Pieśni Chołów

Sięgając po tą pozycję spodziewałem się czegoś innego, bardziej słowiańskich klimatów których tu nie poczułem, aż tak duże. Ale książka wciągnęła mnie bardzo, zwłaszcza druga połowa. Może dlatego, iż wraz z głównym bohaterem dowiadujemy się więcej i wiemy więcej.
Na koniec dodane krótkie opowiadanie, wydawało mi się niepotrzebne, ale tu także okazało się, że miło się rozczarowałem.
Jeżeli kogoś na początku nie wciągnie, radzę dać ciut więcej czasu.

Sięgając po tą pozycję spodziewałem się czegoś innego, bardziej słowiańskich klimatów których tu nie poczułem, aż tak duże. Ale książka wciągnęła mnie bardzo, zwłaszcza druga połowa. Może dlatego, iż wraz z głównym bohaterem dowiadujemy się więcej i wiemy więcej.
Na koniec dodane krótkie opowiadanie, wydawało mi się niepotrzebne, ale tu także okazało się, że miło się...

Po 4 latach wreszcie miałem okazje sięgnąć po dzieło autora, i choć niektórymi chwilami można odczuwać pewien "chaos" to uważam że książke czyta się dobrze i nawet wciągająco :). Polecam tym którzy lubią klimaty polskiego fantasy

Po 4 latach wreszcie miałem okazje sięgnąć po dzieło autora, i choć niektórymi chwilami można odczuwać pewien "chaos" to uważam że książke czyta się dobrze i nawet wciągająco :). Polecam tym którzy lubią klimaty polskiego fantasy

Na wstępie chcę zaznaczyć, że wersja książki, którą oceniam, to wydanie fizyczne z 2020 roku ze sklepu autora. Nie wiem, czy jest to wersja identyczna z szeroko znanym w wąskich kręgach darmowym e-bookiem, który można dostać w odmętach Internetu, dlatego podkreślam, że oceniam wersję, która w dosłownym znaczeniu przeszła przez moje ręce, bo z książkami w wersji elektronicznej nigdy się nie lubiłam.

„Pieśni Chołów” to twór przedziwny – z jednej strony mocno niedopracowany i trudny w odbiorze, z drugiej – genialny w swoim szaleństwie. Nie mam bladego pojęcia, jak to jest być pod wpływem substancji psychoaktywnych, ale intuicja i wyobraźnia podpowiadają mi, że jest to uczucie podobne czytaniu tej książki, która przypomina właśnie takie narkotyczne wizje - zmieniające się jak w kalejdoskopie i nieostre na krawędziach.

Narracja zaczyna się w czasach poprzedniego ustroju politycznego od przybycia głównego bohatera, doktora Jerzego Drozda, do zapomnianej przez świat wsi Choły, w której wydarzyła się w ostatnim czasie rzecz co najmniej niepokojąca – matka spaliła własne dziecko w piecu chlebowym. Drozd, jako specjalista psycholog, zostaje wysłany w to miejsce, by zbadać dziwne okoliczności morderstwa.

Szybko okazuje się, że Choły to miejsce niezwykłe, ale nie koniecznie w dobrym znaczeniu – mieszkańcy są nieprzychylnie nastawieni do gościa z zewnątrz, trzymają w domach dziwne przedmioty o zagadkowych przeznaczeniach i hołdują dziwacznym tradycjom, takim jak absolutny zakaz wycinania drewna z pobliskiego lasu. Jednak Chołownicy i ich niezrozumiały styl życia to tylko kropla w oceanie absurdu – prawdziwy odlot, i to całkiem dosłownie, zaczyna się po przekroczeniu przez Jerzego ściany lasu.

Nie mogę zdradzić zbyt dużo z tego, co skrywa w sobie Las, by nie zaspoilerować fabuły książki, i nawet nie wiem, czy potrafiłabym dobrze oddać w recenzji wrażenia, jakie miałam w trakcie lektury. Jestem pełna podziwu dla wyobraźni autora za nietuzinkowe i naprawdę dobre pomysły na zbudowanie własnego uniwersum – choć nie wszystko zostaje wprost wytłumaczone, potęgując wrażenie sennych czy wręcz delirycznych wizji, najważniejsze reguły rządzące światem są spójne i sensowne.

