Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Co może wyjść z połączenia mitologii nordyckiej, szkoły magii oraz sprawy m*rderstwa sprzed kilku lat? Świetna historia w klimacie dark academia. Dokładnie taką mieszankę dostaniecie w książce Róże i fiołki.

Zacznę od tego, że autorka zaserwowała nam świetną kreację bohaterów. Dostaliśmy cztery kompletnie różne dziewczyny, które posiadały pewnego rodzaju głębie. Każda z nich otrzymała wyjątkowy zestaw cech oraz wyróżniała się na tle grupy. Fajnie było śledzić ich losy i to jak od nieznajomych przeszły do prawdziwej przyjaźni. Nie potrafię wyobrazić sobie ich grupy bez którejkolwiek z dziewczyn, tak świetnie się uzupełniały.

Gry Kappel Jensen osadziła swoją powieść w elitarnej szkole dla uzdolnionej młodzieży, w której panuje cała masa zasad. Między innymi zakaz kontaktów między dziewczynami i chłopakami. Czy ten zakaz był jednak łamany? Zdecydowanie. A autorka poszła o krok dalej i wplotła dodatkowo relację uczennicy z nauczycielem 🤭

W książce panuje mroczny klimat, który podsyca sprawa m*rderstwa, o którym nikt nie chce mówić. Z biegiem historii pozyskujemy kolejne informacje oraz typujemy potencjalnych sprawców. Jest to na prawdę fajny wątek, który mam nadzieję znajdzie swoje rozwiązanie w kolejnym tomie.

Autorka wplotła w historię stare nordyckie wierzenia oraz rytuały. Czuję jednak niedosyt. Dostajemy bowiem pewien zarys, ale nie zagłębiamy się jakoś szczególnie w ten temat, a szkoda, bo zapowiadał się na prawdę ciekawie. Żałuję również, że wątek magii był trochę zepchnięty na dalszy plan. Fajnie byłoby dowiedzieć się więcej na temat czterech gałęzi magii i tego jak poszczególni czarodzieje mogą wykorzystać swoje magiczne predyspozycje.

Róże i fiołki to powieść od której ciężko się oderwać, a jeśli lubicie zagadki kryminalne, magię oraz motyw dark academia to jest to książka dla Was. Ja bardzo chętnie sięgnę po drugi tom, aby dowiedzieć się jak dalej potoczą się losy dziewczyn 😊

[ współpraca reklamowa @books4ya ]

Co może wyjść z połączenia mitologii nordyckiej, szkoły magii oraz sprawy m*rderstwa sprzed kilku lat? Świetna historia w klimacie dark academia. Dokładnie taką mieszankę dostaniecie w książce Róże i fiołki.

Zacznę od tego, że autorka zaserwowała nam świetną kreację bohaterów. Dostaliśmy ...

Rozwiń

Zwiń

Autorka znowu to zrobiła! Znów stworzyła świetną historię pełną niewiadomych, błędnych tropów oraz zwrotów akcji. Kolejny raz zaserwowała przemyślaną i dopracowaną fabułę, która zaskakuje i skłania do typowania zab*jcy. A podejrzanych jest na prawdę sporo.

W tej części mamy jeszcze więcej profilowania, analizowania, odczytywania kłamstw i emocji, a także przedstawienia przeróżnych faktów oraz ciekawostek. Mamy możliwość "wejścia" w umysł mordercy oraz lepszego poznania metod pracy FBI.

Możemy również lepiej poznać bohaterów, zagłębić się w ich przeszłość i zobaczyć jakie doświadczenia kształtowały ich umiejętności oraz co wpłynęło na ich osobowość. Dzięki temu postacie zyskały jeszcze większą głębie i mogłam lepiej zrozumieć ich zachowania.

