Rynek w Smyrnie

Jak ktoś szuka grafomanii wydalonej przez przereklamowanego bufona, który szydzi z rodziny wymordowanej przez Niemców, niech sięga po ten odchód.

Jak ktoś szuka grafomanii wydalonej przez przereklamowanego bufona, który szydzi z rodziny wymordowanej przez Niemców, niech sięga po ten odchód.

Czytałam lepsze opowiadania, ale można. Ostatnie o ciotkach dobre. I smaczki językowe.

Czytałam lepsze opowiadania, ale można. Ostatnie o ciotkach dobre. I smaczki językowe.

Ostatnie opowiadanie-wisienka na torcie,pozostałe przeciętne.

Ostatnie opowiadanie-wisienka na torcie,pozostałe przeciętne.

Uwielbiam Dehnela i pochłaniam każdą jego książkę.
Niestety te historie nie powalają na kolana (być może dlatego, że to były jego pierwsze kroki w prozie). Tylko 3 wzbudziły moje zainteresowanie: "Rynek w Smyrnie", "Sanctus sanctus sanctus" oraz zabawne "Olaf Fabiarczyk".
Pozycja ciekawa, ale dużo brakuje jej do "Lali" czy "Saturna".

Uwielbiam Dehnela i pochłaniam każdą jego książkę.
Niestety te historie nie powalają na kolana (być może dlatego, że to były jego pierwsze kroki w prozie). Tylko 3 wzbudziły moje zainteresowanie: "Rynek w Smyrnie", "Sanctus sanctus sanctus" oraz zabawne "Olaf Fabiarczyk".
Pozycja ciekawa, ale dużo brakuje jej do "Lali" czy...

Kiedy stanę prze wami,
nie będę ukrywał swego piękna.
Kiedy otworzę usta,
mądrość was onieśmieli.
Kiedy uniosę dłonie,
przez nanosekundę zrozumiecie moc.
Lecz kiedy zamknę oczy,
zostanie wam ciemnośc i płacz.

Kilka bardzo zgrabnych opowiadań,wszystkie oparta na jakimś konkretnym zamyśle,o podobnym klimacie,ubarwione i przesycone językiem...
Może trochę krzywdzę tego autora,ale mam nieodparte wrażenie ,że jego książki to malutkie okienka,przez które pokazuje nam,pospólstwu,wnętrze swego pałacu...podziwiajcie,zrozumcie tyle ile zdołacie...i wracajcie do swoich chatek...

Kiedy stanę prze wami,
nie będę ukrywał swego piękna.
Kiedy otworzę usta,
mądrość was onieśmieli.
Kiedy uniosę dłonie,
przez nanosekundę zrozumiecie moc.
Lecz kiedy zamknę oczy,
zostanie wam ciemnośc i płacz.

Kilka bardzo zgrabnych opowiadań,wszystkie oparta na jakimś konkretnym zamyśle,o podobnym klimacie,ubarwione i przesycone językiem...
Może trochę krzywdzę tego...

Po raz kolejny zostałam urzeczona stylem Dehnela. I chociaż bardziej podobały mi się na wskroś realistyczne "Balzakiana", w tym zbiorze również odnajduję to, co w twórczości Dehnela podziwiam najbardziej. Szczególnie przypadło mi do gustu opowiadanie "Filc" ze swoim babcino-ciotczanym klimatem. W przyszłości będę chyba musiała sięgnąć po "Lalę".

Po raz kolejny zostałam urzeczona stylem Dehnela. I chociaż bardziej podobały mi się na wskroś realistyczne "Balzakiana", w tym zbiorze również odnajduję to, co w twórczości Dehnela podziwiam najbardziej. Szczególnie przypadło mi do gustu opowiadanie "Filc" ze swoim babcino-ciotczanym klimatem. W przyszłości będę chyba musiała sięgnąć po "Lalę".

Jestem czytelniczką, która raczej nie wraca do przeczytanych już książek. Wynika to z założenia, że historii do poznania są tysiące, a czas wszyscy mamy ograniczony. Jest jednak kilka książkowych światów- niewiele, można je zliczyć na palcach jednej ręki- które ponownie odwiedzam. "Rynek w Smyrnie" Jacka Dehnela jest jednym z tych miejsc.

Zbiór opowiadań, które powstały, kiedy Autor był bardzo młodym człowiekiem. Sześć opowieści z różnych miejsc i o różnych ludziach.

