Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dzisiaj Belzagor, dawniej Świat Holmana to odległa planeta zamieszkana przed dwa gatunki: nildory i sulidory. Dawniej istniały plany na zagospodarowanie Świata Holmana na wzór planety dobrze znanej człowiekowi. Kiedy okazało się, że pierwotni mieszkańcy nowo odkrytego świata, czyli wielkie nildory i sulidory to istoty inteligentne, posiadające własne zwyczaje, kulturę i tradycje, korporacje zarządzane ręką człowieka wycofały się ze Świata Holmana i oddały go w pełne posiadanie jego autochtonicznym mieszkańcom. Mijają lata. Na Belzagor wyrusza Edmund Gunderson, administrator z czasów Świata Holmana. Mężczyzna przybywa na planetę, by odwiedzić garstkę pozostałych na niej ludzi oraz... odbyć podróż do świętego miejsca wszystkich nildorów i poszukać odkupienia swoich wcześniejszych win.

Autorem "W dół do ziemi" jest Robert Silverberg. Niedawno przeczytałem "Księgę czaszek", inną powieść tego autora. Tym razem w nasze ręce trafia książka przenosząca nas na inną planetę. "W dół do ziemi" w odróżnieniu od "Księgi czaszek" to klasyczna powieść sf. Czytając tę książkę Silverberga nie musimy wcale doszukiwać się elementów charakterystycznych dla tego gatunku. Jesteśmy nimi stale otoczeni!
Wraz z Gundersonem przybywamy na odległą planetę zamieszkałą przez istoty inteligentne, posiadające własną kulturę oraz zwyczaje. Poznajemy obyczajowość wielkich nildorów oraz przeciwstawnych im sulidorów. Wyruszamy w podróż do krainy mgieł, świętego miejsca każdego nildora. Miejsca kultu, przeobrażenia, narodzenia na nowo. Po drodze nasz bohater spotyka garstkę osób, które pozostały na planecie po tym, jak ludzkość ją opuściła. Poznajemy również wpływ obcej planety na kilkoro pozostałych na niej ludzi.
"W dół do ziemi" już na samym początku została porównana do "Jądra ciemności", klasycznej powieści Josepha Conrada. Autor nakreśla również podobieństwo do powieści Kiplinga. Kiedy tylko przeczytałem, że "W dół do ziemi" autor stara się porównać do książki Conrada, to moja ciekawość tej powieści jeszcze dodatkowo wzrosła. Poprzez porównanie do klasycznych i cenionych powieści, autor stara się postawić swoją powieść w tym samym rzędzie co wspomniane klasyki. Nadać jej klasy i wartości.
"W dół do ziemi" to książka, która wciąga czytelnika już od samego wstępu. Wraz z odkrywaniem jej kolejnych rozdziałów nasze zainteresowanie tą powieścią jedynie wzrasta! Powieść Roberta Silverberga po prostu nie pozwala nam się od siebie oderwać dopóki wraz z Edmundem Gundersonem nie dobrniemy do jej nieoczywistego finału.
Na dodatkowe oklaski zasługuje również świetne wydanie tej książki. Powieści ukazujące się nakładem Wydawnictwa Vesper to za każdym razem naprawdę pięknie wydane książki. Nie inaczej jest w przypadku "W dół do ziemi"! Świetna, twarda okładka, klimatyczna wklejka oraz dedykowana zakładką robią robotę. Do pełni szczęścia brakuje jej jedynie kilku ilustracji w środku.
"W dół do ziemi" to rewelacyjna książka, którą czyta się jednym tchem! Powieść wciąga i uzależnia! Polecam nie tylko fanom standardowych powieści spod znaku sf. Z przyjemnością sięgnę po pozostałe książki tego autora!

Dzisiaj Belzagor, dawniej Świat Holmana to odległa planeta zamieszkana przed dwa gatunki: nildory i sulidory. Dawniej istniały plany na zagospodarowanie Świata Holmana na wzór planety dobrze znanej człowiekowi. Kiedy okazało się, że pierwotni mieszkańcy nowo odkrytego świata, czyli wielkie...

Rozwiń

Zwiń

Kto z Was chciałby być nieśmiertelny? Trzeba przyznać, że to bardzo kusząca propozycja! Jak zareaguje na nią grupka znajomych w powieści Roberta Silverberga? Przenieśmy się do lat 70 i poszukajmy odpowiedzi na to pytanie!

Ameryka, lata 70. Olivier, Timothy, Ned i Eli to czwórka totalnie różniących się od siebie studentów. Pewnego dnia jeden z nich znajduje w uczelnianej bibliotece manuskrypt, opowiadający o tajemniczej Księdze Czaszek i rytuale, który gwarantuje nieśmiertelność. Warunkiem zdobycia tego daru jest przejście odpowiedniej próby, do której potrzeba właśnie czterech osób. Ceną nieśmiertelności jest jednak śmierć dwojga z nich. Jedynie wtedy pozostała przy życiu dwójka zyskuje nieśmiertelność. Przyjaciele postanawiają wyruszyć w podróż przez niemal całe Stany Zjednoczone, by na pustkowiach Arizony odnaleźć siedzibę tajemniczego bractwa wspomnianego w manuskrypcie.

Seria "Wymiary" Wydawnictwa Vesper ma zawierać zbiór najważniejszych książek o tematyce science fiction. Czy "Księga czaszek" wpisuje się w ten nurt? Jak mogę ocenić powieść Silverberga?
"Księga czaszek" została pierwszy raz wydana w latach 70 ubiegłego wieku. Cofamy się więc wiele lat aby sprawdzić jak w tamtych czasach ówcześni ludzie patrzyli i odbierali wiele spraw. Już od samego początku wraz z czwórką przyjaciół wyruszamy w drogę po nieśmiertelność. Wyruszamy również w podróż po całej liście stereotypów! Autor już od samego początku zarzuca nas wybujałymi wyobrażeniami na w zasadzie chyba każdy temat. Czytając jego kolejne niestworzone uwagi po pewnym czasie mamy ich dość, a kilka zaczynamy odbierać jako wyjątkowo niesmaczne. Bardzo nie lubię tego wyrażenia ale jeden cytat, którego tutaj raczej nie przytoczę zasługuje w pełni na takie miano. Stereotyp tutaj goni stereotyp! W latach 70 jeszcze nie było mnie na tym świecie i nie wiem jakie wtedy panowały przekonania na wiele tematów, jednak nie wydaję mi się aby ludzie na przestrzeni lat zmienili się aż tak bardzo. Do pewnego momentu jesteśmy zasypywani niestworzonymi opisami autora oraz najwyraźniej jego obsesją na temat seksu.
Czy "Księga czaszek" to standardowa powieść science fiction? Otóż nie. W książce Silverberga klimatom sf odpowiada jedynie wspomniana nieśmiertelność. Gdybym miał odpowiedzieć na pytanie do jakiego gatunku zaliczę "Księgę czaszek" to miałbym z tym spory problem. Książka zawiera elementy powieści obyczajowej, powieści drogi, dramatu. Jest to dosyć nieoczywisty miks kilku gatunków.
Ale czy "Księga czaszek" faktycznie była aż tak zła? Powieść zyskuje w momencie kiedy jej bohaterowie w końcu trafiają do bractwa położonego na pustyni gdzieś w Arizonie. Do tej pory autor bardzo mocno zapoznawał nas z każdym z bohaterów, z ich przeszłością oraz szeroko opisywał poczynania czwórki studentów w drodze do Arizony. Silverberg zastosował narrację z pozycji każdego z bohaterów. Co rozdział skaczemy więc od jednego z chłopaków do drugiego i poznajemy ich przeszłość oraz spojrzenie na wiele spraw z perspektywy każdego z nich.
Kiedy w końcu docieramy na miejsce zaczyna robić się wiele ciekawiej. Akcja co prawda dalej nie przypomina nam klimatów jakie standardowo kojarzymy z hasłem - science fiction. W tym momencie prawdziwą robotę zaczyna tworzyć klimat powieści. Zaczynamy odczuwać atmosferę zamknięcia, izolacji. Gdzieś podskórnie wyczuwamy, że za chwilę wydarzy się coś złego. Zastanawiamy się kim tam naprawdę jest opisywane w starym manuskrypcie bractwo i co kryje się za obietnicami nieśmiertelności. Wisienką na torcie jest tutaj sama końcówka!

