Odzyskać utracone

Przedstawiona historia jest inspirowana losami rodziny Autorki. Opisuje wojenne oblicze Białegostoku, jak i zmieniony, zniszczony wybuchami bomb, rzezią ludności, ograbionym z mienia prywatnego i państwowego przez dwóch zaborców.

"Odzyskać utracone" ukazuje konflikt matki z córką pogłębiony o czasy, w jakich się rozgrywa. Brak zrozumienia przeżyć drugiej strony mimo podobnych doświadczeń okrucieństwa wojny. Jednak żyjąc kilkanaście lat z dala od siebie, po traumie rozdzielenia dziecka od matki, gojenie ran nie może przyjść łatwo.
Fabuła opisuje surowe czasy lat czterdziestych i pięćdziesiątych, więc surowy styl narracji tworzy spójną całość. Chłód i niezrozumienie, żal za straconym i trudność z pogodzeniem się z tym co zastaje Miranda po powrocie z zsyłki prowadzi do izolacji i większej niechęci w stosunku do matki. A matka, która straciła tak wiele próbując ratować swą rodzinę przed wywózką nie chce już wracać do przeszłości. Jej mottem stają się często powtarzane słowa, iż: "trzeba iść dalej, zapomnieć, przebaczyć, tak jak inni, żyć dalej". Czemu na początku nie chce się poddać Mirusia. Nie potrafi zapomnieć ani tego co straciła w Polsce, ani tego kim stała się na Syberii. Każda z nich nosi w sercu osobiste dramaty i nie łatwo im oswoić się z życiem pod jednym dachem w powojennej normalności.

"Przez ostatnich jedenaście lat życia niejednokrotnie zadawała sobie pytanie, jaką zbrodnię popełniła, że znalazła się w tamtym odległym, nieprzyjaznym ludziom miejscu. co takiego musiała odpokutować ciężką, katorżniczą pracą w syberyjskiej tajdze? Czy gdyby popełniła zbrodnię, gdyby rzeczywiście dopuściła się okrutnego lub szkaradnego czynu, byłoby jej łatwiej znieść zsyłkę? Czy poczucie winy i chęć odpokutowania popełnionego zła pomagają przetrwać najtrudniejsze?" (s.243)

Przedstawiona historia jest inspirowana losami rodziny Autorki. Opisuje wojenne oblicze Białegostoku, jak i zmieniony, zniszczony wybuchami bomb, rzezią ludności, ograbionym z mienia prywatnego i państwowego przez dwóch zaborców.

"Odzyskać utracone" ukazuje konflikt matki z córką pogłębiony o czasy, w jakich się rozgrywa. Brak zrozumienia przeżyć drugiej strony mimo...

79/52/2023

79/52/2023

Ciężki temat, ale niesamowita książka!

Ciężki temat, ale niesamowita książka!

Niektóre wątki zbyt długie i trochę nudne można by całość zamknąć w 300 stronach ale książka warta przeczytania

Niektóre wątki zbyt długie i trochę nudne można by całość zamknąć w 300 stronach ale książka warta przeczytania

Wspaniała historia o losach Polaków pod okupacją sowiecką i niemiecką, o najgorszych i tych lepszych obliczach ludzkiej natury, o marzeniach, które pozwalają przetrwać zesłanie i rozczarowaniu, gdy nie mogą się spełnić. Polecam

Wspaniała historia o losach Polaków pod okupacją sowiecką i niemiecką, o najgorszych i tych lepszych obliczach ludzkiej natury, o marzeniach, które pozwalają przetrwać zesłanie i rozczarowaniu, gdy nie mogą się spełnić. Polecam

Potencjał książki by był, gdyby nie te wszystkie zbzikowane pomysły Autorki w związku z leczeniem, które szamanka łagrowa Miranda wyczynia: to jej hokus-pokus i mamrotanie zaklęć. Kto w to wierzy?! Co to za dziwaczne pomysły?? Nie dla mnie.

Potencjał książki by był, gdyby nie te wszystkie zbzikowane pomysły Autorki w związku z leczeniem, które szamanka łagrowa Miranda wyczynia: to jej hokus-pokus i mamrotanie zaklęć. Kto w to wierzy?! Co to za dziwaczne pomysły?? Nie dla mnie.

Fantastycznie "skrojona" książka. Niczego nie jest za dużo, ani za mało. Nie odstrasza patosem, ani melodramatyzmem. Trudna historia rodziny pokiereszowanej przez wojnę. Matka i córka, próbujące nawiązać utraconą więź i porozumienie. Opowieść bardzo wciągająca.

Fantastycznie "skrojona" książka. Niczego nie jest za dużo, ani za mało. Nie odstrasza patosem, ani melodramatyzmem. Trudna historia rodziny pokiereszowanej przez wojnę. Matka i córka, próbujące nawiązać utraconą więź i porozumienie. Opowieść bardzo wciągająca.

