To moje trzecie spotkanie z autorką, jestem już mocno związana :) za każdym razem pozostaję z zachwytem i rozpaczą, bo koniec. Piękna wrażliwość!

To moje trzecie spotkanie z autorką, jestem już mocno związana :) za każdym razem pozostaję z zachwytem i rozpaczą, bo koniec. Piękna wrażliwość!

Ludzka pamięć jest dziwna.
Ludzie są dziwni, krzywdzą siebie samych i kochają zbyt mocno. Zawierzają wiernopoddańczo. Stawiają na ostrzu noża. Budują ściany, palą mosty, a chcieliby być tymi najlepszymi. Siebie stawiają na pierwszym miejscu, a powinni się schować w myszą dziurę.

Ludzka pamięć jest dziwna.
Ludzie są dziwni, krzywdzą siebie samych i kochają zbyt mocno. Zawierzają wiernopoddańczo. Stawiają na ostrzu noża. Budują ściany, palą mosty, a chcieliby być tymi najlepszymi. Siebie stawiają na pierwszym miejscu, a powinni się schować w myszą dziurę.

Kocham książki Valerie Perrin. Zauroczyło mnie pióro autorki, to jak nieśpiesznie i z wyczuciem prowadzi mnie przez fabułę najpierw rzucając okruszki, a potem budując z nich nieoczekiwaną całość. Perrin pisze o rzeczach trudnych, a jest w tym jednocześnie jakaś czułość, delikatność i piękno.

Kiedy zamykam oczy i myślę o „Zapomnianych niedzielach”, widzę mewę siedzącą na dachu budynku i niebieską walizkę. Słyszę szum fal i stukot maszyny do szycia. Czuję ciepłe promienie słońca na policzku, gorzki posmak alkoholu, zapach papierosów i rozgrzany piasek pod stopami.

Czekam na kolejną 🙏

Kocham książki Valerie Perrin. Zauroczyło mnie pióro autorki, to jak nieśpiesznie i z wyczuciem prowadzi mnie przez fabułę najpierw rzucając okruszki, a potem budując z nich nieoczekiwaną całość. Perrin pisze o rzeczach trudnych, a jest w tym jednocześnie jakaś czułość, delikatność i piękno.

Kiedy zamykam oczy i myślę o „Zapomnianych niedzielach”, widzę mewę siedzącą na...

dobra ksiazka

dobra ksiazka

Tylko sześć, obniżam za główną bohaterkę. Ta młoda dziewczyna, bohaterka książki dążąc do rozwiązania zagadek jest pozbawiona emocji, przynajmniej ja tak ją odbieram. Tego zabrakło mi w książce, to jest aż nienaturalne. Dowiaduje się o różnych sensacyjnych sprawach i przyjmuje to byle jak.. Nijak to nie wpływa na nią, no wprost oaza spokoju. Nie chcę spoilerować, ale jakbym ja się dowiedziała takich rzeczy o rodzinie to chyba emocje by mnie rozniosły, tak jak każdego przeciętnego człowieka:) A tu cisza i spokój.... Dzieło to nie jest, ale można przeczytać.

Tylko sześć, obniżam za główną bohaterkę. Ta młoda dziewczyna, bohaterka książki dążąc do rozwiązania zagadek jest pozbawiona emocji, przynajmniej ja tak ją odbieram. Tego zabrakło mi w książce, to jest aż nienaturalne. Dowiaduje się o różnych sensacyjnych sprawach i przyjmuje to byle jak.. Nijak to nie wpływa na nią, no wprost oaza spokoju. Nie chcę spoilerować, ale...

Młoda pracownica domu opieki spisuje w niebieskim zeszycie wspomnienia starszej pani. Helena Hel wspomina swojego ukochanego, czas wojny i rozłąkę. Justine Neige po śmierci swoich rodziców wiele lat temu mieszka ze swoim kuzynem Jules 'em u dziadków. Jej ojciec zginął w wypadku razem z bratem bliźniakiem i żonami obu. Justine z wielką chęcią słucha opowieści Helen i zaczyna się interesować się przeszłością swojej rodziny. Poznaje tajemnicę, która ma wielki wpływ na jej bliskich. Wzruszająca opowieść o ludzkich losach, o miłości i braku uczuć , o samotności i przyjaźni, o nieuniknionym kresie życia . Debiut autorki - bardzo dobry.

Młoda pracownica domu opieki spisuje w niebieskim zeszycie wspomnienia starszej pani. Helena Hel wspomina swojego ukochanego, czas wojny i rozłąkę. Justine Neige po śmierci swoich rodziców wiele lat temu mieszka ze swoim kuzynem Jules 'em u dziadków. Jej ojciec zginął w wypadku razem z bratem bliźniakiem i żonami obu. Justine z wielką chęcią słucha opowieści Helen i zaczyna...

Wciągająca opowieść i skomplikowanych relacjach rodzinnych, miłości pod różnymi postaciami i samotności. Podobała mi się bardziej od „Życia Violette”.

Wciągająca opowieść i skomplikowanych relacjach rodzinnych, miłości pod różnymi postaciami i samotności. Podobała mi się bardziej od „Życia Violette”.

Książka mnie urzekła.
Jest napisana w bardzo poetyckim stylu i chociaż autorka skacze w czasie i każdy z krótkich rozdziałów uchyla jedynie rąbka jednej z historii, opowieść spina się w spójną całość i trudno od niej się oderwać...
Przesłuchałam audiobook czytany na dwa głosy przez Wojciecha Kalitę i Martę Kumik. Ona odkrywa historię opiekunki, On - rezydentki..... Dla mnie, dzięki temu książka jeszcze zyskała.
Polecam

Książka mnie urzekła.
Jest napisana w bardzo poetyckim stylu i chociaż autorka skacze w czasie i każdy z krótkich rozdziałów uchyla jedynie rąbka jednej z historii, opowieść spina się w spójną całość i trudno od niej się oderwać...
Przesłuchałam audiobook czytany na dwa głosy przez Wojciecha Kalitę i Martę Kumik. Ona odkrywa historię opiekunki, On - rezydentki........

Swietna książka

Swietna książka

Jak na osobę która nie zachwycała się dwoma poprzednimi bestselerami V. Perrin, mało tego wybrzydzała, jestem bardzo mile zaskoczono. Może dlatego, że to debiut, może dlatego, że historia jest bardziej konwencjonalna, może dlatego, że opowiada o czasie, starości, umieraniu i ulotności relacji, a zarazem ich sile, a zapewne wszystko razem sprawiło, że bardzo przyjemna to była lektura.
Wyzwanie LC maj 2024

Jak na osobę która nie zachwycała się dwoma poprzednimi bestselerami V. Perrin, mało tego wybrzydzała, jestem bardzo mile zaskoczono. Może dlatego, że to debiut, może dlatego, że historia jest bardziej konwencjonalna, może dlatego, że opowiada o czasie, starości, umieraniu i ulotności relacji, a zarazem ich sile, a zapewne wszystko razem sprawiło, że bardzo przyjemna to...