Jesteśmy społecznością, która kocha książki

„Listy znad krawędzi” to nie jest typowy romans. Wątek romantyczny owszem jest, ale przedstawiony w nienachalny, subtelny sposób. Pierwsza skrzypce gra tu wątek sensacyjno-kryminalny, który wciągnął mnie całkowicie, wzbudzając przy tym masę emocji.
Autorka przedstawia obraz tego, jak bolesne konsekwencje mogą mieć źle podjęte decyzje. Jak ogromny wpływ ma na nas nasze dzieciństwo oraz otaczające nas środowisko. Jak łatwo wpaść w pułapkę łatwego i szybkiego zarobku oraz uzależnień.

✉️ Wrocławska policja dostaje zgłoszenie o nowej, toksycznej substancji rozprowadzanej przez tutejsze gangi. Narkotyk już zbiera śmiertelne żniwo, co mobilizuje młodą policjantkę Inez Szulc do natychmiastowego działania. Najgorsze okazuje się to, że choć mundurowi wiedzą, kto stoi za handlem tym niebezpiecznym narkotykiem to nie mogą zrobić z tym nic, ponieważ nie mają wystarczających dowodów. Sytuacja staje się jeszcze bardziej napięta, gdy sprawa ta zaczyna dotykać Inez bezpośrednio, a dokładniej jej wieloletniego przyjaciela.
Julek miał trudne dzieciństwo, naznaczone cierpieniem i łzami. I choć tamten okres już minął to nie tak łatwo całkowicie odciąć się od przeszłości. Chłopak, chcąc spłacić długi ponownie wchodzi w podejrzane układy, ze śmiertelnie niebezpiecznym człowiekiem.
Los postanowił zadrwić z Inez i Julka w najgorszym możliwym czasie. Dokładnie, teraz gdy oboje dopuścili do siebie świadomość, że uczucie, które ich łączy już dawno wyszło poza ramy przyjaźni.

Julka było mi tak po ludzku żal. Chłopak od początku miał pod górkę. Nie posiadał w dzieciństwie dobrego wzorca do naśladowania. Nie zaznał rodzicielskich uczuć. Mocno przeżył stratę bliskiej osoby, nie potrafiąc się z tym pogodzić. To wszystko doprowadziło do tego, że wpakował się w bagno, z którego nie potrafił się wydostać. Julek, choć pobłądził był dobrym człowiekiem, i to chyba boli najbardziej. Dlaczego to, co najgorsze spotyka zawsze tych dobrych ludzi…? Historia Julka pokazuje, jak bezwzględny wobec człowieka potrafi być los. Jak brutalnie go doświadcza, zabierając mu to, co ma najcenniejsze.

Książka zdecydowanie warta uwagi. Polecam

„Listy znad krawędzi” to nie jest typowy romans. Wątek romantyczny owszem jest, ale przedstawiony w nienachalny, subtelny sposób. Pierwsza skrzypce gra tu wątek sensacyjno-kryminalny, który wciągnął mnie całkowicie, wzbudzając przy tym masę emocji.
Autorka przedstawia obraz tego, jak boles...

