Ręka mistrza cz.1

"- Masz jakieś ostatnie słowa,
muchacho?
- Mam - przytaknąłem - ale niewiele.
- To przygotuj je sobie.
Wypowiedziałem słowa, które ułożyłem
sobie w myślach:
- Śpij i nie przebudź się już nigdy.
(...)
Człowiek oszukuje siebie tak często, że
gdyby mu za to płacili, to mógłby się
spokojnie utrzymać."

"- Masz jakieś ostatnie słowa,
muchacho?
- Mam - przytaknąłem - ale niewiele.
- To przygotuj je sobie.
Wypowiedziałem słowa, które ułożyłem
sobie w myślach:
- Śpij i nie przebudź się już nigdy.
(...)
Człowiek oszukuje siebie tak często, że
gdyby mu za to płacili, to mógłby się
spokojnie utrzymać."

Jeśli Duma Key cię wezwie, nie ma odwrotu.
Jedna z najlepszych książek Kinga. Rozwleczona w sposób perfekcyjny, cały czas trzyma w napięciu, zakończenie jest po prostu rewelacyjne. Przywiązałam się do postaci, do miejsc... Aż żal było zamknąć książkę.
Poruszyła wyobraźnię i dała do myślenia.
Jeśli jesteś fanem Kinga to jest to pozycja obowiązkowa, muchacho!
Polecam!!!

Jeśli Duma Key cię wezwie, nie ma odwrotu.
Jedna z najlepszych książek Kinga. Rozwleczona w sposób perfekcyjny, cały czas trzyma w napięciu, zakończenie jest po prostu rewelacyjne. Przywiązałam się do postaci, do miejsc... Aż żal było zamknąć książkę.
Poruszyła wyobraźnię i dała do myślenia.
Jeśli jesteś fanem Kinga to jest to pozycja obowiązkowa, muchacho!
Polecam!!!

Przeczytałem ponad czterdzieści książek Kinga .
Ręka mistrza należy do trzech moich najmniej ulubionych pozycji Króla Horroru.
Jest przede wszystkim zbyt długa,ciągnie się niemiłosiernie.
Gdyby ją skrócić o 1/3,może by się jakoś wybroniła.
Sam początek jest zachęcający,niestety im bliżej końca tym fabuła wydaje się coraz mniej wiarygodna,nawet jak na konwencję gatunku.
Sytuacje ratują,jak to u Kinga ,realistycznie budowane postacie i relacje między nimi.

Przeczytałem ponad czterdzieści książek Kinga .
Ręka mistrza należy do trzech moich najmniej ulubionych pozycji Króla Horroru.
Jest przede wszystkim zbyt długa,ciągnie się niemiłosiernie.
Gdyby ją skrócić o 1/3,może by się jakoś wybroniła.
Sam początek jest zachęcający,niestety im bliżej końca tym fabuła wydaje się coraz mniej wiarygodna,nawet jak na konwencję...

To jest to, co najbardziej lubię u Kinga: trochę rzeczywistości, dużo fantazji, groza i poczucie humoru. Długość tej opowieści moim zdaniem jest dużym atutem, dzięki temu stapiamy się z bohaterem w jedność, przenosimy się w te wydarzenia, wszystko możemy sobie dokładnie wyobrazić. Uwielbiam te wyczerpujące opisy potworów, ich brzydoty... King doskonale wie jak wywołać u nas pożądane emocje.

To jest to, co najbardziej lubię u Kinga: trochę rzeczywistości, dużo fantazji, groza i poczucie humoru. Długość tej opowieści moim zdaniem jest dużym atutem, dzięki temu stapiamy się z bohaterem w jedność, przenosimy się w te wydarzenia, wszystko możemy sobie dokładnie wyobrazić. Uwielbiam te wyczerpujące opisy potworów, ich brzydoty... King doskonale wie jak wywołać u nas...

Miałem już sobie darować komentarz, ale niech będzie: to najlepiej napisana książka SK, jaką miałem w ręku; momentami zahacza wręcz o bycie literaturą piękną. Ma też swoje artystyczne ambicje i spójną, bogatą wizję na fabułę; w tle jest Keats, Dali i paru też innych. Gdybym jednak nabrał ochotę na belles lettres, to zdecydowanie wybrałbym Zolę, Dickensa albo Nałkowską – takiego fachowca jak King wynajmuje się, żeby zapewnił ciarki na plecach – żeby trzustkę i wątrobę wywinęło na lewą stronę od arsenicznej grozy. W „Duma key”, czy jak to ciekawie przełożyli: w „Ręce mistrza”, przez 200 stron nic się nie dzieje. Chyba robię się starym zrzędą, bo nie chce mi się czytać takich interwałów stronicowych jedynie dla gęsiej skórki. Bez żalu się więc pożegnałem z powieścią.

