturą młodzieżową, która niesie ze sobą coś więcej niż tylko wakacyjną przygodę. Poza tym samo wydanie robi wrażenie, ta okładka, te brzegi...

„Ból zawsze szuka ujścia, bo sam w sobie niszczy wszystko, a przede wszystkim tego, kto go nosi ”.

„Gdyby ktoś zapytał Duszy Bronka, co stanowi o życiu, odpowiedziałby bez wahania, że codzienne przeżywanie cudu poranka”.

IG @angelkubrick

Potrzebowałam czegoś zajmującego głowę i Artur Żak stanął na wysokości zadania, tylko dlaczego do jasnej Anielki, są tu miasta z mojego poprzedniego życia? „Kołatanie” przenosi nas głównie do lat 90. Piotrek świeżo po maturze jedzie do babci na wieś. Takie mini wakacje przed egzaminami na studia. Nie ma bladego pojęcia, że decydując się na wyjazd, zmieni swój los. Na jego...

Jestem w głębokim szoku. Zachwyciło mnie wydanie i opis wydawcy, ale nie spodziewałam się czegoś takiego. Dzięki uprzejmości wydawnictwa przeżyłam niesamowitą ucztę literacką i cieszę się, że poraz kolejny przekroczyłam swoje bezpieczne pudło czytelnicze by zapoznać się z tą fascynującą lekturą.

Wraz z głównym bohaterem przenosimy się do lat dziewięćdziesiątych. Jest to bliski mi klimat, bowiem urodziłam się na ich początku i moje wakacje na wsi przypominały te, które przeżywał Piotr. Pozwoliło mi to się utożsamić z bohaterem, którego marzycielska i filozoficzna natura wbrew moim obawom okazała się przyciągać.
Choć Piotrowi przychodzi pogodzić się z bolesną stratą, decyduje się na wakacje przenieść do Strugi, by zaopiekować się owdowiałą babcią. Wraz z wyjazdem na wieś powracają dawne zabobony, przekonania i duchy przeszłości. A nawet dusze.
Piotr doświadcza rzeczy niesamowitych, ale bardziej z pogranicza tych freudowskich niesamowitości aniżeli fantastyki. Przeżywamy te wakacje z Piotrem, ale przede wszystkim zagłębiamy się w ludzką naturę, pokrętne ścieżki losu, popychane palcem Bożym. W tym całym rozważaniu nad życiem jest i śmierć, a także zaświaty. Przytaczane opowieści są przejmujące, bolesne i niełatwe, tak jak i niełatwe było życie mieszkańców Strugi.
Urzekł mnie styl pisania autora, jego umiejętne lawirowanie między folklorem a chrześcijaństwem, sposób w jaki przecina te światy i sprawia, że wydają się realne. Któż z nas nie zna przesądów? Któż z nas nie słyszał ludowych mądrości z ust naszych babć i prababć? Kto choć raz nie obawiał się, że coś przyniesie nam pecha, bo babcia tak mówiła?
Realizm magiczny okazał się być czymś, co wprawiło mnie w iście filozoficzny nastrój, przy okazji przywołując wspomnienia z dzieciństwa, tęsknotę za tamtymi czasami, a przede wszystkim rozbudziło sentyment i ubolewanie nad tym, że te właśnie ludowe mądrości powoli odchodzą w zapomnienie.
Polecam wam z całego serca!

Jestem w głębokim szoku. Zachwyciło mnie wydanie i opis wydawcy, ale nie spodziewałam się czegoś takiego. Dzięki uprzejmości wydawnictwa przeżyłam niesamowitą ucztę literacką i cieszę się, że poraz kolejny przekroczyłam swoje bezpieczne pudło czytelnicze by zapoznać się z tą fascynującą lekturą.

Wraz z głównym bohaterem przenosimy się do lat dziewięćdziesiątych. Jest to...

Niespokojne duchy nie potrafią opuścić życia, nawet gdy pozbawione są sprawczej mocy. Stają się obserwatorami życia, którzy wraz z domowym aniołem stróżem czuwają nad codziennością krewnych. Obserwują koleje losu oraz ludzkie dramaty, a kulminacja przeszłych tragedii szuka rozwiązania w teraźniejszości.