Rozwiń

Zwiń

Zemsta najlepiej smakuje na zimno, a jak rozkoszny jest to smak już wkrótce ma się przekonać Savannah, bohaterka powieści „Pięknym za nadobne” Agnieszki Brückner.
🎭
Autorka już na samym wstępie wyraźnie zaznacza, że jest to książka inna niż wszystkie, jakie do tej pory wydała. „Pięknym za nadobne” jest mocnym, odważnym erotykiem. I choć nie znam poprzednich książek autorki i nie mam porównania to faktem jest, że gatunek ten nie jest mi obcy i szczerze mogę wam powiedzieć, że mało która książka tak jak ta napisana przez Agnieszkę sprawiła, że czytałam ją z nieregularnie bijącym sercem i wypiekami na twarzy.
🎭
Oprócz genialne opisanych scen zbliżeń pobudzających wyobraźnię do granic możliwości bardzo mocną stroną tej książki jest wciągająca fabuła i zawarte w niej wątki.
🎭
Naszą główną bohaterką jest Savannah Sarandon-Spencer, która wiedzie dostatnie życie u boku oddanego męża Adama. Ktoś, kto popatrzyłby na ten obrazek z boku mógłby jej takiego życia pozazdrościć. Wszystko to jednak jest wyłącznie złudzeniem. W rzeczywistości Savannah jest bardzo nieszczęśliwa. Całkowicie stłamszona przez męża, który nawet nie ukrywa jakoś specjalnie swoich skoków w bok.
Dlaczego więc kobieta godzi się na takie poniżenie? Dlaczego wciąż tkwi w małżeństwie, które w zasadzie istnieje wyłącznie na papierze?
Powodem jest szantaż, którego dopuścił się Adam. Zastraszona kobieta wie, że nie wygra z mężem. Nie, gdy ma on za sobą sztab wspierających ludzi, a ona jest sama…
Na zorganizowanym z okazji urodzin przyjęciu Sav poznaje Jayece'a Woodsa. Odnosi wrażenie, że mężczyzna ją zna i czegoś od niej oczekuje, nie zważając na fakt, iż jest mężatką. Przyjęcie jednak się kończy, a po tajemniczych gościu zostaje jedynie zaproszenie do luksusowego spa, które wręczył jej w ramach prezentu. Savannah nie spodziewała się, że tak szybko będzie miała okazję z niego skorzystać. Nie spodziewała się również, że nowo poznany mężczyzna będzie jej jedynym sprzymierzeńcem w walce z mężem. Jak wiadomo nic tak nie zbliża ludzi jak wspólny wróg, toteż relacja Sav i Jayece'a szybko wskoczy na wyższy level…
Tajemnice, do jakich dogrzebywać się będzie Sav będą dla niej zaskoczeniem, ale również wywołają w niej przerażenie. Co jeszcze skrywa jej mąż? Czy Jayce jest z nią całkowicie szczery? Czy Savannah zazna w końcu szczęścia, na które zasługuje?
🎭
Mocno kibicowałam Savannah, bo jest to postać, która od początku wzbudziła moje zaufanie. To nie jest kolejna naiwna szara myszka, z jakimi często można się spotkać w tego typu powieściach. Wręcz przeciwnie. Sav to inteligentna, błyskotliwa kobieta, która udowodniła, że potrafi walczyć o swoje. Niestety trafiła na mężczyznę, który skutecznie ograniczył ją, i to w każdym aspekcie życia. Sprawił, że jej samoocena mocno poszybowała w dół. Czuła się nieatrakcyjna, niekompetentna, nijaka… Na szczęście pojawił się ktoś, kto przywrócił jej myśli na właściwe tory.
Woods nie od razu zyskał moją sympatię. W odróżnieniu od Sav musiał się postarać, żebym mu zaufała. Gość od początku coś kręcił, był nieszczery. Pragnął wyłącznie zemsty na mężu Savannah, nie przejmując się tym, ile trupów po drodze położy. Nie liczyło się dla niego nic oprócz osobistej vendetty za to, co spotkało Caroline…
🎭
Zakończenie książki całkowicie mnie usatysfakcjonowało. Biłam brawo i byłam dumna z Sav.
🎭
„Pięknym za nadobne" to książka odarta cenzury. Książka odważna, pobudzająca zmysły i w pewien sposób fascynująca. Historia o kobiecie uwięzionej w toksycznym małżeństwie. Kobiecie stłamszonej, poniżonej, zdradzonej. Dziewczynie, która żyła w przeświadczeniu, że nie zasługuje na nic więcej ponad to, co otrzymuje od męża. To książka o tym by nie bać się sięgać po to, co pragniemy. To opowieść o zemście, dążeniu do własnego szczęścia i zaufaniu. To książka, którą polecam fanom gatunku i miłośnikom mocnych uniesień.

Zemsta najlepiej smakuje na zimno, a jak rozkoszny jest to smak już wkrótce ma się przekonać Savannah, bohaterka powieści „Pięknym za nadobne” Agnieszki Brückner.
🎭
Autorka już na samym wstępie wyraźnie zaznacza, że jest to książka inna niż wszystkie, jakie do tej pory wydała. „Pięknym za ...

