Blizny życia. Odważ się wybrać szczęście

Ebook :) To moje kolejne sięgniecie po książki K Targosz Dobra tylko żeby lepiej się odnaleźć w tej części polecam przeczytać po przednie części :)
Ps czekam na kolejne pani książki :)

Ebook :) To moje kolejne sięgniecie po książki K Targosz Dobra tylko żeby lepiej się odnaleźć w tej części polecam przeczytać po przednie części :)
Ps czekam na kolejne pani książki :)

,,Jak zaskakujące są ścieżki życia. Zawikłane drogi serca. Niezrozumiałe pętle losu. Linie przecinające się pozornie bez żadnego wzoru. Tak mrówka mogłaby widzieć kreski na płótnie, na którym my dostrzegamy zachwycający obraz. Bo żeby widzieć cały obraz, trzeba patrzeć z odpowiedniego dystansu. Tak właśnie patrzy Bóg. Widzi obraz tam gdzie my dostrzegamy jednie nic nieznaczące przecięcia przypadkowo - zdawałoby się - ułożonych linii (...). Nie znamy wzoru. Nie wiemy jak wygląda cały obraz, ale wcale nie musimy tego wiedzieć. Wystarczy, że Wielki Malarz wie. A my mamy Mu zaufać".

I o tym właśnie jest ta książka, o zaufaniu do Boga, o odnajdywaniu swojej drogi i ufności w Boży plan. Dla Mateusza - głównego bohatera tej powieści nie jest to łatwe zadanie. Zmieniło się całe jego dotychczasowe życie, z rozrywkowego, aktywnego chłopaka stał się wycofanym introwertykiem. Wraz z rodziną przeniósł się z Międzyzdrojów w Kotlinę Kłodzką, gdzie jego rodzice otworzyli hotel. Piękno przyrody, cisza, odludne tereny miały ukoić jego duszę i uleczyć rany. Jednak mimo wycofania ze świata i tak nie zaznaje spokoju, potrzeba czegoś więcej, przemiany, dotknięcia dna i poznania swoich słabości aby uleczyć duszę. Dzięki pomocy swoistego przewodnika duchowego, jakim stał się lokalny wikary i pewnej młodej kobiecie, która niespodziewanie pojawia się na jego drodze, Mateusz wyrusza w niezapomnianą podróż w głąb swojej duszy. Co ona przyniesie? Czy uda mu się znaleźć upragniony spokój? Nieukrywam, że powieść tą zrobiła na mnie ogromne wrażenie, wspaniale nakreślone postacie, dużo emocji, ludzkie pomyłki i przede wszystkim miłość, której wszyscy nieustannie poszukujemy. Polecam serdecznie, nawet jeśli tak jak ja nie czytaliście poprzednich części to i tak ta historia was urzeknie.

,,Jak zaskakujące są ścieżki życia. Zawikłane drogi serca. Niezrozumiałe pętle losu. Linie przecinające się pozornie bez żadnego wzoru. Tak mrówka mogłaby widzieć kreski na płótnie, na którym my dostrzegamy zachwycający obraz. Bo żeby widzieć cały obraz, trzeba patrzeć z odpowiedniego dystansu. Tak właśnie patrzy Bóg. Widzi obraz tam gdzie my dostrzegamy jednie nic...

W moim czytelniczym sercu są tacy autorzy, na których dzieła oczekuję, nawet jeśli na półce piętrzą się inne, nie mniej ciekawe. Bez cienia wątpliwości taką autorką jest dla mnie Katarzyna Targosz…

Gdy w 2017 roku przeczytałam pierwszą powieść tej autorki, "Szlak Kingi", kompletnie przepadłam! Dwa lata później miałam podobne odczucia z kontynuacją tej powieści, w publikacji "Powierzchnia. W poszukiwaniu prawdziwej siebie". Kiedy kilka dni temu dowiedziałam się, że Wydawnictwo eSPe wypuszcza na rynek wydawniczy trzecią część, serce zabiło mi mocniej!

Wróciłam do bohaterów, których poznałam w 2019 roku. Są niby ci sami, a inni. W nowym miejscu, z innymi problematami i rozterkami. Można by rzec, że spotykam ich w sytuacji, gdy życie nieźle ich przeczołgało!

