ADHD - zespół nadpobudliwości psychoruchowej. Przewodnik dla rodziców i wychowawców

Koszmar. Tak brzmią dla mnie propozycje zawarte w książce. Jeśli chcecie uczynić życie swojego życia oraz własne nieznośnym - będą w sam raz.
Wprawdzie znajdzie się tu garść sensownych informacji - przede wszystkim wielokrotnie podkreślane niezawinione ADHD (że nie jest niczyim wyborem),oraz że nie można karać za objawy. Tu jednak autorzy są już niekonsekwentni i de facto proponują takie rozwiązania.
Książka jest oparta na założeniu, że dziecko z ADHD należy "dostosować" do społeczeństwa. Nie ma właściwie niczego o szukaniu rozwiązań skrojonych na miarę potrzeb, możliwości, talentów i ograniczeń oraz takiego wspierania rozwoju, by osoba z ADHD mogła rzeczywiście prowadzić samodzielne życie wysokiej jakości. Ponadto porady są chyba głównie dla niepracujących rodziców, którzy codziennie będą zadręczać siebie i swoje dziecko co najmniej dwugodzinnym odrabianiem lekcji i będą sprawować kontrolę totalną. Wszystko oparte o model behawioralny, z całym arsenałem nagród i kar, dla niepoznaki nazwanych konsekwencjami (podobno kara to ta wymierzona w emocjach, a zaplanowana jest konsekwencja. Ciekawe, co na to kodeks karny).
Oto cytat, dla zilustrowania co autorzy proponują i jak ich zdaniem wygląda sukces dzięki wdrożeniu ich porad: "Nadpobudliwy młody człowiek potrzebuje nadzoru przez większość swojego życia (...) Jeden z naszych pacjentów, obecnie młody lekarz w trakcie specjalizacji, zaszedł tak daleko, mimo że nigdy samodzielnie nie skończył czytać żadnej książki. W szkole średniej czytała mu mama, pilnowała też nagrywania kaset. Na studiach chodził na wykłady, uczył się wspólnie z kolegami, dyskutował i słuchał, a resztę materiału opanowywał ze swoją obecną żoną."
Trochę książkę tłumaczy, że jest z 2006 r. - ale raz, że była wznawiana w 2021 i nieskorzystano z okazji do uaktualnienia, a dwa - autorzy są tak tragicznie konserwatywni, że zapewne nadal pracują tymi metodami. Naprawdę są już inne, lepsze opcje.

Koszmar. Tak brzmią dla mnie propozycje zawarte w książce. Jeśli chcecie uczynić życie swojego życia oraz własne nieznośnym - będą w sam raz.
Wprawdzie znajdzie się tu garść sensownych informacji - przede wszystkim wielokrotnie podkreślane niezawinione ADHD (że nie jest niczyim wyborem),oraz że nie można karać za objawy. Tu jednak autorzy są już niekonsekwentni i de facto...

Podręcznik napisany przez fachowców i praktyków. Podzielony na trzy części. Co istotne trzecia "Praktycznie porady", czyli przepis na sukces zajmuje pół książki i tę część przeczytałam. Poniższe uwagi nie są spoilerem tylko napisałam je dla siebie żebym mogła do nich sięgnąć. Możecie z nich korzystać, ale nie zastąpią czytania książki.
Porady zawarte w książce są przydatne i dla dzieci i dla rodziców którzy borykają się u siebie z objawami ADHD.
Przydatne były i dla mnie w życiu zawodowym i dla córki zaczynającej szkołę. Wielka szkoda, że takiej książki nie dostaje się na porodówce z pakietem z próbek.
1) O mającym zaistnieć wydarzeniu warto dziecku przypomnieć 15 minut wcześniej i 5 minut wcześniej, ma ono czas na oswojenie się z nadchodzącą sytuacją.
2) Najpierw lekcje/ obowiązki potem przyjemności.
3) Obowiązuje zasada pustego biurka i ascetycznego, sprzyjającego skupieniu otoczenia.
4) Jeśli zadanie wydaje się trudne warto podzielić je na części.
5) Czas skupienia dziecka jest krótki 30-40 min, można go stopniowo wydłużać.
6) Aby pomóc dziecku zasnąć warto mu czytać do snu, wiele lat.
7) Dziecko łatwo się rozprasza i ma silną męczliwość uwagi, łatwiej mu coś zacząć niż zakończyć.
8) Krótkie komunikaty.
9) Nie wyręczać dziecka.
10) Chwalić za cokolwiek, cieszyć się jeśli nie ma okazji do pochwały, stworzyć ją.
11) Uwaga okazana dziecku jest nagrodą nawet jeśli jest negatywna.
12) Impulsywność jest źródłem kreatywności wszelakiej i przekraczania granic, od błyskotliwych pomysłów które wprawiają w zachwyt, po złośliwości, przykrości i igranie z siłami natury.
13) Warto nauczyć się rozpoznawać sytuację wyzwalające iskrę zapalczywości, impulsywności, wybuchowości. Czasem gdy dziecko jest przebodźcowane, zmęczone, głodne, mogą wystąpić, wybuchy agresji, "pobudzenia przypominające obsesję" jak to nazwał Stuart Shanker w "Self-reg" różne przykrości i złośliwości. Po rozpoznaniu takich "wyzwalaczy" przejmować działania: zająć czymś innym, przekierować uwagę, odciągnąć, np. od psa który może ugryźć, ognia który parzy, awantury która zaczyna się tlić. "Coraz bliżej świecy, ruda krąży ćma".
Jeden z moich znajomych poczynił spostrzeżenie, co do mojej ADHD-owej osoby "jesteś bardzo pracowita i pochłania cię mnóstwo zajęć, trudno ci się zorganizować, jest tak, że w twoim umyśle krąży iskierka i nie dochodzi do zapłonu, trzeba ją naprowadzić".
Warto przeczytać i przyswoić, choć drugą połowę książki.

Podręcznik napisany przez fachowców i praktyków. Podzielony na trzy części. Co istotne trzecia "Praktycznie porady", czyli przepis na sukces zajmuje pół książki i tę część przeczytałam. Poniższe uwagi nie są spoilerem tylko napisałam je dla siebie żebym mogła do nich sięgnąć. Możecie z nich korzystać, ale nie zastąpią czytania książki.
Porady zawarte w książce są...

dla niektórych lektura obowiązkowa

dla niektórych lektura obowiązkowa

Nigdy nie zaglądałam do książek o tej tematyce. Jednak gdy u mojej córki stwierdzono ADHD trzeba było.
Książka napisana bardzo przystępnym językiem który zrozumie każdy. Wyjaśnia istotę ADHD, ma wiele praktycznych rozwiązań do zastosowanie w każdym domu.
Bardzo przydatna zarówno dla rodziców jak i dla nauczycieli.

Nigdy nie zaglądałam do książek o tej tematyce. Jednak gdy u mojej córki stwierdzono ADHD trzeba było.
Książka napisana bardzo przystępnym językiem który zrozumie każdy. Wyjaśnia istotę ADHD, ma wiele praktycznych rozwiązań do zastosowanie w każdym domu.
Bardzo przydatna zarówno dla rodziców jak i dla nauczycieli.