Rozwiń

Zwiń

Najbardziej temperamentna, pyskata i buntownicza ze wszystkich sióstr? Tak, to właśnie Afrodyta. Przez ten swój ognisty charakterek często narażała się na gniew Zeusa, który w końcu nie wytrzymał i uwięził przyszywaną córkę w najciemniejszych głębinach morza. W królestwie swego brata Posejdona.
Kiedy po wiekach spędzonych pod wodą Afrodyta nareszcie ujrzała niebo i mogła zaczerpnąć czystego powietrza los ponownie postanowił z niej zadrwić. W wyniku okultystycznego rytuału odprawionego przez zwykłego śmiertelnika sprowadzona zostaje na Ziemię…
🏺
Połączenie wątków mitologicznych ze współczesnym światem i stworzenie z tego serii było strzałem w dziesiątkę. Autorki wykonały świetną robotę, dostarczając swoim fanom niesamowitej rozrywki. Warto jednak pamiętać, że są to ich luźnie interpretacje. Daria Jędrzejek wyraźnie zaznacza, że nie jest to podręcznik do historii i nie znajdziecie tu surowych faktów odnośnie do mitów. Książki mają przede wszystkim bawić czytelnika, a to bez wątpienia udało się osiągnąć. Każda z tych książek tak samo jak każda z autorek jest zupełnie inna, ale zdecydowanie wyjątkowa. Może się mylę, ale mam wrażenie, że dziewczyny włożyły w swoje bohaterki siebie, obdarowując boginie zestawem cech charakteru zbliżonym do swojego.
🏺
Afrodyta to historia naszpikowana akcją i zaskakującymi, czasem wręcz absurdalnymi wydarzeniami. Znajdziecie tu wyrazistych, ale nietuzinkowych bohaterów i mnóstwo świetnego humoru. Nie mogę nie wspomnieć też o napięciu, jakie Daria zbudowała w relacji Afro z Posejdonem, które mogę przyrównać do naciąganej cięciwy łuku. I tylko czekałam na moment, aż zostanie puszczona i ciekawa trajektorii lotu wypuszczonej strzały. 😏
🏺
Afrodyta Darii to zdecydowanie nie jest Afrodyta, którą znamy z mitów, ale właśnie w tym cały jej urok. Inny jest też Amor, który nie jest tu uroczym, pulchnymi aniołkiem z łukiem, a białym kotem. I choć nie szczędzą sobie z Afro sarkastycznych uwag to tak naprawdę łączy ich silna przyjaźń.
Polecam 🙂

Najbardziej temperamentna, pyskata i buntownicza ze wszystkich sióstr? Tak, to właśnie Afrodyta. Przez ten swój ognisty charakterek często narażała się na gniew Zeusa, który w końcu nie wytrzymał i uwięził przyszywaną córkę w najciemniejszych głębinach morza. W królestwie swego brata Posej...

Rozwiń

Zwiń

„Dawno, dawno temu w odległej krainie…
– Litości! Skończ chrzanić te farmazony! Co ty, bajkę dla dzieci piszesz?!”.
🏺
O nie! Historie czterech boskich sióstr z Olimpu z pewnością nie są bajkami dla dzieci.
Wiem, co mówię, bo poznałam już dwie z nich i cóż, mogę rzec… to są niezłe ziółka 😏.
🏺
O mojej ulubienicy Hebe już wam opowiadałam teraz kolej na Eris – skrzydlatą boginię niezgody.
Tam gdzie pojawia się Eris leje się krew i łamią kości… No dobra, trochę mnie poniosło. 🙈 Ale faktem jest, że Eris jest, a raczej była pupilkiem Zeusa. Tatuś stworzył córkę idealną w każdym calu, która otrzymała talent do rozpętywania wojen. Dzięki temu zyskała uznanie i szacunek niemal całego Olimpu. Wydawało się, że idealnie nadaje się na zastępczynię ojca. Ale nie! On wybrał Aresa! W czym brat bliźniak jest od niej lepszy? Eris poczuła się upokorzona i zła decyzją ojca. Emocje zawładnęły nią do tego stopnia, że postanowiła go ukarać. Udała się na Ziemię by tam zbudować własne królestwo…
🏺
To była szalenie wciągająca i komfortowa książka. Uwielbiam połączenie mitologii ze światem współczesnym, dlatego bez zastanowienia sięgnęłam po #seriaboginie. Z całej czwórki autorek, które tworzą ten projekt Katarzyna Amber jest tą, której twórczości nie miałam jeszcze okazji poznać, więc Eris była niejako skokiem w nieznane. Ale, jaki to był przyjemny lot, kochani. Na pewno będę chciała go jeszcze powtórzyć.
🏺
„Eris” podzielona została na dwie części. Pierwsza to koniec XIX wieku, gdzie początek miała znajomość bogini niezgody z tytanem Notusem. To, co się tu wydarzyło mocno mnie poruszyło. Z kolei druga część to czasy współczesne, w których obserwujemy, w jaki sposób Eris tworzy i rządzi swoim Olimpem oraz jak radzi sobie z uczuciami atakującymi ją na widok tajemniczego i niesamowicie frapującego Cadena.
🏺
W tej książce nieustannie coś się dzieje, a to sprawia, że angażujemy się w historię i nie jesteśmy w stanie rozstać się z książką nawet na moment. Zaznaczyć trzeba, że autorka wlała w swoją powieść mnóstwo humoru, dzięki czemu staje się ona lekką, dającą wiele przyjemności lekturą.
🏺
Postać Eris wykreowana została na arogancką, pewną siebie, może nawet narcystyczną kobietę, która lubi siać zamęt. Dokładnie tak, jak na boginię niezgody przystało. I choć działała mi czasem na nerwy to zaufałam jej i polubiłam. Może dlatego, że przypomina mi trochę moją siostrę. 🙈
Podobają mi się postacie męskie w tej książce. Caden od początku intrygował nie tylko Eris, ale również mnie. Od momentu jego pojawienie się w klubie czuć było, że ten facet coś namiesza. Pytanie tylko, czy w pozytywnym tego słowa znaczeniu, czy wręcz przeciwnie. A poza tym, hello, to motocyklista i do tego tatuażysta. Czy ktoś ma jeszcze jakieś pytania? 😍
Jest jeszcze Proklos, który z automatu zyskał moją sympatię. Oddany, opiekuńczy i z poczuciem humoru. Uwielbiam typa.
🏺
Zostawiam wam jeszcze mój ulubiony cytat i gorąco zachęcam do lektury.
🏺
„-… Żyj dla mnie – powiedział, po czym pochylił się i pocałował mój nadgarstek w miejscu rysunku. – Będę odnawiał go każdego dnia. To symbol mojej tęsknoty. Bo tęskniłem wtedy, gdy nie wiedziałem, na kogo czekam. Tęsknię za tobą w każdej sekundzie, gdy tracę cię z oczu i tęsknię za tobą nawet wtedy, gdy jesteś obok. Zawsze będę”.

