Dużo mięsa. Przeformułowanie problemu Hume'a na przestrzeń ontologiczną, rehabilitacja istnienia i poznawalności rzeczy samych w sobie, krytyka filozofii fenomenologicznej, itd.

Dużo mięsa. Przeformułowanie problemu Hume'a na przestrzeń ontologiczną, rehabilitacja istnienia i poznawalności rzeczy samych w sobie, krytyka filozofii fenomenologicznej, itd.

Zbyt wiele jest w tej pracy wątków, które trzeba by poruszyć, ale ograniczę się do stwierdzenia, że jest o ona bardziej warta uwagi, niż przez lata przypuszczałem z pobieżnych informacji o niej i nie można jej zbagatelizować.
Szczególnie spodobał mi się sposób rozwiązania problemu Hume'a, niesamowicie wręcz "elegancko".

Zbyt wiele jest w tej pracy wątków, które trzeba by poruszyć, ale ograniczę się do stwierdzenia, że jest o ona bardziej warta uwagi, niż przez lata przypuszczałem z pobieżnych informacji o niej i nie można jej zbagatelizować.
Szczególnie spodobał mi się sposób rozwiązania problemu Hume'a, niesamowicie wręcz "elegancko".

Żebyśmy się dobrze zrozumieli: wywód jest błyskotliwy, kompleksowy i retorycznie kapitalnie podany, jednym słowem zachęcam do lektury, lecz jednocześnie naszym obowiązkiem jest dyskryminacja wszelkich przejawów tak rażąco wstecznej filozofii. Argument, na którym autor wybudowuje swój spekulatywny pałac, jest idiotyczny i nadaje się wyłącznie do zaorania. Gdybym oceniał w kategoriach wyrafinowanej rozrywki, książce należałoby się mocarne 8/10, ale jestem zobligowany do ocenienia jej w takim trybie, w jakim wypowiada się sam Meillassoux, czyli jako Poważnej Propozycji Filozoficznej. No i tej powagi właśnie brak.

Żebyśmy się dobrze zrozumieli: wywód jest błyskotliwy, kompleksowy i retorycznie kapitalnie podany, jednym słowem zachęcam do lektury, lecz jednocześnie naszym obowiązkiem jest dyskryminacja wszelkich przejawów tak rażąco wstecznej filozofii. Argument, na którym autor wybudowuje swój spekulatywny pałac, jest idiotyczny i nadaje się wyłącznie do zaorania. Gdybym oceniał w...