Policja

Mocny kryminał. Trzyma w napieciu od początku do końca, zaskakuje. Zwykle unikam krwawych scen, dlatego obiecuje sobie więcej nie siegać po tego autora.

Mocny kryminał. Trzyma w napieciu od początku do końca, zaskakuje. Zwykle unikam krwawych scen, dlatego obiecuje sobie więcej nie siegać po tego autora.

CYKL: "HARRY HOLE" (TOM 10)

Wydarzenia w tomie dziesiątym następują niedługo po tych, które wieńczyły dziewiąty tom przygód detektywa Hole. I choć poprzednie tomy gdzieś się trochę łączą, tak że możemy czytać je bez zachowania kolejności, to i tak właśnie znajomość "Upiorów" jest kluczowa aby zabrać się za "Policję". Dlatego lepiej nie zaczynać serii od tego tomu - ot tak dla własnego zdrowia psychicznego, gdyż nagromadzenie nawiązań do wydarzeń, które już miały miejsce jest zbyt duże.

W "Policji" sporo się dzieje. Wszystko wskazuje na to, że tym razem seryjny morderca upatrzył sobie policjantów na swoje ofiary. Żeby było ciekawiej, dokonuje on morderstw w miejscach, w których niegdyś ci policjanci prowadzili śledztwo. Norweska policja ma więc poważny problem. Nie umilkły jeszcze echa poprzedniej sprawy handlarzy narkotyków. W szpitalu leży pacjent w śpiączce, pilnie strzeżony przez młodych adeptów policji. Komisarze mają nie łatwy orzech do zgryzienia, nie mają swojego mistrza od seryjnych zabójstw. Muszą radzić sobie sami... Czy uda im się powstrzymać szaleńca? Kim jest tajemniczy seryjny morderca? I jakimi pobudkami się kieruje? Odpowiedzi ne te inne pytania należy szukać w książce.

W tym tomie Autor zgrabnie poprowadził historię. Początek książki intryguje, środek na chwilę zwalnia, by z czasem "zakręcić domysłami czytelnika", i pod koniec, gdy już myślimy, że wszystko jest jasne, intryga zaczyna się kierować się w inną stronę oraz coraz bardziej klarować. Wszystkie puzzle wchodzą na swoje miejsce, a czytelnik już może spokojnie wykrzyknąć: "no przecież, że tak!" by chwilę później znów nic nie było jasne. Z pewnością jest to dobry kryminał. Trzyma w napięciu, szczególnie jeśli chodzi o drugą połowę książki i kilka rozdziałów przed końcowym rozwiązaniem. Dodatkowo Autor rozbudza ciekawość czytelnika dając nadzieję na równie ciekawy następny tom, zarysowując już teraz jego maleńką cząstkę...

Byłam sceptycznie nastawiona do kolejnego tomu w cyklu, gdyż większość z tych książek jest słaba lub mocno średnia. Miło się zaskoczyłam. Cieszę się, że kolejny raz dałam szansę detektywowi Hole. Wprawdzie nadal jest on tu zmęczonym życiem alkoholikiem z problemami, ale w dziesiątym tomie nie umęczył mnie nimi aż tak, jak w poprzednich książkach.

Książkę wysłuchałam w formie audiobooka czytanego tradycyjnie przez Pana Bonaszewskiego, mimo że pierwsze rozdziały zdradzały inny głos i już się ucieszyłam, że to nie on. Niestety to tylko chwilowe niedomaganie lektora, aczkolwiek jak dla mnie mógł czytać tym głosem cały czas...

Opinia opublikowana na moim blogu:
https://literackiepodrozebooki.blogspot.com/2024/05/policja.html

CYKL: "HARRY HOLE" (TOM 10)

Wydarzenia w tomie dziesiątym następują niedługo po tych, które wieńczyły dziewiąty tom przygód detektywa Hole. I choć poprzednie tomy gdzieś się trochę łączą, tak że możemy czytać je bez zachowania kolejności, to i tak właśnie znajomość "Upiorów" jest kluczowa aby zabrać się za "Policję". Dlatego lepiej nie zaczynać serii od tego tomu - ot tak ...

Chyba najlepsza część serii. Chce się czytać jednym tchem, ale trzeba robić przerwy żeby mózg "odparował". Trzyma w napięciu i wzrusza. Beate jako świadek wycisnął ze mnie łzy. Za wątek z Aurorą autor zasługuje na trzydniową czkawkę, tak się nie robi. I od razu muszę zacząć kolejny tom.

Chyba najlepsza część serii. Chce się czytać jednym tchem, ale trzeba robić przerwy żeby mózg "odparował". Trzyma w napięciu i wzrusza. Beate jako świadek wycisnął ze mnie łzy. Za wątek z Aurorą autor zasługuje na trzydniową czkawkę, tak się nie robi. I od razu muszę zacząć kolejny tom.

Mistrzostwo świata. Himalaje literatury kryminalnej. Napięcie stopniowane do granic wytrzymałości, tak, że musiałam odkładać książkę. Brać oddech, wyrównać tętno, bo inaczej się nie dało. Popis literackiego talentu widać nie tylko w tym niemożliwym do wytrzymania napięciu i znakomicie skonstruowanej akcji, ale i w wyrazistych postaciach oraz perfekcyjnym opisie motywów zbrodni. Trudne, jak zwykle u autora, pytania o kwestię przyjaźni, lojalności, miłości, zazdrości i zemsty. Ale także fundamentalne dylematy dotyczące winy i kary.