"Księga czaszek" to w mojej ocenie świetnie wydana książka. Treść powieści Silverberga znacznie odbiega od nurtu science fiction, a na jej niekorzyść działa regularne obrzucanie czytelnika kolejnymi stereotypami. Powieść posiada jednak w sobie pewien magnetyzm, który nas przykuwa i podsyca naszą ciekawość dopóki nie dobrniemy do samego rozwiązania całej historii. "Księga czaszek" nie jest powieścią science fiction, nie pozwala również zamknąć się w sztywne ramy jednego określonego gatunku. Po zapoznaniu się z opisem książki spodziewałem się czegoś na wzór thrillera i niestety tego nie otrzymałem. "Księga czaszek" jednak w pewien sposób mnie wciągnęła, więc nie mogę jej ocenić jednoznacznie źle. Powieść Silverberga wciąga ale nie jest tym, co sugeruje jej opis i dorobek literacki tego autora. Powieść na samym początku mnie regularnie irytowała, potem równie mocno wciągała. Możemy ją podzielić na dwie części - pierwszą, tę w drodze oraz drugą, dużo lepszą już po dotarciu na miejsce właściwej akcji. Wtedy dopiero autor udowadnia co tak naprawdę potrafi i prowadzi nas do naprawdę bardzo dobrego zakończenia! "Księgę czaszek" uważam za wstęp do innych powieści Silverberga, po które zdecydowanie w przyszłości sięgnę.

Kto z Was chciałby być nieśmiertelny? Trzeba przyznać, że to bardzo kusząca propozycja! Jak zareaguje na nią grupka znajomych w powieści Roberta Silverberga? Przenieśmy się do lat 70 i poszukajmy odpowiedzi na to pytanie!

Ameryka, lata 70. Olivier, Timothy, Ned i Eli to czwórka totalnie r...

Rozwiń

Zwiń

Uwaga! Trafiamy w sam środek apokalipsy! Bo jak inaczej można nazwać prawdziwy wysyp żywych trupów?!
Dawniej temat zombie był mi totalnie nie na rękę! Wersje filmowe zamiast straszyć jedynie mnie śmieszyły, książkowych nawet nie próbowałem. Do zombiaków najwyraźniej musiałem dorosnąć, bo kilka ładnych lat temu horrory z żywymi trupami w rolach głównych kupiły mnie po całości! A najbardziej udało się to nie tym najbardziej znanym, kinowym filmom, na których reklamy mogliśmy trafić wszędzie, ale tym bardziej niszowym, niskobudżetowym filmom z lat 70-80! Słuchajcie! Te stare filmy, niejednokrotnie tragicznie słabej jakości leciały u mnie na okrągło :D
Od tamtego okresu minęło już parę lat i dzisiaj na filmy mam niestety o wiele mniej czasu. Kiedy zobaczyłem, że ukazuje się książka o żywych trupach, a z okładki bije do nas nazwisko Georga A. Romero to wiedziałem, że muszę mieć tę książkę w swoich rękach! Na dodatkowy plus składały się również gabaryty tej książki! Mówiąc krótko - w nasze ręce trafi konkretna cegiełka licząca nieco ponad 850 stron!

Do pewnego prosektorium trafiają zwłoki zastrzelonego przypadkowo człowieka. Kiedy dwójka lekarzy przeprowadza sekcję zwłok, martwy mężczyzna zaczyna okazywać oznaki życia! Już po chwili całe prosektorium zapełnia się żywymi trupami! Cały kraj ogarnia epidemia zombie! Bitwy o życie na parkingu pełnym przyczep, walki na lotniskowcu, z którego nie ma ucieczki, próby zwalczania rozpoczynającej się apokalipsy zombie oraz nadawanie jej w telewizji to codzienność bohaterów książki. Garstka ocalałych postanawia wyruszyć na północ, gdzie według legend znajduje się miejsce całkowicie wolne od zombie.

Do przeczytania tej książki skusił mnie nie tylko temat, nie tylko zapowiedź krwawej akcji ale również nazwisko bijące do mnie z okładki - George A. Romero! Przecież to legenda w tematyce zombie! Szybko się jednak okazało, że autorem książki jest drugi Pan znajdujący się na okładce, czyli Daniel Kraus. Kraus przyznaje, że jest wielkim fanem legendarnego Romero i zawsze był ciekawy jak wyglądałaby książka napisana przez reżysera. Romero jednak nigdy żadnej książki nie napisał, więc w ukłonie dla swojego mistrza to Pan Kraus oddaje w nasze ręce książkę bardzo mocno zainspirowaną twórczością reżysera oraz wieloma innymi filmami o tej tematyce. Ciekawy zabieg trzeba przyznać ;)
"Żywe trupy" już od samego początku rzucają nas w wir akcji i nie pozwalają na żadne w sumie niepotrzebne wprowadzenia! Już sama atmosfera panująca w prosektorium na samym początku powieści mnie kupiła! Jest zimno, mrocznie no i niezwykle konkretnie! Autor serwuje nam bardzo ciekawy opis sekcji zwłok, po czym bardzo szybko przechodzi do tej właściwej akcji, kiedy pokrojony na kawałki trup ożywa! Jeszcze ciekawiej zaczyna się robić kiedy z sali obok zaczynają dochodzić do nas kolejne odgłosy powstających żywych trupów! Cóż to był za wstęp! Muszę przyznać, że byłem nim naprawdę zachwycony! Atmosfera, konkrety, trupy! A co było dalej?
A dalej tego wszystkiego było o wiele, wiele więcej! Już w kolejnych rozdziałach trafiamy do kolejnych lokalizacji, w których osoby pozostałe przy życiu muszą walczyć z całymi hordami zombie! Mamy parking przyczep, lotniskowiec, stację telewizyjną i wiele więcej! Zombiaków tutaj zdecydowanie nie brakuje! Jest krwawo, akcja brnie stale do przodu, a wszystkiemu towarzyszy ogromny apokaliptyczny chaos!
Z początku wydawało mi się, że chyba trafiłem na zbiór opowiadań o żywych trupach, jednak z czasem wszystko łączy się w jedną, spójną całość! No właśnie - spójność! To chyba słowo klucz w tej książce. Od samego początku, do końca autor utrzymuje swoją opowieść na jednym poziomie. Co prawda byłem zauroczony akcją w prosektorium ale w dalszych rozdziałach akcji również nam nie brakuje!
Czy jednak "Żywe trupy" to książka, która nie posiada żadnych wad? O nie! I tutaj możemy znaleźć odpowiedź na pytanie - jak to się stało, że książka jest aż tak gruba?! A to dlatego, że Pan Kraus miliard razy opisując historię kolejnych bohaterów postanowił odbijać od wątku głównego i rozpisywał się niezwykle szeroko wątkami dotyczącymi postronnych osób, historii, które kiedyś się wydarzyły itd. Tego typu wycieczek w tej książce było naprawdę mnóstwo i regularnie ją czytając miałem na ustach - "autorze, do brzegu!" Trafiamy tutaj na wątki, które mogły być opisane znacznie krócej albo na takie, które nie wnoszą nic do całej historii. Kiedy tylko uzbroimy się w spore dawki cierpliwości trafiamy na nagrodę w postaci kolejnej wartkiej akcji!

