Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Po książkę sięgnęłam z powodu Łodzi, bo w tym mieście toczy się akcja powieści. Ale nie tylko, bo wspomniani w opisie czarodzieje i gildia młodych szpiegów równie mocno zachęcały do lektury. Jak wyszło?

Opowieść koncentruje się na szesnastoletnim Tadeuszu, który przypadkowo trafia do ukrytego, magicznego świata Zagubionych Ulic. To miejsce pełne jest duchów przeszłości, dziwnych stworów i szemranych interesów, które pozostają niewidoczne dla zwykłych mieszkańców miasta. Gildia młodych szpiegów walczy z niebezpiecznymi siłami za pomocą magii. Sytuacja staje się coraz bardziej napięta, gdy jeden z ich członków zostaje porwany. Tadek, który został przypadkiem wciągnięty do tego nowego świata, stara się pomóc Larysom i jednocześnie odkryć prawdę o swojej rodzinie, której historia okazuje się bardziej złożona niż mógł przypuszczać.

Pomysł na magiczną opowieść dla młodzieży z gildią młodych szpiegów walczących z niebezpieczeństwem nie z tego świata oceniam jako bardzo fajny, trochę gorzej jednak wyszło z wykonaniem. W książce dużo się dzieje i dzieje się tak szybko, że wkrada się do niej chaos, który niestety utrudnia czytanie. Kilka razy łapałam się na tym, że odpływam podczas lektury myślami gdzieś daleko. A powinnam się raczej bardziej skupić, biorąc pod uwagę tempo następujących po sobie wydarzeń. Ale wyszło inaczej. W rezultacie musiałam wracać i czytać dany fragment od początku.

To nie jest debiut autora i to widać w książce, bo pisze bardzo dobrze. Z tego, co mi wiadomo, jest to jednak pierwsza jego książka dla młodych czytelników, do tego fantasy i stąd może problem z chaosem, o którym już wspominałam. Widać też, że autor świetnie zna Łódź, do której mam nie tylko ogromny sentyment, ale nadal mam tam rodzinę. Dlatego doceniam, że w tym temacie autor naprawdę się postarał, bo z łatwością mogłam sobie wyobrazić miejsca przedstawione w powieści. Uważam też, że to dodało książce nie tylko uroku, ale przede wszystkim autentyczności. Ryzykowną sprawą bywa wplatanie magicznych elementów w polską rzeczywistość i nie każdy to lubi, jednak moim zdaniem autorowi się ta sztuka udała i wyszła z tego naprawdę zgrabnie napisana, interesująca opowieść.

Postacie w książce są różnorodne i dobrze zarysowane. Tadek, który wychowywał się w sierocińcu jest początkowo nieco pogubiony, ostatecznie jednak okazuje się zdeterminowanym, odważnym młodym mężczyzną. Chłopak bardzo chce dowiedzieć się czegoś o swojej rodzinie, ale ta potrzeba nie przysłania mu celów, które postawiło przed nim życie. Nastolatek szybko się uczy, jest ciekawy świata i ludzi. Ciekawą postacią jest Ochu, który dostarcza humorystycznych momentów, bo zawsze mówi coś nie tak jak trzeba, chociaż trzeba przyznać, że bardzo się stara. Te lekkie chwile pozwalają na chwilę oderwania się od intensywnej fabuły i od problemów bohaterów, których również w książce nie brakuje. Najlepsza w powieści jest końcówka, bo odkrywa pewne tajemnice i zapowiada równie intensywną drugą część opowieści, co zresztą trochę mnie zaskoczyło, bo myślałam, że to jednotomówka.

Odpowiadając na pozostawione we wstępie pytanie, wyszło przyzwoicie. Mimo lekkiego chaosu powieść ostatecznie wciąga, trzyma w napięciu (szczególnie pod koniec) i zostawia czytelnika z pytaniami, które każą wyczekiwać kolejnego tomu. Czekam zatem, a Wam polecam sprawdzenie tej łódzkiej opowieści.

Po książkę sięgnęłam z powodu Łodzi, bo w tym mieście toczy się akcja powieści. Ale nie tylko, bo wspomniani w opisie czarodzieje i gildia młodych szpiegów równie mocno zachęcały do lektury. Jak wyszło?