Czy warto zacząć lekturę od trzeciej części? Można, ale wtedy pozbawimy się radości i uczty smakowania dwóch poprzednich – mimo, że można czytać je oddzielnie.

Tytuł nowej powieści Katarzyny Targosz idealnie wpisuje się w jej treść.

"Blizny życia. Odważ się wybrać szczęście" to powieść, która pobudza czytelnika do refleksji. Nie jest opowieścią przepełnioną frazesami, ale spojrzeniem w ludzkie lęki, zranienia, niemoce.

Pokazuje nam młodych, mocno pogubionych ludzi, którzy pragną być szczęśliwi, a jednocześnie nieustannie się gubią, zadając sobie i innym kolejne rany. Jest historią zagubienia, które prowadzi do odnalezienia siebie w Bogu. Delikatnie, nienachlanie, czule…

Ta powieść ma wiele zakrętów, bardzo życiowych. Wiele trudnych, ale i pięknych zdarzeń. Wiele głębokich spojrzeń, choć pojawiają się też takie, które odzierają z drugiego godność.

Nie będę zdradzać fabuły, zrobiłabym tym czytelnikowi krzywdę.

Po raz kolejny miałam szansę spotkać się z bohaterami, bo czytając książki Targosz ma się wrażenie, że jest się uczestnikiem wydarzeń, spotkań, wymiany spojrzeń. Autorka daje szansę na głębokie zajrzenie w ludzką duszę, często zagubioną i poranioną. Lektura jest też przestrzenią na głębsze spotkaniem z Bogiem – w życiu każdego z bohaterów, ale też w swoim własnym, bo często jesteśmy do siebie bardzo podobni…

Kiedyś napisałam, że Katarzyna Targosz to jedna z moich ulubionych polskich autorek. Po lekturze tej powieści ponownie się w tym utwierdziłam. Polecam tę lekturę każdemu kto kocha dobre, wciągające powieści, które zostawiają po sobie uczucie niedosytu, bo chciałoby się więcej i więcej…

W moim czytelniczym sercu są tacy autorzy, na których dzieła oczekuję, nawet jeśli na półce piętrzą się inne, nie mniej ciekawe. Bez cienia wątpliwości taką autorką jest dla mnie Katarzyna Targosz…

Gdy w 2017 roku przeczytałam pierwszą powieść tej autorki, "Szlak Kingi", kompletnie przepadłam! Dwa lata później miałam podobne odczucia z kontynuacją tej powieści, w...

Jest to trzecia część cyklu powieściowego pani Katarzyny Targosz, dwa poprzednie tomy to " Szlak Kingi" i " Powierzchnia", już na wstępie zaznaczam, że warto sięgnąć po wszystkie trzy, moim zdaniem są to wyjątkowe powieści, z mądrym i pełnym wartości przekazem.

W " Bliznach życia" kolejny raz spotkamy Ksenię, Skylar i Mateusza, czyli bohaterów poprzednich części oraz poznajemy kolejnych, niektórzy z nich przyczynią się do sporego zamieszania w życiu głównych postaci i zapewniam, że wzbudzą swoim zachowaniem cały wachlarz emocji.

Akcja powieści toczy się w malowniczej Kotlinie Kłodzkiej, która stała się wyjątkowym tłem dla perypetii naszych bohaterów.

Pani Katarzyna stworzyła wyjątkową powieść, która jest jak lustro, każdy może się w niej przejrzeć. Któż z nas nie ma żadnych blizn, wraz z upływem lat jest ich coraz więcej, najtrudniejsze w tym wszystkim jest to, by dotrzecie do takiego momentu, kiedy to nauczymy się żyć z tymi naszymi zranieniami i pogodzimy z faktem ich istnienia.

Przykład bohaterów tej powieści potwierdza, że jest to niezwykle bolesny i przy tym mozolny proces, ale jest się w stanie go przetrwać i wyleczyć rany z przeszłości. Każdy może się pogubić, lecz nigdy nie jest za późno, by zawrócić i " wybrać szczęście".

" Blizny życia" to powieść, która pokazuje jak bardzo mogą być zagmatwane ludzkie losy i głęboko zranione serca, lecz nie oznacza to, że nie da się z tym nic zrobić. Ta książka wlewa w nas nadzieję, że istnieje opatrunek na rany z przeszłości. Jest nim prawdziwa miłość.

