Choćbym chciała, nawet i z czystej sympatii dla autora, więcej gwiazdek dać nie mogę. To po prostu nie jest dobra książka. Może i ma potencjał. Pomysł nie spektakularny, ale wystarczająco dobry. Gdyby zajął się nim ktoś inny, może byłoby lepiej. A u Nesbo? Wyszło bardzo tak sobie.

Przez całą lekturę czuć wyraźnie, że to nie rodzaj literacki autora. Klimatu nie ma w zasadzie żadnego. Nie jest ani śmieszne, ani, tym bardziej, strasznie. Raczej nijako. A nie tego oczekujemy sięgając po horror.

Część druga do pewnego momentu wydawała mi się lepsza od pierwszej, ale potem znów się popsuło. Obrania się jedynie zakończenie, nadające sensu całości i zamykające wiele wątków.

Można przeczytać, jako ciekawostkę. No i lektura mija szybko, książka jest króciutka. Ale moim zdaniem nie warto.

Choćbym chciała, nawet i z czystej sympatii dla autora, więcej gwiazdek dać nie mogę. To po prostu nie jest dobra książka. Może i ma potencjał. Pomysł nie spektakularny, ale wystarczająco dobry. Gdyby zajął się nim ktoś inny, może byłoby lepiej. A u Nesbo? Wyszło bardzo tak sobie.

Przez całą lekturę czuć wyraźnie, że to nie rodzaj literacki autora. Klimatu nie ma w...

Dzieciaki walczące z potworami w horrorach to nic nowego, wystarczy przypomnieć sobie "To!", czy serial "Stranger Things". Po podobny pomysł sięgnął Nesbo... i mógłby sobie darować, bo w horror to on średnio potrafi. Pierwsza połowa książka jest słaba, infantylna, mało wciągająca. Jej druga połowa to całkiem przyjemny "twist", który pozwala nieco poukładać dziwaczne wydarzenia z poprzednich stron do kupy i inaczej na nie spojrzeć, ale i tak nie ratuje to książki do końca. A zakończenie? Eee, słabe jak dla mnie. Jak dla mnie to najsłabsza książka Nesbo.

Dzieciaki walczące z potworami w horrorach to nic nowego, wystarczy przypomnieć sobie "To!", czy serial "Stranger Things". Po podobny pomysł sięgnął Nesbo... i mógłby sobie darować, bo w horror to on średnio potrafi. Pierwsza połowa książka jest słaba, infantylna, mało wciągająca. Jej druga połowa to całkiem przyjemny "twist", który pozwala nieco poukładać dziwaczne...

Jo Nesbo w stylu S.Kinga. Nie genialna, ale ciekawa.

Jo Nesbo w stylu S.Kinga. Nie genialna, ale ciekawa.

"Nocny dom" to powieść autorstwa Jo Nesbø, mistrza gatunku kryminału, która zaskakuje nowym, mrocznym klimatem i elementami fantastyki. Głównym bohaterem jest 14-letni Richard, który po tragicznej śmierci rodziców trafia do małego miasteczka, gdzie mieszka jego wujostwo. Nowe życie w odizolowanym otoczeniu, borykanie się z traumą i brak akceptacji rówieśników stają się dla niego codziennością. Wkrótce jednak dochodzi do przerażających wydarzeń - ginie jeden z kolegów Richarda, a chłopak staje się głównym podejrzanym.
"Nocny dom" Jo Nesbø to bez wątpienia mroczna i intrygująca historia, która z początku może wciągnąć czytelnika. Autor buduje atmosferę niepokoju i tajemnicy, a elementy fantastyczne dodają fabule oryginalności. Jednak dla mnie, jako fana typowego stylu Nesbø, "Nocny dom" okazał się rozczarowaniem.
Głównym problemem jest krótki format powieści. Fabuła, choć dosyć ciekawa, pędzi zbyt szybko, przez co niektóre wątki nie są dostatecznie rozwinięte, a postacie nie mają okazji w pełni się wykreować. Brakuje mi tu głębi psychologicznej, z której słynie Nesbø w swoich kryminałach. Dodatkowo, odejście od typowego gatunku kryminału może zniechęcić część fanów autora. "Nocny dom" zbliża się bardziej do horroru młodzieżowego, co nie każdemu musi odpowiadać.
Mimo wad, "Nocny dom" ma swoje mocne strony. Wciągająca fabuła, mroczny klimat i oryginalne elementy fantastyczne z pewnością mogą spodobać się części czytelników. "Nocny dom" to ciekawa propozycja dla osób szukających mrocznej i szybkiej lektury. Fani typowych kryminałów Nesbø mogą jednak być rozczarowani.
Należy pamiętać, że to tylko moja opinia. Inni czytelnicy mogą mieć zupełnie inne wrażenia z lektury "Nocnego domu", dlatego zachęcam do samodzielnego przeczytania i wyrażenia swojej opinii.

"Nocny dom" to powieść autorstwa Jo Nesbø, mistrza gatunku kryminału, która zaskakuje nowym, mrocznym klimatem i elementami fantastyki. Głównym bohaterem jest 14-letni Richard, który po tragicznej śmierci rodziców trafia do małego miasteczka, gdzie mieszka jego wujostwo. Nowe życie w odizolowanym otoczeniu, borykanie się z traumą i brak akceptacji rówieśników stają się dla...