Opowieść koncentruje się na szesnastoletnim Tadeuszu, który przypadkowo trafia do ukry...

Rozwiń

Zwiń

„Klątwa Czarnoboga” to debiut fantasy Adama Wyrzykowskiego, bardzo obiecujący debiut, który czerpie z pełnej magii, tajemniczych istot i pradawnych bóstw, jedynej w swoim rodzaju mitologii słowiańskiej. Powieść otwiera cykl „Bliskie spotkania czarciego stopnia” i już na pierwszy rzut oka zapowiada się naprawdę dobrze, nie tylko jako powieść fantasy skierowana do młodzieży, ale również do dorosłych czytelników, bo i oni będą się przy niej dobrze bawić.

Historia rozpoczyna się, gdy robotnicy podczas budowy mostu na rzece odkrywają drewniany posąg przedstawiający prastare bóstwo. Od tego momentu w spokojnym miasteczku zaczynają się dziać dziwne, niewytłumaczalne rzeczy. Trzynastoletni Makary i jednocześnie główny bohater powieści wraz z ojcem przeprowadza się do tego miejsca. Szybko zaprzyjaźnia się z miejscowymi dziećmi, a razem z nimi zostaje wciągnięty w wir wydarzeń związanych z tajemniczym totemem. Gdy dziewczynka o imieniu Berenika znika w niewyjaśnionych okolicznościach, Makary i jego przyjaciele muszą odkryć, co się stało, jednocześnie stawiając czoła złowrogim siłom Czarnoboga.

Jednym z najbardziej fascynujących elementów powieści jest wykorzystanie w niej motywów mitologii słowiańskiej. Autor z dużą starannością przedstawia różnorodne istoty nadprzyrodzone, takie jak demony, duchy, skrzaty czy nimfy. Na końcu książki znajduje się bestiariusz, który pomaga czytelnikowi lepiej zrozumieć te postacie i ich miejsce w mitologicznym świecie. Staranność w oddaniu klimatu i detali słowiańskich wierzeń zdecydowanie zasługuje na uznanie i sprawia, że książka wyróżnia się na tle innych pozycji z tego gatunku.

Makary to sympatyczny i odważny chłopiec, który mimo trudnej sytuacji rodzinnej i kolejnej przeprowadzki stara się odnaleźć w nowym środowisku. Relacja z samotnie wychowującym go ojcem jest przedstawiona w przekonujący sposób. Przyjaciele Makarego, każdy z własnymi problemami, wnoszą do fabuły dodatkowe wątki, które poruszają ważne tematy, takie jak przemoc szkolna, brak akceptacji wśród rówieśników i trudności w relacjach rodzinnych czy ogólnie w relacjach międzyludzkich. Realistyczne przedstawienie tych problemów sprawia, że łatwo można się utożsamić z bohaterami i ich zmaganiami, szczególnie jeśli jest się w podobnym co bohaterowie wieku. Autor pokazuje, jak ważne są wartości takie jak przyjaźń, lojalność, odwaga i współpraca, które mogą pomóc w przezwyciężeniu nawet najtrudniejszych sytuacji. Poprzez magiczne wydarzenia i postacie powieść przypomina czytelnikom również o konieczności dbania o środowisko naturalne. Motyw niszczenia przyrody przez człowieka jest przedstawiony w przemyślany i skłaniający do rozważań sposób, co sprawia, że powieść zyskuje również wymiar edukacyjny.

Autor pisze w lekki i przystępny sposób, dzięki czemu tę książkę czyta się z przyjemnością, mimo że nie należy do najcieńszych lektur. Dynamiczna akcja nie pozwala nawet na chwilę nudy, a złożona fabuła wciąga od pierwszych stron. Język, jakim posługuje się autor, jest pełen humoru i ironii, co nadaje dialogom nieco więcej naturalności i autentyczności, chociaż jeśli chodzi o dialogi do czegoś muszę się przyczepić. Wypadają naturalnie, owszem, ale nie zawsze pasują do osób, które je prowadzą. Szczególnie, jeśli chodzi o młodych bohaterów powieści.