"Żywe trupy" oceniam bardzo pozytywnie! Bardzo dobrze bawiłem się podczas lektury tej książki! Co prawda opisane wyżej odskocznie od głównego tematu troszkę mnie irytowały, ale nie wpłynęły na negatywny odbiór tej książki jako całości. Akcja tutaj wre! Apokalipsa zombie rozpanoszyła się na dobre, a my śledzimy kolejne zmagania bohaterów powieści w kolejnych starciach z hordami żywych trupów. Jeśli jesteście fanami tematyki żywych trupów, jeśli tego typu horrory to Wasza bajka, to będziecie zachwyceni!

Uwaga! Trafiamy w sam środek apokalipsy! Bo jak inaczej można nazwać prawdziwy wysyp żywych trupów?!
Dawniej temat zombie był mi totalnie nie na rękę! Wersje filmowe zamiast straszyć jedynie mnie śmieszyły, książkowych nawet nie próbowałem. Do zombiaków najwyraźniej musiałem dorosnąć, bo k...

Rozwiń

Zwiń

"Pakt milczenia" to konkretny i pełnokrwisty horror ekstremalny, który przywodził mi na myśl kilka bardzo dobrych kinowych klasyków! Będzie to lektura obowiązkowa dla każdego fana horroru ekstremalnego!

Do małego miasteczka położonego nad jeziorem przybywa Steven Foster wraz ze swoją narzeczoną Evelyn. Celem mężczyzny są odwiedziny w domu wujka Earla, którego Steven widział ostatnio będąc dzieckiem. Podczas spotkania odczytany ma zostać testament niedawno zmarłej matki Stevena. Ponure miasteczko Ely wita parę mrokiem, chłodem i mało przychylnymi spojrzeniami jego mieszkańców. Po pewnym czasie Steven zauważa, że wujek Earl zachowuje się całkiem inaczej, niż mężczyzna zapamiętał z dzieciństwa. Na domiar złego okoliczni mieszkańcy zaczynają opowiadać dziwne historie o tajemniczym Wilczym Zalewisku. Okazuje się, że wiele lat temu miasteczko przeżyło niewyobrażalny dramat, który odbija się echem wśród mieszkańców aż do dzisiaj. Małe Ely po raz kolejny będzie musiało zmierzyć się z krwiożerczymi istotami z piekła rodem.

Uwaga! Uwaga! "Pakt milczenia" to zdecydowanie opowieść dla czytelników o mocnych nerwach!
No ale od początku!
Michał Ferek oddaje w nasze ręce historię, której początek bardzo przypominał mi swoim klimatem stare, dobre horrory z lat 80tych. Steven i Evelyn przybywają do miasteczka w celu odczytania testamentu matki mężczyzny. Przy okazji gubią się, a następnie z pomocą tajemniczego mieszkańca miasteczka trafiają wprost na próg wujka Stevena, Earla. Początek jest bardzo typowy dla horrorów. Mamy szaro bury zimowy klimat, parkę, która przybywa do raczej mało przyjaznego miejsca. Szybko okazuje się, że domek wujka Earla to rozpadająca się ruina, sam wujek zachowuje się delikatnie mówiąc dziwnie, dookoła krąży legenda o tajemniczym Wilczym Zalewisku, a Steven i Evelyn już od początku mają wrażenie, że ktoś lub coś obserwuje ich z ukrycia. Do pewnego momentu mamy do czynienia z tradycyjnie rozpoczynającym się horrorem, którego początek przyprawia nas o ciarki i wnosi sporo niepewności. W pewnym momencie, kiedy tylko rozpoczynamy kolejny rozdział, autor odbija w całkowicie innym kierunku i wrzuca czytelnika wprost w spiralę samo nakręcającego się szaleństwa, makabry i ohydy. Od tej pory nie ma już tematów tabu, nie ma żadnych świętości! Za to krew leje się pełnymi wiadrami, wnętrzności fruwają nam przed oczami, klimat gore staje się praktycznie już normą. Trafiłem na kilka opisów, które na chwilę wbiły mnie w fotel! Do tej pory pewne rzeczy były w horrorach omijane, ale dla Michała nie ma tematów tabu!

Lektura "Paktu milczenia" regularnie przywodziła mi na myśl klasyki horroru! Autor wrzuca nas w akcję idealnie plasującą się gdzieś pomiędzy "Teksańską masakrą piłą mechaniczną" a "Domem 1000 trupów". Aby wszystko dodatkowo urozmaicić Michał Ferek dorzuca nam całe stado żywych trupów. Niektóre fragmenty morderstw, gdzie ofiary zostają widowiskowo rozszarpane na strzępy przypominają akcję jaką mogliśmy oglądać w "Hellraiserze"!
Otrzymujemy całe hektolitry krwi, rozrywanie na kawałki, nekrofilię i taplanie się w krwawej i zarazem tragicznej przeszłości małego Ely. Fakty z historii miasteczka zostają nam podrzucane po trochę. Wraz ze Stevenem odkrywamy warstwa po warstwie prawdę o tragedii, jaka rozegrała się lata temu w Ely. Taki zabieg autora powoduje, że dodatkowo czujemy się zainteresowani i tak już świetną lekturą i brniemy dalej, by jak najszybciej dokopać się do ukrytej w opowieściach mieszkańców prawdy o tragedii w Ely.

