Poza tym, że bardzo się zawiodłam to nie wiem, czy mogłabym coś więcej napisać. Moim zdaniem najsłabsza seria Pani Pauliny. Akcja była, niby coś się działo, ale zdecydowaniem to nie było to. Oczywiście autorki nie skreślam, bo wszystkie jej poprzednie serie uwielbiam :)

Poza tym, że bardzo się zawiodłam to nie wiem, czy mogłabym coś więcej napisać. Moim zdaniem najsłabsza seria Pani Pauliny. Akcja była, niby coś się działo, ale zdecydowaniem to nie było to. Oczywiście autorki nie skreślam, bo wszystkie jej poprzednie serie uwielbiam :)

”... świat jest beznadziejny, a ludzie to już całkiem. Jestem samotnym wilkiem i nikt mnie nie rozumie”.

Mimo iż powyższy cytat jest tylko ironią dotyczącą jednego z bohaterów, czasem jestem w stanie odnaleźć w nim odzwierciedlenie rzeczywistości. Kiedy do takich chwil dochodzi – najlepiej sięgnąć po którąś z książek Pauliny Świst. To idealna dawka rozrywki i humoru, podszyta nutą erotyzmu. „Masz łeb i ch*j to kombinuj”.

Czytałem już wszystkie książki Pauliny, i owszem, w pewnym momencie czułem, że format się wyczerpuje, że z tomu na tom dostaję zbyt podobny kontent. Mimo że przecież za stylem Świst wręcz przepadałem. Tymczasem Oblitus jest dowodem na to, że... można. Można się jeszcze zmieniać, rozwijać i nadal ciekawić czytelników, pozostając przy swoim charakterystycznym stylu.

Tak jak i w poprzednich częściach tej serii, w powyższym tytule również dominował wątek kryminalny. Ku mojej uciesze więcej tu jednak scen erotycznych, niż poprzednio. Choć warto dodać, że więcej wcale nie musi znaczyć dużo. W każdym razie to zamknięcie (?) trylogii, więc trzeba było rozwiązać wątek pewnego trójkąta.

A propos, sprawdźmy Waszą wiedzę matematyczną. Wiecie jaki jest wzór na podstawę trójkąta? Żeby nie krzyżować pewnej części ciała z kolegą.

Paulina, znów czytałem Cię ekspresowo i przyjemnie. Muszę też oddać wyrazy szacunku za cytat z dissu Płomienia na Tedego. Och, poruszyłaś tym cytatem nostalgiczną stronę mej duszy.

„Słowa mają niestety te magiczną moc, że raz wypowiedziane, zostają już w atmosferze. Nabierają ciała i nie można już udawać, że nie padły i ich nie ma”. Zważajcie na słowa moi drodzy. Ja tymczasem, z pełną ich świadomością i odpowiedzialnością, polecam Wam „Oblitus”.

@wydawnictwomuza dzięki za kolejną współpracę. A dla chętnych polecam też wersję do posłuchania w @audioteka.

”... świat jest beznadziejny, a ludzie to już całkiem. Jestem samotnym wilkiem i nikt mnie nie rozumie”.

Mimo iż powyższy cytat jest tylko ironią dotyczącą jednego z bohaterów, czasem jestem w stanie odnaleźć w nim odzwierciedlenie rzeczywistości. Kiedy do takich chwil dochodzi – najlepiej sięgnąć po którąś z książek Pauliny Świst. To idealna dawka rozrywki i humoru,...

Miło spędzony czas. Książka dobra na poprawę humoru i wyłączenie. 😉

Miło spędzony czas. Książka dobra na poprawę humoru i wyłączenie. 😉

Polecam :) Kolejna część pełna napięcia i poszukiwania kto zabija. Czekan na następne części, bo takowe na pewno będą - zostały dwie litery do rozgryzienia :)
W tej części mało seksów więc wrażliwcy mogą spokojnie czytać. Owszem zdarza się mocny język ale w "ryzach" możliwości, więc spokojnie można czytać, jednak należy znać poprzednie tomy :) Zapraszam do lektur.

Polecam :) Kolejna część pełna napięcia i poszukiwania kto zabija. Czekan na następne części, bo takowe na pewno będą - zostały dwie litery do rozgryzienia :)
W tej części mało seksów więc wrażliwcy mogą spokojnie czytać. Owszem zdarza się mocny język ale w "ryzach" możliwości, więc spokojnie można czytać, jednak należy znać poprzednie tomy :) Zapraszam do lektur.

Autorce dziękuję za trzecią już część przygód Artura i spółki.
Niestety muszę przyznać, że poprzedni tom podobał mi się bardziej niż ten...
Liczę na jeszcze dwie części tego cyklu, w końcu zostały jeszcze dwie litery (kto czytał, ten wie)... Wciągnęłam się, nawet bardzo.

Ogólna ocena - 8/10. :)
POLECAM, POLECAM, POLECAM.
Warto po nią sięgnąć.

