Zawsze coś

Trzeci tom z cyklu o perypetiach Tereski Trawnej i jej rodziny podobał mi się najbardziej. Poprzednie- owszem, bawiły, ale dopiero teraz naprawdę polubiłam główną bohaterkę.
Tym razem Teresa wraz z nastoletnim synem Maciejką jedzie na okrągłe urodziny babki Jędrzejczykowej. Okazuje się jednak, że zamiast fety jest stypa, a wskutek pewnych okoliczności Trawni muszą zostać tam parę dni dłużej - akurat na Boże Narodzenie.
Skomplikowane relacje rodzinne, sprawy spadkowe, tajemnica z przeszłości, dziwne wypadki w starym domisku...
Dużo humoru, ciepła i życiowej prawdy.
Bardzo przyjemnie mi się słuchało.

Trzeci tom z cyklu o perypetiach Tereski Trawnej i jej rodziny podobał mi się najbardziej. Poprzednie- owszem, bawiły, ale dopiero teraz naprawdę polubiłam główną bohaterkę.
Tym razem Teresa wraz z nastoletnim synem Maciejką jedzie na okrągłe urodziny babki Jędrzejczykowej. Okazuje się jednak, że zamiast fety jest stypa, a wskutek pewnych okoliczności Trawni muszą zostać...

Najlepsza i najciekawsza część przygód Tereski, chociaż mniej więcej w połowie odgadnęłam "zbrodzienia".

Najlepsza i najciekawsza część przygód Tereski, chociaż mniej więcej w połowie odgadnęłam "zbrodzienia".

Tereska jak zawsze stanęła na wysokości zadania i poprawiła mi samopoczucie. A za te kasztanki ma moją dozgonną miłość.

Tereska jak zawsze stanęła na wysokości zadania i poprawiła mi samopoczucie. A za te kasztanki ma moją dozgonną miłość.

Więcej rodziny Tereski to więcej zamieszania. Początkowo niezbyt lekko się to czytało, gdyż w sumie głównie, albo się oni kłócili, albo coś sobie nawzajem wypominali. Jednak w chwili, gdy zaczęli się dogadywać i rozmawiać! i działać razem to zaczęło się robić śmiesznie i wciągająco.
Najbardziej jednak podobał mi się fakt, że choć ten zjazd rodzinny jest troszkę przerysowany, tak jednak różni się bardzo od poprzednich tomów i nie przerysowuje umiejętności Tereski do znajdywania trupów.

Więcej rodziny Tereski to więcej zamieszania. Początkowo niezbyt lekko się to czytało, gdyż w sumie głównie, albo się oni kłócili, albo coś sobie nawzajem wypominali. Jednak w chwili, gdy zaczęli się dogadywać i rozmawiać! i działać razem to zaczęło się robić śmiesznie i wciągająco.
Najbardziej jednak podobał mi się fakt, że choć ten zjazd rodzinny jest troszkę...

„Zawsze coś” to tytuł idealnie obrazujący życie rodzinne. Jak to w rodzinie bywa zawsze jest tzw. coś i nie inaczej było tym razem. Miały być urodziny i jubileusz a wyszedł pogrzeb.

Cała historia jest oczywiście nieco podkroloryzowana, ale nie zdziwiłabym się gdyby zdarzały się faktycznie tak „urodzajne” rodziny jak te trzy pokolenia rodziny Jędrzejczyków. Postaci jest dużo każda jest dość specyficzna jednak dopiero po dokładniejszym wczytaniu się przestałam mylić osoby, choć przy klasycznym kto jest kim dla kogo musiałam sie długo posiłkować ściągą na początku książki.

Humor to główny element obecny w tej historii i choć niektóre żarty są typowo sytuacyjne to były świetne! Trafiają idealnie w mój gust, choć jestem w stanie zrozumieć że dla niektórych osób mogą być mniej zabawne. Najlepiej i najłatwiej nam śmiać się z różnych przywar i zachowań rodzinnych a tu mamy tego pod dostatkiem. Do tego na jaw wychodzą różne fakty z życia seniorów rodu i buduje się stopniowo fajna, tajemnicza sprawa spadkowo-życiowa. Rozwiązania przyznaje nie przewidziałam, ale co nieco tu autorka pokombinowała i zawsze coś sie działo co myliło mój trop😉. Poleca jako fajny umilacz wieczoru czy dwóch.