Od tej książki zaczęła się moja sympatia do pana Dehnela. Czytałam ją kilka lat temu, miałam egzemplarz biblioteczny. Dziś mam już własny.
Mimo że opowiadania powstały dawno i spotkałam się z opiniami, że warsztat Autora był dopiero szlifowany, to ja od razu pokochałam ten styl, jak to mówią, miłością platoniczną. Chociaż platoniczną chyba nie do końca, bo jednak książkę skonsumowałam i to niejednokrotnie ;)
Urzekły mnie wszystkie opowieści, jednak jak to bywa w przypadku tego typu książek, zawsze któreś z nich urzekają bardziej. Prowadzą "Patrząc na Stromboli" i "Filc", a niekwestionowanym numerem jeden jest opowiadanie tytułowe.
Pięknym stylem, płynnym językiem Dehnel opisuje historie na pozór zwyczajne, takie jak wakacje pary zakochanych, wycieczkę rodziny do Wenecji, mężczyznę, malującego freski czy też historię kilku ciotek. Jednak pod płaszczykiem tej zwyczajności kryje się głębia, kryje się magia, coś ulotnego, trudnego do schwytania, nadnaturalnego. Bo czy można zarazić się samotnością, wkraczając na teren objęty jej epidemią? Lub czy można obserwować świat, patrząc oczami śmierci?

Polecam ten zbiór opowiadań każdemu, kto ceni piękno słowa pisanego i opowieści, owiane niezwykłością.

"To wszystko w ułamku chwili zobaczyła śmierć w jej twarzy, w tym wąskim wycinku twarzy między górną a dolną powieką, w kąciku ust i podwójnym podbródku- bo śmierć, trzeba jej to przyznać, jest nadzwyczaj spostrzegawcza i nie marnuje wypożyczonych na moment oczu na zbędne gapienie się w przestrzeń".

Jestem czytelniczką, która raczej nie wraca do przeczytanych już książek. Wynika to z założenia, że historii do poznania są tysiące, a czas wszyscy mamy ograniczony. Jest jednak kilka książkowych światów- niewiele, można je zliczyć na palcach jednej ręki- które ponownie odwiedzam. "Rynek w Smyrnie" Jacka Dehnela jest jednym z tych miejsc.

Zbiór opowiadań, które powstały,...

„Rynek w Smyrnie” to zbiór kilku opowiadań Jacka Dehnela.
Czytając pierwsze opowiadanie czułam, że to początki twórczości autora.
Tak jakby nazbyt się starał i chcąc nie chcąc przedobrzył. Zbyt wiele wyszukanych słów, zbyt malowniczo przedstawione obrazy. Słowem, zdecydowany przerost formy nad treścią. Znając i ceniąc dorobek twórczy Jacka Dehnela cierpliwie czytałam kolejne opowiadania.
Z każdym coraz bardziej zainteresowana, zaintrygowana, poruszona. Jednak to nie tytułowe opowiadanie mnie urzekło. Zauroczyło mnie ostatnie pt. „Filc”. Opowiadane o ciotkach, wspomnieniowe, nostalgiczne a jednocześnie przepełnione ciepłem i dużą dawką humoru.
Wprawka przed napisaniem genialnej „Lali”. WARTO PRZECZYTAĆ! POLECAM!

„Rynek w Smyrnie” to zbiór kilku opowiadań Jacka Dehnela.
Czytając pierwsze opowiadanie czułam, że to początki twórczości autora.
Tak jakby nazbyt się starał i chcąc nie chcąc przedobrzył. Zbyt wiele wyszukanych słów, zbyt malowniczo przedstawione obrazy. Słowem, zdecydowany przerost formy nad treścią. Znając i ceniąc dorobek twórczy Jacka Dehnela cierpliwie czytałam ...

Opowiadania w smakowitym stylu - czytałam z dużą przyjemnością.

Opowiadania w smakowitym stylu - czytałam z dużą przyjemnością.

Bardzo cenię sobie twórczość Jacka Dehnela - to jeden z moich ulubionych pisarzy polskich - ale te opowiadania po prostu mnie znudziły. Z trudem dobrnęłam do końca . Sytuację uratowały nieco dwa opowiadania - "Olaf Farbiarczyk" i tytułowy "Rynek w Smyrnie", ale rozczarowanie i tak pozostało.

Bardzo cenię sobie twórczość Jacka Dehnela - to jeden z moich ulubionych pisarzy polskich - ale te opowiadania po prostu mnie znudziły. Z trudem dobrnęłam do końca . Sytuację uratowały nieco dwa opowiadania - "Olaf Farbiarczyk" i tytułowy "Rynek w Smyrnie", ale rozczarowanie i tak pozostało.