Wyrok namiętności

Mogę powiedzieć, że najlepsza część z tego cyklu. Działo się coś w każdym rozdziale. Bardzo chętnie przeczytałabym o dalszych losach Agaty i Marcela, bo myślę, że ta mieszanka wybuchowa mogłaby dostarczyć równie ciekawej historii.

Mogę powiedzieć, że najlepsza część z tego cyklu. Działo się coś w każdym rozdziale. Bardzo chętnie przeczytałabym o dalszych losach Agaty i Marcela, bo myślę, że ta mieszanka wybuchowa mogłaby dostarczyć równie ciekawej historii.

Z przyjemnością wróciłam do Judyty i Piotra. Ta seria stała się moją komfortową odskocznią. Uśmiech nie schodził mi z twarzy a rozstrzygnięcie sprawy spowodowało wstrzymywanie oddechu.

Pomimo że akcja z początku zwolniła i rozwijała się powoli zupełnie mi to nie przeszkadzało.

Z ciekawością śledziłam rozwijającą się relacje bohaterów. Uwielbiam ich osobno kiedy każde prze do przodu i spełnia się zawodowo osiągając sukcesy na sali sądowej ale razem tworzą (nie)idealną parę. Przechodzą wloty i upadki, ale uczą się na błędach i pozwalają oswoić się z myślą, że ich serce bije szybciej dla tej drugiej połówki.

Autorka strona po stronie budowała napięcie. Im dalej tym ciężej było odłożyć książkę aż w końcu zarwałam nockę.

Seria z aktami sprawiła że na moment się zatrzymałam i zastanowiłam co tak naprawdę w życiu jest ważne. Cały czas za czymś biegamy a zapominamy o tym że nikt nie cofnie nam straconych dni. Że czasem nie warto żywić do kogoś urazy bo nigdy nie wiemy co się wydarzy.

Zakończenie sprawiło że mam nadzieję na coś dodatkowego od autorki... Tak! Zdecydowanie mało mi! Chciałabym przeczytać ciąg dalszy.

Jeśli jeszcze nie znacie tej serii to z czystym sumieniem polecam!

Z przyjemnością wróciłam do Judyty i Piotra. Ta seria stała się moją komfortową odskocznią. Uśmiech nie schodził mi z twarzy a rozstrzygnięcie sprawy spowodowało wstrzymywanie oddechu.

Pomimo że akcja z początku zwolniła i rozwijała się powoli zupełnie mi to nie przeszkadzało.

Z ciekawością śledziłam rozwijającą się relacje bohaterów. Uwielbiam ich osobno kiedy każde...

Najbardziej emocjonująca część i zakończenie, które mocno zaskakuje. Historia relacji rodzinnych Judyty udowadnia, że nigdy nic nie jest czarno-biało. Warto o tym pamiętać, bo sama bohaterka totalnie o tym zapomniała. Jak zwykle unosiła się dumą i traktowała ludzi z góry, co mnie irytowało, dlatego, że kiedy Piotr zachowywał się nie tak, jakby chciała... to oceniała go, wymagając tego, czy tamtego, a gdzie w tym wszystkim była ona? Możliwe, że właśnie o to chodziło Pani Natalii, żeby w taki sposób została przedstawiona szanowna pani adwokat, ale... tak po ludzku było mi szkoda Piotra. Piotra, który również miał sporo do udźwignięcia. Przykro było mi patrzeć, że J. nie była dla niego takim wsparciem, jakiego bym oczekiwała.... albo jakiego ona sama by oczekiwała.

Najbardziej emocjonująca część i zakończenie, które mocno zaskakuje. Historia relacji rodzinnych Judyty udowadnia, że nigdy nic nie jest czarno-biało. Warto o tym pamiętać, bo sama bohaterka totalnie o tym zapomniała. Jak zwykle unosiła się dumą i traktowała ludzi z góry, co mnie irytowało, dlatego, że kiedy Piotr zachowywał się nie tak, jakby chciała... to oceniała go,...

Kolejne spotkanie z Judytą Breszką i Piotrem Kosteckim, a zarazem ostatnie wywołało we mnie podobne emocje, co dwie poprzednie części. Książka nie należy do wybitnych i takich, do których będę wielokrotnie wracać, ale w ciągnęła mnie i udało mi się przeczytać ją w miarę szybko.

Historia romansu Judyty i Piotra rozwija się coraz bardziej, a problemy związane z zagrażającą im mafią jeszcze mocniej potęgują uczucia między nimi. Judyta zaczyna rozumieć co znaczy poświęcenie dla drugiego człowieka i jak troska o inną osobę może determinować podejmowane przez człowieka decyzje... Nawet do tego stopnia, że decyduje się poprosić o pomoc dwie osoby, do których nigdy w życiu nie planowała się odzywać - prokuratora Jakuba oraz swojego ojca. Piotr również odkrywa jak uczucie jest w stanie zmienić człowieka i zmienić dotychczas wyznawane wartości. Dodatkowo ciężki stan zdrowia jego ojca oraz napięcie między nim i Marcelem nie pomaga w przebrnięciu przez problemy, którym razem z Judytą muszą stawić czoła...