Pozdrawiam, Iza.

Autorce dziękuję za trzecią już część przygód Artura i spółki.
Niestety muszę przyznać, że poprzedni tom podobał mi się bardziej niż ten...
Liczę na jeszcze dwie części tego cyklu, w końcu zostały jeszcze dwie litery (kto czytał, ten wie)... Wciągnęłam się, nawet bardzo.

Ogólna ocena - 8/10. :)
POLECAM, POLECAM, POLECAM.
Warto po nią sięgnąć.

Pozdrawiam, Iza.

Jak dla mnie: Oblitus to zdecydowanie najsłabsza część trylogii. Nieco chaotyczna, taka "nieposkładana". Na plus: Anka w końcu dokonuje wyboru.

Jak dla mnie: Oblitus to zdecydowanie najsłabsza część trylogii. Nieco chaotyczna, taka "nieposkładana". Na plus: Anka w końcu dokonuje wyboru.

Trzecia część tej serii i w mojej opinii również trzecie miejsce jeśli chodzi o ocenę. Przewidywalna, w dodatku główna bohaterka dokonała wyboru innego niż ja bym dokonała, przez co tym mniej chciało się to czytać. Wyglądało jakby trochę była pisana na szybko, żeby jakoś dopiąć tę serię. Naprawdę doceniałam dwie pierwsze serie Pauliny Świst (Prokurator i Karuzela to dwie moje ulubione książki z tych serii),ale im dalej, tym gorzej. Wszyscy (poza pamiętną Zuzanną z pierwszej serii) bohaterowie tacy sami, rzucający tekstami piosenek czy filmów, piękni, wspaniali, idealni. Trochę mnie to już znudziło, zwłaszcza że tu przez trzy książki mieliśmy tych samych bohaterów, co w zasadzie nic nie zmieniło, bo nawet jakby mieli inne imiona, to wszystko pozostałe byłoby takie same.
Na plus że jednak nie było tyle tych miłosnych uniesień, chociaż z kryminału i tak zrobiło się romansidło najbardziej ze wszystkich tomów tej serii.
Droga Paulino Świst! Apeluję o zmianę w kolejnych bohaterach, niech będą wreszcie inni, a sama chętnie wrócę do czytania Twoich książek.

Trzecia część tej serii i w mojej opinii również trzecie miejsce jeśli chodzi o ocenę. Przewidywalna, w dodatku główna bohaterka dokonała wyboru innego niż ja bym dokonała, przez co tym mniej chciało się to czytać. Wyglądało jakby trochę była pisana na szybko, żeby jakoś dopiąć tę serię. Naprawdę doceniałam dwie pierwsze serie Pauliny Świst (Prokurator i Karuzela to dwie...

„Oblitus” jest to trzecia część cyklu Incognito. Ta część opowiada dalsze losy Anki, Artura i Szczepana. Jeśli ktoś nie czytał przednich książek z tej serii radzę się zapoznać, aby zrozumieć sens tej historii.

Po ostatnich wydarzeniach Anka, Szczepan i Artur mają nadzieję, że na jakiś czas będzie spokój. Nic bardziej mylnego. Do akcji wkracza Nauczyciel, który stworzył świętą trójcę, lecz jak okazuje się może być ich więcej. Teraz Anka, Szczepan i Artur muszą znów połączyć siły, aby złapać mordercę. Teraz muszą cofnąć się do przeszłości by poukładać układankę i dowiedzieć się, kim jest Nauczyciel.

Kto okaże być się Nauczycielem?

Kto jeszcze należy do trójcy?

Kogo wybierze Anka?

Paulina Świst jest niesamowitą pisarką. Jej powieść tak bardzo wciągnęła mnie, że nie mogłam odłożyć książki dopóki nie skończyłam czytać. W tej części czujemy dużo emocji a autorka nie zwalnia tempa. Jedno wydarzenie przechodzi w drugie a my nie nudzimy się i czytamy z zapartym tchem.

Język i styl autorki jest przyjemny w odbiorze a postacie są ciekawie wykreowane, że nie sposób odłożyć książki na bok dopóki nie skończy się czytać. Zakończenie powieści zostawia nas w takim momencie, że tak naprawdę chciałabym móc jeszcze coś przeczytać o dalszych losach tej trójki. Choć może autorka spełni prośbę i jeszcze kiedyś dostaniemy o historii Anki, Szczepana i Artura.

„Oblitus” jest to trzecia część cyklu Incognito. Ta część opowiada dalsze losy Anki, Artura i Szczepana. Jeśli ktoś nie czytał przednich książek z tej serii radzę się zapoznać, aby zrozumieć sens tej historii.

Po ostatnich wydarzeniach Anka, Szczepan i Artur mają nadzieję, że na jakiś czas będzie spokój. Nic bardziej mylnego. Do akcji wkracza Nauczyciel, który stworzył...

