Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Życie to karnawał, wszyscy jesteśmy jego uczestnikami. Jedni z nas zdołają się ocknąć z letargu niekończącego się tańca, inni tkwią w nim po kres dni. Spadają na nas wciąż nowe doświadczenia, a my z uśmiechem na twarzy trwamy w wyścigu pozowania. I tylko czasem przychodzi opamiętanie."

"Taksówkarz" to nowa książka Anny Kasiuk i powiem Wam, że naprawdę dobrze mi się ją czytało.
Mariusz to taksówkarz, który po śmierci żony odszedł z policji. Musiał wziąć się w garść, by odbudować swoje życie. Nie jest to łatwe, ale w końcu praca na taksówce, zaczyna przynosić mu satysfakcję. Zaczyna też słuchać, bo taksówka staje się swoistym konfesjonałem, w której jadący nią pasażerowie, zaczynają opowiadać o swoim życiu. A Mariusz słucha i stara się doradzić, podpowiedzieć, powiedzieć dobre słowo. To terapia, która i jemu przynosi ulgę. A z czasem i jego i spotkanych na swej drodze ludzi, zaczynają łączyć nici porozumienia. Bo czasem tak bywa, że los stawiając nam kogoś na drodze, ofiarowuje nam nowe możliwości. Tylko trzeba się nie bać z nich skorzystać.
Autorka stworzyła ciekawą historię, z dobrze skonstruowanym wątkiem psychologicznym i wyrazistymi bohaterami. Choć ta historia nie galopuje, a raczej wolno się toczy, to naprawdę się w nią wciągnęłam.
Jest w niej sporo emocji, dużo skomplikowanych relacji rodzinnych oraz nieprzepracowanych traum z przeszłości. Są też decyzje, niektóre błędne, które rzutują na przyszłość bohaterów, oraz całe morze życzliwości i troski.
Anna Kasiuk pokazuje, że tak niewiele trzeba, żeby zmienić czyjeś życie, że warto zaryzykować i zrobić ten pierwszy krok, zaufać komuś i uwierzyć, że życie ma dla nas jeszcze coś dobrego do zaoferowania.
Naprawdę dobrze mi się ją czytało. A czytając tak sobie myślałam, jak to dziwnie plotą się ludzkie losy i jak przelotne spotkania, mogą zmieniać życie.
To historia, którą bezsprzecznie warto przeczytać. Choć Mariusz momentami wydawał mi się trochę naiwny.... Ale to tyko moja subiektywna opinia.
Zapraszam do lektury.

"Życie to karnawał, wszyscy jesteśmy jego uczestnikami. Jedni z nas zdołają się ocknąć z letargu niekończącego się tańca, inni tkwią w nim po kres dni. Spadają na nas wciąż nowe doświadczenia, a my z uśmiechem na twarzy trwamy w wyścigu pozowania. I tylko czasem przychodzi opamiętanie."

"...

Rozwiń

Zwiń

Chyba tylko ja jestem taka zdolna, że zaczynam czytać serię od szóstej części. Wszak "Wszystko czego pragniemy" to szósty tom cyklu Alabama Summer.
Ale nie przeszkadzało mi to zbyt w czytaniu, bo każda z książek opowiada o innych bohaterach, choć są ze sobą powiązane.
Tym razem towarzyszymy Tessie i Lukowi w ich walce o dziecko. I powiem, że to temat bardzo na czasie, gdyż coraz więcej par ma z tym problem.
Autorka przedstawiła nam tu zarówno damskie jak i męskie spojrzenie na rodzicielstwo i był to udany zabieg.
Mnóstwo emocji się tu kotłuje pomiędzy stronami. Naprawdę różnych. Ale co mi się rzuciło w oczy to zazdrość... Myślę, że w przypadku niejednej kobiety pragnącej dziecka, jest to uczucie dominujące. I te pytania.. Dlaczego my, inni nie mają tych problemów? To naprawdę porusza.
A teraz to, co mniej mi odpowiadało... Seks... Jest go tu zdecydowanie za dużo i przedstawionego w taki, dość wulgarny sposób. Dlatego też czytanie tej serii zakończę na tym tomie. A Was ani nie namawiam, ani nie odradzam. Sama historia jest w porządku, ale jak dla mnie jest zbyt wulgarna.
Zrobicie jak będzie Wam odpowiadało.