„Dawno, dawno temu w odległej krainie…
– Litości! Skończ chrzanić te farmazony! Co ty, bajkę dla dzieci piszesz?!”.
🏺
O nie! Historie czterech boskich sióstr z Olimpu z pewnością nie są bajkami dla dzieci.
Wiem, co mówię, bo poznałam już dwie z nich i cóż, mogę rzec… to są niezłe ziółka 😏....

Rozwiń

Zwiń

„Ktoś w mojej rodzinie musiał popełnić w przeszłości ciężki grzech. Umarł, nie spłaciwszy win na ziemi i teraz ten obowiązek spadł na mnie. Ewentualnie byłam ofiarą jakiejś klątwy, bo nie wydawało mi się normalne, żeby niespełna dwudziestoletnia dziewczyna mierzyła się z tyloma klęskami „.

Dzisiaj chcę wam opowiedzieć o niezwykle emocjonalnej książce, jaką miałam przyjemność ostatnio czytać. Jest to bolesna historia młodej Jemenki, która z mamą i siostrami wylatuje do Dubaju miasta słynącego z blichtru i dobrobytu. Jednak aby rozpocząć tam życie potrzebne są jakiekolwiek fundusze, chociażby na mieszkanie, czy żywność, których niestety rodzinie Almas brakuje. Dlatego, gdy jej kuzynka wychodzi z propozycją szybkiego zarobku dziewczyna nie zastanawia się długo. Tym bardziej że jej zadaniem ma być zabawianie rozmową gości zorganizowanego balu. Rzeczywistość okazuje się jednak przerażająco inna…

„Almas. Diament pustyni” to książka, która wywołała we mnie całą masę sprzecznych emocji.
Z jednej strony czułam złość i byłam sfrustrowana, obserwując, na co godzi się Almas z drugiej zaś czułam żal i byłam pełna podziwu dla jej poświęcenia rodzinie. Robiła co mogła by żyło im się lepiej.

Jest to bardzo trudna historia dziewczyny, która miała swoje marzenia i zupełnie inny obraz życia niż ten, w który została wrzucona. Dubaj miał być spełnieniem jej marzeń, tymczasem doświadczyła jego ciemnej strony, która przyniosła ból, łzy i upokorzenie.
Śledząc losy Almas współodczuwałam jej ból. Dopiero pojawienie się Nasira dało nadzieję, że młodziutka Jemenka może być jeszcze szczęśliwa, że może wyrwać się z tego zepsutego środowiska, który wessał ją niczym bagno. Choć wątpię, by kiedykolwiek zapomniała o tym, jak ohydny smak miało…

Najbardziej wstrząsająca była dla mnie ściana pokryta tysiącami kreseczek, ale o tym, co oznaczała i do czego służyła musicie dowiedzieć się sami, sięgając po „Almas. Diament pustyni „.

„Tak to już było w tych naszych arabskich rodzinach. Nikt nie mógł poszczycić się uczciwością. Na zewnątrz prezentowaliśmy czystość, a brudy zamiataliśmy pod dywan”.

Polecam gorąco

„Ktoś w mojej rodzinie musiał popełnić w przeszłości ciężki grzech. Umarł, nie spłaciwszy win na ziemi i teraz ten obowiązek spadł na mnie. Ewentualnie byłam ofiarą jakiejś klątwy, bo nie wydawało mi się normalne, żeby niespełna dwudziestoletnia dziewczyna mierzyła się z tyloma klęskami „....

