Battle Royale

Bardzo wciągająca historia o nastolatkach zmuszonych do zabijania siebie nawzajem. Czytając zauważyłem podobieństwo do Igrzysk Śmierci, choć są istotne różnice między tymi dwoma tworami. Ogólnie bardzo polecam, postacie są ciekawe, są momenty smutne, ale również humorystyczne i pełne napięcia. Dodatkowo mamy trochę rozkmin filozoficznych i socjologicznych. Dałbym 10/10, gdyby nie pojawiające się czasami żenujące fragmenty dialogów, np. nieironiczne użycie słowa "laseczka" xd. Totalnie zbiło mnie to z pantałyku i zalało żenadą. Poza tym książka niegłupia i świetna do zabicia czasu.

Bardzo wciągająca historia o nastolatkach zmuszonych do zabijania siebie nawzajem. Czytając zauważyłem podobieństwo do Igrzysk Śmierci, choć są istotne różnice między tymi dwoma tworami. Ogólnie bardzo polecam, postacie są ciekawe, są momenty smutne, ale również humorystyczne i pełne napięcia. Dodatkowo mamy trochę rozkmin filozoficznych i socjologicznych. Dałbym 10/10,...

it was so good!!!! i guess i like when people have to kill each other lmao but the second part of the book was a bit too boring/long(?)

it was so good!!!! i guess i like when people have to kill each other lmao but the second part of the book was a bit too boring/long(?)

IG:ksiazki_wloczykija
"Battle Royale" ta wstrząsająca powieść przenosi czytelnika w odległą przyszłość, gdzie brutalna rzeczywistość staje się normą, a młodzi ludzie stają przed wyborem: zabijać lub być zabitym.

Jednym z najbardziej fascynujących aspektów tej książki jest sposób, w jaki autor eksploruje ludzkie zachowania pod wpływem skrajnych warunków. Gimnazjaliści, zmuszeni do uczestnictwa w makabrycznej grze, zostają postawieni w sytuacji ekstremalnej presji psychicznej i fizycznej. To studium ludzkich reakcji na przemoc, zagrożenie oraz konieczność samozachowawczego działania. Czytelnik zostaje wciągnięty w wir emocji, śledząc, jak bohaterowie próbują znaleźć sens w bezsensownej rzeczywistości, w której przetrwanie staje się jedynym celem.

Filozoficzna głębia tej książki jawi się w refleksji nad naturą człowieka. Autor zmusza czytelnika do zadania sobie pytania: Jak daleko jesteśmy gotowi się posunąć, aby przetrwać? Czy przemoc może być usprawiedliwiona w ekstremalnych okolicznościach? W tym kontekście "Battle Royale" staje się nie tylko opowieścią o zbrodni i przemocy, ale także przestrogą przed zagrożeniem utraty człowieczeństwa w obliczu skrajnych warunków życia.

Niezaprzeczalnym atutem tej książki są również jej głęboko wykreowane postaci. Autor przedstawia bogaty zbiór charakterów, z których każdy ma swoją historię, swoje motywacje i wewnętrzne konflikty. To nie tylko opowieść o przetrwaniu, ale także o ludzkiej godności, moralności i nadziei w obliczu beznadziei.

"Battle Royale" Koushuna Takamiego to nie tylko ekscytujący thriller, ale także refleksyjna opowieść o ludzkich losach, moralnych dylematach oraz filozoficznych zagadnieniach dotyczących życia i śmierci.

IG:ksiazki_wloczykija
"Battle Royale" ta wstrząsająca powieść przenosi czytelnika w odległą przyszłość, gdzie brutalna rzeczywistość staje się normą, a młodzi ludzie stają przed wyborem: zabijać lub być zabitym.

Jednym z najbardziej fascynujących aspektów tej książki jest sposób, w jaki autor eksploruje ludzkie zachowania pod wpływem skrajnych warunków. Gimnazjaliści,...

To była naprawdę dobra książka, pełna zwrotów akcji i trzymających w napięciu scen. Jednak jest ona w niektórych momentach bardzo brutalna (+16 conajmniej według mnie),więc jeśli ktoś jest wrażliwy na krew czy też opisy krwawych śmierci to może nie być książka dla was. Ostatnie 50 strona to było zaskoczenie za zaskoczeniem każda końcówka rozdziału mnie zaskakiwała co finalnie utwierdziło mnie w przekonaniu, że to jest książka na 5⭐️ choć czasem byłam lekko zaginiona przez ilość bohaterów i podobieństwo ich imion czy nazwisk.