„Klątwa Czarnoboga” to interesujący, dobrze napisany debiut fantasy, który zasługuje na uwagę szerokiego grona odbiorców, tym bardziej, że skupia się nie tylko na dostarczeniu rozrywki, ale również skłania do refleksji nad ważnymi kwestiami społecznymi, a nawet ekologicznymi. Historia ta łączy w sobie elementy przygody, magii i mitologii, tworząc niezwykle wciągającą opowieść o przyjaźni, odwadze i walce ze złem. Czekam na kolejny tom cyklu, a Wam serdecznie ten porywający debiut polecam!

„Klątwa Czarnoboga” to debiut fantasy Adama Wyrzykowskiego, bardzo obiecujący debiut, który czerpie z pełnej magii, tajemniczych istot i pradawnych bóstw, jedynej w swoim rodzaju mitologii słowiańskiej. Powieść otwiera cykl „Bliskie spotkania czarciego stopnia” i już na pierwszy rzut oka z...

Rozwiń

Zwiń

„Śpiew morzycy” to intrygująca kontynuacja cyklu „Pajęczyna czasu”, która tym razem przenosi bohaterów i nas razem z nimi do końca XIX wieku, do czasów, kiedy Hel zaczyna zdobywać sławę jako nadmorskie uzdrowisko.

Gina i Markus po dramatycznej ucieczce ze średniowiecza muszą odnaleźć się w nowej rzeczywistości. To właśnie Gina, dzięki swojej znajomości ówczesnych realiów, staje się przewodniczką dla średniowiecznego pirata, który jest przerażony i zdezorientowany tym nowym światem. Gina i Markus ukrywają się w Kusfeldzie, małej rybackiej wiosce na Półwyspie Helskim, z nadzieją, że to pomoże Markusowi przystosować się do nowego życia. Jednak miejscowy ksiądz i gospodarz, od którego wynajmują pokój, mają swoje własne plany wobec nich. Ich sytuację dodatkowo komplikuje pojawienie się tajemniczej morzycy, czarnej kaszubskiej syreny, która posiada magiczne moce i stara się kierować życiem bohaterów, często wprowadzając zamieszanie i narażając ich na niebezpieczeństwo.

Akcja powieści jest dynamiczna, chociaż nierówna, i pełna zaskakujących zwrotów, co sprawia, że naprawdę ciężko jest się oderwać od lektury. Autorka umiejętnie łączy elementy historyczne z fantastycznymi, wplatając w fabułę nadprzyrodzone moce. Z dużą wyobraźnią kreśli obraz życia na Półwyspie Helskim, wprowadzając do fabuły zarówno postacie historyczne, jak i kaszubskie legendy oraz wierzenia. Dzięki temu książka nie tylko dostarcza rozrywki, ale również przybliża czytelnikowi bogatą kulturę i tradycje tego regionu. Jednym z najbardziej intrygujących elementów powieści jest postać tajemniczej morzycy. Jej zwodniczy śpiew i magiczne moce sprawiają, że każda interakcja z nią jest nieprzewidywalna i niebezpieczna. Autorka umiejętnie buduje napięcie wokół tej postaci, a to z kolei dodaje mroku całej opowieści. Smaczku tej historii dodają bardzo ciekawe wspomnienia rozmów głównej bohaterki z matką, dzięki którym ona otrzymuje pewne wskazówki, które może wykorzystać w swoim aktualnym położeniu, a czytelnik próbuje rozwikłać zagadkę podróży dziewczyny w czasie.

Klimat epoki jest oddany bardzo realistycznie, co w połączeniu z barwnymi postaciami i ich zmaganiami tworzy spójną i wciągającą całość. Wątek uczuciowy jest w tej części dość burzliwy, pełen zazdrości, zwątpienia, ale też mnóstwa wzruszających momentów. Jest on wystawiany na liczne próby, co wzbudza wiele emocji i trzyma w ciągłym napięciu i niepewności. Zakończenie tej części jest jeszcze bardziej zaskakujące niż poprzedniczki. Pozostawia wiele pytań bez odpowiedzi i zachęca do oczekiwania na kolejny tom.