Dostajemy także więcej wątku romantycznego. Jak wiecie nie jestem fanką trójkątów miłosnych, bo w większości przypadków z góry wiadomo kogo wybierze główna bohaterka, ale tutaj miałam mega problem, aby wytypować swojego faworyta. Cassie finalnie dokonała jednak wyboru, a mi złamał on serce. Czy inny wybór byłby lepszy? Nie wiem, bo wtedy również moje serce byłoby złamane. Za bardzo polubiłam obu chłopaków, aby móc stanąć tylko po jednej stronie.

Mimo że sprawa kryminalna z tej części przypadał mi do gustu mniej niż ta z poprzedniej to dzięki stylowi autorki przez książkę się dosłownie płynie, a przez ilość akcji oraz różnych niewiadomych bardzo ciężko ją odłożyć. Sama złapałam się na tym, że mimo późnej godziny brałam się za kolejny rozdział chcąc dowiedzieć się więcej i sprawdzić swoje teorie.

Jeśli jeszcze nie znacie tej historii, a lubicie niebanalne kryminały z zaskakującym zakończeniem to polecam! Ja już nie mogę doczekać się kolejnej części 😊

⭐8/10

[ współpraca reklamowa @mustreadwydawnictwo ]

Autorka znowu to zrobiła! Znów stworzyła świetną historię pełną niewiadomych, błędnych tropów oraz zwrotów akcji. Kolejny raz zaserwowała przemyślaną i dopracowaną fabułę, która zaskakuje i skłania do typowania zab*jcy. A podejrzanych jest na prawdę sporo.

W tej części mamy jeszcze więcej...

Rozwiń

Zwiń

Każdym skrawkiem duszy to dość przeciętna powieść, w której idzie wyczuć, że jest to debiut autorki. Można również zauważyć, że została ona napisana już jakiś czas temu, ponieważ ma taki specyficzny klimat książek z lat 2010-2015. Ale czy mi to przeszkadzało? Nie do końca, bo pomimo pewnych niedociągnięć czytało mi się ją dość przyjemnie.

Autorka zawarła w swojej powieści sporą dawkę bólu oraz cierpienia. Ukazała jak różne osoby w różny sposób radzą sobie z żałobą i stratą. Nic nie upiększała. Było sporo łez, załamań, ukrywania emocji, a także zatracenia w bólu.

Główna bohaterka jest trochę irytująca i mimo że starałam się tłumaczyć sobie jej zachowanie żałobą to po pewnym czasie po prostu mnie wkurzała. Doceniam jej troskę o rodzinę i to że jako jedyna starała się trzymać w obliczu tragedii, ale takie poświęcenie na siłę i dość spore rozchwianie emocjonalne już średnio mi pasowało.

Za to Josh był najmocniejszym punktem tej powieści. To bohater kreowany na niegrzecznego chłopca, ale z dość bogatą i trudną przeszłością. Jest pomocny, troskliwy, kochany i momentami mega słodki. Oczywiście ma też swoje wady, ale dzięki temu wydawał mi się bardziej prawdziwy.

Jednak największym minusem książki jest jej tempo. Akcja powieści pędzi niczym bolid Formuły 1. Mamy relację od przyjaźni do miłości, ale nie było w niej za dużo przestrzeni na tą przyjaźń, która trwała dosłownie moment, a uczucia między dwójką głównych bohaterów wzięły się właściwie znikąd.

Mimo wszystkich niedociągnięć polecam ją sprawdzić, bo czyta się ją na prawdę ekspresowo i bardzo łatwo jest zatracić się w tej historii. A jeśli lubicie książki z wątkiem hokeja oraz wojska to myślę, że na pewno przypadnie Wam do gustu 😊

[ współpraca reklamowa z @mustreadwydawnictwo

Każdym skrawkiem duszy to dość przeciętna powieść, w której idzie wyczuć, że jest to debiut autorki. Można również zauważyć, że została ona napisana już jakiś czas temu, ponieważ ma taki specyficzny klimat książek z lat 2010-2015. Ale czy mi to przeszkadzało? Nie do końca, bo pomimo pewnyc...