Niestety, dużym mankamentem wersji, którą posiadam, są niedociągnięcia techniczne, takie jak błędy interpunkcyjne i składniowe czy mnóstwo literówek. Dopatrzyłam się nawet błędu rzeczowego – autor pomylił nasosznika trzęsia, ewidentnego pająka, z – najprawdopodobniej - pająkopodobnym kosarzem. Jako miłośniczka i posiadaczka niejednego ośmionożnego stworzenia, nie mogłam nie wspomnieć o tym błędzie, chociaż to takie moje własne, osobiste skrzywienie :P

Zasób słownictwa też jest dość ubogi – występują częste powtórzenia, szczególnie w opisach, a narracja jest urywana i chaotyczna, ciężko za nią nadążyć. Jednak czy ta historia byłaby nadal tą samą historią, gdyby narracja była bardziej płynna? Efekt zacierających się krawędzi, o którym wspomniałam na początku, chyba w dużej mierze spowodowany był właśnie stylem pisarskim autora. Z pewnością nie do każdego taki styl trafi, mi jednak się spodobał.

Na końcu fizycznego wydania książki umieszczono także opowiadanie „Logarytm”, klimatem i stylem bardzo podobne do właściwej powieści, a i w pewnym sensie stanowiące jej część. Wrażenia mam identyczne, jak z czytania „Pieśni Chołów”, i przede wszystkim ślę wyrazy podziwu za wyobraźnię autora.

Choć „Pieśni Chołów” to, mówiąc wprost, ciężka książka, z którą nie każdy będzie w stanie się polubić, prosząca się o wiele poprawek i ingerencji w tekst, u mnie trafia pomiędzy ulubione historie – autorowi udało się wywołać we mnie emocje i sprawić, że na długo zapamiętam świat, który stworzył. Z chęcią przymknę oko na wspomniane niedociągnięcia i pewnie jeszcze dziś zabiorę się za czytanie kontynuacji. Choć, mówiąc szczerze, trochę się zawiodłam, że wątek, od którego cała ta szalona historia się zaczyna, nie został pogłębiony ani wyjaśniony - może dowiem się czegoś więcej o Jadwidze z "Odcieni Chołów".

Na wstępie chcę zaznaczyć, że wersja książki, którą oceniam, to wydanie fizyczne z 2020 roku ze sklepu autora. Nie wiem, czy jest to wersja identyczna z szeroko znanym w wąskich kręgach darmowym e-bookiem, który można dostać w odmętach Internetu, dlatego podkreślam, że oceniam wersję, która w dosłownym znaczeniu przeszła przez moje ręce, bo z książkami w wersji...

Przepysznie psychodeliczna uczta wyobraźni

Przepysznie psychodeliczna uczta wyobraźni

Z tą książką to jest jak z wizytą u dawno niewidzianego kuzyna na wsi( od pamiętnego wesela córki ciotki Baśki z drugiego małżeństwa, ze strony dziadka Waldka). Wydaje ci się, że miło spedzisz czas, odpoczniesz wyciszysz się, może rozpalicie klimatyczne ognisko. A już po kilku chwilach orientujesz się, że kuzyn wyciągnął grubą artylerię w postaci dziadkowego bimbru, dojrzewającego w piwniczce od lat '80. Jednak z każdą stroną okazuje się jak złudną była wiara w przeżycie tej nocy w jednym klimacie. Już po północy (tak 1/3 książki). Zdajesz sobie sprawę, że bimber zmienił się w przemycany ze wschodu spirytus (czysty stalker vibe) tyle że zaprawiany halucynogennymi ziołami i grzybami. Ugułem polecam choć musicie wiedzieć, że kto raz wejdzie do lasu te poczuje łobżydliwe żondze do darmowych książek rozdawanych spod płaszcza.