Polubiłam się z tą serią od pierwszego tomu i to nie tylko z powodu podróży w czasie, które w niej otrzymałam, a które bardzo lubię. „Śpiew morzycy” trzyma w napięciu, zaskakuje i wciąga, oferując jednocześnie doskonałą rozrywkę oraz bogaty obraz historyczny i kulturowy. Niecierpliwie wyczekuję kolejnego tomu tej fascynującej opowieści, a Wam tę książkę i poprzedni tom serdecznie polecam 💜

„Śpiew morzycy” to intrygująca kontynuacja cyklu „Pajęczyna czasu”, która tym razem przenosi bohaterów i nas razem z nimi do końca XIX wieku, do czasów, kiedy Hel zaczyna zdobywać sławę jako nadmorskie uzdrowisko.

Gina i Markus po dramatycznej ucieczce ze średniowiecza muszą odnaleźć się ...

Rozwiń

Zwiń

"The Paper Dolls" to debiut powieściowy Natalii Grzegrzółki w klimacie darc academia. Powieść otwiera przed czytelnikiem mroczne zakamarki szkoły z internatem Mulberry Heights. Charmaine Wallace, główna bohaterka powieści, trafia do tej odizolowanej placówki wbrew swojej woli. Szkoła położona jest w lesie, z dala od cywilizacji, nic więc dziwnego, że budzi w dziewczynie poczucie izolacji i niepokoju. Od razu na samym początku czuć, że miejsce to nie jest zwyczajne, jest pełne tajemnic, a atmosfera jest gęsta od napięcia. Bardzo szybko okazuje się, że życie w tej szkole nie jest proste. Mimo że na pierwszy rzut oka placówka ta wydaje się surowa, ale nudna, skrywa wiele mrocznych sekretów. Charmaine od początku czuje się tu źle i od razu chce uciec, co jej się nie udaje. Przeszkadza jej w tym pewien tajemniczy i dziwny chłopak, o którym krąży wiele plotek. Zainteresowanie między tą dwójką szybko rośnie, a ich relacja staje się coraz bardziej skomplikowana.

Prawdę mówiąc po raz pierwszy nie wiem, co napisać. Bo jeśli mam być całkiem szczera, muszę napisać, że miałam ochotę porzucić tę książkę już po kilku rozdziałach. Nie dlatego, że mnie nie intrygowała historia w niej zawarta, bo było wręcz przeciwnie, ale po pierwsze czytanie jej szło mi dość opornie. Po drugie nie potrafiłam zrozumieć natury relacji między postaciami. Mój mózg nie ogarniał, dlaczego te dzieciaki to sobie robią, dlaczego wchodzą między sobą w tak toksyczne relacje. Bo tam żadnej relacji nie mogłam nazwać zdrową. Ani romantycznej, ani na linii rodzic-dziecko, ani nawet przyjacielskiej. Czytałam jednak dalej i muszę przyznać, że zaskoczyło, a finał w ogóle wprawił mnie w niemały szok. Ostatecznie stwierdzam, że jest to jedna z lepszych młodzieżówek, jakie ostatnio miałam okazję przeczytać. Nasza wzajemna relacja z książką to było typowe hate-love, ale już po zakończeniu lektury wiem, że kiedy tylko pojawi się druga część, rzucę wszystko, aby czytać właśnie ją. Końcówka mocno namieszała. Nie wszystkie tajemnice zostały odkryte, nie wszystkie pytania otrzymały odpowiedzi, a sytuacja bardzo się skomplikowała.

Autorka zdecydowanie ma talent. Tworzy niezwykle złożone postacie, których motywacje i zachowania nie zawsze są jasne. Charmaine i Larue to bohaterowie, którzy od samego początku wzbudzają mieszane uczucia. Charmaine jest postacią pełną wewnętrznych konfliktów, zmagającą się z poczuciem zagubienia w nowym środowisku. A Larue to w ogóle ewenement. Ze swoim tajemniczym i często nieprzewidywalnym zachowaniem jednocześnie przyciąga i odstrasza. Mimo że na pierwszy rzut oka wydają się być skrajnie różni, z czasem odkrywają, że łączy ich wspólny bagaż trudnych doświadczeń. Ich relacja jest wyjątkowo skomplikowana, pełna napięć i niejednoznaczności. I na moje oko, jak już wspomniałam, jest toksyczna. Autorka jednak przy okazji umiejętnie pokazuje, jak traumatyczne przeżycia wpływają na psychikę młodych ludzi i ich sposób postrzegania świata.