Naszemu odkrywaniu historii miasteczka oraz prawdy o wujku Earlu sprzyja również rewelacyjne wydanie książki. Wydawca zastosował podobny pomysł jak twórcy legendarnej opowieści o Leatherfaceie. Twórcy "Teksańskiej masakry..." już na samym wstępie starali się zrobić wszystko, by historia wyglądała na taką, która faktycznie kiedyś miała miejsce. Podobny zabieg zafundował nam Wydawca "Paktu milczenia". Otrzymujemy mapkę i zbiór fotografii, które mają nas przekonać do autentyczności opowiadanej historii. Akcja powieści rozgrywa się w Ely nad jeziorem Shagawa. Dokładnie takie samo miejsce faktycznie istnieje w Stanach Zjednoczonych.
No i jeszcze fenomenalna okładka stylizowana na wzór obrazu Francisa Bacona, "Figure with meat". Strzał w dziesiątkę!

Podsumowując - "Pakt milczenia" to świetnie napisany, pełnokrwisty horror ekstremalny, który zafunduje nam prawdziwą jazdę bez trzymanki! Wraz z parą bohaterów trafiamy w sam środek piekła na ziemi! Podczas lektury cały czas czytelnikowi towarzyszy poczucie izolacji i niepokoju. Niewielkie miasteczko Ely, staje się areną, na której rozgrywają się wydarzenia rodem z najkrwawszych koszmarów. Autor buduje stałą atmosferę zagrożenia, wciąga nas od samego początku, zaskakuje kolejnymi faktami z historii miasteczka, zarzuca kolejnymi krwawymi opisami i dosłownie przykuwa nas do swojej książki już od samego wstępu. "Pakt milczenia" to rewelacyjnie napisany horror, który bardzo mocno mogę Wam polecić! Wraz z bohaterami powieści wybierzcie się na przejażdżkę po Ely, zajrzyjcie na Wilcze Zalewisko i odkryjcie jego mroczną historię! Polecam gorąco!

"Pakt milczenia" to konkretny i pełnokrwisty horror ekstremalny, który przywodził mi na myśl kilka bardzo dobrych kinowych klasyków! Będzie to lektura obowiązkowa dla każdego fana horroru ekstremalnego!

Do małego miasteczka położonego nad jeziorem przybywa Steven Foster wraz ze ...

Rozwiń

Zwiń

Ludzkość zostaje zmuszona do opuszczenia swojej planety i szukania nowego domu i za sprawą Ericka Elisa trafia do galaktyki Andromedy. Okazuje się, że przyszłość jaka w wyniku działań zarządzających czeka na ludzi, którzy dotarli na nową planetę, nie jest jednak tak różowa jakby się wcześniej wydawało. Pewnego dnia pracownik Wydziału Weryfikacji i Monitorowania Danych, Alexander Brand trafia do wioski położonej poza granicami miasta, w której żyją osoby wyjęte spod każdej ewidencji i niezgadzające się z porządkiem narzucanym przez władze. Brand nie wie, że jego wycieczka do osady jest stale monitorowana przez system bezpieczeństwa, w wyniku czego wioska zostaje zniszczona a niemal wszyscy jej mieszkańcy zamordowani. Szybko okaże się jednak, że wśród mieszkańców miasta jest coraz więcej osób, które nie zgadzają się z narzucanymi normami. Wśród Branda narasta coraz większa liczba buntowników. Grupa postanawia rozpocząć rewolucję.

Erick Elis przenosi nas na planetę położoną w galaktyce Andromedy. Przenosi nas w dosłownie każdym znaczeniu tego słowa! Autorka włożyła w karty swojej książki całe tony magii, która sprawi, że zostaniemy porwani w wir wydarzeń i żywcem przeniesieni do akcji, która właśnie się przed nami rozgrywa. Każda z tych wypraw będzie dla Was jedną, wielką przyjemnością! "Andromeda" przedstawia świat zaprojektowany przez Autorkę w najmniejszych detalach! Otrzymujemy całkiem inne gatunki roślin i zwierząt niż znaliśmy dotychczas i każdy z nich trafia do nas idealnie opisany dosłownie w każdym detalu! Do tego atmosfera, w jakiej utrzymana jest cała powieść! Powoli poznajemy wszystkich bohaterów, ich słabe i mocne strony, problemy i słabości. Poznajemy ich historię. Z początku trochę problemu sprawiła mi ilość osób, które przewijają się przez całą historię i co jakiś czas musiałem wracać myślami, aby przypomnieć sobie kim jest osoba, o której właśnie czytam. Jednak z czasem poznajemy je wszystkie bardzo dobrze i bardzo mocno zakorzeniamy się w czytanej właśnie historii i mnogość postaci przestaje sprawiać nam problemy. Wtedy na pierwszy plan wysuwa się świetnie napisana opowieść rozgrywająca się w świecie zaprojektowanym w najmniejszym szczególe.

Styl autorki i jej język sprawi, że tę książkę czyta się naprawdę rewelacyjnie! Autorka w mistrzowski sposób wiąże nas ze swoją historią i bohaterami i nie pozwala się od niej oderwać dopóki nie dobrniemy do samego końca. Podróż przez całą "Andromedę" jest dla czytelnika wielką przygodą i przyjemnością. Jest podróżą w całkiem obcy świat. Problemy z jakimi mierzą się bohaterowie książki są nam bardzo dobrze znane. Jednak cały świat zaprojektowany przez autorkę to po prostu magia!

Czy "Andromeda" posiada jakiekolwiek słabe strony? Ja się takich nie doszukałem i chyba musiałbym się wyjątkowo mocno czepiać, aby jakiekolwiek teraz przywołać. Lektura "Andromedy" stanowiła dla mnie całkowite oderwanie się od swoich spraw i przeniesienie do całkiem innego świata, do którego wracałem z przyjemnością, kiedy tylko brałem tę książkę do ręki. "Andromeda" jest sporą cegiełką. Jednak styl autorki, język, barwność postaci i ciągle rozwijająca się akcja nie pozwalają się nam nudzić ani przez chwilę. Ta książka porywa czytelnika już od samego początku i wciąga dopóki jej nie skończymy. Nie ma tutaj mowy o nudzie, przegadanych lub niepotrzebnych fragmentach. W "Andromedzie" cały czas coś się dzieje!

Lekturę "Andromedy" zdecydowanie polecam każdemu fanowi fantastyki. Jeśli jednak do tej pory podobnie jak ja czytaliście całkiem inne książki, a chcielibyście spróbować czegoś całkiem nowego, to ta książka również będzie bardzo dobrym rozwiązaniem.

Ludzkość zostaje zmuszona do opuszczenia swojej planety i szukania nowego domu i za sprawą Ericka Elisa trafia do galaktyki Andromedy. Okazuje się, że przyszłość jaka w wyniku działań zarządzających czeka na ludzi, którzy dotarli na nową planetę, nie jest jednak tak różowa jakby się wcześn...