Chyba tylko ja jestem taka zdolna, że zaczynam czytać serię od szóstej części. Wszak "Wszystko czego pragniemy" to szósty tom cyklu Alabama Summer.
Ale nie przeszkadzało mi to zbyt w czytaniu, bo każda z książek opowiada o innych bohaterach, choć są ze sobą powiązane.
Tym razem towarzysz...

Rozwiń

Zwiń

Czytujecie książki true crime? Ja sięgając po nie wiem, że na pewno nie pozostawią mnie obojętną. I nie inaczej było i z tą.
Któż z nas nie zna sprawy zabójstwa sprzed dziesięciu lat, w której dwójka nastolatków zabija rodziców jednego z nich. Chyba każdy o tym słyszał. I każdy z nas zastanawiał się, jak do tego doszło.
Magdalena Majcher próbuje przedstawić nam tę historię w sposób pełen empatii, choć przyznam, że trudno czytać ją bez emocji.
Autorka pokazuje nam jej przebieg dwutorowo...cofając się do wydarzeń poprzedzających zbrodnię, oraz przedstawiając śledztwo po zabójstwie.
I w ten sposób możemy choć w niewielkim stopniu przekonać się, co wpłynęło na naszych bohaterów, będąch wszak zwykłymi nastolatkami, że dopuścili się tak okrutnej zbrodni.
Momentami aż boli czytanie tej książki...
Trudno zrozumieć jak wiele nienawiści a przede wszystkim niezrozumienia i zagubienia, tkwi w tych młodych ludziach. Ich zachowanie poprzedzające tragedię to wołanie o pomoc, ale nikt tego wołania nie usłyszał.
Autorka nie ocenia, pozwalając nam samym dokonać oceny. Ale nie jest beznamiętna, zresztą tej historii nie da się przedstawić beznamiętnie, za dużo kłębi się w niej uczuć.
Powiem Wam, że Magdalena Majcher wykonała naprawdę świetną robotę. To chyba najlepsza z jej dotychczasowych książek, a przynajmniej najmocniejsza. Oczywiście to moja subiektywna opinia.
I tak po ludku, trochę żal tych młodych ludzi, którzy zagubili się, wspomagając narkotykami i alkoholem i odbierając życie, zabili też swoje człowieczeństwo.
Naprawdę warto ją przeczytać, choć nie jest to łatwa lektura. Ale zmusza do myślenia a my lubimy takie książki.

Czytujecie książki true crime? Ja sięgając po nie wiem, że na pewno nie pozostawią mnie obojętną. I nie inaczej było i z tą.
Któż z nas nie zna sprawy zabójstwa sprzed dziesięciu lat, w której dwójka nastolatków zabija rodziców jednego z nich. Chyba każdy o tym słyszał. I każdy z nas zasta...