Wątek kryminalny nawet dobrze się tej książce udał. Zaginięcie jednego z uczniów staje się dość szybko centralnym punktem fabuły, a podejrzenia skupiają się na Larue. Charmaine, już w tym momencie zadurzona w chłopaku po uszy, chcąc oczyścić go z zarzutów, zaczyna prowadzić własne śledztwo. Motyw śledztwa prowadzonego przez główną bohaterkę nadaje książce dynamiczności i sprawia, że od momentu jego pojawienia się z zapartym tchem śledzi się rozwój wydarzeń. Bo wcześniej niestety bywa różnie. Autorka umiejętnie buduje napięcie, stopniowo ujawniając coraz więcej szczegółów, które z jednej strony przybliżają do rozwiązania zagadki, z drugiej tworzą nowe pytania.

Autorka z dużą wrażliwością i dojrzałością porusza kwestie, które są ważne i aktualne, jak przemoc psychiczna i fizyczna, autoagresja, wykorzystywanie seksualne, zaburzenia lękowe, a nawet próby samobójcze. Wprowadzenie do powieści tak trudnych i bolesnych tematów sprawia, że nie jest ona łatwą lekturą, tym bardziej, że podjęte tematy ukazuje w sposób realistyczny i bezkompromisowy. Styl autorki jest dojrzały i aż ciężko jest uwierzyć, że to debiut. Poza kilkoma literówkami nie znalazłam w książce żadnych błędów, została naprawdę starannie przygotowana. Opisów jest w niej sporo, ale są potrzebne, aby móc w pełni zanurzyć się w atmosferze Mulberry Heights. Są barwne i pełne detali, co sprawia, że można niemal poczuć chłód murów szkoły i niepokój, który towarzyszy bohaterom na każdym kroku.

"The Paper Dolls" to naprawdę imponujący debiut i bardzo cieszę się, że dałam mu szansę. To powieść pełna napięcia, emocji i złożonych postaci, która na długo jeszcze pozostanie w mojej pamięci. To opowieść o poszukiwaniu prawdy, zrozumieniu siebie i innych, a także o walce z własnymi demonami. Czekam na kontynuację, a Wam tę powieść serdecznie polecam!

"The Paper Dolls" to debiut powieściowy Natalii Grzegrzółki w klimacie darc academia. Powieść otwiera przed czytelnikiem mroczne zakamarki szkoły z internatem Mulberry Heights. Charmaine Wallace, główna bohaterka powieści, trafia do tej odizolowanej placówki wbrew swojej woli. Sz...

Rozwiń

Zwiń

"Gdzie nie sięgają zorze" to powieść (debiut utalentowanej Pauliny Piontek), którą pokochałam już dawno temu. Dzięki temu, że trafiła pod troskliwe skrzydła Wydawnictwa Spisek Pisarzy mogłam zapoznać się z jej odświeżoną wersją i pokochać ją na nowo. Książka przenosi nas do magicznej krainy Eanareth, gdzie kiedyś rozkwitała magia, a zorze rozświetlały niebo. Wraz z przybyciem Veaziru wszystko zaczęło się zmieniać – magia zaczęła zanikać, a wiedźmy stały się prześladowanymi uciekinierami, starającymi się przeżyć w coraz bardziej wrogim świecie.