Z tą książką to jest jak z wizytą u dawno niewidzianego kuzyna na wsi( od pamiętnego wesela córki ciotki Baśki z drugiego małżeństwa, ze strony dziadka Waldka). Wydaje ci się, że miło spedzisz czas, odpoczniesz wyciszysz się, może rozpalicie klimatyczne ognisko. A już po kilku chwilach orientujesz się, że kuzyn wyciągnął grubą artylerię w postaci dziadkowego bimbru,...

Ciekawa, akcja nieco powoli sunie nie szczędząc na niezwykłych opisach żywo i melancholijnie przedstawiających świat, pod koniec się trochę rozkręca i przyśpiesza delikatnie. Kontynuację z pewnością przeczytam.

Ciekawa, akcja nieco powoli sunie nie szczędząc na niezwykłych opisach żywo i melancholijnie przedstawiających świat, pod koniec się trochę rozkręca i przyśpiesza delikatnie. Kontynuację z pewnością przeczytam.

Cudowna książka, zmieniła moje życie, już nigdy nie spojrzę na piec w domu w normalny sposób.

Cudowna książka, zmieniła moje życie, już nigdy nie spojrzę na piec w domu w normalny sposób.

Pierwszy przesłuchany przeze mnie w całości audiobook. Co zachęciło mnie do odsłuchania tej historii? Kobieta, która spaliła swoje dziecko w piecu? Dociekliwy doktor psychologii wysłany, żeby zbadać tę tajemniczą sprawę? Przedziwni, niepokojący mieszkańcy wsi Choły, żyjący na skraju lasu i temu lasowi poddani? W jakiś niezrozumiały sposób zależni?

A może tylko ciekawość. Może zamiłowanie do mitologii słowiańskiej. Może fantastycznie napisane czarne poczucie humoru. Może podróż na drzewnych dziadach nie przypominająca,a będąca 1:1 marszem entów. Może ta groteska, ta abstrakcja, absurd, kontrowersja, a może wszystko po trochu.

Pierwszy przesłuchany przeze mnie w całości audiobook. Co zachęciło mnie do odsłuchania tej historii? Kobieta, która spaliła swoje dziecko w piecu? Dociekliwy doktor psychologii wysłany, żeby zbadać tę tajemniczą sprawę? Przedziwni, niepokojący mieszkańcy wsi Choły, żyjący na skraju lasu i temu lasowi poddani? W jakiś niezrozumiały sposób zależni?

A może tylko ciekawość....

Moja opinia na temat tej książki? Coś pomiędzy "popis wyobraźni", a "twór chorego umysłu". A tak naprawdę jedno i drugie! Zdecydowanie zapada w pamięć

Moja opinia na temat tej książki? Coś pomiędzy "popis wyobraźni", a "twór chorego umysłu". A tak naprawdę jedno i drugie! Zdecydowanie zapada w pamięć

Pomimo pewnego chaosu, niezręczności językowych i niekiedy ciężkiego dość stylu należy tą książkę docenić jako udany debiut z wieloma ciekawymi postaciami i przede wszystkim bardzo ciekawym światem. Jako osoba pisarsko aspirująca doskonale rozumiem, jak ciężko stworzyć coś choć trochę oryginalnego, więc jest to moim zdaniem najlepsza cecha tego dzieła, mimo pewnych popularnych, ale dobrze wykorzystanych klisz. Kreacja lasu i jego tajemniczych mieszkańców jest bardzo dobra, choć niekiedy mam wrażenie, że właśnie zbyt tajemnicza, przez co jest niejasna w złym tego słowa znaczeniu. Mam nadzieję, że kolejna część będzie jeszcze lepsza. 7/10

Pomimo pewnego chaosu, niezręczności językowych i niekiedy ciężkiego dość stylu należy tą książkę docenić jako udany debiut z wieloma ciekawymi postaciami i przede wszystkim bardzo ciekawym światem. Jako osoba pisarsko aspirująca doskonale rozumiem, jak ciężko stworzyć coś choć trochę oryginalnego, więc jest to moim zdaniem najlepsza cecha tego dzieła, mimo pewnych...