Fajnie czytać o miejscach które się zna, lubię książki Pauliny Świst po prostu

Fajnie czytać o miejscach które się zna, lubię książki Pauliny Świst po prostu

Jak tylko ją wyjęłam z paczkomatu - rzuciłam dosłownie wszystko (inne książki, które akurat czytałam/słuchałam, oraz totalnie wszystkie obowiązki domowe) żeby jak najszybciej ją móc pochłonąć. Jak zwykle jestem zachwycona, uwielbiam Paulina Świst ! Dla mnie to totalnie niesamowite, ze babka jest w stanie tak szybko pisać i wydawać książki co kwartał! Dla czytelników- bomba 🖤 I jak zwykle czytałam z zakładkami indeksującymi pod ręką, zaznaczam sobie co lepsze cytaty 😁
Najnowsza książka "Oblitus" jest zakończeniem, finałem serii o Ance, Arturze i Szczepanie. W pierwszym tomie bohaterowie rozprawili się z Aniołem - obecnie przebywa w szpitalu psychiatrycznym, w drugim z Krukiem - tego pokonali dość ostatecznie. Nadeszła pora na Nauczyciela. Człowieka, który ukształtował i właściwie wychował poprzednią dwójkę. Szykuje się finałowa walka z bosem 😉 Nasza trójca bohaterów po raz kolejny musi zjednoczyć się by stawić mu czoła. Aby to się udało muszą cofnąć się do roku 2010 i po kolei analizować wydarzenia, rozwiązywać zagadki po kolei. Dzięki temu też mamy wgląd w tamte wydarzenia, poznajemy je głównie z perspektywy Sonii. Okazuje się, że ludzi powiązanych z Occultą jest znacznie więcej niż się pierwotnie wydawało... Oprócz Nauczyciela do rozwikłania mamy tożsamość Stróża.
Na prawdę śledziłam z zapartym tchem co się dalej wydarzy. No bo to przecież sam Nauczyciel. Założyciel Occulty, wiadomo - postać większego kalibru. I niestety koleś mnie rozczarował. Uważam, że jego uczniowie go przerośli. Ok, facet robił koszmarne rzeczy, szczególnie małym dziewczynkom (no za to, to sama bym go oskórowała),jeśli chodzi o starcie z naszymi bohaterami, to poprzednie były bardziej widowiskowe. Co zatem nas czeka? No jak to? Przecież to Świst! Cięty język, czarny humor i chemia między bohaterami taka, że nie mieści się w książce i aż się z niej wylewa bokami! Nie zmieściła się na tyle, że autorka zapodała nam bonus w postaci rozdziału dodatkowego, w książce schowany jest specjalny kod, dzięki któremu można go przeczytać (cacuszko).
Ogromnie się cieszę, że autorka poruszyła temat stresu pourazowego- PTSD. W końcu trafił się jakiś bohater bardziej ludzki, a nie, że wszystkie traumatyczne przeżycia spływają po nich jak po kaczkach. Generalnie jest to problem, o którym mało się mówi publicznie, a zdarza się większej ilości ludzi niż się wydaje.
Akcja w książce jest bardzo szybka, co więcej z każdą stroną jeszcze nabiera tempa. W pierwszej części narratorami byli Anka i Artur, w drugiej Anka i Szczepan a teraz głos dostała cała trójka. Jak dla mnie to dodatkowy atut, bo np. w drugim tomie bardzo brakowało mi wglądu w świadomość pana Prokuratora.
Co do wyboru jakiego dokonała Anka - zrobiła dokładnie tak, jak chciałam, więc ja tam jestem zadowolona 😁
Polubiłam ich wszystkich strasznie, i mam szczerą nadzieję, że to jeszcze nie koniec. Mam wrażenie, że coś tam jeszcze Paulinie Świst chodzi po głowie, może jakaś kontynuacja się jeszcze narodzi, bo zostawiła sobie furtkę... Nie dowiedzieliśmy się w końcu kim jest M i Z... także widzę tu jakąś szansę... Poza tym już są zadatki na kolejną bohaterkę - polubiłam panią Adwokat z miejsca! Mówię wam, będzie następna trylogia! Kurcze, ale by było! Chcę!
A na koniec chcecie jakiś cytacik?
"Gdybym tylko umiała- w poezję- a nie- w prozę- to właśnie układałabym trzynastozgłoskowcem odę do jego języka"

Jak tylko ją wyjęłam z paczkomatu - rzuciłam dosłownie wszystko (inne książki, które akurat czytałam/słuchałam, oraz totalnie wszystkie obowiązki domowe) żeby jak najszybciej ją móc pochłonąć. Jak zwykle jestem zachwycona, uwielbiam Paulina Świst ! Dla mnie to totalnie niesamowite, ze babka jest w stanie tak szybko pisać i wydawać książki co kwartał! Dla czytelników- bomba...