Jedną z takich osób jest główna bohaterka Alvira, młoda wiedźma, która żyje w odosobnieniu w głębi lasu, otoczona watahą wilków. Jest postacią odważną, pewną siebie i nieugiętą. Jej zdolności magiczne, oparte na runach i magii ziół pozwalają jej przetrwać i chronić swoje otoczenie przed mrocznymi siłami Veaziru. Alvira wyróżnia się swoją relacją z wilkami, które są jej wiernymi towarzyszami i w pewnym sensie również ochroną, co dodaje wyjątkowości jej postaci, tym bardziej, że potrafi się z nimi porozumiewać. Te groźne stworzenia stają się w pobliżu Alviry słodkimi, kochanymi szczeniaczkami. Drugim kluczowym bohaterem jest Einar, tajemniczy łowca, który stracił wszystko w wyniku działań Veaziru i teraz szuka zemsty. Jego postać jest pełna wewnętrznej siły i determinacji, co sprawia, że staje się idealnym partnerem dla Alviry w ich wspólnej walce. Teraźniejszość tej dwójki jest trudna, narażona na mnóstwo niebezpieczeństw i okrucieństw@, lecz to traumatyczna, przepełniona bólem przeszłość (świetnie zresztą przedstawiona) ich ukształtowała. Relacja między Alvirą a Einarem rozwija się powoli i wypada ujmująco. Ich wzajemny szacunek i wsparcie są jednym z najpiękniejszych elementów powieści, a ich dialogi i przekomarzania wprowadzają odrobinę lekkości i humoru do tej naprawdę mrocznej historii.

Świat przedstawiony w powieści jest rozbudowany, pełen magii związanej z zorzą i z naturą. Autorka z niezwykłą dbałością o szczegóły opisuje ten magiczny świat, przez co jest on nie tylko fascynujący, ale też wypada niezwykle przekonująco. Opisy przyrody są zachwycające. Sypiący śnieg, blask zorzy, zapach ziół i o wiele więcej, to wszystko sprawia, że można poczuć się częścią tej opowieści. Oparty na runach system magiczny jest dobrze przemyślany i spójny. I chociaż początkowo zrozumienie tego, jak działa magia run może powodować pewne trudności, na późniejszym etapie nie sprawia już żadnych problemów, bo autorka wszystko dokładnie objaśnia. Powieść porusza wiele ważnych tematów, takich jak zemsta, przetrwanie, bunt przeciwko opresji i walka o zachowanie własnej tożsamości. Autorka nie unika też ciężkich i bolesnych tematów, ukazując prześladowania i nieludzkie traktowanie czarownic, co wywołuje silne emocje, a nawet skłania do przemyśleń.

Fabuła książki jest dynamiczna, pełna niespodziewanych zwrotów akcji i mnóstwa różnorodnych emocji. Początek opowieści jest jednak w miarę spokojny (pomijając prolog), doskonale wprowadza w pełen napięcia i niebezpieczeństw świat. Historia rozwija się stopniowo, pozwalając na lepsze zrozumienie bohaterów i ich motywacji, ale od początku naprawdę dużo się dzieje. Autorka pisze w przystępny i płynny sposób, co sprawia, że książkę bardzo przyjemnie się czyta, chociaż tak naprawdę ze względu na ciężkość poruszanych w niej tematów nie jest to łatwa lektura.

"Gdzie nie sięgają zorze" to moim zdaniem bardzo udany debiut. Autorka stworzyła oryginalny, rozbudowany świat w nordyckim klimacie. Świat pełen interesującej magii, który fascynuje i wciąga od pierwszej strony, pełen wyrazistych bohaterów, których łatwo jest polubić i akcji, za którą z chęcią się podąża. Kocham tę książkę za wiedźmy, runy, magię ziół, przyjacielskie i siostrzane więzi i cudowną naturę oraz za mój ukochany motyw slow burn w najpiękniejszym wydaniu i w ogóle za całokształt i z całego serca Wam tę genialną polską fantastykę polecam 🤍

"Gdzie nie sięgają zorze" to powieść (debiut utalentowanej Pauliny Piontek), którą pokochałam już dawno temu. Dzięki temu, że trafiła pod troskliwe skrzydła Wydawnictwa Spisek Pisarzy mogłam zapoznać się z jej odświeżoną wersją i pokochać ją na nowo. Książka przenosi nas do magic...

Rozwiń

Zwiń

„Walerka i bohaterki Jastry” to druga część cyklu „Borkowie i kaszubskie przygody” Darii Kaszubowskiej. Nie czytałam pierwszego tomu tego cyklu, ale po lekturze tej części wiem, że te braki nadrobię. Znam jednak trochę twórczość autorki z "Sagi kaszubskiej", dlatego spodziewałam się, że ta książka może mi się spodobać. Mimo że to lektura dla dzieci.