Rozwiń

Zwiń

Powieść Macieja Lewandowskiego to jedna z książek, które w ostatnim czasie na nowo obudziły we mnie radość czytania i recenzowania! Mało tego! "Grzechót" szturmem wdarł się do ścisłej czołówki najlepszych książek tego roku, a nawet wspiął się na sam jego szczyt! Myślę, że nie przesadzę jeśli powiem, że to jedna z najlepszych książek ostatnich lat! "Grzechót" mnie bawił, rozczulał, zaskakiwał i powodował gęsią skórkę. Horror Pana Lewandowskiego to książka idealna po każdym względem!

Małe miasteczko na wybrzeżu, okres beztroskich wakacji. Grupka dzieci właśnie gra w piłkę. Jeden niecelny strzał i piłka ląduje na podwórku sąsiada uważanego za dziwaka i odludka. Jakub, najodważniejszy z grupki znajomych przeskakuje płot w poszukiwaniu utraconej piłki. Uwagę chłopca zwraca położona w zarośniętym sadzie stara szopa. Ciekawski chłopiec po wejściu do środka odkrywa pozbawiony kół stary, czarny samochód. Jeden nieprzemyślany ruch, kropelka krwi, która niezauważona wycieknie z malutkiej rany obudzi stare demony. Już za chwilę na miasteczko padnie cień strachu.

Powiem już na wstępie - "Grzechót" to papierowa perfekcja! Powieść Macieja Lewandowskiego to książka wręcz idealna! Horror, który przeniesie Was do całkiem innego wymiaru i zapewni wiele wrażeń. Mnie "Grzechót" zainteresował już w momencie kiedy tylko dowiedziałem się o wydaniu tej książki. Nie pomyślałem jednak, że będzie to aż tak dobra, idealna wprost powieść, która od razu zawita na pierwszym miejscu mojej prywatnej listy najlepszych książek tego roku. No ale po kolei! Pierwsze co przyszło mi do głowy to ogromne zaskoczenie! Z wielu tak naprawdę powodów. Jeszcze nie tak dawno temu książki, w których głównymi bohaterami były dzieci tak naprawdę omijałem szerokim łukiem. Nie umiałem wczuć się w ich lekturę i odczuć tego, co właśnie przeżywają dziecięcy lub nastoletni bohaterowie. Z czasem zaczęło się to zmieniać, a "Grzechót" pod tym względem po prostu zmiótł mnie z planszy. Kolejnym zaskoczeniem była atmosfera panująca w powieści, która przypominała klimat żywcem wyrwany z powieści Kinga! Tak właśnie! Wiele razy mówiłem, że z Kingiem w moim przypadku bywa naprawdę różnie i podchodzę do jego książek dosyć chłodno. Jednak w "Grzechocie" znalazłem wszystko to, co w Kingu uważałem za najlepsze! Każdy fan autora okrzykniętego mistrzem horroru będzie w przypadku powieści Macieja Lewandowskiego z pewnością w siódmym niebie! Kiedy tylko zacząłem lekturę książki, zapytałem sam siebie - czy właśnie trzymam w rękach polski odpowiednik "Christine"? Jednak szybko akcja ucieka w całkiem innym, i zdecydowanie jeszcze lepszym kierunku.
Kolejna wartość jaką niesie lektura "Grzechotu" to porcja wzruszeń i wspomnień z dziecięcych lub nastoletnich lat. Gra w piłkę, beztroskie zabawy z kolegami, codzienne problemy dzieci, malutka dawka strachu kiedy piłka wpada na ogród sąsiada i trzeba po nią pójść... Kto tego nie pamięta?! :) Podobnie jak bohaterowie książki pochodzę z mniejszego miasteczka i dorastałem na jego obrzeżach. Czytając "Grzechót" jak rzadko kiedy potrafiłem wczuć się w to, co właśnie robi i przeżywa Jakub i jego znajomi. Ta powieść wiele razy powodowała, że sam wracałem myślami do szczeniackich czasów. Autor sprawił, że wiele razy sam rozpływałem się nad jego książką.
Jednak atmosfera panująca w "Grzechócie" nie jest wyłącznie sielanką, która sprawi, że rozrzewnieniem będziecie wspominali dzieciństwo. Trzeba pamiętać, że powieść jest horrorem! I mimo, że krew raczej się tutaj nie leje, efektów gore nie spotkamy to i tak z całą pewnością każdy z nas odczuje na swojej skórze ciarki i gęsią skórkę! Autor otoczy nas typowo horrorową atmosferą, będzie regularnie pobudzał naszą wyobraźnię kolejnymi idealnie trafionymi opisami i zapachami! W tej powieści nic nie jest jednowymiarowe! Autor będzie perfekcyjnie działał na nasze zmysły i wyobraźnię!
Maciej Lewandowski przedstawia nam historię, która nawiązuje do miejskiej legendy, jaka krążyła wśród ludzi z pokolenia naszych rodziców. I tutaj kolejne skojarzenie! W pewnym momencie podczas lektury na myśl zaczął przychodzić mi "Koszmar z ulicy Wiązów"! W klasyku horroru nastoletni bohaterowie muszą mierzyć się z powracającym złem, któremu kres dawniej położyli ich rodzice. W "Grzechócie" młode pokolenie musi walczyć z upiorami, które również zostały pokonane lata temu.

"Grzechót" zapewni Wam wartką akcję, wciągającą historię, wiele zaskoczeń i wzruszeń. Jest to książka po prostu perfekcyjna. Idealnie napisana i pięknie wydana. Maciej Lewandowski czaruje, zaskakuje i powoduje w nas gęsia skórkę. "Grzechót" pozostanie z Wami jeszcze na długi czas po przeczytaniu książki i odłożeniu jej na regał. To powieść, którą z ogromną przyjemnością Wam polecam!

Powieść Macieja Lewandowskiego to jedna z książek, które w ostatnim czasie na nowo obudziły we mnie radość czytania i recenzowania! Mało tego! "Grzechót" szturmem wdarł się do ścisłej czołówki najlepszych książek tego roku, a nawet wspiął się na sam jego szczyt! Myślę, że nie prz...

Rozwiń

Zwiń

Piotr Nowacki to były policjant pracujący w jednej z krakowskich redakcji. Pewnego dnia na biurko redaktora trafia list z jednej z górskich miejscowości, który nawiązuje do zagadkowych wydarzeń jakie miały tam miejsce tuż po zakończeniu II wojny światowej. Wyjazd w góry w pogoni za historią sprzed lat jest Piotrowi całkowicie nie na rękę, jednak po ustaleniach w redakcji redaktor wyrusza, by zebrać materiały do napisania artykułu. Miejscowa ludność nadal żyjąca przeszłością, tajemnice sprzed lat, miejscowe legendy. Z pomocą Olgi, córki właściciela pensjonatu, w którym zatrzymał się Piotr, bohater wyruszy w podróż do wydarzeń ze schyłku II wojny światowej, a nawet XVII wieku.