Niepokonany Harry Hole wymierza sprawiedliwość po swojemu, z obejściem prawa. Nie pierwszy raz. Ale skutecznie. W starciu ze skorumpowaną policją czasem nie da się inaczej. Tym razem przeciwnik był wyjątkowo trudny i zdawałoby się, że Harry nie jest w stanie mu podołać. Ale spryt i umiejętność wykorzystania chwili to najlepsze cechy Harrego. A w starciu z nimi nawet najlepszy i najinteligentniejszy morderca jest bez szans.

Nieprawdopodobne emocje. Doskonała lektura. Mój najlepszy kryminał w tym roku.

Mistrzostwo świata. Himalaje literatury kryminalnej. Napięcie stopniowane do granic wytrzymałości, tak, że musiałam odkładać książkę. Brać oddech, wyrównać tętno, bo inaczej się nie dało. Popis literackiego talentu widać nie tylko w tym niemożliwym do wytrzymania napięciu i znakomicie skonstruowanej akcji, ale i w wyrazistych postaciach oraz perfekcyjnym opisie motywów...

To pierwsza książka Jo Nesbo jaką przeczytałem, co może tłumaczyć, czemu z początku czułem się tak zagubiony w morzu różnych bohaterów i nawiązań do historii, których nie znam. Z tego względu "Policja" wydaje się strasznie ślamazarzyć, aby nagle nabrać dramatycznego tempa na ostatnich 100 stronach. Tam nagromadzenie fałszywych tropów i podejrzanych dostarczyło mi bardzo dużo rozkmin i zaskoczeń.

Gdy ponad dekadę temu trwał boom na tego rodzaju historie, mnie trochę ominął. Dziś czytanie szczegółowych opisów okropieństw jakie ludzie sobie wyrządzają wydaje mi się niezbyt potrzebne.

To pierwsza książka Jo Nesbo jaką przeczytałem, co może tłumaczyć, czemu z początku czułem się tak zagubiony w morzu różnych bohaterów i nawiązań do historii, których nie znam. Z tego względu "Policja" wydaje się strasznie ślamazarzyć, aby nagle nabrać dramatycznego tempa na ostatnich 100 stronach. Tam nagromadzenie fałszywych tropów i podejrzanych dostarczyło mi bardzo...

Tajemniczy morderca zabija policjantów , a ich ciała są odnajdywane na miejscach dawnych zbrodni , które próbowali rozwiązać zabici gliniarze. A w tym samym czasie w pewnym szpitalu przebywa tajemniczy pacjent w śpiączce , który jest bardzo dobrze chroniony przez policję. Kim jest? I dlaczego policja go chroni? Na te pytania poznamy odpowiedź dopiero po dłuższym czasie. Muszę też przyznać , że bardzo w tej części zaskoczył mnie wątek Harrego. Po zakończeniu poprzedniego tomu myślałem , że wszystko potoczy się inaczej. Jednak jeśli chodzi o tożsamość mordercy nie byłem zaskoczony , bo w momencie gdy ta postać się pojawiła czułem , że to ona jest mordercą. Jednak muszę też dodać , że autor znów mnie wkurzył , bo uśmiercił jedną z moich ulubionych postaci.

Tajemniczy morderca zabija policjantów , a ich ciała są odnajdywane na miejscach dawnych zbrodni , które próbowali rozwiązać zabici gliniarze. A w tym samym czasie w pewnym szpitalu przebywa tajemniczy pacjent w śpiączce , który jest bardzo dobrze chroniony przez policję. Kim jest? I dlaczego policja go chroni? Na te pytania poznamy odpowiedź dopiero po dłuższym czasie....

Co tu pisać, po prostu wciągająca lektura

Co tu pisać, po prostu wciągająca lektura

Genialna i trzymająca w napięciu. Nie byłam w stanie oderwać się od lektury.

Genialna i trzymająca w napięciu. Nie byłam w stanie oderwać się od lektury.

Seria o policjancie Harrym Hole bije rekordy popularności. ‘Policja’ jest kolejnym dziełem norweskiego pisarza, mroczna i nieprzewidywalna. Nie daje nam ani chwili wytchnienia, budząc strach i dezorientację. Człowiek o słabych nerwach powinien się dobrze zastanowić, czy na pewno chce „Policję” przeczytać, bo nawet zahartowanym fanem kryminałów to, co się potem wydarza, może solidnie wstrząsnąć.

Seria o policjancie Harrym Hole bije rekordy popularności. ‘Policja’ jest kolejnym dziełem norweskiego pisarza, mroczna i nieprzewidywalna. Nie daje nam ani chwili wytchnienia, budząc strach i dezorientację. Człowiek o słabych nerwach powinien się dobrze zastanowić, czy na pewno chce „Policję” przeczytać, bo nawet zahartowanym fanem kryminałów to, co się potem wydarza, może...

Przygodę z Harrym Hole zacząłem gdzieś od środka, sięgając po ,,Policję". Dużo, dużo lepsze niż początkowy ,,Człowiek nietoperz". Są wyraziści bohaterowie, jest intryga, zagadka, ciekawe wątki poboczne. Watki erotyczne w moim stylu. Co prawda, nie uniknięto tu schematów charakterystycznych dla dzisiejszych kryminałów typu: policjant po przejściach, inteligentny zabójca, ale taka domena naszych czasów.

Dziś pewnie dał bym mniej. Ocena 8 z punktu widzenia wrażeń, gdy czytałem, a czytałem dobre kilka lat temu.

Przygodę z Harrym Hole zacząłem gdzieś od środka, sięgając po ,,Policję". Dużo, dużo lepsze niż początkowy ,,Człowiek nietoperz". Są wyraziści bohaterowie, jest intryga, zagadka, ciekawe wątki poboczne. Watki erotyczne w moim stylu. Co prawda, nie uniknięto tu schematów charakterystycznych dla dzisiejszych kryminałów typu: policjant po przejściach, inteligentny zabójca, ale...