Rozwiń

Zwiń

Przedstawiam Wam Hebe, boginię zrodzoną z kwiatu i tak samo delikatną jak jego płatki. Ale niech Was ta delikatność nie zwiedzie, bo kto zajdzie Hebe za skórę ten poczuje boski gniew i marny wtedy będzie jego żywot 🤭.

Hebe od zawsze czuła się na Olimpie obco. Od towarzystwa innych bogów wolała obcowanie z naturą. Zatracała się w jej melodii, omijając huczne zabawy szerokim łukiem. Na co dzień pełniła funkcję podczaszego dbając by kielichy biesiadujących bogów zawsze były pełne. Roznosiła ambrozję, będąc jednocześnie pod stałą obserwacją Hery. Matka nigdy nie była dla niej łaskawa. Ciągle czegoś wymagała, krytykowała i skąpiła uczuć. Hebe nienawidziła jej, a czara goryczy przelała się, w momencie gdy Hera pod groźbą śmierci próbowała zmusić ją do ślubu z własnym bratem. To wtedy Hebe podjęła decyzję, z którą biła się od dłuższego czasu. Uciekła z Olimpu na Ziemię, gdzie już czekały na nią jej kochane siostry.

Czy dane jej jednak będzie zaznać spokoju? Czy świat zwykłych śmiertelników okaże się miejscem, w którym będzie szczęśliwa?

To, że uwielbiam twórczość Klaudii wiadomo nie od dziś, jednak w takiej odsłonie jeszcze jej nie znałam. I wiecie co? To mi się naprawdę podobało. Oprócz świetnej rozrywki i śmiechu, ta książka zagwarantowała mi również wiele momentów, w których emocje brały górę. Doświadczyłam ich cały wachlarz od radości poprzez złość i frustrację po chwile wzruszeń.

„Hebe" jest czwartą częścią serii Boginie, wspólnego projektu czterech wspaniałych autorek – Katarzyny Amber, Darii Jędrzejek, Klaudii Max i Klaudii Leszczyńskiej.
Historia zaczyna się dość spokojnie. Poznajemy codzienność Hebe i możemy zorientować się, jaka relacja łączy ja z matką. Za to od momentu „zstąpienia” bogini na Ziemię dzieje się, i to grubo.

Mój ulubiony moment – reakcja Henrego po tym, jak Hebe pozbyła się brata. Najzabawniejszy z kolei to rozbrojenie pedofila. Nie zdradzę, jak do tego doszło, ale autorka całkowicie mnie tym rozwaliła, nie mogłam opanować śmiechu.

Bogowie są bezwzględni i bezlitośni, a Klaudia Leszczyńska znakomicie ukazuje to w swojej powieści. Znajdziecie tu wiele intryg, które w pewnym momencie doprowadzają do tragedii… Naszej dobrej, empatycznej Hebe podarowano coś najwspanialszego na świecie by po chwili brutalnie jej to odebrać. To właśnie wtedy nastąpiła w niej największa przemiana. Z delikatnej, niewinnej i naiwnej dziewczyny zrodziła się silna, pragnąca zemsty i zdeterminowana kobieta. Czy są jakieś granice, których Hebe nie przekroczy w walce o swoje szczęście? Nie ma…

Kochani, polecam Wam z całego serca serię Boginie, a „Hebe" w szczególności. 💜

Przedstawiam Wam Hebe, boginię zrodzoną z kwiatu i tak samo delikatną jak jego płatki. Ale niech Was ta delikatność nie zwiedzie, bo kto zajdzie Hebe za skórę ten poczuje boski gniew i marny wtedy będzie jego żywot 🤭.

Hebe od zawsze czuła się na Olimpie obco. Od towarzystwa innych bogów w...

Rozwiń

Zwiń

„- Duma i honor już niejednego sprowadziły na manowce – Z niezadowoleniem pokręciłam głową. – Wiem, że jesteś świetny w sztukach walki, że uwielbiasz rywalizację. Ale igrasz z siłą, która może cię zaskoczyć. Obawiam się tylko, że to może być bolesne zaskoczenie… „.
~
Nie wiem, jak wy, ale ja, gdy tylko dowiedziałam się o tej książce nie mogłam doczekać się aż wpadnie w moje ręce. Monika Magoska-Suchar odważyła się wydać „Hadesa” sama i choć nie jest to jej pierwsza książka to myślę, że dla niej najważniejsza. 💜
Widać i czuć, że Monika włożyła w tę powieść całe swoje serce. Książka jest cudownie wydana, a stworzona przez nią historia gwarantuje świetną rozrywkę, która nie chciałam by się kończyła.
~
Wychowana na wsi Kora w wieku osiemnastu lat pragnie zachłysnąć się zapachem wielkiego miasta. Wyjeżdża do Olimpionu, gdzie chce rozpocząć studia, choć wciąż waha się nad kierunkiem. Nie jest pewna, czy pójść za głosem nadopiekuńczej matki, czy własnego serca.
O przyjeździe Kory dowiaduje się Hera, żona rządzącego miastem Zeusa, która z jakiegoś powodu żywi ogromną nienawiść do matki dziewczyny. A że Hera jest pamiętliwa i mściwa to nie wróży dla młodej Kory szczęśliwego pobytu. W głowie Hery już rodzi się diaboliczny plan mający na celu kompromitację córki znienawidzonej Demeter.