„Zawsze coś” to tytuł idealnie obrazujący życie rodzinne. Jak to w rodzinie bywa zawsze jest tzw. coś i nie inaczej było tym razem. Miały być urodziny i jubileusz a wyszedł pogrzeb.

Cała historia jest oczywiście nieco podkroloryzowana, ale nie zdziwiłabym się gdyby zdarzały się faktycznie tak „urodzajne” rodziny jak te trzy pokolenia rodziny Jędrzejczyków. Postaci jest...

Świetnie się bawiłam. Humor nie zawodzi, do tego mamy porządną zagadkę kryminalną, a Marta Kisiel nie zapomina, że w komedii kryminalnej istotne są oba czynniki (piję do pani, pani Olgo Rudzko). Szkoda, że nie zorientowałam się wcześniej, że akcja tego tomu rozgrywa się w Boże Narodzenie - z pewnością odłożyłabym ją sobie do słuchania na przyszłe święta.

Świetnie się bawiłam. Humor nie zawodzi, do tego mamy porządną zagadkę kryminalną, a Marta Kisiel nie zapomina, że w komedii kryminalnej istotne są oba czynniki (piję do pani, pani Olgo Rudzko). Szkoda, że nie zorientowałam się wcześniej, że akcja tego tomu rozgrywa się w Boże Narodzenie - z pewnością odłożyłabym ją sobie do słuchania na przyszłe święta.

O matko! Zaczęłam serię od końca 🙈 niemniej świetnie się bawiłam…mimo, że nie znałam poprzednich historii. Typowe polskie święta…zawsze coś 😂 Bohaterowie i ich „przygody” super! Polecajka

O matko! Zaczęłam serię od końca 🙈 niemniej świetnie się bawiłam…mimo, że nie znałam poprzednich historii. Typowe polskie święta…zawsze coś 😂 Bohaterowie i ich „przygody” super! Polecajka

Tereska była ze mną krótko, zbyt krótko :(
Komedie kryminalne Marty Kisiel wchodzą ekspresowo i zawsze dobrze się przy tym bawię :)
Tereska język ma niewyparzony, a wyobraźnię bujną :)
Przy tym posiada zdolność pakowania się w niesamowite historie :)
Świetny relaks :)

Tereska była ze mną krótko, zbyt krótko :(
Komedie kryminalne Marty Kisiel wchodzą ekspresowo i zawsze dobrze się przy tym bawię :)
Tereska język ma niewyparzony, a wyobraźnię bujną :)
Przy tym posiada zdolność pakowania się w niesamowite historie :)
Świetny relaks :)

Jeśli bym oceniała jako komedie kryminalną to ocena byłaby dużo wyższa. Na polskim rynku jest naprawdę jak na lekarstwo dobrych pozycji w tej dziedzinie. Ale oceniam książkę jako taką, to jest ona ok. Bez szału, bo autorkę stać na dużo więcej, ale też bez wstydu. Trochę za mało się śmiałam, by uznać za porywającą. Może dlatego wolę jak Pani Kisiel trzyma się fantastyki,bo tam czuję lekkość pióra.

Jeśli bym oceniała jako komedie kryminalną to ocena byłaby dużo wyższa. Na polskim rynku jest naprawdę jak na lekarstwo dobrych pozycji w tej dziedzinie. Ale oceniam książkę jako taką, to jest ona ok. Bez szału, bo autorkę stać na dużo więcej, ale też bez wstydu. Trochę za mało się śmiałam, by uznać za porywającą. Może dlatego wolę jak Pani Kisiel trzyma się fantastyki,bo...

Niezmiennie bawi mnie humor autorki. Jej gry słowne i skojarzenia sprawiały, że ze śmiechu nieraz polały się łzy me czyste, rzęsiste.

Niezmiennie bawi mnie humor autorki. Jej gry słowne i skojarzenia sprawiały, że ze śmiechu nieraz polały się łzy me czyste, rzęsiste.