Przeczytałam w jeden dzień, fajna rozrywka. Zachęcam

Przeczytałam w jeden dzień, fajna rozrywka. Zachęcam

Przeogromnie rozczarowujące zakończenie.

Przeogromnie rozczarowujące zakończenie.

3/4 książki byłam przekonana, że jest to słaby horror dla dorosłych ( bardziej dla mlodziezy),ale końcówka zaważyła o tym, że polecę lekturę innym :) bardzo lubię takie motywy :D myślę, że jak będę drugi raz ją czytać to spodoba mi się bardziej :)

3/4 książki byłam przekonana, że jest to słaby horror dla dorosłych ( bardziej dla mlodziezy),ale końcówka zaważyła o tym, że polecę lekturę innym :) bardzo lubię takie motywy :D myślę, że jak będę drugi raz ją czytać to spodoba mi się bardziej :)

Od razu czuć , że to nie jest plac zabaw Nesbo. Nie czuje się facet dobrze w horrorach koniec i kropka. Chciał być jak King ale nie wyszło. Wstydu nie ma ale powinien trzymać się kryminałów.

Od razu czuć , że to nie jest plac zabaw Nesbo. Nie czuje się facet dobrze w horrorach koniec i kropka. Chciał być jak King ale nie wyszło. Wstydu nie ma ale powinien trzymać się kryminałów.

To moja pierwsza styczność z twórczością Pana Jo Nesbo. Zdecydowanie jestem zaintrygowana pozostałymi jego tworami. Nocny dom to historia nastoletniego chłopca, który jest świadkiem dziwnego zjawiska. Wraz z kolegą postanawiają się pobawić telefonem w budce telefonicznej. Jednak podczas połączenia kolega naszego głównego bohatera zostaje wciągnięty przez słuchawkę. Od tego momentu życie chłopaka to istny horror. Richard musi udowodnić swoją niewinność, ponieważ całe miasteczko oraz policja uważają, że to on jest odpowiedzialny za śmierć kolegi. Niebawem kolejny kolega zostaje uznany za zaginionego. Richard ma coraz mniej czasu by ocalić swoje dobre imię. Nie pozostaje mu nic innego jak skonfrontować się z samym nocnym domem i jego właścicielem, do którego to tamtego wieczoru dzwonili. Ale czy to co chłopak uznaje za prawdę jest nią w rzeczywistości? Co kryje się w ścianach nocnego domu? Co się stało z zaginionymi kolegami? Czy ktokolwiek uwierzy Richardowi? Czy chłopak przestanie być uważany za świra i zabójcę? Tego musicie dowiedzieć się sami. Mnie książka zamknęła w swych kartach od pierwszego zdania. Książka podzielona jest na 3 części. W pierwszej poznajemy naszego bohatera w czasach szkolnych, kiedy to przytrafiają mu się dziwnie i niewytłumaczalne zjawiska. W 2 poznajemy losy Richarda 15 lat po zakończeniu wydarzeń w okresie szkolnym i 3 częśc. 3 część wyjaśnia wszystko. Dlatego nie powiem o czym jest. Pierwszą częścią byłam oczarowana i nie mogłam się oderwać. 2 część spowodowała, że zaczęłam się gubić. Dzięki 3 części zrozumiałam postępowanie Richarda. Dzięki zakończeniu książka wydała mi się spójna, prawdziwa i satysfakcjonująca.
Bawiłam się świetnie. Widzę w tej książce inspiracje mistrzem grozy (S. Kingiem),ale zupełnie mi to nie przeszkadzało. Momentami książka jest przerażająca i obrzydliwa. Czytając ją nie czułam ogromnego strachu jak w przypadku Kinga, ale momentami włosy stanęły dęba. Na pewno jest to książka dobra dla kogoś kto raczkuje w horrorach. Po jej przeczytaniu na pewno spokojnie pójdziecie w nocy do toalety bez biegania i oglądania się za siebie. Książka ma kilka wad. Ale była świetną rozrywką, więc nie będę o nich mówić.
Polecam

Moja ocena: 7/10 (czytałam lepsze horrory, ale książkąi pomysł na fabułę bardzo fajne więc mocne 7)
Wiek: 16+
Instagram: dozaczytania

To moja pierwsza styczność z twórczością Pana Jo Nesbo. Zdecydowanie jestem zaintrygowana pozostałymi jego tworami. Nocny dom to historia nastoletniego chłopca, który jest świadkiem dziwnego zjawiska. Wraz z kolegą postanawiają się pobawić telefonem w budce telefonicznej. Jednak podczas połączenia kolega naszego głównego bohatera zostaje wciągnięty przez słuchawkę. Od tego...

Muszę pochwalić Jo Nesbo za próbę wyjścia ze swojego gatunku. Zaczęło się nieźle, potem niestety było coraz gorzej. Duża inspiracja Stephenem Kingiem, niekoniecznie udana.

Muszę pochwalić Jo Nesbo za próbę wyjścia ze swojego gatunku. Zaczęło się nieźle, potem niestety było coraz gorzej. Duża inspiracja Stephenem Kingiem, niekoniecznie udana.