To była naprawdę dobra książka, pełna zwrotów akcji i trzymających w napięciu scen. Jednak jest ona w niektórych momentach bardzo brutalna (+16 conajmniej według mnie),więc jeśli ktoś jest wrażliwy na krew czy też opisy krwawych śmierci to może nie być książka dla was. Ostatnie 50 strona to było zaskoczenie za zaskoczeniem każda końcówka rozdziału mnie zaskakiwała co...

Obecnie klasyka i zdecydowanie warta polecenia. Kilkaset stron , a jednak szybko poszło.

Obecnie klasyka i zdecydowanie warta polecenia. Kilkaset stron , a jednak szybko poszło.

Wydaje mi się, że jest to pierwowzór do Igrzysk Śmierci z tym, że Igrzyska są młodzieżówką, a tutaj mamy już do czynienia z bardzo krwawą i brutalną historią dla dorosłych. Nie mogłam się od niej oderwać. Mimo, że książka ta ma potężną ilość stron, to bardzo szybko się z nią uwinęłam. Od dawna żadna powieść nie sprawiła mi takiej przyjemności i rozrywki z czytania. Jedynie, nie podobał mi się jeden wątek o Shinjim Mimurze, bo trochę się zaplątałam w tym, o czym on mówił, ale trwało to bardzo krótko. Dodatkowo, straciłam w środku lektury 30 stron, gdzie nie wiem, co mogło się stać (raczej nic ważnego),ponieważ był błąd w druku.

Wydaje mi się, że jest to pierwowzór do Igrzysk Śmierci z tym, że Igrzyska są młodzieżówką, a tutaj mamy już do czynienia z bardzo krwawą i brutalną historią dla dorosłych. Nie mogłam się od niej oderwać. Mimo, że książka ta ma potężną ilość stron, to bardzo szybko się z nią uwinęłam. Od dawna żadna powieść nie sprawiła mi takiej przyjemności i rozrywki z czytania. Jedynie,...

Miałem nadzieję na przeczytanie książki innej od literatury polskiej czy europejskiej. Niestety trochę się zawiodłem.
Gdyby nie główny wątek związany z "grą w zabijanie" to można by napisać, że książka jest lekka, łatwa i przyjemna. Traktuję ją jako element popkultury.

Miałem nadzieję na przeczytanie książki innej od literatury polskiej czy europejskiej. Niestety trochę się zawiodłem.
Gdyby nie główny wątek związany z "grą w zabijanie" to można by napisać, że książka jest lekka, łatwa i przyjemna. Traktuję ją jako element popkultury.

Powiem tak, nie jest to książka bez wad, ale dawno już się tak dobrze nie bawiłam. Jeśli ktoś oczekuje rozbudowanego, nihilistycznego studium ludzkiej psychiki w sytuacji ekstremalnej, realistycznie napisanych 15-latków to raczej może być zawiedziony. To jest książka mocno w duchu young adult z elementami exploitation (niestety nie ma tego wcale aż tak wiele co w filmie),ze sporą dawką czarnego humoru (ulubiony tekst: „Późno, za późno, prostaku od karate” <3),kiczowatymi konceptami rodem z filmów akcji klasy B i podlana lekkim infantylizmem.
Największym minusem tej książki są główni bohaterowie (dokładnie 2 z 3) - zupełnie bez wyrazu. Rozumiem dlaczego pozostała 40 bohaterów jest tak jednowymiarowa, nie dało się inaczej, ale mimo tego autorowi dużo lepiej udało się zarysować przez parę stron drugoplanowe postacie niż te główne, które śledzimy dużo dłużej i aż szkoda, że przez tyle stron musimy zamiast nich obserwować tę dwójkę, zwłaszcza, że to z nimi jest związana większość ckliwych scenek rodem z tanich romansów dla nastolatków.
Poza tym książka jest za długa, spokojnie można by wywalić część postaci i dać więcej czasu reszcie. Po jakimś czasie czuć, że fabuła staje się trochę mechaniczna i nie ma w niej aż tylu ciekawych pomysłów co na początku. A część wątków nagle się urywa i pozostaje niedokończona.
Ale to zdecydowanie jedna z tych książek, które wciągają bez reszty, poza rozrywką skłania też w pewien sposób do przemyśleń, dla mnie była też świetnym pretekstem do powspominania sobie czasów gimnazjum. No i jest w niej zawarta jakaś taka niewymuszona, wzruszająca magia młodości, wolności.
Ocena może i lekko zawyżona, ale niektóre książki, filmy po prostu mają ten vibe i chciałoby się, żeby nigdy się nie kończyły. Jak nie im dawać wysokie oceny, to czemu?