Teraźniejszość natomiast zaczyna się pod koniec dwudziestego wieku i pędzi do przodu. Piotrek czas nauki do egzaminu na studia spędza u babci, która rozmawia ze zmarłym mężem. Sceneria wiejska wcale nie sprzyja odprężeniu, bo w mroku czai się cień, bo przeszłość to nie tylko dodatkowe nakrycie przy stole. To również groźba wiszącej nad wszystkimi tragedii.


„Kołatanie“ to książka, która ginie w tłumie powieści na fali realizmu magicznego polskiej wsi. Po pierwsze została wydana przez wydawnictwo znane nielicznym (Dobra Literatura),po drugie stanowi jeden z początkowych kroków Artura Żaka w stronę bycia pisarzem (w tym przypadku termin oznaczający zawód, nie samą pasję do tworzenia). Ginie też pod względem zawartości, gdy porównamy ją do kunsztu, z jakim napisane są książki Agnieszki Kuchmister czy Justyny Hankus. Wszystko to sprawia, że łatwo „Kołatania“ nie dostrzec, choć jest to tytuł dobrym, bardo angażujący. Taki, który zaczęłam czytać i skończyłam dopiero po ostatniej kropce.

Spodobała mi się koncepcja dobra oraz zła czy przeszłości, teraźniejszości i przyszłości, które nieustannie się przeplatają. Niełatwe relacje między ludźmi zawsze powieść ubarwiają, a niesztampowe pomysły potrafią przyciągnąć uwagę czytelnika. Ogólnie „Kołatanie“ to dobry tytuł i osobiście spędzony z nim czas uważam za udany. Nie wiem, na jak długo powieść będzie żyła w mojej pamięci, ale nawet dla samej chwilowej przyjemności, jaka płynęła z lektury, uważam, że było warto. Ale to bardzo moje klimaty. Rewelacyjnie się odnajduję w takim realizmie magicznym.

Niespokojne duchy nie potrafią opuścić życia, nawet gdy pozbawione są sprawczej mocy. Stają się obserwatorami życia, którzy wraz z domowym aniołem stróżem czuwają nad codziennością krewnych. Obserwują koleje losu oraz ludzkie dramaty, a kulminacja przeszłych tragedii szuka rozwiązania w teraźniejszości.

Teraźniejszość natomiast zaczyna się pod koniec dwudziestego wieku i...

"Fascynująca powieść obyczajowa w nurcie realizmu magicznego, oddająca klimat słowiańskich wierzeń i zabobonów, które przeplatają się z wiarą chrześcijańską".
.
Ten krótki opis, idealnie oddaje klimat tej książki. Mamy tu lata 90. XX wieku, Piotr przygotowuje się do egzaminów na studia ale przed tym, spędza czas na wsi u babci, która niedawno została wdową i ani myśli opuścić swój dom i wyjechać do syna do miasta...
.
Powrót Piotra na wieś, gdzie spędzał wesołe dzieciństwo aż do przykrego incydentu, które zakończyły te wyjazdy, to powrót do dawno zapomnianych zdarzeń i wspomnień. Znajome rodzinne historie i te, które dopiero nasz bohater odkryje, niesamowicie wpłyną na jego życie. Ale ta książki to nie tylko opis historii Piotra, ale też jego dziadka Bronka, a raczej jego duszy, która po jego śmierci, błąka się po Strudze, wspomina i szuka sprawiedliwości.
.
Od razu zaznaczam, że na pewno nie jest to powieść dla każdego, choć mi bardzo się podobała. Jest tutaj dużo przemyśleń o ludzkim losie, o duszy, o Aniołach Stróżach - bardzo podoba mi się wykreowany przez autora świat w którym nawet wieś ma swojego Anioła Stróża. I jest też tutaj Cień - zło, które może przyjmować różne postacie i wydaje się że zawsze zwycięża...
.
No i mamy tu słowiańskie/ludowe wierzenia i zabobony dotyczące np. strzyg, wilkołaków, zmór itp. babcia głównego bohatera jest tutaj specjalistką.
.
Jest tutaj jakaś melancholia, czuć tęsknotę do wsi, do prostego życia według pradawnych prawd i natury. Historie tu opisane sięgają czasów II wojny światowej i jeszcze dalej wstecz, widać wyraźnie jak się łączą i jak każdy wybór przynosi odbicie w przyszłości.
.
Bardzo polecam tę pozycję, choć nie spodziewajcie się wysypu słowiańskich demonów one są tutaj wspominane, ale raczej w kontekście obrony przed nimi, choć niektóre historie babki Piotra, są naprawdę przerażające.