"Wyrok namiętności" czyta się lekko i szybko. Wątki kończą się trochę w sposób przewidywalny, bo tak na prawdę po przeczytaniu około 1/3 książki miałam już przeczucie co wydarzy się dalej, ale mogę polecić ją konserom lekkiej i przyjemnej lektury o wątku romantyczno-prawniczo-kryminalnym.

Kolejne spotkanie z Judytą Breszką i Piotrem Kosteckim, a zarazem ostatnie wywołało we mnie podobne emocje, co dwie poprzednie części. Książka nie należy do wybitnych i takich, do których będę wielokrotnie wracać, ale w ciągnęła mnie i udało mi się przeczytać ją w miarę szybko.

Historia romansu Judyty i Piotra rozwija się coraz bardziej, a problemy związane z zagrażającą...

„Wyrok namiętności” to trzecia część serii z aktami. Serii, która jak się zacznie czytać to nie można przestać. Jest to wspaniałe połączenie romansu z kryminałem. Ale nie ma tutaj policjantów, a są prokuratorzy i prawnicy.
Judyta i Piotr i nie tylko świetni prawnicy, ale również para, której uczucie z każdym tomem staje się silniejsze. Nie do końca mogą jednak cieszyć się spokojem. Przez brata pani mecenas wpadli w kłopoty. Judyta próbuje je rozwiązać po swojemu i postanawia odezwać się do osób, z którymi obiecała sobie nie mieć nic już wspólnego. U Piotra w kancelarii również się dzieje, z czego nie jest zadowolony jego kolega Marcel. Czy uda im się w końcu doprowadzić do ostatecznego wyroku? Przekonacie się sami.
Problemy zawodowe przeplatają się tutaj z namiętnością. Jak zwykle będzie trochę niedomówień. Czasami również zabawnych sytuacji.
Cieszę się bardzo, że miałam możliwość przeczytać tę serię od razu całą. Jest ona rewelacyjna. Ciężko jest rozstać się z głównymi bohaterami, których nie da się nie lubić. Są świetnymi prawnikami a kłopoty, w które wpadli potrafią wywołać wiele emocji. Czytając byłam ciekawa jak zakończa się. Są również świetną, charyzmatyczną parą. Uwielbiam ich prywatne rozmowy, które nie jeden raz mnie rozbawiły.
Pani Natalia ma niezwykle lekkie pióro czaruje słowem. Ja jestem już dawno oczarowana jej powieściami i „seria z aktami” również stała się moja ulubioną.
Jeśli jeszcze nie czytaliście tej serii to bardzo polecam.

„Wyrok namiętności” to trzecia część serii z aktami. Serii, która jak się zacznie czytać to nie można przestać. Jest to wspaniałe połączenie romansu z kryminałem. Ale nie ma tutaj policjantów, a są prokuratorzy i prawnicy.
Judyta i Piotr i nie tylko świetni prawnicy, ale również para, której uczucie z każdym tomem staje się silniejsze. Nie do końca mogą jednak cieszyć się...

Zauważyłam, że każda kolejna część o parze prawników zaczynała być mniej interesująca- startowałam od oceny bardzo dobrej, a skończyłam na przeciętnej. Uważam, że ostatnia powieść była nieco wymuszona, a mnogość skomplikowanych terminów prawniczych raczej nie zainteresuje statystycznego Kowalskiego. Prawo gospodarcze czy karne to naprawdę coś trudnego, a skoro Natalia Sońska sama jest prawniczką, to powinna o tym pamiętać.

Szkoda, że początkowe wersy „Wyroku namiętności” nie zostały zaprojektowane tak, aby od razu czuć się swobodnie podczas czytania. Wiem dobrze, że wielu autorów dba właśnie o taką przypominającą konstrukcję, natomiast tutaj mi tego zabrakło. Nie zachęcam więc do wybiórczego sięgania po części cyklu- lepiej, by czytelnicy znali całą prawdę o parze fikcyjnych prawników. Ich postawy są bardzo specyficzne, a praca jest dla nich niemal wszystkim. Czy zatem w końcu dobrze zauważą siebie, mimo wciąż pojawiających się kłopotów natury prawnej, rodzinnej i uczuciowej? Zapraszam do lektury.

Całe szczęście, że poza opowieściami typowo prawniczymi autorka znalazła sporo miejsca na elementy pasujące do obyczaju. Czytelnicy mogą zauważyć, czym jest prawdziwa kobieca lub męska przyjaźń- zarówna ta mocna, jak i chwilami zachwiana. Możemy także zrozumieć, że niemal całkowite poświęcenie się pracy i siedzenie w biurze od rana do nocy nie jest dobre ani dla zdrowia, ani dla wątku miłosnego. Ważne jest też to, by znaleźć odrobinę czasu dla bliskich i doceniać ich drobne, ale szczere gesty. Inaczej może być na to za późno…

Podobały mi się też wypowiedzi Judyty Breszki i Piotra Kosteckiego odnośnie do instytucji małżeństwa. Czy jest to dla nich podpisanie cyrografu, nic nieznaczący papierek, a może forma życia dopięta na ostatni guzik? Warto się o tym przekonać.

