Proste równoległe

Ciężko mi w ocenie "Prostych równoległych" być obiektywną. Jestem powieścią Agaty Romaniuk totalnie zachwycona, bo, pomijając jej czysto literackie walory, perfekcyjnie gra na moim sentymencie. Skończyłam (co prawda w klasie fortepianu, a nie skrzypiec) II stopnie szkoły muzycznej i muszę przyznać, że aby w pełni rozumieć uczucia głównych bohaterek, trzeba choć raz przekonać z czym zmagają się Marta i Wanda. Jednak nie tylko tematyka muzyczna jest tutaj istotna- to również opowieść o trudnym wyborze- kariera czy poświęcenie się macierzyństwu. Myślę, że, paradoksalnie, jest to historia dość uniwersalna i docenią ją również czytelnicy, dla których muzyka nie jest aż tak istotna. Polecam Wam w szczególności sięgnięcie po audiobooka- nie dość, że głos Marii Dębskiej jest wprost idealny do opowiedzenia tej historii, to dodatkowym walorem są umieszczone w tle fragmenty utworów na skrzypce, które pojawiają się w książce.

Ciężko mi w ocenie "Prostych równoległych" być obiektywną. Jestem powieścią Agaty Romaniuk totalnie zachwycona, bo, pomijając jej czysto literackie walory, perfekcyjnie gra na moim sentymencie. Skończyłam (co prawda w klasie fortepianu, a nie skrzypiec) II stopnie szkoły muzycznej i muszę przyznać, że aby w pełni rozumieć uczucia głównych bohaterek, trzeba choć raz...

Piękna opowieść o życiu dwóch kobiet, które połączyła miłość do muzyki, a podzieliło wszystko inne. Dwa "równoległe" żywoty, zdecydowanie nie "proste", a raczej jakieś "zawijasy". Dodatkowo prezent w postaci listy z utworami muzyki klasycznej na Spotify (nazwa taka sama jak tytuł ksiażki). Ciekawa historia wzbudzająca refleksję nad życiem całkowicie podporządkowanym konkretnej sprawie - tu muzyce.

Piękna opowieść o życiu dwóch kobiet, które połączyła miłość do muzyki, a podzieliło wszystko inne. Dwa "równoległe" żywoty, zdecydowanie nie "proste", a raczej jakieś "zawijasy". Dodatkowo prezent w postaci listy z utworami muzyki klasycznej na Spotify (nazwa taka sama jak tytuł ksiażki). Ciekawa historia wzbudzająca refleksję nad życiem całkowicie podporządkowanym...

Książka niespodzianka, czyli okazała się znacznie lepsza niż zakładałem! Szkoda, że tak dobra powieść nie otrzymała wystarczającej promocji by dotrzeć do większej liczby czytelników. Na pewno zachwyci czytelników Jakuba Małeckiego - to ta wrażliwość i umiejętność opowiadania historii.
Historia dwóch nieszablonowych i utalentowanych kobiet. Różne czasy, różne charaktery ale podobne dylematy i problemy.
Choć mój talent muzyczny nie istnieje to uwielbiam muzykę wszelaką, przepadłem czytając o losach Marty i Wandy.
Książka o znoju muzyka, o wykorzystaniu talentu, o związkach, o miłości, o pasji, o pracy, o ambicji...
Świetne nakreślanie tła historycznego i przerzucanie czytelnika w czasie.
Książka piękna i wciągająca.
Pani Romaniuk wierzy w czytelnika i pozostawia wiele niedopowiedzeń, których sami możemy się domyślać.

Pięknie wydana z cudownie chropowatą okładką.
Idealnie dobrane długości rozdziałów ułatwiają czytanie.

Książka niespodzianka, czyli okazała się znacznie lepsza niż zakładałem! Szkoda, że tak dobra powieść nie otrzymała wystarczającej promocji by dotrzeć do większej liczby czytelników. Na pewno zachwyci czytelników Jakuba Małeckiego - to ta wrażliwość i umiejętność opowiadania historii.
Historia dwóch nieszablonowych i utalentowanych kobiet. Różne czasy, różne charaktery...

Autorce udało się opisać dźwięk. Poprzez słowa słyszałem muzykę. Książka idealnie pobudziła moją muzyczną wrażliwość. Poza tym historia relacji bohaterek wciągającą. Co razem daje nam rewelacyjną lekturę.