"Fascynująca powieść obyczajowa w nurcie realizmu magicznego, oddająca klimat słowiańskich wierzeń i zabobonów, które przeplatają się z wiarą chrześcijańską".
.
Ten krótki opis, idealnie oddaje klimat tej książki. Mamy tu lata 90. XX wieku, Piotr przygotowuje się do egzaminów na studia ale przed tym, spędza czas na wsi u babci, która niedawno została wdową i ani myśli...

📚 Kołatanie
✒ Artur Żak
📓 Wydawnictwo Dobra Literatura
Współpraca barterowa

"Kiedy diabeł przeniósł się się na ziemię, zaczął ją zmieniać. Najpierw zaprosił całe nocne plugastwo, które żyje na pograniczu życia i śmierci. Wszystkie strzygi, topielice i biedę... Ale tego było mu mało. Zaczął sprowadzać najgorsze gadziny i dopuścił, aby dusze ludzkie mógłby w nie wchodzić i aby zalęgły się w nich wampiry , wilkołaki.."
*****

Nurt realizmu magicznego, czy znacie? Czytaliście już książkę w tym klimacie ? Przyznam się , że nigdy nie miałam do czynienia z takim nurtem. Nie wiedziałam czego mogę się spodziewać i jak to odbiorę.
I wiecie co? Odnalazłam się w tym idealnie! Jednak warto poszerzać horyzonty i próbować czegoś nowego.
🌳 Niezwykle trudno jest mi odpowiedzieć Wam o czym jest ta książka... akcja przeplata się z opowieściami Piotrka, który stracił ukochanego dziadka i odwiedza swoją babcię, by pomóc jej oswoić się z żałobą.
Oraz jest także opowieścią duszy Bronka, zmarłego dziadka.
🌳Jest tutaj także dużo tematów społecznych i politycznych. Czasy Solidarności A także komunizmu.
🌳Dusza Bronka spotyka na swojej drodze inne dusze, min swojego zmarłego przyjaciela, a także próbuje zwrócić do Źródła duszę dzieci i cierpiących kobiet. Obserwuje też zmagania żywych ze strasznymi problemami, zabobonami jak np. młoda kobieta, która zostaje włożona do nagrzanego pieca, by wypędzić z niej diabła.
🌳Mnóstwo refleksji, zadumy nad życiem. Piękny i poruszający język , co mnie zachwyciło to fakt, że mimo właśnie wzniosłego języka, jest on łatwo przyswajalny.
🌳Są też Anioły, strzygi, cień....
🌳Piękna relacja z dziadkami, obraz wsi. Duchy i dusze przewijają się wokół nas opowiadając o tym , co ulotne...
🌳I jest też buk, drzewo samobójców....
🌳Warto też dodać, że książka jest też wyjątkowa na zewnątrz. Nie tuzinkowa okładka kartonowa z barwionymi brzegami , które tworzą las...
🌳Niesamowita wędrówka przez wzniosłe słowa sprawi, że lektura stanie się tą, której nie da się zapomnieć.

Opis wydawcy:
Fascynująca powieść obyczajowa w nurcie realizmu magicznego, oddająca klimat słowiańskich wierzeń i zabobonów, które przeplatają się z wiarą chrześcijańską.

Lata dziewięćdziesiąte XX wieku. Dziewiętnastoletni Piotr przygotowuje się do egzaminu na studia, spędzając czas na wsi, u babci, która niedawno została wdową. Zauważa, że staruszka stawia na stole trzy nakrycia, tłumacząc że w domu wciąż przebywa duch jego ukochanego dziadka Bronka i jemu też należy się talerz. Piotr bierze to za dziwactwo. Podobnie podchodzi do wierzeń babci. Boginki, strzygi, wilki, wilkołaki i zmory traktuje niczym wymysły. A jednak nadchodzi dzień, kiedy Piotr słyszy wycie wilka przyprawiające o dreszcze. I już nie sprzeciwia się babci, gdy ta zapala gromnicę.