"Styria" zafundowała mi podróż w moje ukochane góry do małej i przytulnej mieściny, w której najchętniej sam zatrzymałbym się na jakiś czas. Jednak zanim przejdziemy do treści książki, chcę powiedzieć co nieco moim poszukiwaniu gatunku, w jakim powieść się obraca. Zapoznając się pobieżnie ze "Styrią" zanim właściwie zacząłem ją czytać, miałem wrażenie, ze w moje ręce trafi horror. Może nawet otrę się o nieco gotyckie klimaty, które nie ukrywam, uwielbiam. Jednak kiedy tylko zacząłem czytać tę książkę dotarło do mnie, że nie mam w rękach powieści, która chociaż trochę przypominać będzie horror, a czytam kryminał! Po zapoznaniu się z tym co o powieści mówi Internet, wyczytałem, że "Styria" to kryminał lub thriller. W sumie to też dobrze, bo przecież po wszystkich tych gatunkach poruszam się zwinnie niczym tygrys. Po pewnym jednak czasie zacząłem się zastanawiać, co właściwie właśnie czytam! Czy to kryminał, thriller, książka obyczajowa? Wszystkie te odpowiedzi będą w pewien sposób trafne, bo "Styria" w jednej powieści miksuje wszystkie te gatunki.

Podczas lektury spotykamy Piotra Nowackiego, bohatera, który przemawia do nas już od samego początku i podczas czytania książki nie mamy najmniejszego powodu aby go nie polubić. Więź z bohaterem to przecież bardzo dobra sprawa! Wraz z Nowackim trafiamy do małej, górskiej mieścinki, w której czas się zatrzymał. Kiedy Piotr zaczyna interesować się zagadnieniami z przesłanego do redakcji listu, okazuje się, że nasi bohaterowie nadal żyją przeszłością i wydarzeniami jakie miały miejsce podczas II wojny światowej, tuż po jej zakończeniu, w latach 50tych. Okazuje się, że wśród mieszkańców ciągle żywa jest również legenda o pewnym watażce, który w XVII wieku rabował okolice miejscowości, po czym został schwytany i zamordowany. Początek książki zwiastuje rozpoczynający się kryminał i naprawdę wciąga! Momentami klimat jaki stworzył autor jest naprawdę bardzo, bardzo dobry!
Następnie książka nieco zmienia swój charakter i zaczyna bardziej przypominać thriller! Trafiamy na przesłuchania i katownie UB, gwałty dokonywane przez "wyzwalających" Polskę Rosjan oraz strach jaki wywołują wśród miejscowej ludności. Aby jednak nie było zbyt ponuro, powieść co pewien czas zmienia ponownie swój charakter i otrzymujemy trochę nawiązań do miejscowych legend oraz atmosfery czysto obyczajowej. Co pewien czas jednak trafiamy na rozdziały, które totalnie wyprowadzą nas w pole. Podczas ich lektury wielokrotnie zastanawiałem się, co ja właściwie czytam, o co chodzi i co właściwie mają one wnieść do tej powieści.

Mariusz Maszczyk w swojej powieści nie owija niczego w bawełnę i pisze w sposób bardzo bezpośredni. Stosuje język, który sprawa, że mamy wrażenie, że czytamy opowieść swojego kumpla.
Mimo, że "Styria" to książeczka o dosyć małych gabarytach, bo opowieść zamyka się w nieco ponad 200 stronach, to trzeba przyznać, że dzieje się w niej dosyć sporo. Autor zastosował dosyć krótkie rozdziały, za to napełnił je akcją po same brzegi.

"Styria" to książka, która co pewien czas kazała mi zastanowić się nad tym, co tak naprawdę czytam. Nie umiem w żaden sposób zaklasyfikować jej do jednego wybranego gatunku. Powieść łączy w sobie kryminał, thriller, miejscowe legendy i treści czysto obyczajowe. Autor kilka razy podkładał mi kłody pod nogi i fundował rozdziały totalnie oderwane od treści książki. Mimo to, "Styrię" czytało mi się całkiem dobrze! Mariusz Maszczyk przedstawił nam bohatera, którego nie sposób nie polubić oraz historię, która w pewien sposób nas absorbuje. Książka jest napisana bardzo lekkim językiem i nie stanowi wielkich gabarytowo powieści, dzięki czemu możemy połknąć ją w jeden wieczór.

Piotr Nowacki to były policjant pracujący w jednej z krakowskich redakcji. Pewnego dnia na biurko redaktora trafia list z jednej z górskich miejscowości, który nawiązuje do zagadkowych wydarzeń jakie miały tam miejsce tuż po zakończeniu II wojny światowej. Wyjazd w góry w pogoni za histori...

Rozwiń

Zwiń

Irlandia. Zabytkowa placówka opiekuńcza położna w jednym z małych miasteczek. To tutaj w ramach wolontariatu przyjeżdżają młodzi ludzie z całej Europy. Wśród nich znajduje się Bartek, chłopak dorastający w jednej z wsi pod Poznaniem, który już od wczesnej młodości marzył, by wyrwać się z rodzinnego domu. Na miejscu chłopak spotyka rezydentów ośrodka: Johna, Fionę i Michaela oraz dwójkę innych wolontariuszy i ich kierownika. Młodzi szybko zaprzyjaźniają się ze sobą, jednak w domu stale panuje dziwna atmosfera. Tajemnicze symbole na tynku, zakaz wnoszenia czerwonych przedmiotów do ośrodka oraz żelastwo kryjące się we wnętrzu ścian to tylko jedne z dziwnych rzeczy, na które trafiają wolontariusze. Z czasem światło dzienne ujrzy przeszłość każdego z mieszkańców ośrodka a do głosu dojdą dawno pogrzebane miejscowe legendy.

Marek Zychla to autor obok którego nie można przejść obojętnie. Jego charakterystyczny styl, unikatowe pióro za każdym razem przenoszą czytelnika wprost do opisywanych historii. Marek w mistrzowskim stylu nawiązuje do tematów bardzo ważnych i trudnych, przez co często omijanych przez innych twórców w ich powieściach. Charakterystyczny styl Marka Zychli znajdziecie również w jego najnowszej "Strychnicy". Nazwisko autora bijące do nas z rewelacyjnej okładki daje nam gwarancję jakości! Ten autor jest prawdziwą obietnicą bardzo dobrej lektury! "Strychnica" również nie zawiedzie żadnego z czytelników! Ale po kolei! Pierwsze co rzuci się Wam w oko to wspomniana już rewelacyjna okładka! Powiedzieć mistrzostwo, to jak nic nie powiedzieć! Wydanie "Strychnicy" to prawdziwe arcydzieło, które będzie zdobiło Wasze regały! Piękna twarda okładka, barwione brzegi, charakterystyczna ilustracja zaczynająca każdy rozdział - to po prostu nie miało prawa się nie udać! No dobrze! Tyle o okładce! A co spotkamy w jej wnętrzu?