Książka opowiada o rodzeństwie Borków, które mieszka na Kaszubach i stopniowo odkrywa swoje korzenie oraz wyjątkową kulturę tego regionu. Autorka, która sama jest Kaszubką, z wielkim zaangażowaniem i pasją przedstawia piękno i unikalność tych terenów, co dodaje autentyczności całej historii. No bo kto inny niż rodowity Kaszub potrafiłby tak pięknie i z takim znawstwem opisać to niezwykłe miejsce?

Akcja powieści toczy się dwa lata po wydarzeniach z pierwszej części. Rodzeństwo – Walerka, Franc, Otylka i Bruno – wraca do szkoły, w której naucza się nie tylko podstawowych przedmiotów, ale również kaszubskiego języka, historii i kultury. Szybko jednak okazuje się, że coś jest nie tak. Dyrektorka szkoły, dotychczasowa orędowniczka kaszubskiej tradycji, jest nagle wrogo nastawiona do wszystkiego, co związane z Kaszubami. Z planu zajęć znika język kaszubski, a atmosfera w szkole staje się niezbyt fajna. Rodzeństwo postanawia rozwiązać zagadkę tajemniczej przemiany dyrektorki. Walerka i jej przyjaciele muszą zmierzyć się z nieznanymi siłami, które próbują zaszkodzić ich ukochanej krainie. Dzięki swojej odwadze i determinacji podejmują walkę o zachowanie kaszubskiej tożsamości.

Historia ta pokazuje, jak ważna jest lokalna tożsamość i podtrzymywanie tradycji, nawet w obliczu trudności. I to jest w niej najpiękniejsze. Dzieci Borków, choć początkowo nieznające swoich kaszubskich korzeni, szybko zaczynają rozumieć, jak ważne jest pielęgnowanie tradycji i języka przodków. W książce zobrazowane są zmagania młodych bohaterów z przeciwnościami losu oraz ich nieustępliwa walka o zachowanie kaszubskiego dziedzictwa. Opowieść wprowadza również czytelników w świat kaszubskich legend i wierzeń, w którym pojawiają się postacie takie jak krośnięta, mumocze, manewitowie i stolemy, bogowie, jak Weles i Jastra, a także bardzo stare siły dobra - Ormuzd i zła - Aryman. Te elementy dodają opowieści magii i tajemniczości, co sprawia, że staje się ona jeszcze bardziej intrygująca i wciągająca.

Autorka umiejętnie łączy elementy realistyczne z fantastycznymi, tworząc historię, która jednocześnie bawi i uczy. Jednym z największych atutów książki jest jej wartość edukacyjna. Młodzi czytelnicy (i jak widać po mnie nie tylko oni) mają okazję dowiedzieć się z książki wielu interesujących rzeczy o Kaszubach, ich języku, historii, kulturze i zwyczajach. Autorka kładzie duży nacisk na znaczenie pielęgnowania regionalnego języka i tradycji, co jest niezwykle ważne w dzisiejszym globalnym świecie. Nie sposób nie wspomnieć o pięknym wydaniu książki. Twarda okładka i kolorowe ilustracje autorstwa Katarzyny Wójcik, które czerpią z kaszubskich wzorów, dodają książce dodatkowego uroku. Ilustracje te nie tylko wzbogacają treść, ale też pomagają młodym czytelnikom lepiej zrozumieć i poczuć klimat kaszubskiej krainy.

Ta piękna baśń o sile tożsamości lokalnej, o odwadze i poświęceniu dzięki połączeniu elementów edukacyjnych z fascynującą fabułą ma potencjał, aby zainteresować czytelników w różnym wieku. Daria Kaszubowska udowadnia, że literatura dla dzieci może być zarówno piękna, jak i wartościowa, a jej najnowsza powieść jest tego doskonałym przykładem. Jestem pewna, że każdy, kto sięgnie po tę książkę, z pewnością nie będzie rozczarowany i odkryje, że Kaszuby to miejsce pełne magii i niezwykłości, które warto poznać.

„Walerka i bohaterki Jastry” to druga część cyklu „Borkowie i kaszubskie przygody” Darii Kaszubowskiej. Nie czytałam pierwszego tomu tego cyklu, ale po lekturze tej części wiem, że te braki nadrobię. Znam jednak trochę twórczość autorki z "Sagi kaszubskiej", dlatego spodziewałam ...