Rozwiń

Zwiń

Czy plan doskonały istnieje? Czy zawsze wszystko idzie nam tak, jak to sobie zaplanowaliśmy? A może karma dopada każdego? Takie pytania nasunęły mi się na myśl podczas lektury tej książki.
I od razu Wam się przyznam, że Ania, główna bohaterka, wzbudzała we mnie raczej negatywne odczucia. Mimo młodego wieku, dobrze wiedziała czego chce od życia i umiała perfekcyjnie manipulować innymi, by zdobyć to, na czym jej zależało. Nie wahając się przed żadnymi świństwami... Zdecydowanie jej postępowanie nie przypadło mi do gustu.
Autorka tym razem, oferowała nam historię inną niż dotychczas. Z bohaterką, którą naprawdę trudno polubić. I jakbym nie próbowała tłumaczyć jej zachowania...to niestety nie umiem pojąć jej perfidii. Była tak zapatrzona w siebie, że właściwie niewiele osób miało dla niej znaczenie. Manipulantka pierwszej wody...oj nie polubiłyśmy się.
Izabella Frączyk tą historią zmusza nas do zastanowienia się, gdzie przebiega granica, za którą walka o siebie to już czysty egoizm i manipulacja. Czytając tak się zastanawiałam, jak to niektórzy potrafią się ustawić w życiu i prą do przodu niczym taran, nie bacząc na nikogo. Ale każdego w końcu dopada sprawiedliwość... Czy i Anię dopadnie? Tego dowiecie się podczas lektury.
To opowieść, nad którą warto się pochylić. Myślę, że niejedną taką Anię można spotkać w realu. Zatem warto wiedzieć, jak się przed nimi "bronić" i nie dać sobą manipulować.
Naprawdę warto przeczytać tę książkę. Autorka po raz kolejny nie zawiodła moich oczekiwań.
Polecam.

Czy plan doskonały istnieje? Czy zawsze wszystko idzie nam tak, jak to sobie zaplanowaliśmy? A może karma dopada każdego? Takie pytania nasunęły mi się na myśl podczas lektury tej książki.
I od razu Wam się przyznam, że Ania, główna bohaterka, wzbudzała we mnie raczej negatywne odczucia. ...

Rozwiń

Zwiń

"To Ty wybierasz swoje myśli. Tylko Ty możesz to zrobić. Masz nad nimi niepodzielną władzę. A złe słowa innych osób, zdania odbierające energię, radość, pewność siebie i podcinające skrzydła mogą zranić cię tylko wtedy, kiedy Ty im na to pozwolisz."

Sięgacie czasem po książki dla nastolatków? Mnie się to zdarza naprawdę sporadycznie. Ale tej historii nie mogłam sobie odmówić.
To wielowymiarowa opowieść, czytając wędrujemy pomiędzy wymiarami, lewitujemy w kosmosie, wnikamy w głąb siebie.
To mądra historia o miłości, przyjaźni oraz nastoletnich problemach. O hejcie, wyobcowaniu, zaufaniu oraz trudnych relacjach rodzinnych. Ale przede wszystkim o sile, którą nosimy w sobie i mocy, która pozwala sobie radzić w trudach codziennego życia.
Czytałam ją z ogromną ciekawością, delektując się poszczególnymi frazami. Jest pełna emocji, poruszająca i dająca do myślenia. To bezsprzecznie opowieść, którą warto przeczytać. I nie tylko nastolatki znajdą w niej coś dla siebie. My dorośli też otulimy się jej mądrością i zatoniemy w jej wartościach.
Naprawdę Wam polecam.

"To Ty wybierasz swoje myśli. Tylko Ty możesz to zrobić. Masz nad nimi niepodzielną władzę. A złe słowa innych osób, zdania odbierające energię, radość, pewność siebie i podcinające skrzydła mogą zranić cię tylko wtedy, kiedy Ty im na to pozwolisz."

Sięgacie czasem po książki dl...

Rozwiń

Zwiń

"Czasem nie warto pilnie strzec tajemnic, bo nas niszczą. Nawet te najgorsze powinny ujrzeć światło dzienne, nikt wówczas nie czuje się oszukany, wiele można sobie wyjaśnić. Można sporo zyskać, ale i dużo stracić. Wszystko zależy od człowieka."