Marek Zychla tym razem zabiera nas do Irlandii. Przenosimy się do położonego na uboczu zabytkowego domu opieki i poznajemy jego lokatorów. Powoli trafiamy do przeszłości każdego z mieszkańców ośrodka oraz zatrudnionych w nim wolontariuszy. Przenosimy się do ich dzieciństwa i poznajemy każdy najmniejszy sekret. I powiem Wam otwarcie, że chyba ta część wciągnęła mnie najbardziej! Gmeramy i rozbieramy na czynniki pierwsze często bardzo trudną przeszłość każdego z bohaterów i ich niełatwe relacje z innymi osobami. Każdy jednak rozdział zbliża nas do czegoś zupełnie innego. Gdzieś pod skórą przeczuwamy, że to jedynie wstęp do większej historii. Czujemy, że za chwilę coś się wydarzy. Muszę przyznać, że po raz kolejny Marek totalnie mnie zaskoczył! Po raz kolejny w pewnym momencie wszystko zmieniło się diametralnie i poszło w całkiem innym kierunku niż przewidywałem. Zarówno okładka jak i narracja do pewnego momentu podpowiadała mi, że mam do czynienia z horrorem. Jednak już po chwili wszystko idzie w całkiem innym kierunku i ze ścieżki, która wiodła mnie ku horrorowi trafiłem na fantastykę! Co prawda momentami dosyć mroczną ale jednak fantastykę!
I w tym momencie przyszło jedno, wielkie zdziwienie, bo książka, która wcześniej raczej tego nie sugerowała powędrowała w klimaty momentami nieco zbliżone do "Przesmyku" - jednej z poprzednich książek autora. Mimo, że to całkiem inna historia, to chwilami wyłapywałem smaczki, które są charakterystyczne dla obu tych powieści.
Ogromnym plusem jest również bardzo mocne nawiązanie do miejscowych legend!

"Strychnica" to jedna z książek, których lektura sprawi Wam ogromną przyjemność. Jest to dosyć mroczna powieść łącząca w sobie elementy horroru i fantastyki. Podobnie jak w przypadku poprzednich książek Marka, nie jest to jednowymiarowa powieść dotycząca tylko jednego tematu. Autor bardzo mocno skupia się na problemach mieszkańców ośrodka, nawiązuje do bardzo trudnych treści. Mimo pewnego mroku, który towarzyszy "Strychnicy" jest to również powieść o dorastaniu, a wprawdzie dojrzewaniu, o przyjaźniach, zaufaniu, budowaniu relacji. Wszystko to jest utrzymane w charakterystycznym dla autora wyśmienitym stylu!
Marek Zychla po raz kolejny udowadnia, że jest mistrzem w swoim fachu! "Strychnica" to bez wątpienia jedna z najważniejszych książek tego roku.

Irlandia. Zabytkowa placówka opiekuńcza położna w jednym z małych miasteczek. To tutaj w ramach wolontariatu przyjeżdżają młodzi ludzie z całej Europy. Wśród nich znajduje się Bartek, chłopak dorastający w jednej z wsi pod Poznaniem, który już od wczesnej młodości marzył, by wyrwać się z r...

Rozwiń

Zwiń

Po debiuty sięgam bardzo chętnie. Lubię szukać nowych autorów, sprawdzać co nowego mogą wnieść do gatunku, czy będą opierali się na klasycznych rozwiązaniach, czy raczej będą szukali własnych rozwiązań. Tym razem w moje ręce wpadł kolejny debiut i pomyślałem sobie - czemu nie?! Przecież trafiałem do tej pory na same udane "starty", więc pora dać szansę kolejnej autorce :) Poczułem się jeszcze bardziej zaciekawiony tematem kiedy przeczytałem, że za napisanie książki wzięła się prawdziwa Pani prokurator! Powiedzcie - kto może powiedzieć więcej o sprawach kryminalnych niż osoba, która ma z nimi do czynienia na co dzień?! Mowa tutaj o Natalii Kruzer i jej "Confessio".

Pewnego dnia zostają odnalezione zwłoki małego chłopca. Wszystko wskazuje na to, że dziecko zostało zamordowane przez własną matkę. Kobieta utrzymuje, że jest niewinna, a o śmierć chłopca obwinia studentkę dorabiającą jako opiekunka do dzieci. Kto zamordował niepełnosprawne dziecko? Ile okrucieństwa trzeba w sobie skrywać, aby dopuścić się tak odrażającej zbrodni? Za rozwiązanie sprawy zabiera się prokurator Paulina Wilczyńska. Kobieta, która codziennie musi mierzyć się z kryminalnymi sprawami w pracy oraz dramatem we własnym domu. Czy Paulina będzie na tyle silna by rozwiązać zagadkę śmierci dziecka?

Natalia Kruzer wkłada w nasze ręce prawdziwy kryminał z krwi i kości! Otrzymujemy kolejny świetny debiut oraz powieść dopracowaną w każdym szczególe. Autorka bardzo bezpośrednim przekazem, wciągającą historią oraz idealnie skrojonymi bohaterami wciąga nas w całości w swoją powieść. Poznajemy prokurator Paulinę Wilczyńską, kobietę idealnie skrojoną do swojej roli! Autorka przedstawia nam bohaterkę wprost wyjętą z prawdziwego świata! Nie jest to sztucznie wykreowana, papierowa postać bez żadnego tła! Paulina Wilczyńska to postać z krwi i kości! Kobieta, która codziennie mierzy się z morderstwami, zagadkami kryminalnymi i różnego rodzaju złem. Mało tego! Autorka zbiera nas wprost do domu swojej bohaterki i zaznajamia z jej problemami osobistymi. Potrzebujący stałej opieki i terapii syn, problemy z przeszłości oraz wymagająca ciągłego skupienia praca to codzienność naszej bohaterki. Nawet tak twarda osoba jak prokurator ma jednak swoje granice. Kobieta część problemów topi w alkoholu i lekach. Jak długo jednak można tak ciągnąć? Czy Paulinie Wilczyńskiej wystarczy siły by stale mierzyć się z narastającymi problemami?

"Confessio" to świetnie napisany kryminał, który wciąga już od samego początku. Dzięki wciągającej akcji oraz płynnemu i bezpośredniemu przekazowi autorki książkę czyta się jednym tchem. Natalia Kruzer serwuje nam kryminał, do którego naprawdę nie można się przyczepić ani nic mu zarzucić. Wartka akcja, brak czasu na jakąkolwiek nudę, prawdziwi bohaterowie po prostu przywiążą Was do tej książki!
"Confessio" to kolejny bardzo udany debiut! Już nie mogę się doczekać kolejnych powieści Pani Kruzer! Do jakich spraw zaprowadzi nas autorka w swoich kolejnych kryminałach? Czekam niecierpliwie!

Po debiuty sięgam bardzo chętnie. Lubię szukać nowych autorów, sprawdzać co nowego mogą wnieść do gatunku, czy będą opierali się na klasycznych rozwiązaniach, czy raczej będą szukali własnych rozwiązań. Tym razem w moje ręce wpadł kolejny debiut i pomyślałem sobie - czemu nie?! Przecież tr...