Bronek po śmierci dostrzega ludzi i rzeczy, których za życia nie widział. Przywołuje wspomnienia pomagające zrozumieć sens wielu wydarzeń. Jego dusza pozostaje blisko rodziny. Wszak tyle jest do zrobienia. Do ustrzeżenia. Bo przecież Piotr właśnie się zakochał. A Bronek – jako dusza – już wie, że będzie z tego nieszczęście. I jest jeszcze Cień…

Kołatanie jest powieścią mocno osadzoną w historii, będącej ważnym tłem dla wydarzeń. Autor przenosi nas do małej wioski w województwie łódzkim, odsłaniając rzeczywisty obraz polskiej wsi i jej mieszkańców z czasów wojny, powojennych i komunistycznych. Pokazuje transformację ustrojową i zagubienie ludzi, którzy nie potrafili odnaleźć się w nowej rzeczywistości.

📚 Kołatanie
✒ Artur Żak
📓 Wydawnictwo Dobra Literatura
Współpraca barterowa

"Kiedy diabeł przeniósł się się na ziemię, zaczął ją zmieniać. Najpierw zaprosił całe nocne plugastwo, które żyje na pograniczu życia i śmierci. Wszystkie strzygi, topielice i biedę... Ale tego było mu mało. Zaczął sprowadzać najgorsze gadziny i dopuścił, aby dusze ludzkie mógłby w nie wchodzić i...

Muszę przyznać, że to dość nietypowa książka. Nietypowa, ale bardzo dobra. Klimatyczna, owiana tajemnicą i magią. Autor odwzorował idealnie to w co kiedyś wierzono.. Wilkołaki, zmory i inne zabobony.

Zdecydowanie trudno jest się oderwać. Fabuła niebanalna, wciąga od pierwszych stron, jest trochę niepokojąca i intryguje. Pojawiają się także bolączki życia na wsi.. oraz problemy życia codziennego. Cierpienie, alkoholizm, przemoc i śmierć. Autor świetnie połączył realizm magiczny z wątkiem obyczajowym. Całość idealnie dopracowana, bardzo refleksyjna i poruszająca. Bardzo polecam.

Muszę przyznać, że to dość nietypowa książka. Nietypowa, ale bardzo dobra. Klimatyczna, owiana tajemnicą i magią. Autor odwzorował idealnie to w co kiedyś wierzono.. Wilkołaki, zmory i inne zabobony.

Zdecydowanie trudno jest się oderwać. Fabuła niebanalna, wciąga od pierwszych stron, jest trochę niepokojąca i intryguje. Pojawiają się także bolączki życia na wsi.. oraz...

Realizm magiczny w naszym, słowiańskim wydaniu.
Mamy codzienność i namacalną rzeczywistość, a z drugiej strony magię, zabobony, wierzenia i rytuały. Wspaniały miks. Oba światy funkcjonują obok siebie, a czasem się przenikają.

Historia chłopca, a potem młodego mężczyzny. Przyjeżdża na wieść, by zaopiekować się owdowiała niedawno babcią. Jeszcze nie wie, ile ta wizyta mu da. Nie wie, że dzięki babci skonfrontuje się z innym wymiarem świata. Babcia jest tu łączniczką między tymi światami. Jest kobietą wiedzącą i widzącą. Przewiduje przyszłość. Wie dużo więcej i widzi dużo więcej.

Do tego polskie realia końca XX wieku, prowincja w centralnej Polsce, typowe polskie rodziny, w których nie zawsze dzieje się dobrze i cudowne wakacje na wsi. Wspomnienia o wakacjach przywołają uśmiech na twarzach wielu z Was.

Nie ma nudy. Są też strzygi, wilkołaki, duchy, upiory i cień.
Są talerze na stole ustawiane dla zmarłych, miseczki z mlekiem zostawiane na progu, zapalanie gromnice i jest wycie wilków. Jest rozpacz, samotność, dorastanie i starość, są rozliczenia, czary i kołatanie. Jest życie tu i teraz, i uważność, która pozwala przewidywać przyszłość.

Ponadto, książka jest bardzo ładnie wygadana. Barwione brzegi, wyjątkowa okładka, ilustracje na wyklejkach.

Porusza, pobudza fantazję, przenosi nas do krainy naszego dzieciństwa.
Sprawiła mi ogromną przyjemność. Odkładam na półkę z ulubionymi.

