Fantazmaty 3

Antologie mają to do siebie, że zawierają różne opowiadania różnych autorów. Trochę jak z pudełkiem niepodpisanych czekoladek - wiemy, co się tam znajduje, ale nie znamy smaków. Warto o tym pamiętać przy sięganiu po takie zbiory opowiadań.

„Fantazmaty 3” to już trzecia antologia nietematyczna - teksty łączy jedynie przynależność do szeroko pojętej fantastyki. W dodatku jest darmowa, jak wszystkie do tej pory wydane przez tę inicjatywę. Tekstów nie ma zbyt wiele - raptem sześć, ale za to bardzo długich. Standardowo napiszę o tych, które spodobały mi się najbardziej.

Filip Laskowski - Długi marsz.
Mimo że nie wszystkie powieści z „Uniwersum Metro 2033” są dobre, to bardzo lubię je czytać. I może opowiadanie Filipa Laskowskiego nie należy do tego projektu, to moim zdaniem ma wiele wspólnego: ludzie ukrywają się w schronie/bunkrze, na nieprzyjazną powierzchnię (tutaj przeraźliwe zimno) wychodzą tylko określone, przeszkolone osoby, największym zagrożeniem nie są mutanty/anomalie, a inni ludzie. Takie klimaty poruszają czułe struny w mojej duszy i mimo że nigdy nie chciałbym znaleźć się w podobnych warunkach, bardzo lubię o nich czytać.

Trochę podobne jest opowiadanie Magdaleny Świerczek-Gryboś pod tytułem „Czarnobyl cię kocha, biorobocie”. Podobnie nie trzeba się domyślać, dlaczego tekst mi się spodobał. :') Podczas długiej operacji postawienia nowego sarkofagu, który ma zabezpieczyć świat przed skutkami wypadku w elektrowni, dochodzi do niewyjaśnionych zniknięć ludzi, którzy znajdowali się w zonie. Ponadto wewnątrz niej nie działają żadne sprzęty, elektronika, pojazdy czy broń. Główny bohater, który pracował przy usuwaniu skutków katastrofy czarnobylskiej, wyrusza w stronę elektrowni, by kolejny raz uratować ludzkość.

Podobało mi się też opowiadanie „Mój Ragnarok” Marcina Rusnaka, które porusza ciekawy motyw - moc poszczególnych bóstw uzależniony jest od liczby ich wyznawców. W tym przypadku bóstwa skandynawskie zostały już praktycznie zapomniane i dogorywają w specjalnie stworzonym prawie że hospicjum (choć miejsce, w którym przebywają, nie do końca nim). Historia opowiedziana została z perspektywy Lokiego.

„Obcy w dolinie” Joanny W. Gajzler to z kolei humorystyczne fantasy - czasem odnoszę wrażenie, że przez Pratchetta już nie pisze się innego rodzaju fantasy. :') W pobliżu Wioski pojawia się Smok. Wieści zostały rozesłane i do Wioski przybywają wspomniani obcy, czyli prawie że stereotypowi bohaterowie: Rycerz, Mag, Nekromanta, Bard, Tropiciel et cetera. Fajne i lekkie opowiadanie.

Pozostałe dwa teksty nie przypadły mi do gustu i trochę się męczyłem, czytając je. No ale mam taką zasadę, że staram się przebrnąć przez wszystkie opowiadania.

Antologie mają to do siebie, że zawierają różne opowiadania różnych autorów. Trochę jak z pudełkiem niepodpisanych czekoladek - wiemy, co się tam znajduje, ale nie znamy smaków. Warto o tym pamiętać przy sięganiu po takie zbiory opowiadań.

„Fantazmaty 3” to już trzecia antologia nietematyczna - teksty łączy jedynie przynależność do szeroko pojętej fantastyki. W dodatku...

Kolejna cześć Fantazmatów i muszę przyznać, że jest tak dobra jak poprzednio. Mamy tutaj sześć opowiadań o najróżniejszej tematyce. „Mój Ragnarok”, „Obcy w dolinie”, „Paradox”, „Długi marsz”, „Defragmentacja” oraz „Czarnobyl cię kocha, biorobocie”. Każde opowiadanie jest oryginalne na swój sposób. Mi najbardziej przypadło do gustu opowiadanie „Obcy w dolinie” i „Czarnobyl cię kocha biorobocie”. Mamy tutaj opowiadania związane z mitologią nordycką, promieniowaniem, post apokaliptycznym lodem i Czarnobylem. Każdy tutaj znajdzie coś dla siebie. Fajne w tych zbiorach jest to, że mamy tutaj opowiadania autorów, którzy już zaistnieli, ale także debiutantów pisarskich. Daje nam to możliwość zapoznania się z różnymi wizjami fantastyki. Każdy autor ma niepowtarzalny styl i świat. Na plus mamy tutaj ładne ilustracje do każdego z opowiadań. Polecam każdemu fanowi polskiej fantastyki. Opowiadania w formie ebooka można bezpłatnie ściągnąć ze strony internetowej.

Kolejna cześć Fantazmatów i muszę przyznać, że jest tak dobra jak poprzednio. Mamy tutaj sześć opowiadań o najróżniejszej tematyce. „Mój Ragnarok”, „Obcy w dolinie”, „Paradox”, „Długi marsz”, „Defragmentacja” oraz „Czarnobyl cię kocha, biorobocie”. Każde opowiadanie jest oryginalne na swój sposób. Mi najbardziej przypadło do gustu opowiadanie „Obcy w dolinie” i „Czarnobyl...

Stare dobre fantazmaty. Oprócz rozdziału z narkotykami. Niestety ale miałem wrażenie ze osoba która je napisała je lubi i zna. Tak bogate opisy stanów narkotycznych są dość oczywiste. Ale całość super.

Stare dobre fantazmaty. Oprócz rozdziału z narkotykami. Niestety ale miałem wrażenie ze osoba która je napisała je lubi i zna. Tak bogate opisy stanów narkotycznych są dość oczywiste. Ale całość super.