Opowieści o wojnie jest mnóstwo, zwłaszcza ostatnio. Ale opowieści o tym, co po wojnie? Przyznaję, że rzadko o takich słyszałam, a jeszcze rzadziej – jeśli w ogóle – takie czytałam. Akcja tej książki rozgrywa się na początku lat 50., kiedy to Miranda wraca po dziesięciu latach ze zsyłki na Syberii do swojej rodziny w Białymstoku – a raczej do tej części, która jej została. Matka, która uznała, że jej córka nie żyje, jest zaskoczona, Mirandę zaskakuje zaś widok małego chłopca, brata, o którym nie miała pojęcia, a także wiadomość o tym, że jej ojciec nie żyje od sześciu lat. Obie kobiety będą próbowały na nowo stworzyć rodzinę, a także odnaleźć się w nowej, zupełnie innej, powojennej rzeczywistości, każda na swój sposób – jedna ciągle tkwiąc w przeszłości, a druga w ogóle o niej nie myśląc. Muszę przyznać, że może nie jest to książka idealna, niekiedy czuć, że pisana była w dzisiejszych czasach, moim zdaniem zwłaszcza w dialogach, natomiast i tak moim zdaniem dobrze pokazuje to, co pokazywać miała – trudny powrót do dawnego życia, próbę zaakceptowania tego, co się wydarzyło, i odnalezienia się w nowej rzeczywistości. To głównie opowieść o tym. Wojna i jej skutki pokazane są z dwóch różnych perspektyw – człowieka, który był w centrum wydarzeń, w mieście, i tutaj musiał radzić sobie z wojenną rzeczywistością, oraz człowieka, dla którego wojna to głównie syberyjska tajga, praca ponad siły, głód i choroby. Autorce udało się bardzo dobrze ukazać to, że są to różne doświadczenia, chociaż ich źródło jest to samo. Serdecznie polecam Wam tę książkę, jeśli jesteście zainteresowani taką tematyką.

Po więcej moich recenzji zapraszam na Instagram: https://www.instagram.com/niefikcyjna/

Opowieści o wojnie jest mnóstwo, zwłaszcza ostatnio. Ale opowieści o tym, co po wojnie? Przyznaję, że rzadko o takich słyszałam, a jeszcze rzadziej – jeśli w ogóle – takie czytałam. Akcja tej książki rozgrywa się na początku lat 50., kiedy to Miranda wraca po dziesięciu latach ze zsyłki na Syberii do swojej rodziny w Białymstoku – a raczej do tej części, która jej została....

Rok 1940 - II wojna światowa. Dziesięcioletnia wówczas Miranda zostaje zesłana na Syberię, gdzie zmuszana była do ciężkiej i niewolniczej pracy. Kiedy po 10 latach wraca do rodzinnego domu trudno jej się odnaleźć w powojennej rzeczywistości. Ojciec nie żyje a jego śmierć jest owiana tajemnicą i wszyscy dookoła w obecności Mirandy milczą na ten temat. W domu zastaje za to nieuleczalnie chorego pięcioletniego brata Januszka. Matka aby zapewnić byt dla siebie i chorego syna handluje podejrzanym towarem.

Miranda ma ogromny żal do matki, że ta wymazała z pamięci swego męża i wróciła do panieńskiego nazwiska. Zarzuca jej że zaniedbuje chorego syna wymykając się potajemnie ciemną nocą zajmując się szemranymi interesami.

Czy matce i córce uda się wrócić do bolesnej przeszłości i wyjaśnić sobie sekrety rodzinne sprzed lat ? Czy uda im się nadrobić lata rozłąki i odbudują utracone więzi? Czy uda im się zapomnieć o bólu i pokochać na nowo prawdziwym uczuciem?
Książka bardzo smutna i wzruszająca. Polecam.

Rok 1940 - II wojna światowa. Dziesięcioletnia wówczas Miranda zostaje zesłana na Syberię, gdzie zmuszana była do ciężkiej i niewolniczej pracy. Kiedy po 10 latach wraca do rodzinnego domu trudno jej się odnaleźć w powojennej rzeczywistości. Ojciec nie żyje a jego śmierć jest owiana tajemnicą i wszyscy dookoła w obecności Mirandy milczą na ten temat. W domu zastaje za to...

Każdy przeżył co innego i nie powinno się osądzać innych... Obserwując relacje matki z córką, może trudno je zrozumieć, ale w miarę poznawania ich losów, odkrywamy, że ani na Syberii, ani w Polsce w czasie II wojny światowej nikomu łatwo nie było...

Każdy przeżył co innego i nie powinno się osądzać innych... Obserwując relacje matki z córką, może trudno je zrozumieć, ale w miarę poznawania ich losów, odkrywamy, że ani na Syberii, ani w Polsce w czasie II wojny światowej nikomu łatwo nie było...