Jest to trzecia część cyklu powieściowego pani Katarzyny Targosz, dwa poprzednie tomy to " Szlak Kingi" i " Powierzchnia", już na wstępie zaznaczam, że warto sięgnąć po wszystkie trzy, moim zdaniem są to wyjątkowe powieści, z mądrym i pełnym wartości przekazem.

W " Bliznach życia" kolejny raz spotkamy Ksenię, Skylar i Mateusza, czyli bohaterów poprzednich części oraz...

" Prawdziwa miłość jest jak piosenka - gdy raz wpadnie w serce, trudno o niej zapomnieć"

Mateusz Liśkowiak, to pasierb znanej pisarki Kseni Liśkowiak. Niegdyś prowadził hulaszcze życie, gustował w niezbyt elokwentnych, wyzywających dziewczynach i nie stronił od alkoholu. "Pamiątką" z tamtych czasów są blizny na jego twarzy i złamane serce przez przyjaciółkę z dawnych czasów Skylar. Mateusz po przeprowadzce rodziny z Międzyzdrojów- w góry wycisza się i pokornieje. Pragnie tylko miłości. A o jego względy zaczynają walczyć perfidna Gosia i zaborcza Monika. Gosia nie tylko nie przypada mu do gustu ale i napędzi mu niemałych kłopotów. Natomiast początkowa fascynacja Moniką, wyparuje gdy Mateusz wyczuje ze dziewczyna siłą chce zaciągnąć go przed ołtarz, bez uczuć, bez miłości. I nagle los na jego drodze stawia kuzynkę Moniki- Łucję, dziewczynę równie poturbowaną przez życie. Mateusz traci dla niej głowę lecz ich miłość będzie musiała przejść przez wiele wyboistych ścieżek... Czy Łucja da mu szansę? Czy Monika pogodzi się z takim ciosem? Jak na uczucia pary wpłynie powrót Skylar? Czy Mateusz zapomniał o dawnej miłości? I czy uda się wyleczyć blizny- nie te zewnętrzne a te wewnętrzne tzw. Blizny życia?

Pełna ciepła, uczuć, pięknych krajobrazów i cudownych postaci powieść o tym co w życiu jest ważne oraz o heroicznej walce o miłość i szczęście. Ja jestem kupiona, książkę przeczytałam w jeden dzień 🥰🥰🥰 No piękna 😍🤍😍🤍 Dla takich książek warto czytać.

" Prawdziwa miłość jest jak piosenka - gdy raz wpadnie w serce, trudno o niej zapomnieć"

Mateusz Liśkowiak, to pasierb znanej pisarki Kseni Liśkowiak. Niegdyś prowadził hulaszcze życie, gustował w niezbyt elokwentnych, wyzywających dziewczynach i nie stronił od alkoholu. "Pamiątką" z tamtych czasów są blizny na jego twarzy i złamane serce przez przyjaciółkę z dawnych...

Piękna, wzruszająca opowieść o tym, że wciąż warto walczyć o miłość, o szczęście i o samego siebie, a także o tym, Kto pomaga nam wygrywać. Do tego górska przyroda, stare piosenki i poezja Eliota.
Bohaterowie powieści są znani z książki "Powierzchnia". Warto przeczytać najpierw tę powieść, wówczas łatwiej zrozumieć bohaterów "Blizn życia" oraz ich wybory, choć i bez tego czytelnik nie powinien się zgubić.
Szczerze polecam.

Piękna, wzruszająca opowieść o tym, że wciąż warto walczyć o miłość, o szczęście i o samego siebie, a także o tym, Kto pomaga nam wygrywać. Do tego górska przyroda, stare piosenki i poezja Eliota.
Bohaterowie powieści są znani z książki "Powierzchnia". Warto przeczytać najpierw tę powieść, wówczas łatwiej zrozumieć bohaterów "Blizn życia" oraz ich wybory, choć i bez tego...

„Prawdziwa miłość jest jak piosenka – gdy raz wpadnie w serce, trudno o niej zapomnieć”

Codzienne sytuacje, życiowe wyzwania, ludzkie sprawy i problemy, a w tym wszystkim także uczucia.
Mamy tutaj rodzinę Liśowiakow - Ksenię, Mateusza i Skylar. W nowym miejscu myśleli że zaczną od nowa bez problemów I błędów jednak nie zawsze jest to takie proste. Nie tak łatwo uciec od pomyłek, a lepiej się z nimi zmierzyć.