Cóż, końcową, trzecią część cyklu, oceniam jako przeciętną. Cieszę się też że autorka nie będzie przedłużać historii bohaterów na siłę. Dla mnie nigdy nie ma to sensu. Plusem jest też odpowiednie zakończenie, które pasuje do całości cyklu.

Zauważyłam, że każda kolejna część o parze prawników zaczynała być mniej interesująca- startowałam od oceny bardzo dobrej, a skończyłam na przeciętnej. Uważam, że ostatnia powieść była nieco wymuszona, a mnogość skomplikowanych terminów prawniczych raczej nie zainteresuje statystycznego Kowalskiego. Prawo gospodarcze czy karne to naprawdę coś trudnego, a skoro Natalia...

Judyta i Piotr mają kłopoty, a na szali leży ich praca, a może nawet życie. Z mafią nie ma żartów, a oni ciągle szukają sposobu jak się bez szwanku wyplątać z tej afery. A może jest już za późno, a jedynym rozwiązaniem jest gra pod dyktando ich wroga?
Po tym jak Judyta wciągnęła Piotra w porachunki z mafią i to wobec niego zostały wystosowane żądania, a za brak współpracy miała zostać ukarana kobieta na której mu zależy, bardzo chciał się od niej odsunąć. Jednak pani mecenas nie jest w ciemię bita i bardzo szybko rozszyfrowała co jest na rzeczy. Teraz nie pozostaje nic innego, niż podjąć decyzję: współpraca czy wojna?
Piotr przyjmuje do kancelarii nową aplikantkę, która zdaje się bardzo nim zainteresowana. Judyta natomiast za plecami mężczyzny kontaktuje się Jakubem, na którego Piotr ma ewidentną alergię (a może zwyczajnie jest zazdrosny?). Jest jeszcze jedna osoba, do której Judyta miała przenigdy się nie odezwać, ale może być jedynym ratunkiem. Czy ta sprawa jest warta aż tyle, by łamać swoje największe postanowienia?
Finał Serii z Aktami wbija w fotel i trzyma w napięciu do samego końca. Judyta i Piotr dopiero niedawno się poznali, więc ich relacja przechodzi naprawdę ciężką próbę. Muszą wykazać się do siebie zaufaniem, szczerością i zgodnie współpracować, a przy ich temperamentach, a szczególnie temperamencie i sposobie bycia Judyty jest to trudne. Pani mecenas to kobieta charakterna, ale ma też sumienie i dumę. Czuje się odpowiedzialna za sytuację i postrzega jako swój obowiązek ich z tego wyplątać. Trochę inaczej sprawa wygląda z punktu widzenia Piotra, więc robi się jeszcze bardziej interesująco.
To była świetna przygoda, która zapewniła mi dużo emocji i relaks. Spędziłam z tą serią naprawdę miło czas, a wszystkie 3 tomy były równie ciekawe i wciągające. Polecam serdecznie.

Judyta i Piotr mają kłopoty, a na szali leży ich praca, a może nawet życie. Z mafią nie ma żartów, a oni ciągle szukają sposobu jak się bez szwanku wyplątać z tej afery. A może jest już za późno, a jedynym rozwiązaniem jest gra pod dyktando ich wroga?
Po tym jak Judyta wciągnęła Piotra w porachunki z mafią i to wobec niego zostały wystosowane żądania, a za brak współpracy...

Macie swoje ulubione serie książkowe?

Ja oczywiście mam i do nich między innymi nalezy ta od Natalii Sońskiej seria z aktami"Wyrok namiętności "
to ostatnia część
Przyznaję,że tęskniłam z głównymi bohaterami i zastanawiałam się co jeszcze zaserwuje im autorka.
I tym razem wciąga nas w prawniczy swiat,niedomówienia zostają rozwiązane. Zadry z przeszłości nabierają innego znaczenia.
Lekki styl I pazur sprawia,że książka czyta się błyskawicznie.
Ja spędziłam z nią miłe chwile.

Macie swoje ulubione serie książkowe?

Ja oczywiście mam i do nich między innymi nalezy ta od Natalii Sońskiej seria z aktami"Wyrok namiętności "
to ostatnia część
Przyznaję,że tęskniłam z głównymi bohaterami i zastanawiałam się co jeszcze zaserwuje im autorka.
I tym razem wciąga nas w prawniczy swiat,niedomówienia zostają rozwiązane. Zadry z przeszłości nabierają innego...

Zakończenie super ale jak na 340 stron to trochę mało . Książka „ciągnęła „ sie strasznie . Ostatnie 40 str na plus .

Zakończenie super ale jak na 340 stron to trochę mało . Książka „ciągnęła „ sie strasznie . Ostatnie 40 str na plus .

Dokończenie historii Piotra i Judyty... Czyta się szybko i przyjemnie, fabuła bardzo wciągająca, nie brakuje humoru i ciętego języka.

Dokończenie historii Piotra i Judyty... Czyta się szybko i przyjemnie, fabuła bardzo wciągająca, nie brakuje humoru i ciętego języka.