Autorce udało się opisać dźwięk. Poprzez słowa słyszałem muzykę. Książka idealnie pobudziła moją muzyczną wrażliwość. Poza tym historia relacji bohaterek wciągającą. Co razem daje nam rewelacyjną lekturę.

Bardzo wciągająca i ekscytująca historia, która jest oparta o muzykę i życiowe wybory, przed którymi może stać każdy człowiek, warto przeczytać i ocenić samemu.

Bardzo wciągająca i ekscytująca historia, która jest oparta o muzykę i życiowe wybory, przed którymi może stać każdy człowiek, warto przeczytać i ocenić samemu.

Nie mogłam się od tej powieści oderwać. Świetnie skonstruowana. Ładnie napisana. Jest po prostu ciekawa. Jestem może trochę bezkrytyczna, bo dla mnie to też była trochę sentymentalna osobista podróż do „bagienka” szkoły muzycznej, która przypomniała wiele niestety złych momentów, przeważających nad dobrymi. To świat dla bardzo silnych ludzi. Dlatego też, nie wierzę ostatecznie w happy end głównej bohaterki. Zawsze dla muzyki trzeba coś porzucić, zostawić i z czegoś zrezygnować. Taka jest prawda. Niemniej jednak dla mnie świetna powieść.

Nie mogłam się od tej powieści oderwać. Świetnie skonstruowana. Ładnie napisana. Jest po prostu ciekawa. Jestem może trochę bezkrytyczna, bo dla mnie to też była trochę sentymentalna osobista podróż do „bagienka” szkoły muzycznej, która przypomniała wiele niestety złych momentów, przeważających nad dobrymi. To świat dla bardzo silnych ludzi. Dlatego też, nie wierzę...

Byłam bardzo blisko DNFu, ale jednak postanowiłam dać jej jeszcze szansę. No cóż... Im dalej, tym gorzej. Wszystko się rozjeżdża, coraz więcej tam niepotrzebnych opisów i wydumanych porównań. Ta książka to zmanierowany, nudny, niekończący się słowotok.

Byłam bardzo blisko DNFu, ale jednak postanowiłam dać jej jeszcze szansę. No cóż... Im dalej, tym gorzej. Wszystko się rozjeżdża, coraz więcej tam niepotrzebnych opisów i wydumanych porównań. Ta książka to zmanierowany, nudny, niekończący się słowotok.

Całkiem ciekawa konstrukcja książki, wręcz filmowa momentami. Bardzo ładny język i gładka narracja. Jednak czegoś mi brakuje. Czasami postać narratorki wydawała mi się niezbyt wiarygodna, zwłaszcza po urodzeniu dziecka. Chyba każda kobieta miałaby chociaż krztę wątpliwości, czy słusznie została z rodziną, zamiast wybrać muzyczną karierę. Małżeństwo też niemal bezchmurnie przedstawione. W relacji nauczycielka-uczennica brakowało mi chemii między bohaterkami. Sama nie wiem, czego jeszcze mi zabrakło, ale przez to nie mogę zaliczyć tej książki do całkiem udanych. Odnoszę wrażenie, że gdyby ktoś chciał przerobić tę powieść na scenariusz, pozmieniał niektóre wątki i być może skrócił, to wyszłoby to całkiem dobrze. Chętnie bym zobaczyła wtedy tę historię na wielkim ekranie.

Całkiem ciekawa konstrukcja książki, wręcz filmowa momentami. Bardzo ładny język i gładka narracja. Jednak czegoś mi brakuje. Czasami postać narratorki wydawała mi się niezbyt wiarygodna, zwłaszcza po urodzeniu dziecka. Chyba każda kobieta miałaby chociaż krztę wątpliwości, czy słusznie została z rodziną, zamiast wybrać muzyczną karierę. Małżeństwo też niemal bezchmurnie...

Agata Romaniuk umie pisać z czułością i wrażliwością na drugiego człowieka.

Agata Romaniuk umie pisać z czułością i wrażliwością na drugiego człowieka.

nikt nie pisze o życiu tak boleśnie prawdziwie jak Romaniuk. nikt tak nie dostrzega małych promyków radości i nadziei jak ona.

nikt nie pisze o życiu tak boleśnie prawdziwie jak Romaniuk. nikt tak nie dostrzega małych promyków radości i nadziei jak ona.