Bal, na który Kora dostaje zaproszenie jest spełnieniem jej marzeń. W końcu pozna zwyczaje tu panujące i nawiąże nowe znajomości. Niestety, jest nieświadoma tego, że właśnie została wplątana w misternie uknutą intrygę organizatorki tej imprezy.

Nie da się ukryć, że obecność Kory na balu budzi ogólne poruszenie, ale większą uwagę przyciąga inny gość. Hades – brat Zeusa nieustannie ratujący mu tyłek z opresji. Król Podziemia. Pan Ciemności. Powszechnie uważany za bezwzględnego gangstera, którego na krok nie odstępuje jego pupil – trzygłowy Cerber o kłach ostrych jak brzytwy.
Kto by się spodziewał, że to właśnie on będzie próbował wybawić Korę z opresji.
~
„Powinnam uciekać. Ostrzegano mnie przed nim i jego ludźmi. Teraz on klęczał przede mną, a ja nie mogłam nawet zobaczyć jego oczu, bo skrywały je ciemne okulary, w których odbijała się moja nieidealna sylwetka. Pewnie miał mnie za totalną idiotkę i głupią gęś, tak samo jak tamten brodzacz. Miałam ochotę zapaść się pod ziemię, w piekielne czeluści… Ach, nie. Zapomniałam. One należały do niego, więc to nie był właściwy kierunek „.
~
Światło i Mrok. Piękna i Bestia. Kora i Hades. I przeznaczenie, które pchnęło ich ku sobie i otworzyło oczy na własne pragnienia, na to czego brakowało im w życiu, a czego nie byli do tej pory świadomi. Nie wszystkim, jednak ten związek jest na rękę. Naszym bohaterom przyjedzie walczyć z przeciwnościami, jakie pod nogi rzucać im będą bezwzględni bogowie.
~
Monika Magoska-Suchar po raz kolejny udowadnia, że nie ma dla niej rzeczy niemożliwych. Wiecie już, że kocham jej twórczość i jeszcze nigdy mnie nie zawiodła. To taki mój pewniak. 😉 Powieści Moniki za każdym razem zabierają mnie w inny świat, w którym zatracam się bez pamięci. Tym razem było tak samo. „Hades. Król podziemia” wciąga od pierwszej strony. Hipnotyzuje. Fascynuje. Rozczula. Bawi. Całkowicie zniewala. Tę książkę pochłania się na jeden chaps. Pragniesz poznać kolejny rozdział, ale smuci cię świadomość, że każda kolejna przeczytana strona przybliża cię do końca historii. A uwierzcie mi, nie chciałam, żeby się kończyła.
~
Jestem pod wrażeniem, jak niesamowite postacie wykreowała Monika. Choć kocham Korę i Hadesa całym sercem (wiadomo 😍) to z radością wczytywałam się też w rozdziały innych bohaterów, których nie da się nie polubić. No może z małymi wyjątkami…
Moimi ulubieńcami zdecydowanie są Hera (uwielbiam tę jędzę) oraz Tanatos. Ten facet potrafił rozbawić mnie do łez.

„- Duma i honor już niejednego sprowadziły na manowce – Z niezadowoleniem pokręciłam głową. – Wiem, że jesteś świetny w sztukach walki, że uwielbiasz rywalizację. Ale igrasz z siłą, która może cię zaskoczyć. Obawiam się tylko, że to może być bolesne zaskoczenie… „.
~
Nie wiem, jak wy, ale ...

Rozwiń

Zwiń

Na trzeci tom serii „Wojenne ścieżki” czekałam, obgryzając ze zniecierpliwienia paznokcie, bo pokochałam historię Sophii i Maxa całym sercem. Tym razem jednak poznajemy losy Damona Larsona – przyjaciela Maxa, na którym wojna odcisnęła niewyobrażalnie bolesne piętno. Tego wszystkiego, czego doświadczył na froncie, co zobaczył i jak wiele stracił nie da się wymazać z pamięci. Wszystko to sprawiło, że mężczyzna zbudował wokół siebie gruby mur, nie dopuszczając do siebie nikogo. Cały swój czas poświęcił jedynej miłości, jaka mu została, czyli zakładowi mechanicznemu, który od zawsze był jego marzeniem.