Realizm magiczny w naszym, słowiańskim wydaniu.
Mamy codzienność i namacalną rzeczywistość, a z drugiej strony magię, zabobony, wierzenia i rytuały. Wspaniały miks. Oba światy funkcjonują obok siebie, a czasem się przenikają.

Historia chłopca, a potem młodego mężczyzny. Przyjeżdża na wieść, by zaopiekować się owdowiała niedawno babcią. Jeszcze nie wie, ile ta wizyta mu...

Końcówka XX wieku. Piotr przygotowuje się do egzaminów na studia. Wakacje spędza u dawno nieodwiedzanej babci w małej Strudze, która niedawno odwowiała i rodzina uznała, że starsza kobieta potrzebuje opieki. Babcia stawia na stole trzy nakrycia, tłumacząc, że jej mąż wciąż jest obecny Duchem, twierdząc, że z nim rozmawia.
Tymczasem Dusza Bronka nie jest gotowa do odejścia, ze względu na niezałatwione sprawy. Błąka się po okolicach, wspominając barwne życie mężczyzny - sieroctwo, opiekę nad młodszym bratem, małżeństwo i wojnę.

🪽

Byłam dość sceptycznie nastawiona do tej książki i kilka razy zamykałam emaila, w którym dostałam propozycję recenzji z zamierzeniem usunięcia go, ale coś mnie powstrzymywało (czyżby Dusza Bronka?). Nie byłam przekonana do całej tej magicznej otoczki - zabobony, wierzenia, jakieś strzygi, Dusze - gdzie mi, osobie, która nade wszystko kocha i szuka w książkach realizmu, do takich klimatów... Ale postanowiłam spróbować i co? PRZEPADŁAM. Książka pisana jest z perspektywy Piotra, młodego człowieka, który dopiero zaczyna dorosłe życie i zmaga się z odrzuceniem ze strony ojca i rówieśników w Strudze, którzy mają go za zadzierającego nosa mieszczucha oraz pierwszą być może prawdziwą miłością, a także z perspektywy Duszy Bronka, jego dziadka, który opowiada łamiące serce historie o ciężkim życiu na wsi podczas wojny i po niej, gdy świetnie miały się wszelkiego rodzaju zabobony typu wyganianie diabła z kobiety za pomocą zamknięcia jej w piecu na przysłowiowe trzy zdrowaśki czy poród w polu, który zakończył się zgonem położnicy.

Sama magia jest niczym delikatny dym ze zdmuchniętej świecy - owiewa czytelnika, budując fantastyczny nastrój. Nie jest to machanie różdżką, nie ma tu smoków czy innych fantastycznych stworzeń, czego obawiałam się najbardziej i z tego względu zastanawiałam się nad czytaniem książki KOŁATANIE , ale obawy okazały się niesłuszne.

Końcówka XX wieku. Piotr przygotowuje się do egzaminów na studia. Wakacje spędza u dawno nieodwiedzanej babci w małej Strudze, która niedawno odwowiała i rodzina uznała, że starsza kobieta potrzebuje opieki. Babcia stawia na stole trzy nakrycia, tłumacząc, że jej mąż wciąż jest obecny Duchem, twierdząc, że z nim rozmawia.
Tymczasem Dusza Bronka nie jest gotowa do odejścia,...

Debiut - nieodkryta tajemnica, ciekawość wrzynajaca się w moje myśli. Newborn wśród literatury. Lubicie debiuty?

Oprócz wspaniałej, prostej, a zarazem przepięknie wydanej książki, przyciągnęła mnie tematyka mistyfikacji i metafizyki. Nie często mam do czynienia z tematyką duchowości. A tutaj było jej sporo.

Piotr, u progu dorosłego życia, styka się ze śmiercią. Ukochany dziadek, u którego, co roku, spędzał wakacje, umiera. Po maturze postanawia zamieszkać z babcią przez pewien czas, by nie czuła się samotna. Okazuje się, że samotności wcale babci Anieli nie doskwiera, bowiem nadal jest z nią dziadek Bronek. Jakim cudem? Czy te fanaberie ze stawianiem na stole dodatkowego talerza są to rzeczywiście tylko wymysły starszej pani? "Wielu uważało moją babcię za wariatkę, bo rozmawiała z duchami i wierzyła w nieracjonalny świat. Wielu się z niej śmiało". Czy słusznie?