Piękna, delikatna okładka, która skrywa pełną emocji historię. Tak właśnie jest z tą książką. To historia, której trudno się oprzeć.
Choć przyznam, że Teresa, jedna z głównych bohaterek, momentami tak mnie wkurzała, że miałam ochotę nią potrząsnąć. Pesymistka pierwszej wody, dla której szklanka zawsze była do połowy pusta, która we wszystkim wieszczyła złe informacje. Była jak jeż, kolcami chciała odgrodzić się od świata...ale jak on, miała miękkie wnętrze.
To historia, w której nie brak sekretów i tajemnic. Takich, które oddzielają od siebie bliskich, ich brzemię bowiem ciąży na sercu jednej z bohaterek, niczym głaz.
Czy wreszcie uda się je wszystkie wyjaśnić? Czy da się scalić to, co rozpadło się dawno temu? I czy Teresa w końcu uwierzy w miłość? Odpowiedzi tkwią pomiędzy stronami.
Ależ mi się było trudno oderwać od tej książki. To naprawdę nieodkładalna historia. Z ogromnym zaciekawieniem przewracałam kartka po kartce, by poznać wszystkie tajemnice, które kryje w sobie ta historia.
Ile tu emocji, ile nieprzepracowanych traum, skomplikowanych emocji oraz przeszłości, która ciągle ma wpływ na teraźniejszość. Autorka nie szczędziła swoich bohaterów, stawiając przed nimi wyzwania i trudy, które mocno komplikowały ich życie. Jest to ze wszech miar opowieść, którą warto przeczytać. Bo pokazuje, jak czasem potrafimy sami sobie zniszczyć życie...a jego naprawa już nie jest taka prosta i szybka. Warto wyciągnąć wnioski z tej opowieści... Duma nie jest dobrym doradcą.
Zapraszam do lektury.

"Czasem nie warto pilnie strzec tajemnic, bo nas niszczą. Nawet te najgorsze powinny ujrzeć światło dzienne, nikt wówczas nie czuje się oszukany, wiele można sobie wyjaśnić. Można sporo zyskać, ale i dużo stracić. Wszystko zależy od człowieka."

Piękna, delikatna okładka, która skrywa pełn...

Rozwiń

Zwiń

Znacie książki Liliany Więcek? Autorka potrafi tworzyć emocjonujące historie.
"Ktoś inny" to najnowsza jej książka i muszę powiedzieć, że wręcz ją pochłonęłam, bo emocji tu nie zabrakło.
Chris Wood, to zakompleksiony i znoszący dręczenie swojego brata Dereka, młody człowiek. Na domiar złego okazuje się, że Livia, którą polubił i po cichu do niej wzdycha, właśnie z Derekiem się spotyka. To przelewa czarę goryczy i chłopak wyjeżdża...
Po latach wraca i ma jeden cel...zemstę. Podobno zemsta najlepiej smakuje na zimno i Chris właśnie tak ją zaplanował. I powiem Wam, że na jego miejscu też bym tak postąpiła. Bo przyznam, że rzadko się zdarza, bym tak znienawidziła bohatera czytanej książki, jak Dereka właśnie.
Borze szumiący, co to za szuja, manipulant i palant. A ta jego pożal się boże dziewczyna, niewiele się od niego różni. Są siebie warci. I nic a nic mi jej nie szkoda.... Czy zemsta Chrisa się powiedzie? Jak ułożą się stosunki w tej rodzinie? I czy prawdą jest, że z rodziną najlepiej wychodzi się na zdjęciu? Tego dowiecie się z książki.
Muszę przyznać, że ta książka momentami doprowadzała mnie do szału. Zachowanie Dereka i Livii oraz matki obu mężczyzn, sprawiło że brak rodziny jawi się niczym raj. Patologiczne stosunki, które ich łączyły, smucą i wkurzają jednocześnie. Ale ta historia pokazuje również, że w życiu ważne jest, byśmy sami do siebie czuli szacunek i miłość, oraz znali swoją wartość. Nie warto patrzyć na innych. Bardzo często nasz obraz w ich oczach jest wykrzywiony.
Warto być wiernym sobie.
Naprawdę dobrze mi się czytało tę książkę, bo autorka dobrze ją przemyślała i skomponowała. I myślę, że Wam też się spodoba. Nie brak w niej też namiętności i gorących scen...
Polecam. Naprawdę warto po nią sięgnąć.