Rozwiń

Zwiń

Im głośniej robi się o danej książce tym więcej sprzecznych opinii dostajemy. Dokładnie tak stało się w tym przypadku. Jedni Bezsilną kochają, drudzy uważają ją za kompletny gniot. A jak to było w moim przypadku?

Bardzo spodobała mi się kreacja świata, w którym część ludności w wyniku choroby otrzymała magiczne zdolności, których było zadziwiająco dużo. Można było oczywiście wymienić jakieś główne grupy, ale wiele było też takich wyjątkowych, które nie występowały zbyt często.

Polubiłam główną bohaterkę, która była pyskata, twarda i nie bała się podejmować ryzyka. Nie posiadała mocy, ale dzięki sprytowi i łutowi szczęścia często udawało się jej wyjść z ciężkich sytuacji.

Książęta również wzbudzili moją sympatię, ale to Kai od samego początku został moim faworytem. Silny, sarkastyczny, gotowy do poświęceń, momentami bezlitosny, ale także w pewnym sensie zagubiony i emocjonalnie złamany.

Jednak z całej książki najbardziej urzekła mnie relacja Paedyn i Kaia. Już od samego początku można było wyczuć między nimi napięcie, które wzrastało wraz z kolejną sprzeczką, kąśliwą uwagą czy przystawieniem sztyletu do gardła. Każda scena z tą dwójką wywoływała we mnie ogrom pozytywnych emocji i ze zniecierpliwieniem wyczekiwałam ich kolejnych interakcji.

Co do samej fabuły to widać dość duże inspiracje innymi książkami (i to nie tylko Igrzyskami Śmierci czy Czerwoną Królową. Osobiście doliczyłam się podobieństw do siedmiu), ale w tym przypadku jakoś szczególnie mi one nie przeszkadzały. Trochę bardziej czepiałabym się błędów logicznych czy scen stworzonych wyłącznie na potrzeby "macanek".

Zdaję sobie sprawę, że ta książka nie zasługuje na tak wysoką ocenę, ale bawiłam się przy niej tak dobrze, że nie jestem w stanie dać jej mniej gwiazdek. Czekam na kontynuację i mam nadzieję, że będę nią zachwycona równie mocno 😊

Im głośniej robi się o danej książce tym więcej sprzecznych opinii dostajemy. Dokładnie tak stało się w tym przypadku. Jedni Bezsilną kochają, drudzy uważają ją za kompletny gniot. A jak to było w moim przypadku?

Bardzo spodobała mi się kreacja świata, w którym część ludności w wyniku cho...

Rozwiń

Zwiń

Do przeczytania Pierwszej Fazy Zaćmienia skusiło mnie piękne wydanie, ale co do samej treści nie miałam większych oczekiwań. I muszę przyznać, że na prawdę jestem oczarowana tą historią.

Zacznę od wątku kryminalnego powieści, który był tak umiejętnie i przemyślanie poprowadzony, że do samego końca nie było wiadomo, kto i dlaczego jest sprawcą wszystkich m*rderstw. Autorka wodzi nas za nos, rzuca masę błędnych tropów i podsuwa kolejnych podejrzanych.

Mamy też świetnie wykreowanych, pełnowymiarowych bohaterów, których nie sposób nie polubić. I mówię tutaj o praktycznie wszystkich postaciach, a nie tylko o głównej dwójce. Chociaż faktycznie Aislinn i Renan byli świetni. Bardzo przypadła mi do gustu ich relacja, która nie była zbudowana tylko na cielesności i przyciąganiu. Oboje zdobywali swój wzajemny szacunek oraz zaufanie. Szczerze określiłabym ich mianem #powercouple

Pierwszy raz miałam okazję czytać książkę pani Agaty i trochę bałam się sposobu przedstawienia przez nią scen er*tycznych. Bądź co bądź nie bez powodu powieść oznaczona jest jako 18+. Ale muszę was uspokoić. Będziecie te sceny czytać bez zażenowania, ponieważ napisane są na prawdę dobrze i głównie skupiają się na odczuciach bohaterów. Nie zobaczycie dziwnych nazw czy pozycji, których ciężko sobie wyobrazić.

