Żegnaj, laleczko

Chandler nie zawodzi.

Chandler nie zawodzi.

Choć audioksiążki słuchałam dawno temu, to coś pamiętam. Postaci wyraźnie wykreowane, jakaś tajemnicza zleceniodawczyni Filipa Marlowe'a. Przyzwoity poziom.

Choć audioksiążki słuchałam dawno temu, to coś pamiętam. Postaci wyraźnie wykreowane, jakaś tajemnicza zleceniodawczyni Filipa Marlowe'a. Przyzwoity poziom.

Niesamowicie przyjemnie czyta się Raymonda Chandlera. Jego książki totalnie oddają klimat lat 30 i 40 zeszłego stulecia. Po przeczytaniu jednej książki ma się ochotę w krótkim czasie sięgnąć po kolejną. Świat prywatnych detektywów, gangów, morderstw, spisków, klamstw i niebezpiecznych kobiet wciąga bez reszty, a to wszystko w otoczce dymu tytoniowego lub cygara i przy akompaniamencie nieodłącznego drinka. Chandler skradł moje serce.

Niesamowicie przyjemnie czyta się Raymonda Chandlera. Jego książki totalnie oddają klimat lat 30 i 40 zeszłego stulecia. Po przeczytaniu jednej książki ma się ochotę w krótkim czasie sięgnąć po kolejną. Świat prywatnych detektywów, gangów, morderstw, spisków, klamstw i niebezpiecznych kobiet wciąga bez reszty, a to wszystko w otoczce dymu tytoniowego lub cygara i przy...

Kryminał napisany w starym stylu. Ciekawe doświadczenie dla czytelnika.

Kryminał napisany w starym stylu. Ciekawe doświadczenie dla czytelnika.

To się w ogóle nie starzeje

To się w ogóle nie starzeje

Słabo, nudno, nie polecam. Chandler nabijał się z Agathy Christie, a pan Poirot rozwiązałby tę nieudolną parodie przy śniadaniu jedząc swoje jajko na miękko... Tyle w temacie

Słabo, nudno, nie polecam. Chandler nabijał się z Agathy Christie, a pan Poirot rozwiązałby tę nieudolną parodie przy śniadaniu jedząc swoje jajko na miękko... Tyle w temacie

Druga część serii opowiadań, w której występuje niepowtarzalny prywatny detektyw, Philip Marlowe. Opowiada historie zaginionej dziewczyny. Philip Marlowe to postać nietuzinkowa, która nadaje książce niesamowitego kolorytu. Świetny kryminał na miarę mistrza, Raymonda Chandlera.

Druga część serii opowiadań, w której występuje niepowtarzalny prywatny detektyw, Philip Marlowe. Opowiada historie zaginionej dziewczyny. Philip Marlowe to postać nietuzinkowa, która nadaje książce niesamowitego kolorytu. Świetny kryminał na miarę mistrza, Raymonda Chandlera.

Lepsza od pierwszej części, zdecydowanie bardziej odważna, autor już zdaje się wiedzieć, w którym kierunku ciągnąć serię i Marlowe'a. Mniej tu też teatralności, choć ta wciąż nierzadka. Klimatyczna, choć trochę mniej detektyw, a bardziej dark James Bond.

Lepsza od pierwszej części, zdecydowanie bardziej odważna, autor już zdaje się wiedzieć, w którym kierunku ciągnąć serię i Marlowe'a. Mniej tu też teatralności, choć ta wciąż nierzadka. Klimatyczna, choć trochę mniej detektyw, a bardziej dark James Bond.

To moje pierwsze spotkanie z kryminałem noir i jestem pozytywnie zaskoczona.
Raymond Chandler jest właśnie współtwórcą i jednym z najwybitniejszych przedstawicieli gatunku. Stworzył typ bohatera, nazywany bohaterem chandlerowskim, któremu przypisuje się charakterystyczne cechy moralno-etyczne, na którym wzorują się jego naśladowcy.

Tutaj bohaterem jest sympatyczny detektyw Marlowe, który spotyka na swojej drodze Mamuta Malloya. Groźny olbrzym wyszedł z więzienia i od razu wpakował się w nowe kłopoty, szukając dawnej miłości.
Tymczasem nasz detektyw dostaje nowe zlecenie, które komplikuje się po tym, jak jego zleceniodawca zostaje zamordowany. Marlowe zaczyna szukać sprawcy.

Na początku czytało mi się ją trochę dziwnie, ten styl pisania był czymś zupełnie innym, niż to do czego byłam przyzwyczajona. Po chwilowych trudnościach bawiłam się jednak znakomicie. Doskonały język, ogromne poczucie humoru i niesamowicie barwne opisy bohaterów i sytuacji to coś, co charakteryzuje tę książkę. Całość przedstawiona ze smakiem, bez ociekającego brutalnością tła. Po prostu klasyka w swoim gatunku.

To moje pierwsze spotkanie z kryminałem noir i jestem pozytywnie zaskoczona.
Raymond Chandler jest właśnie współtwórcą i jednym z najwybitniejszych przedstawicieli gatunku. Stworzył typ bohatera, nazywany bohaterem chandlerowskim, któremu przypisuje się charakterystyczne cechy moralno-etyczne, na którym wzorują się jego naśladowcy.

Tutaj bohaterem jest sympatyczny...

Druga część serii pod względem fabularnym zdecydowanie bardziej czytelna choć sama intryga u Chandlera to zaledwie pretekst do zabawy w barokowo-brokatowym klimacie, który mi zdecydowanie przypadł do gustu. Zdecydowanie warto znać, niezależnie od adaptacji - obu zresztą udanych.

Druga część serii pod względem fabularnym zdecydowanie bardziej czytelna choć sama intryga u Chandlera to zaledwie pretekst do zabawy w barokowo-brokatowym klimacie, który mi zdecydowanie przypadł do gustu. Zdecydowanie warto znać, niezależnie od adaptacji - obu zresztą udanych.