Miałem już sobie darować komentarz, ale niech będzie: to najlepiej napisana książka SK, jaką miałem w ręku; momentami zahacza wręcz o bycie literaturą piękną. Ma też swoje artystyczne ambicje i spójną, bogatą wizję na fabułę; w tle jest Keats, Dali i paru też innych. Gdybym jednak nabrał ochotę na belles lettres, to zdecydowanie wybrałbym Zolę, Dickensa albo Nałkowską –...

Ludzie narzekają, że książka się dłużyła, ale całkowicie się z tym nie zgadzam. To powolne i leniwe budowanie fabuły bardzo pasowało do klimatu książki dziejącej się w tak odległym miejscu. Czytałem to jako dzieciak i fragment z goniącą żabą został mi w głowie na pewien czas. Bardzo mi się podobało i pewnie przeczytam to ponownie z czystej nostalgii.
Polecam nie zniechęcać się i spróbować, bo warto. Chociażby dla zakończenia

Ludzie narzekają, że książka się dłużyła, ale całkowicie się z tym nie zgadzam. To powolne i leniwe budowanie fabuły bardzo pasowało do klimatu książki dziejącej się w tak odległym miejscu. Czytałem to jako dzieciak i fragment z goniącą żabą został mi w głowie na pewien czas. Bardzo mi się podobało i pewnie przeczytam to ponownie z czystej nostalgii.
Polecam nie zniechęcać...

Ta książka wpędziła mnie w zastój czytelniczy. Nie zdołałam jej dokończyć nawet w audiobooku. W teorii pomysł wydawał się ciekawy, ale w praktyce wolałabym nawet napisać jeszcze raz maturę, niż brnąć w tę powieść dalej. Była nużąca, męcząca, a bohater był totalnie odpychający. Może po prostu trafiłam na nią w nieodpowiednim czasie. Nie straciłam wiary w Kinga, ale do "Ręki..." już raczej nie wrócę.

Ta książka wpędziła mnie w zastój czytelniczy. Nie zdołałam jej dokończyć nawet w audiobooku. W teorii pomysł wydawał się ciekawy, ale w praktyce wolałabym nawet napisać jeszcze raz maturę, niż brnąć w tę powieść dalej. Była nużąca, męcząca, a bohater był totalnie odpychający. Może po prostu trafiłam na nią w nieodpowiednim czasie. Nie straciłam wiary w Kinga, ale do...

Kolejna powieść Mistrza Grozy.

Szczerze powiem, że książka mnie wymęczyła.
Początek dłużył mi się niemiłosiernie, jedyne co było dla mnie ciekawe na początku to opis myśli uszkodzonego mózgu - myślę że autor dosyć dobrze poradził sobie z tematem.
Można powiedzieć że pierwsza połowa książki jest przedstawieniem postaci i wprowadzeniem do wydarzeń.
Potem następuje jedno wydarzenie i zamknięcie.
Tak naprawdę to zainteresowały mnie tylko i wyłącznie wydarzenia finalne.
Czy książkę nazwałabym horrorem - zdecydowanie nie - jest to powieść obyczajowa z elementami fantastycznymi (delikatnie mrocznymi).
Dodatkowo brakowało mi trochę wyjaśnień niektórych sytuacji - chwilami mam wrażenie że autor na początku miał zupełnie inny pomysł niż na końcu... Dlaczego próbował dusić swoją żonę?! Dlaczego się tak go bała?! - gdzieś to zostało zgubione.
Jako opowieść - jest dobrze napisana i warto się z nią zapoznać. Jako powieść grozy - osoby szukające grozy nie będą zadowolone.

Kolejna powieść Mistrza Grozy.

Szczerze powiem, że książka mnie wymęczyła.
Początek dłużył mi się niemiłosiernie, jedyne co było dla mnie ciekawe na początku to opis myśli uszkodzonego mózgu - myślę że autor dosyć dobrze poradził sobie z tematem.
Można powiedzieć że pierwsza połowa książki jest przedstawieniem postaci i wprowadzeniem do wydarzeń.
Potem następuje jedno...

Polecam.

Polecam.

Oj tak, świetna przygoda. Jak większość książek Kinga to również okazała się strzałem w 10. Na pewno pozostanie w moich myślach na długo. Czytałam z wielką przyjemnością.
Nie wiem dlaczego, ale momentami miałam skojarzenia z Lampą Alladyna:))

DUMA KEY - Edgar Freemantle/obrazy/

Oj tak, świetna przygoda. Jak większość książek Kinga to również okazała się strzałem w 10. Na pewno pozostanie w moich myślach na długo. Czytałam z wielką przyjemnością.
Nie wiem dlaczego, ale momentami miałam skojarzenia z Lampą Alladyna:))

DUMA KEY - Edgar Freemantle/obrazy/