Powiem tak, nie jest to książka bez wad, ale dawno już się tak dobrze nie bawiłam. Jeśli ktoś oczekuje rozbudowanego, nihilistycznego studium ludzkiej psychiki w sytuacji ekstremalnej, realistycznie napisanych 15-latków to raczej może być zawiedziony. To jest książka mocno w duchu young adult z elementami exploitation (niestety nie ma tego wcale aż tak wiele co w filmie),...

Motyw przewodni był mi dobrze znany, także poniekąd wiedziałem co mnie czeka. Na plus zaskoczyła mnie duża surowość i brutalność w opisach, każda strona była walką na śmierć i życie, nie było czasu na przywiązanie. Wnioski które można było wyciągnąć z "Władcy Much" tu są jeszcze bardziej uwidocznione, pokazują że w obliczu zagrożenia życia, wszelkie zasady moralności przestają mieć znaczenie, każda chwila zawahania może grozić utratą życia i nie ważne czy stoi na przeciwko ciebie osoba którą dobrze znasz, pierwotny instynkt przetrwania musi wziąć górę, jeśli nie zostaje Ci tylko być ofiarą.
Zakończenie zaskoczyło mnie na plus.
Polecam

Motyw przewodni był mi dobrze znany, także poniekąd wiedziałem co mnie czeka. Na plus zaskoczyła mnie duża surowość i brutalność w opisach, każda strona była walką na śmierć i życie, nie było czasu na przywiązanie. Wnioski które można było wyciągnąć z "Władcy Much" tu są jeszcze bardziej uwidocznione, pokazują że w obliczu zagrożenia życia, wszelkie zasady moralności...

Szczerze?! Dawno nie cieszyłam się tak z tego, że jedynie pożyczyłam tę książkę. Chciałam napisać coś dobrego na początku, ale portrety psychologiczne bohaterów, które mnie zainteresowały z każdą kolejną stroną stawały się podobne do siebie, nudne. „Battle Royale” miało być lepszymi „Igrzyskami śmierci”, a tutaj kompletnie nie ma angażującej akcji. Jest tu brutalnie, więc to lektura dla dorosłych czytelników, ale powiedzmy sobie szczerze – główni bohaterowie chowają się po kątach i do końca książki nic specjalnego nie robią.

Powieść męczy schematycznością i powtarzaniem w kółko tych samych wydarzeń. Uczniów początkowo było 42, ale ja byłam wykończona już po 4 czy 5 opisach...w końcu ile można czytać o tym samym. Najciekawszy był background poszczególnych bohaterów, ale z czasem trudno mi było się w nie zaangażować, gdy wiedziałam, że dana postać zginie za dwie strony i nie będzie już istotna dla fabuły.

Przyznaję, że na samym początku przytłoczyła mnie ilość bohaterów, a szczególnie imiona i nazwiska. Niestety było to dla mnie nie do przejścia, nie mogłam się połapać kto jest kim, co mnie zniechęcało do dalszej lektury.

Jak już przy bohaterach jesteśmy...to są dzieciaki, które mają po 15 lat, ale może to umknąć w trakcie lektury, bo to są wręcz jacyś geniusze – pod każdym względem – strategicznym, w przewidywaniu ruchów kolejnych kolegów, czy w końcu posługiwaniu się bronią. Co ciekawe – z drugiej strony – żyjąc w totalitarnym państwie, a o dziwo mają masę wiedzy o świecie, o tym co się dzieje w ich kraju i jak działa cały ten Program, w którym uczestniczą...no bardzo mało realnie to wypadło i ten brak realizmu ostatecznie mnie dobił.

Przez chwilę sądziłam, że chociaż zakończenie uratuje tę historię, ale srogo się rozczarowałam. Było przegadane, na siłę wydłużone...no po prostu przekombinowane.

Ja niestety mam poczucie zmarnowanego czasu, czytałam do końca, bo naiwnie miałam nadzieję, że się w którymś momencie ta historia rozkręci…

Szczerze?! Dawno nie cieszyłam się tak z tego, że jedynie pożyczyłam tę książkę. Chciałam napisać coś dobrego na początku, ale portrety psychologiczne bohaterów, które mnie zainteresowały z każdą kolejną stroną stawały się podobne do siebie, nudne. „Battle Royale” miało być lepszymi „Igrzyskami śmierci”, a tutaj kompletnie nie ma angażującej akcji. Jest tu brutalnie, więc...