Na koniec wspomnę o świecie stworzonym przez autorkę. Jest on dość prosty, ale w tym przypadku kompletnie mi to nie przeszkadza, bo sposób jego przedstawienia był ciekawy i niepowtarzalny, a wzmianki o przeszłości uzupełniły cały obraz.

Jeśli szukacie fajnego urban fantasy z dobrze poprowadzonym wątkiem kryminalnym oraz romantycznym to Pierwsza Faza Zaćmienia będzie książką idealną dla Was. Ja chętnie poznam kolejne części tej serii 😊

[ współpraca reklamowa @wydawnictwonowestrony ]

Do przeczytania Pierwszej Fazy Zaćmienia skusiło mnie piękne wydanie, ale co do samej treści nie miałam większych oczekiwań. I muszę przyznać, że na prawdę jestem oczarowana tą historią.

Zacznę od wątku kryminalnego powieści, który był tak umiejętnie i przemyślanie poprowadzony, że do sa...

Rozwiń

Zwiń

Kiedy zaczęłam czytać Winter flower od razu wyczułam w nim vibe serialu Zaklinacz dusz, który uwielbiałam oglądać. Duchy, trochę mroczny klimat, radzenie sobie ze stratą oraz próby ogarnięcia codziennych spraw. Praktycznie od pierwszych stron wciągnęłam się w tę historię i myślę, że spora w tym zasługa stylu pisania autorki, dzięki któremu przez książkę się po prostu płynie.

Całkiem niezła kreacja świata, w którym do znanej nam codzienności wpleciono mroczny las, duchy oraz dziewczynę, która potrafi z nimi rozmawiać. Podobało mi się, że ten wątek nie był potraktowany po macoszemu, tylko został bardzo fajnie wyjaśniony. Autorka pokazała dlaczego niektóre duchy zostają pośród żywych, co może pomóc im odejść oraz z czym boryka się osoba, która je widzi.

Polubiłam dwójkę głównych bohaterów, chociaż zdecydowanie to Nick został moim faworytem. To taki typ chłopaka, którego praktycznie każda dziewczyna chciałaby mieć w swoim życiu. Opiekuńczy, kochany oraz potrafiący stanąć w jej obronie. I, co mega ważne, potrafiący przyznać się do błędu, gdy go popełni. Zapomniałam jeszcze wspomnieć, że w pakiecie ma również tatuaże i niezły styl 😅

Jednak myślałam, że wywoła ona u mnie więcej emocji. Spodziewałam się złamanego serca i potoku łez. A niestety nic takiego nie miało miejsca. Znaczy nie zrozumcie mnie źle, było mi trochę smutno, ale to tyle. Może po prostu przeczytałam już zbyt wiele powieści tego typu i przez to spodziewałam się końcowego plot twista już jakoś w połowie książki.

Niestety w zgodzie ze sobą musiałam odjąć jedną gwiazdkę za prolog, który moim zdaniem zepsuł cały efekt i po jego przeczytaniu zamiast smutku poczułam frustrację. Był zbyt ckliwy, napisany trochę na siłę.

Książka, mimo że nie złamała mi serca to na pewno na dłużej zapadnie w mojej pamięci i będę ją dobrze wspominać. Mogę Wam ją szczerze polecić, zwłaszcza jeśli lubicie powieści pełne bólu lub takie w których emocje grają główną rolę.

Kiedy zaczęłam czytać Winter flower od razu wyczułam w nim vibe serialu Zaklinacz dusz, który uwielbiałam oglądać. Duchy, trochę mroczny klimat, radzenie sobie ze stratą oraz próby ogarnięcia codziennych spraw. Praktycznie od pierwszych stron wciągnęłam się w tę historię i myślę, że spora ...

Rozwiń

Zwiń