Znajdziemy tutaj to wszystko, z uczuciami, emocjami i przygodami, a nawet w akompaniamencie zapomnianych polskich piosenek.

„Prawdziwa miłość jest jak piosenka – gdy raz wpadnie w serce, trudno o niej zapomnieć”

Codzienne sytuacje, życiowe wyzwania, ludzkie sprawy i problemy, a w tym wszystkim także uczucia.
Mamy tutaj rodzinę Liśowiakow - Ksenię, Mateusza i Skylar. W nowym miejscu myśleli że zaczną od nowa bez problemów I błędów jednak nie zawsze jest to takie proste. Nie tak łatwo uciec od...

"- I to jedyne, co mamy. I to aż tyle, co mamy. Tutaj i teraz. Nie wczoraj ani nie jutro. Tylko chwilę obecną, która nieustannie się zaczyna i jednocześnie nieustannie kończy (...) Od nas zależy co z nią zarobimy."
.
"Blizny życia " to trzecia część cyklu. Jeśli jednak nie znacie wcześniejszych, tak jak ja, to nie szkodzi! Autorka przybliża nam co jakiś czas to co wydarzyło się w poprzednich książkach. I dzięki temu wiemy co było wcześniej a jednocześnie chcemy dokładniej poznać losy bohaterów.
Splot różnych wydarzeń sprawia, że niezwykle zamożna rodzina Liskowiaków przeprowadza się z Międzyzdrojów w góry, do pięknego pałacyku położonego w okolicach Kotliny Kłodzkiej. I tam próbują poskładać swoje życie na nowo, kolejny raz. Jednak zostawienie za sobą wszystkiego i rozpoczęcie nowego życia wcale nie było takie łatwe, szczególnie dla Mateusza. Młody mężczyzna miał wszystko co chciał i o czym zamarzył, prowadził beztroskie życie. Był najprzystojniejszym chłopakiem w szkole, jeździł najlepszym autem, imprezował. Jedna impreza przekreśliła wszystko! A pamiątka po niej została na całe życie w postaci dużej blizny na jego twarzy. Chłopak od tej pory stronił od ludzi. Jedynym pocieszeniem stała się Skylar. Zawsze mógł na nią liczyć. Zakochał się w niej, jednak ona wybrała innego.
W Kotlinie Kłodzkiej poznał Monikę. Szybko wylądowali w łóżku. Mateusz po wspólnie spędzonej nocy miał wyrzuty sumienia bo nic nie czuł do dziewczyny natomiast ona już prawie widziała ich na ślubnym kobiercu. Chłopak nie wiedział jak wyplątać się z tej znajomości szczególnie, że na jego drodze pojawiła się ona. Niepozorna dziewczyna, z którą od razu nadawał na tych samych falach.Szybko zrozumiał, że to jest właśnie ta jedyna! Tylko jak wyplącze się ze "związku" z Moniką?Co zrobi Łucja jak dowie się że w tym samym czasie spotykał się z inną?I co z miłością do Skylar?Jedno jest pewne!Mateusz nie ma lekko!Czy dokona właściwego wyboru?Dowiecie się z książki!

Ta historia wciąga od pierwszych stron! Pokazuje nam, że swoje życie można zaczynać wiele razy! Ważne, aby w końcu iść dobrą drogą, drogą która sprawi, że będziemy szczęśliwi.

"- I to jedyne, co mamy. I to aż tyle, co mamy. Tutaj i teraz. Nie wczoraj ani nie jutro. Tylko chwilę obecną, która nieustannie się zaczyna i jednocześnie nieustannie kończy (...) Od nas zależy co z nią zarobimy."
.
"Blizny życia " to trzecia część cyklu. Jeśli jednak nie znacie wcześniejszych, tak jak ja, to nie szkodzi! Autorka przybliża nam co jakiś czas to co wydarzyło...

„Blizny życia” – czyli „wędrówką życie jest człowieka” ...


"Mówią, że najlepszym sposobem, by nie ulec pokusie, jest nie dopuszczać do tego, by się ona pojawiła. Ale czy naprawdę o to chodziło? Skąd można było wiedzieć, czy jest się dobrym, czy złym, jeśli nie przechodziło się prób? Gdyby seryjnego mordercę zanurzyć na całe życie w kapsule na dnie oceanu, nikogo by nie zamordował, ale czy to uczyniłoby go dobrym człowiekiem?"