Ponoć zmarli nie odeszli. Są tylko niewidzialni. Tej kwestii rozstrzygać nie będę. Wierzę jednak, że nas chronią.

Artur Żak, początkujący autor odważnie wszedł w świat literatury oryginalną tematyką oraz niełatwą treścią. Uchylił rąbka tajemnicy wierzeń i starodawnych zabobonów, przeplatając je z nurtem realizmu magicznego oraz wiejskiego życia na przestrzeni lat. Zastosował metodę retrospekcji dla lepszego zgłębienia zachowań bohaterów. Obserwacja życia wiejskiego z realnej perspektywy Piotra, jak i mistycznej - ducha dziadka, przytacza obraz historycznych wydarzeń, łączących się z teraźniejszością. Dusza nie odejdzie, dopóki nie załatwi czegoś na ziemi. A Cień depcze im po piętach.

Świetny debiut, choć nie zadowoli każdego. Jest on raczej dla wymagającego czytelnika. Pomimo wielu (czasami niewnoszących nic do fabuły) faktów, nie mogłam się od niej oderwać. Jeżeli jesteście ciekawi intrygującej fabuły, sięgnijcie po książkę.

Debiut - nieodkryta tajemnica, ciekawość wrzynajaca się w moje myśli. Newborn wśród literatury. Lubicie debiuty?

Oprócz wspaniałej, prostej, a zarazem przepięknie wydanej książki, przyciągnęła mnie tematyka mistyfikacji i metafizyki. Nie często mam do czynienia z tematyką duchowości. A tutaj było jej sporo.

Piotr, u progu dorosłego życia, styka się ze śmiercią. Ukochany...

.
TYTUŁ: KOŁATANIE
AUTOR: ARTUR ŻAK
WYDAWNICTWO: DOBRA LITERATURA
.
I gdy mam powiedzieć miała jednym zdaniem coś o tej książce trudne by to było zadanie.
Jak każdy szanujący się czytelnik powinien skupić się raczej na treści, ja tym razem na początku, chciałabym opowiedzieć o okładce tej książki. Mam swoje biblioteczce wiele książek nawet, rzekłabym bardzo wiele, jednak tej książce daję numer 1 jeżeli chodzi o okładkę.
Przepiękne kolory, przepiękna grafika i barwione brzegi to z pewnością to, co ujęło mnie swym pięknem już w momencie kiedy chwyciłam książkę do ręki.
Oczywiście i treść jest fascynująca, wciągająca swoją tajemniczością i magicznymi klimatami.
Lata 90 ubiegłego wieku i mieszkający w mieście Piotr który tuż po zdaniu matury trafia na wakacje do swojej babci. Kobieta dopiero co została wdową lecz tak naprawdę nadal żyje w ten sposób jakby mąż przy niej był. Dzieje się to za sprawą tego iż na ziemi została dusza Bronka który przez cały czas czuwa nad swoją żoną .
Ówczesny, wiejski świat widziany oczyma Piotra, zabobony i wierzenia które panują na wsi ale też magia która dzieje się w tej książce za sprawą duszy która w pewnych momentach staje się narratorem, sprawia że książka pomimo braku szalonych zwrotów akcji, staje się niezmiernie ciekawa i wciągająca.
Piękna to opowieść, łącząca ze sobą nurty realizmu,wiary chrześcijańskiej, zabobonów i spojrzenia na to wszystko młodego wówczas człowieka. W tle wyjące wilki, zapalana przez babcię gromnica i motyle w brzuchu, które właśnie poczuł Piotr względem Lidki.
Czytelnicza uczta w przepięknej graficznej oprawie.

.
TYTUŁ: KOŁATANIE
AUTOR: ARTUR ŻAK
WYDAWNICTWO: DOBRA LITERATURA
.
I gdy mam powiedzieć miała jednym zdaniem coś o tej książce trudne by to było zadanie.
Jak każdy szanujący się czytelnik powinien skupić się raczej na treści, ja tym razem na początku, chciałabym opowiedzieć o okładce tej książki. Mam swoje biblioteczce wiele książek nawet, rzekłabym bardzo wiele,...