Znacie książki Liliany Więcek? Autorka potrafi tworzyć emocjonujące historie.
"Ktoś inny" to najnowsza jej książka i muszę powiedzieć, że wręcz ją pochłonęłam, bo emocji tu nie zabrakło.
Chris Wood, to zakompleksiony i znoszący dręczenie swojego brata Dereka, młody człowiek. Na domiar złe...

Rozwiń

Zwiń

" La familia to nie tylko więzy krwi. To nie ludzie, których oglądasz w pierwszych chwilach życia. To ludzie, którzy dają o sobie znać wtedy, kiedy zaczynasz czuć się samotny. Którzy podają ci rękę, którzy będą dzielić się z tobą własnymi troskami i którzy czasami skłonią cię do łez, po to by potem zaoferować kojący uśmiech."

Czytujecie mafijne historie? Ja coraz bardziej zaczynam się do nich przekonywać.
"Cień przeszłości to trzeci tom serii Niebezpieczna miłość i muszę powiedzieć, że autorka naprawdę ją dobrze przemyślała.
Znów mamy okazję odwiedzić piękną Katanię i poczuć te emocje, jakie Weronika Tomala ukryła pomiędzy stronami.
Mia Trovato żyje w złotej klatce, otoczona przez luksus ale kontrolowana i bez prawa o decydowania o sobie. W końcu się buntuje i tak na jej drodze staje Damiano. Ale gdy mężczyzna poznaje jej nazwisko...nie chce mieć z nią nic wspólnego. Tylko czy uczucia dadzą się podporządkować rozsądkowi? Czy serce słucha zakazów? Tego dowiecie się podczas lektury.
Ileż tu się działo, ile tu emocji, uczuć, nieoczekiwanych zwrotów akcji i nieprzepracowanych traum. Jest też ogień, pożądanie i namiętność...momentami jest naprawdę gorąco. Ale to tyko dodatek do fabuły, więc nie obawiajcie się, że seks jest tu głównym bohaterem.
Lojalność wobec rodziny, wobec rodzica jest ważna, ale czy nie najważniejsza jest lojalność wobec siebie? Czy w pierwszej kolejności nie powinniśmy myśleć o sobie? A może to egoizm? Jak myślicie? Takie pytania kłębiły się we mnie podczas lektury.
Miłość potrafi zburzyć wiele murów, miłość potrafi uleczyć zranione serce, ukoić, dać nadzieję. Czasem jest trudna i bolesna, ale ze wszech miar warto o nią zawalczyć. Takie właśnie wnioski wysnułam po lekturze tej książki.
I przyznam, że trochę żal rozstawać się z bohaterami tej serii.
Zapraszam Was do lektury.

" La familia to nie tylko więzy krwi. To nie ludzie, których oglądasz w pierwszych chwilach życia. To ludzie, którzy dają o sobie znać wtedy, kiedy zaczynasz czuć się samotny. Którzy podają ci rękę, którzy będą dzielić się z tobą własnymi troskami i którzy czasami skłonią cię do łez, po to...