Isabella Hudson to całkowite przeciwieństwo zamkniętego w sobie i nieufnego Damona. Młoda, energiczna, zarażająca wszystkich dookoła uśmiechem kobieta, która nie wyobraża sobie by mogła zajmować się czymś innym niż psychologia. Wychowywana w ciepłej i wspierającej rodzinie pragnęła dzielić się otrzymywanym codziennie dobrem, z każdym, kto go potrzebował. Wraz z przyjaciółką otworzyła poradnię psychologiczną, oddając jej całe swoje serce. Poprawa zdrowia psychicznego ludzi stała się dla Isabelli powołaniem, któremu oddawała się z radością.

Jakie plany ma los, stawiając tę dwójkę na swojej drodze?

Myślałam, że już żadna książka nie dorówna historii Sophii i Maxa. Błąd. „Ponad wszystko, Kochanie" też robiła z moim sercem niestworzone rzeczy. Karolina Wilczęga z książki na książkę staje się coraz lepsza w tym, co robi. Czuć, że świetnie się bawi, wymyślając dla swoich czytelników kolejne poruszające historie i tworząc nowych bohaterów, których nie chcemy opuszczać, o których myślimy i za którymi tęsknimy.

Kogoś takiego, jak Isabella chciałoby się mieć obok siebie. Ta dziewczyna jest jak lekarstwo na chorą duszę i właśnie tym była dla Damona – lekarstwem, które podawane w odpowiednich dawkach rozkruszało mury fortecy, w której się schował.

Autorka porusza tu bardzo trudne tematy, jak, chociażby nieprzepracowana żałoba, czy PTSD. Damon nie potrafił porzucić przeszłości. Nie umiał pogodzić się ze stratą ukochanej, co blokowało go na inne kobiety. Miał wyrzuty sumienia i czuł, że spotykając się z kimś innym zdradza Lucy…
*
Jestem pod absolutnym wrażeniem i gratuluję autorce kolejnej tak wspaniałej powieści. A wy, Kochani wsiądzie na emocjonalny rollercoaster, do którego zaprasza Karolina Wilczęga i dajecie się porwać tej niesamowitej historii. Polecam gorąco. ⭐5/5.

Na trzeci tom serii „Wojenne ścieżki” czekałam, obgryzając ze zniecierpliwienia paznokcie, bo pokochałam historię Sophii i Maxa całym sercem. Tym razem jednak poznajemy losy Damona Larsona – przyjaciela Maxa, na którym wojna odcisnęła niewyobrażalnie bolesne piętno. Tego wszystkiego, czego...