„Blizny życia” to trzecia, po „Szlaku Kingi” oraz „Powierzchni” powieść z przewijającymi się, raz na pierwszym planie, a innym razem w tle, tymi samymi bohaterami. Wszystkie ukazały się w bardzo wartościowej serii „Opowieści z wiary” Wydawnictwa eSPe. Zatem mowa już o trylogii, i o swoistym ukoronowaniu całej serii. Wiem, że dwie pierwsze części mają grono oddanych fanów, którzy niecierpliwie czekali na kontynuację. Spieszę jednak zapewnić każdego z Was, że nawet jeśli nie znacie poprzednich książek Katarzyny Targosz, natychmiast odnajdziecie się w wykreowanym przez nią świecie i rozgościcie się w nim z przyjemnością. I nie poczujecie się zagubieni ani obcy, przeciwnie, już od pierwszych stron poczujecie swojską bliskość z bohaterami i sympatię do nich.

Znana z poprzednich części rodzina Liśkowiaków przenosi się znad morza do …Kotliny Kłodzkiej, gdzie otwierają „Ośrodek Jeży Resort”. Skąd w nazwie te sympatyczne kolczaste zwierzątka? Tego dowiecie się z lektury ;) . Te przenosiny to dla całej rodziny prawdziwy nowy początek, zamknięcie pewnego etapu i rozpoczęcie wszystkiego raz jeszcze, z czystą kartą. Ma to szczególne znaczenie dla naznaczonego przeszłością, i to dosłownie i w przenośni, dwudziestosześcioletniego Mateusza. To on jest głównym bohaterem „Blizn życia” i to jego oczami obserwujemy pozostałych. Również Ksenię, która jest motorem napędowym całej rodziny oraz głównodowodzącą rodzinnym interesem, choć sama również zmaga się z własnymi demonami.

Nowe miejsce to również nowi ludzi, nowe relacje i …nowe okazje do popełnienia błędów. Czy Mateusz, który dostał już bolesną i trwałą nauczkę od losu odnajdzie się po iście pustelniczym etapie swojego życia? A co z Ksenią, która nadal czuje pokusę życia tak intensywnego, aby pokaleczyć się o „ostre krawędzie emocji”? Nikt z nas nie jest samotną wyspą. W życiu Mateusza pojawiają się dwie kobiety, których obecność zmusi go do wyjścia ze strefy komfortu. Tylko gdzie tak naprawdę nakreślona jest cienka granica, która strefę komfortu przemienia niezauważenie w strefę tchórzostwa i ucieczki przed życiem?

„Blizny życia” mają co najmniej dwie warstwy. Pierwsza to pasjonująca i wciągająca opowieść o życiu bohaterów w malowniczych Sudetach, ich relacjach z lokalną społecznością oraz ze sobą nawzajem, o mniej i bardziej dramatycznych wydarzeniach i zrządzeniach losu, o pasjach, porywach namiętności, radościach i smutkach. Ta historia wciąga od pierwszych zdań i nie ma obaw – nie będziecie się nudzić podczas lektury! Jednak dużo ważniejsza jest druga warstwa, ta w głębi, którą da się zobaczyć dopiero rozgryzając pierwszą. To opowieść o wiecznej wędrówce człowieka oraz o konieczności dokonywania w niej wyborów. O wędrówce, która nieodmiennie kojarzy mi się z tekstem Stachury tak pięknie od lat śpiewanym przez Stare Dobre Małżeństwo:

"Wędrówką jedną życie jest człowieka
Idzie wciąż
Dalej wciąż
Dokąd Skąd
Dokąd Skąd

Jak zjawa senna życie jest człowieka
Zjawia się
Dotknąć chcesz
Lecz ucieka
Lecz ucieka

To nic! To nic! To nic
Dopóki sił
Jednak iść
Przecież iść
Będę iść"(…)