Rozwiń

Zwiń

"Zapomniany labirynt" to fascynująca kontynuacja przygód w świecie Akademii Crookhaven, szkoły dla młodych oszustów. Gabriel wraca do szkoły na drugi rok nauki, a w szkole czekają go oczywiście nowe wyzwania i zadania. Jednym z głównych motywów książki jest turniej Włamania, w którym uczniowie muszą wykazać się sprytem, odwagą i zręcznością, aby przeniknąć do działu nauczycielskiego biblioteki. W tym roku pojawia się również nowy przedmiot o nazwie odzyskiwanie, który stawia przed uczniami kolejne trudności. Największą tajemnicą, jaką odkrywają Gabriel i jego przyjaciele jest jednak ukryty głęboko pod dnem jeziora labirynt Maravela. To zapomniane przez szkołę miejsce pełne jest zagadek i przeszkód, które stanowią poważne wyzwanie nawet dla najbardziej utalentowanych uczniów. Przygody w labiryncie są nie tylko testem umiejętności bohaterów, ale również sprawdzianem dla ich przyjaźni i zaufania.

Arcanjo w swojej serii stworzył unikalny świat, który różni się od typowych szkół dla wyjątkowych uczniów znanych z literatury młodzieżowej. W Crookhaven nie ma magii, a zamiast zaklęć uczniowie uczą się sztuki oszustwa i kradzieży. Celem tych umiejętności jest naprawianie świata poprzez zwracanie własności niewinnym ludziom i oszukiwanie tych, którzy na to zasługują. To interesujące podejście sprawia, że książka wyróżnia się na tle innych serii.

Drugi tom trzyma poziom pierwszego. Fabuła pełna jest zwrotów akcji i trzyma w napięciu od początku do końca. Autor zgrabnie łączy dynamiczne sceny akcji z momentami refleksji i rozwoju postaci. Bohaterowie są dobrze skonstruowani i łatwo ich polubić, co sprawia, że szybko angażujemy się emocjonalnie w ich losy. A mają oni w tym tomie sporo roboty. Muszą zmierzyć się nie tylko z zewnętrznymi przeszkodami, ale także z własnymi lękami i słabościami. Gabriel wyróżnia się determinacją i inteligencją. Jego przyjaciele, każdy z innymi talentami i osobowością, tworzą zgrany zespół, który potrafi stawić czoła każdemu wyzwaniu. Każdy z bohaterów przechodzi rozwój, ucząc się nowych umiejętności i przełamując swoje lęki.

Powieść napisana jest prostym i przystępnym językiem, dzięki czemu szybko się ją czyta. Narracja jest dynamiczna, a dialogi naturalne, co sprawia, że historia płynie i nie pozwala się nudzić. Zagadki i łamigłówki, które bohaterowie muszą rozwiązać, są inteligentnie skonstruowane i angażują czytelnika, pobudzając jego wyobraźnię. Jednym z mocnych punktów powieści jest ukazanie wartości takich jak przyjaźń, zaufanie i współpraca. Bohaterowie, mimo różnic w charakterach, tworzą naprawdę dobrany zespół, który potrafi współpracować i wspiera się w każdej sytuacji. To ważny przekaz, szczególnie dla młodych czytelników, do których kierowana jest ta seria, bo mogą się z niej wiele się nauczyć, między innymi o sile relacji międzyludzkich.

"Zapomniany labirynt" to wciągająca i dobrze napisana kontynuacja. Autor stworzył unikalny świat pełen przygód, zagadek i emocji, do którego z przyjemnością się wraca. Z niecierpliwością czekam na kolejne tomy tej niezwykłej serii, a Wam oczywiście serdecznie ją polecam 💚

"Zapomniany labirynt" to fascynująca kontynuacja przygód w świecie Akademii Crookhaven, szkoły dla młodych oszustów. Gabriel wraca do szkoły na drugi rok nauki, a w szkole czekają go oczywiście nowe wyzwania i zadania. Jednym z głównych motywów książki jest turniej Włamania, w kt...

Rozwiń

Zwiń