Rozwiń

Zwiń

„… Ta podstępna franca przychodziła zawsze po cichu. Zwodząc i udając, że to nie ona. Kamuflując się pod osłoną zmęczenia. Czasem niewyspania, przepracowania, przeciągających się tygodniami. A potem nie chciała odejść przez wiele miesięcy…".
•
Depresja – tego pojęcia nikomu nie trzeba wyjaśniać. Każdy z nas ma w swoim otoczeniu osobę zmagającą się z tą podstępną chorobą lub sam jej doświadcza.
Dzisiaj chcę opowiedzieć Wam o Amandzie, której historię w znakomity, niezwykle emocjonalny sposób przedstawiła Natalia Raginia w swojej powieści „Ocalenie".
•
Amanda ma idealne życie. Świetna praca, mężczyzna kochający ją nad życie, przyjaciele. Patrząc z boku dostrzec można szczęśliwą, pełną życia kobietę. Nikt, jednak nie wie, że pod fasadą szczęścia, pod maską z wymalowanym uśmiechem Amanda toczy swój wewnętrzny bój. Walczy sama ze sobą, ze swoimi myślami, lękami i obawami. Coraz bardziej zagłębia się w mroczne zakamarki swojego umysłu kompletnie, zatracając rzeczywistość. Gubiąc się w tym, co tu i teraz, a tym, co jest tylko wytworem jej wyobraźni.
•
Czy jej nieme wołanie o pomoc zostanie zauważone? Czy Amandzie wystarczy sił by wyjść z mroku i podążyć ścieżką ocalenia?
•
Czytając tę książkę miałam czasami wrażenie, że autorka zagląda w moją głowę i spisuje wszystko to, co tam widzi. To była dla mnie niesamowicie trudna emocjonalnie podróż. Podróż, która wywołała wiele wspomnień zarówno tych dobrych, jak i tych, o których wolałabym nie pamiętać. Myślę, że nie tylko ja, ale również wielu z Was będzie w stanie w mniejszym lub większym stopniu utożsamić się z historią Amandy.
•
Ta książka pokazuje jak ogromny wpływ na psychikę człowieka ma dzieciństwo oraz relacje z rodzicami.
Od małej Amandy wymagano zbyt wiele. Krytykowano a rzadko, a w zasadzie nigdy nie chwalono. Szczędzono jej uczuć, przez co czuła się niekochana, niepotrzebna, samotna.
Amandzie odebrano dzieciństwo, zmuszając do tego by szybko dorosła. To na nią spadł obowiązek opieki nad młodszym rodzeństwem, kiedy tak naprawdę sama potrzebowała tej opieki. Te przeżycia głęboko zakorzeniły w niej lęk przed niepowodzeniem i strach przed skrzywdzeniem najbliższych. Kotłowanina myśli i niezrozumiałych dla niej wówczas emocji wywoływały wewnętrzny ból. Ból, który z biegiem lat przybierał na sile, doprowadzając ją niemal do obłędu. Pragnęła tylko jednego. Uwolnić się od niego. Przestać czuć…
•
Czasem przychodziły lepsze momenty. Chwile, w których przez pogrążoną w ciemności świadomość Amandy przebijało się światło. Wystarczył jednak jeden cios z zewnątrz by jej umysł ponownie pogrążył się w mroku.
Bardzo ważne było, że miała wokół siebie ludzi, którzy trwali przy niej nieustannie, nawet gdy próbowała ich odepchnąć. Miłość, którą jej okazywali poruszyła mnie dogłębnie.
•
Natalia Raginia prowadzi nas przez umysł człowieka zmagającego się z depresją. Pokazuje, jak głęboko się w nim zakorzenia i jak destrukcyjny ma na niego wpływ. Uświadamia, jak wiele lęków i bólu potrafi w sobie dusić i jak ważne jest by sobie uświadomić, że sami sobie z depresją nie poradzimy. By nie bać się poprosić o pomoc i ją przyjąć.
•
Dziękuję Natalia, że mogę być dumną patronką „Ocalenia". A Wy kochani pozwólcie Amandzie by opowiedziała wam swoją historię.

„… Ta podstępna franca przychodziła zawsze po cichu. Zwodząc i udając, że to nie ona. Kamuflując się pod osłoną zmęczenia. Czasem niewyspania, przepracowania, przeciągających się tygodniami. A potem nie chciała odejść przez wiele miesięcy…".
•
Depresja – tego pojęcia nikomu nie trzeba...

Rozwiń

Zwiń

Od wydarzeń z pierwszej części minęło sześć lat. Ellie w końcu uporała się z przeszłością i śmiało zapatruje się w przyszłość u boku Christiana i z pewnym, małym, uroczym i niesamowicie rezolutnym aniołkiem imieniem Emily.
Jednak czy aby na pewno przeszłość to zamknięty temat? A co, jeśli postanowi o sobie przypomnieć?

To co podobało mi się najbardziej w tej książce to przemiana Ellie. Z rozkapryszonej, infantylnej i naiwnej dziewczyny przerodziła się w dojrzałą, racjonalnie myślącą i pewną siebie kobietę. To sprawiło, że zaufałam jej i szczerze polubiłam.

Zdecydowanie bardzo mocną stroną tej książki, zaraz obok porywającej fabuły, jest postać małej Emily, która kradnie serce od pierwszej chwili. Ta przeurocza i niewinna istotka sprawiła, że nie raz podczas lektury ściskało mi się gardło ze wzruszenia.

Nie miałam pojęcia, czego mogę się po tej książce spodziewać. Nie wiedziałam, w którą stronę autorka popchnie fabułę. Czytałam i zaciskałem kciuki, by historia zakończyła się happy endem, by nie spełniło się moje czarnowidztwo, bo to roztrzaskałoby mi serce w drobny mak.
To, jak się wszystko potoczyło i czy moje serce potrzebowało kleju pozostawię w tajemnicy, by nie odbierać wam przyjemności z czytania. Powiem, tylko że będziecie zaskoczeni.

Ta książka zdecydowanie warta jest polecenia, jednak aby zrozumieć całą historię musicie najpierw sięgnąć po „Until Death ".

Od wydarzeń z pierwszej części minęło sześć lat. Ellie w końcu uporała się z przeszłością i śmiało zapatruje się w przyszłość u boku Christiana i z pewnym, małym, uroczym i niesamowicie rezolutnym aniołkiem imieniem Emily.
Jednak czy aby na pewno przeszłość to zamknięty temat? A co, jeśli ...

Rozwiń

Zwiń