Ani Mateusz, ani Ksenia, ani nikt inny nie ma gwarancji, że nowy początek automatycznie będzie oznaczać LEPSZY etap. Każda podejmowana przez nich decyzja pociąga za sobą wymierne konsekwencje. Relacja Mateusza z Moniką, przyjaźń z tajemniczą Łucją. Znajomość Kseni z Arturem. Przyjaźń Mateusza z księdzem Konradem, kojarzącym mu się z dobrodusznym braciszkiem Tuckiem z historii o Robin Hoodzie. To wszystko są elementy dużo bardziej skomplikowanej układanki, z której to stopnia skomplikowania bohaterowie nie zawsze zdają sobie sprawę. A może ..nie chcą jej sobie zdawać? Katarzyna Targosz w ukrytej warstwie swojej powieści pokazuje wysiłek, jaki każdy z bohaterów musi włożyć w odnalezienie właściwej ścieżki, ale również i prawdziwego siebie. Bez oszukiwania się, usprawiedliwiania i szukania wymówek.

"Jeśli jest coś, w czym ludzie osiągnęli perfekcję, to jest to umiejętność samooszukiwania się. Chcielibyśmy móc oszukać Boga, jakoś ukryć ten czy tamten grzech, ale wiemy, że tego zrobić się nie da, więc oszukujemy przynajmniej samych siebie. Jakie to głupio ludzkie, wiedzieć, że robi się coś złego, a jednocześnie mieć nadzieję, że ujdzie nam to na sucho, że jakoś się z tego wyplączemy. Od najmłodszych lat uczymy się tego, że nasze działania mają swoje konsekwencje, lecz równocześnie nieustannie kombinujemy, jak to ominąć".

Ta druga warstwa powieści wybrzmiewa szczególnie mocno w relacji Mateusza ze Skylar i z Łucją. Ale również w wyborach jednocześnie silnej i rozedrganej Kseni. Nagłe zwroty akcji oraz dramatyczne wydarzenia sprawią, że w pewnym momencie każdy z bohaterów będzie zmuszony stanąć sam przez sobą nagi, pozbawiony otoczki półprawd i samooszukiwania się.

Kolejnymi walorami powieści są umiejętnie w nią wplecione cytaty z literatury oraz pewien urokliwy, piękny wątek muzyczny, którym Autorka nawiązuje do rodzinnej historii. Ale odkrywanie tego pozostawiam Wam :) ! Zapewniam Was, że lektura „Blizn życia” nie będzie czasem straconym, ponieważ poza zajmującą fabułą zyskacie materiał do poważnych przemyśleń A może nawet …rachunku sumienia ;) ? To powieść o dojrzewaniu do samych siebie, do własnych emocji i do właściwych wyborów. I do prawdziwego życia, które nie pozwala chować się tchórzliwie za winklem, ale popycha nas wciąż na nowe ścieżki i zmusza, byśmy odnaleźli kompas, który zaprowadzi nas do celu.

Gorąco polecam Wam lekturę „Blizn życia” – warto!!!

„Blizny życia” – czyli „wędrówką życie jest człowieka” ...


"Mówią, że najlepszym sposobem, by nie ulec pokusie, jest nie dopuszczać do tego, by się ona pojawiła. Ale czy naprawdę o to chodziło? Skąd można było wiedzieć, czy jest się dobrym, czy złym, jeśli nie przechodziło się prób? Gdyby seryjnego mordercę zanurzyć na całe życie w kapsule na dnie oceanu, nikogo by nie...

Ile razy można próbować zmienić swoje życie? Wiele razy. Ile można zaczynać od nowa? W nieskończoność. Przekonują się o tym bohaterowie najnowszej powieści Katarzyny Targosz – autorki popularnych powieści oraz bajek dla dzieci. „Blizny życia” to trzecia część cyklu, w którego skład wchodzą powieści: „Szlak Kingi” i „Powierzchnia. W poszukiwaniu prawdziwej siebie”.