Rozwiń

Zwiń

Książki są niezwykłym medium. Oprócz rozrywki też uczą. Dzięki nim poznajemy nowe fakty, miejsca, wydarzenia, ludzi.
I właśnie seria Sekrety Białej Agnieszki Panasiuk, ma ten edukacyjny walor.
"Chata" to trzeci tom tego ciekawego cyklu.
Tym razem, autorka pozwala nam lepiej poznać, mieszkającą w Warszawie architektkę Zuzannę. Gdy zostaje zmuszona do przewartościowania swojego życia, wraca do Białej. Tu nieoczekiwanie zostaje zaangażowana w rozbiórkę i przenosiny, starej kolejarskiej chaty swojej babki Walerki. I to początek zmian, które wpłyną na jej życie. Co kryje przeszłość Walerki? Jakie sekrety kryje stara chata? I czy Zuzanna zrozumie, czego tak naprawdę pragnie jej serce? Odpowiedzi tkwią pomiędzy stronami.
To mądra, fascynująca historia. Opowieść, w której możemy odnaleźć echa dawnych dni, poznać losy podlaskich rodzin, mało znane fakty historyczne...Ja na przykład nigdy nie słyszałam o bieżeństwie. A Wy słyszeliście?
Autorka tak umiejętnie splotła przeszłość z teraźniejszością, do wątku obyczajowego dodając wątek historyczny. I zrobiła to z ogromnym kunsztem, bo od tej historii trudno się oderwać.
Opowieść ta pokazuje, jak losy przodków mają wpływ na teraźniejszość, jak ciekawą i bolesną historię kryje Podlasie i jak skomplikowane relacje rodzinne, potrafią utrudniać nam życie. Że nasze dzieciństwo ma ogromny wpływ na to, jacy jesteśmy a traumy z przeszłości, są niekiedy jak głaz, którzy przygniata nasze serce.
Polubiłam Zuzannę, współczułam tego, co ją spotkało i kibicowałam, by udało jej się poukładać swoje życie.
To wartościowa i mądra publikacja. Więc zachęcam i Was, sięgnijcie po nią, bo naprawdę warto.

Książki są niezwykłym medium. Oprócz rozrywki też uczą. Dzięki nim poznajemy nowe fakty, miejsca, wydarzenia, ludzi.
I właśnie seria Sekrety Białej Agnieszki Panasiuk, ma ten edukacyjny walor.
"Chata" to trzeci tom tego ciekawego cyklu.
Tym razem, autorka pozwala nam lepiej poznać, mieszk...

Rozwiń

Zwiń

Siermiężne lata siedemdziesiąte i osiemdziesiąte dwudziestego wieku... Kto z Was je pamięta? Ja byłam wtedy dzieckiem, ale coś pozostało mi w pamięci z tamtych dni. Dlatego ta książka, to dla mnie taka nostalgiczna podróż w przeszłość. A że jest to powieść inspirowana prawdziwą historią, to tym bardziej warto po nią sięgnąć.
Akcja tej książki toczy się od 1979 do 1991 roku, od Łodzi przez Kanadę i Stany Zjednoczone. Jest to swoisty wehikuł czau, dzięki któremu wracamy w przeszłość, by znów poczuć te emocje związane z tamtymi latami.
Autorka w sposób niezwykle empatyczny, przedstawia nam historię Lucyny i jej bliskich. Pokazując, jak żyło się w tych ciężkich latach w Polsce, o czym marzyliśmy, za czym tęskniliśmy... A symbolem lepszego jutra była zachodnia Europa a przede wszystkim Stany Zjednoczone. I wielu marzyło, że ziści się ten ich american dream.
Anna Stryjewska ma dar, potrafi swoimi książkami sprawić, że przenosimy się w przeszłość, wspominamy, wędrujemy, przeżywamy. Ja wręcz nie mogłam się oderwać od tej książki. Jest pełna emocji, nieoczekiwanych zwrotów akcji oraz bohaterów, którzy chcieli żyć w pięknym, bogatym kraju, być szczęśliwi i kochani. Walczyli o siebie i swoje marzenia.
Naprawdę podobała mi się ta książka, bo autorka przywołała nią wspomnienia. Sprawiła, że znów poczułam się młoda i beztroska... A to naprawdę jest dużo warte.
Gorąco Wam polecam, sięgnijcie po nią i Wy. Nawet jeśli jesteście młodsi, to dzięki niej poczujecie klimat tamtych lat.

Siermiężne lata siedemdziesiąte i osiemdziesiąte dwudziestego wieku... Kto z Was je pamięta? Ja byłam wtedy dzieckiem, ale coś pozostało mi w pamięci z tamtych dni. Dlatego ta książka, to dla mnie taka nostalgiczna podróż w przeszłość. A że jest to powieść inspirowana prawdziwą historią, t...

Rozwiń

Zwiń