Rozwiń

Zwiń

"Conan" po raz kolejny udowodnił mi jak dobrze jest odstawić na chwilę tematykę, którą do tej pory czytałem na co dzień i sięgnąć po coś nieco innego. Bohaterów kryminałów zamieniłem więc na walecznych bohaterów, akcje w mrocznych i siejących grozę miejscach zamieniłem na dżungle i pustynie i wiecie co? Byłem tą wyprawą w jeszcze nie do końca znane klimaty naprawdę zachwycony! Co takiego zdziałał Robert E. Howard, że jego książka była aż tak dobra?

Przenosimy się całe wieki wstecz, przechodzimy przez pewnego rodzaju magiczny portal i trafiamy do świata totalnie nam nieznanego! To tutaj przez mroczne krainy, gęste dżungle, pradawne budowle, piaski pustyni, zapomniane miasta i owiane złą sławą bagna, przechodzi Conan. Legendarny wojownik, barbarzyńca, dla którego nie ma rzeczy niemożliwych. Conan przemierza krainy opanowane przez czarownice, różnego rodzaju demony i potwory. Żadna z tych istot nie jest w stanie sprostać sile nieustraszonego bohatera. Czy w świecie opanowanym przez potwory, w którym prawo stanowi siła pięści istnieje jeszcze miejsce na sprawiedliwość?

Pierwszym skojarzeniem jakie nasunęło mi się na myśl kiedy tylko zobaczyłem, że Wydawnictwo Vesper planuje wydać "Conana" były legendarne filmy z Arnoldem Schwarzeneggerem w roli głównej. Przyznam otwarcie, że żadnego z tych filmów nie widziałem! Już dawno temu stały się one prawdziwą legendą i każdy, mimo, że tych filmów nie widział, słyszał o nich tak wiele razy, że na stałe wryły się one w grunt popkulturowego świata. Zabierając się za książkową wersję Conana byłem pewny, że w moje ręce trafi książka przygodowa opowiadająca o losach walecznego bohatera o sile i wielkości Hulka. W dużej mierze moje przewidywania były bardzo trafne, jednak autor serwuje nam nieco więcej niż jedynie okraszoną licznymi walkami przygodę.

Na samym początku autor bardzo szczegółowo zaznajamia czytelnika z każdą krainą i każdym ludem, na który trafimy podczas lektury książki. Mamy tutaj szeroki opis powstawania różnych plemion, grup społecznych, miast oraz kontynentów. Wprowadzenie Howarda było niezwykle szczegółowe i mimo tego, że z początku czytało mi się je bardzo dobrze, to z czasem kolejne opisy zaczynały mnie nieco nudzić. Chyba sam początek książki, mimo ,że na początku fascynuje, to z czasem zaczyna się mocno przedłużać i stanowi największy i chyba jedyny jej problem. Już po chwili przenosimy się wprost do opowiadań gdzie nie będziemy nudzić się ani przez chwilę i trafimy do takiego mnóstwa różnych lokalizacji, w których spotkamy cały szereg potworów i przeciwników Conana, że książka dosłownie nas pochłonie!
Opowieść o przygodach wielkiego wojownika nie jest jedynie zwykłą książką przygodową! Trafimy tutaj na opowiadania, w których oprócz standardowej wartkiej akcji przygodowej otrzymamy lekki powiew grozy! Mroczne budowle, krew lejąca się strumieniami podczas walk, unosząca się dookoła atmosfera zapewni nam malutki przeskok w stronę horroru, co było dla mnie dodatkową zaletą. Jedno z opowiadań przeniesie nas również w klimaty bliższe kryminałom i suspensowi!

"Conan" należy do książkowych cegiełek. Jest to niewątpliwie objętościowo waga ciężka wśród lektur. Jednak opowiadania o przygodach wojownika czyta się naprawdę bardzo, bardzo szybko! Przeskakujemy od jednego opowiadania do drugiego, mijamy kolejne światy, likwidujemy kolejne potwory i ciągle chcemy więcej! Od tej książki po prostu nie sposób się oderwać! "Conan" wciąga już od pierwszego opowiadania i utrzymuje swój wysoki poziom aż do samego końca. Przyznam otwarcie - nie ma tutaj słabych opowiadań! Niektóre z nich śmiało mogę wymienić jako swoje ulubione z całego zbioru, jednak nie trafiłem na ani jedno, które chciałbym ominąć lub które było nudne i nijakie. Tutaj każde opowiadanie jest bardzo, bardzo dobre!

Opowiadania będą przenosić nas w kolejne lokalizacje. Trafimy do zamków, zapomnianych miast, na bagna, do dżungli i na pustynie. Będziemy musieli zmierzyć się z kolejnymi potworami, mitycznymi bogami, piratami, tajnymi zgromadzeniami, czarownicami i demonami. Autor regularnie będzie kazał Conanowi odgrywać kolejne role. Raz nasz bohater będzie legendarnym barbarzyńcą, raz dowódcą wojsk pewnej królowej, innym razem przywódcą Kozaków, a jeszcze innym razem wyrzutkiem przemierzającym pustynie. W każdej z obieranych ról naszemu bohaterowi będzie towarzyszyć niezwykła siła, odwaga i bezproblemowość w pokonywaniu napotkanych przeciwności. Conan niczym agent 007 będzie również zdobywcom niewieścich serc.
Tyle o treści książki. A jak przedstawia się jej wydanie? Wydawnictwo Vesper jak zawsze nie zawodzi! Książka jest wydana naprawdę rewelacyjnie! Twarda, konkretna okładka, mapka tak bardzo oczekiwana w tego typu książkach oraz genialne rysunki towarzyszące każdemu opowiadaniu od razu windują to wydanie bardzo, bardzo wysoko w mojej ocenie.
Świetne pióro Howarda i rewelacyjne wydanie Vespera to bardzo dobry duet!
Nie pozostaje mi nic innego jak bardzo mocno polecić Wam lekturę "Conana". Książka jest konkretną cegiełką ale nie musicie się ani trochę obawiać jej objętości. Genialne opowiadania Howarda tak bardzo Was wciągną, że nie obejrzycie się a już będziecie kończyć ostatnie. "Conan" to świetnie napisana książka, która będzie idealną propozycją dla każdego fana przygody, fantastyki, książek spod znaku walki i miecza. Jako fan kryminałów i horrorów również jestem zachwycony tymi opowiadaniami! Pozwólcie Conanowi porwać się w wir wydarzeń, przenieście się do świata, w którym rządzi magia i prawo pięści! Będzie to na pewno jedna z lepszych wypraw!

"Conan" po raz kolejny udowodnił mi jak dobrze jest odstawić na chwilę tematykę, którą do tej pory czytałem na co dzień i sięgnąć po coś nieco innego. Bohaterów kryminałów zamieniłem więc na walecznych bohaterów, akcje w mrocznych i siejących grozę miejscach zamieniłem na dżungle...

Rozwiń

Zwiń