Przystępując do lektury, nie miałam pojęcia, że tom, który czytam jest już trzecim tomem cyklu. Może właśnie dlatego początkowo nie potrafiłam się w powieści odnaleźć. Bohaterowie byli mi obcy i nie za bardzo rozumiałam, o co w tym wszystkim chodzi. Chociaż, trzeba przyznać, autorka starała się przybliżyć czytelnikom wydarzenia z przeszłości bohaterów. W ten sposób już w pierwszym rozdziale dowiedziałam się, że pod wpływem nawarstwienia pozornie niezwiązanych ze sobą wydarzeń rodzina Liśkowiaków zdecydowała się na opuszczenie nadmorskiego pensjonatu w Międzyzdrojach i zamieszkanie w pałacyku w pięknych okolicach Kotliny Kłodzkiej. Mateusz – dorosły już główny bohater powieści – zdecydował się przeprowadzić razem z nimi. Właściwa akcja powieści rozpoczyna się trzy lata po wspominanych wydarzeniach. Chociaż początki lektury nie były dla mnie łatwe, dość szybko dałam się wciągnąć w wir wydarzeń. Bo ta historia, chociaż jest kontynuacją i łączy losy znanych z poprzednich części bohaterów, jest też osobną opowieścią, pokazującą, jak ich życie potoczyło się dalej.

Książka jest lekka i czyta się ją naprawdę szybko. Po pierwsze z powodu dynamicznej akcji i jej niespodziewanych zwrotów, których w powieści nie brakuje, po drugie dlatego, że czcionka jest duża, dlatego pochłania się tę powieść z zawrotną wręcz prędkością. Jest zresztą interesująca. Przykuwa uwagę czytelnika i nie odpuszcza do ostatniej strony. Chociaż lekko napisana, wyzwala niekończące się pokłady emocji, tych pozytywnych, ale też tych trudnych. Bohaterowie nie mają lekko. Pewne wydarzenia z przeszłości spowodowały, że postanowili całkiem zmienić swoje życie i zacząć od nowa. Głównie Mateusz boryka się z kolejnymi problemami. Ile razy by nie próbował zaczynać od nowa, tyle razy coś idzie nie tak. Chłopak miał dobry start w dorosłość. Bogata rodzina, dobre perspektywy. Coś jednak zawalił i od tego momentu nie potrafi wrócić z życiem na właściwe tory. Początkowo jawił mi się ten bohater jako lekkoduch, który z powodu pieniędzy rodziny kompletnie niczym się nie przejmuje. „Codziennie melanż, codziennie inna panienka” – takie miał plany na swoje studenckie życie. Ono jednak dość szybko je zweryfikowało. Wystarczyła jedna feralna impreza i skończył z pociętą twarzą. Ten incydent zapoczątkował niekoniecznie dobre zmiany w jego życiu. Później przyszedł czas na poprawę, jednak, jak wiadomo, przeszłość lubi się o człowieka upominać, dlatego teraźniejszość Mateusza wcale nie rysuje się kolorowo. Każdy z bohaterów powieści zresztą zmaga się z własnymi problemami. Tymi z przeszłości i tymi, które dochodzą na bieżąco. Każdy z nich pragnie być szczęśliwy, jednak gdzieś po drodze się pogubił i szuka, ciągle szuka swojej drogi, swojego miejsca w świecie. Powieść pełna jest rozterek, zagubienia i zranienia. Z drugiej strony daje nadzieję na to, że zawsze jest szansa na lepsze życie. Że nawet, jeśli upadamy, jesteśmy w stanie podnieść się z kolan, stanąć na własnych nogach i zawalczyć o siebie. I tak za każdym razem i wciąż od nowa. Pokazuje też ogromną rolę zaufania w tym procesie. Zaufania do siebie, do swoich sił i możliwości i zaufania do siły wyższej, która zawsze nad nami czuwa. To książka o poszukiwaniu szczęścia, o odwadze do sięgania po to, co często wydaje nam się nieosiągalne, o szukaniu i odnajdywaniu siebie. O dawaniu szansy sobie, o pokonywaniu własnych ograniczeń. Pięknie napisana, z mnóstwem wartościowych słów, które warto zatrzymać na dłużej w sercu.

„Blizny życia” to powieść o niezwykle adekwatnym tytule. Ciekawa, piękna, niezwykle ubogacająca. Dla każdego, niezależnie od wieku i upodobań. Jestem pewna, że każdy odnajdzie w niej cząstkę siebie. Serdecznie polecam!

Ile razy można próbować zmienić swoje życie? Wiele razy. Ile można zaczynać od nowa? W nieskończoność. Przekonują się o tym bohaterowie najnowszej powieści Katarzyny Targosz – autorki popularnych powieści oraz bajek dla dzieci. „Blizny życia” to trzecia część cyklu, w którego skład wchodzą powieści: „Szlak Kingi” i „Powierzchnia. W poszukiwaniu prawdziwej...