Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ostatnio zasłuchuję się w podcastach profesora Gościwita Malinowskiego i zafascynowany nimi postanowiłem trochę zagłębić się w temat dawnych Słowian. Do tej pory miałem o nich pojęcie niewiele większe ponad to, co można było wynieść ze szkoły. Padło na książkę pana Janickiego, to chyba dość oczywisty wybór na początek. Jak zdążyłem się zorientować, jest to autor lubiany i popularny ale nierzadko też krytykowany za płodność (21 książek w wieku 37 lat, no nieźle) i rozrzut tematyczny (od Słowian do II RP, też nieźle). Po lekturze „Cywilizacji…” jawi mi się jako bardzo sprawny gawędziarz-kompilator i od razu zaznaczam, że to żaden przytyk a wręcz komplement. "Cywilizacja..." to takie podsumowanie tego co wiemy, tego co wydaje się nam, że wiemy oraz wymienienie tego wszystkiego, o czym tak naprawdę nie mamy zielonego pojęcia jeśli chodzi o Słowian w okresie pomiędzy VI a X wiekiem. O ich życiu codziennym, siedzibach, organizacji, kalendarzu, wierzeniach i innych tematach. Nie ma tu wielu dat, opisów ważnych wydarzeń historycznych, konfliktów czy tworzenia się zrębów państwowości. Jest opowieść o prostym i zaradnym ludzie z lasów i bagien, który opanował 1/3 Europy. Jest to trzeźwiące podsumowanie, że tak to ujmę, oderwane od narodowych mitów, literackich wyobrażeń, politycznych zapotrzebowań i turbosłowiańskich fantazji. Takie racjonalne podejście wcale nie oznacza, że nasza słowiańska przeszłość staje się przez to mniej fascynująca. Jest chyba nawet odwrotnie, bo o wielu kwestiach trzeba zacząć myśleć w trochę inny sposób a w przypadku innych pogodzić się z faktem, że nigdy niczego się nie dowiemy i już. Podsumowując – bardzo ciekawa, napisana lekkim piórem książka. Wierzę lepiej zorientowanym w zagadnieniu recenzentom, że nie jest odkrywcza ale chyba w ogóle nie o to chodziło autorowi a i mi na tym wcale nie zależało 😊

Ostatnio zasłuchuję się w podcastach profesora Gościwita Malinowskiego i zafascynowany nimi postanowiłem trochę zagłębić się w temat dawnych Słowian. Do tej pory miałem o nich pojęcie niewiele większe ponad to, co można było wynieść ze szkoły. Padło na książkę pana Janickiego, to chyba dość oczywisty wybór na początek. Jak zdążyłem się zorientować, jest to autor lubiany i...

Debiutancka powieść Lema, niezbyt długa, raczej nowela. Całkiem dojrzała jeśli chodzi o styl i język, zawierająca motywy, które będą powracać w późniejszych dziełach autora. Niestety, szczerze pisząc, to niezbyt porywająca fabularnie, przynajmniej dla mnie. Jak to ze starą fantastyką bywa, dzisiaj to już raczej ciekawostka niż lektura, którą można brać zupełnie na serio i ekscytować się kolejnymi opisanymi w niej wydarzeniami. Natomiast trzeba mieć w pamięci, że Lem napisał ją w bardzo trudnych, powojennych realiach, mając w głowie świeże traumy, przecierając szlaki w gatunku, dla którego nawet nie istniała polska nazwa. W takiej sytuacji trudno na to dziełko nie spojrzeć jednak z pewnym uznaniem. Zastanawiałem się nawet, czy ktoś lub coś się za tym złowrogim i niezrozumiałym Marsjaninem nie kryje, czy można się tu doszukiwać jakiejś symboliki. Nie wiem jednak czy to nie za daleko idące interpretacje i czy młody pisarz miał w ogóle takie intencje.

Debiutancka powieść Lema, niezbyt długa, raczej nowela. Całkiem dojrzała jeśli chodzi o styl i język, zawierająca motywy, które będą powracać w późniejszych dziełach autora. Niestety, szczerze pisząc, to niezbyt porywająca fabularnie, przynajmniej dla mnie. Jak to ze starą fantastyką bywa, dzisiaj to już raczej ciekawostka niż lektura, którą można brać zupełnie na serio i...

Dotychczasowe książki Pana Koszeli kojarzę jako kompilujące ogólnie dostępną wiedzę i podające ją w eleganckiej oprawie graficznej, ze starannymi rysunkami autora, licznymi zdjęciami itd. W tym przypadku forma została zachowana - ponownie mamy do czynienia z dużym formatem, dobrej jakości papierem, sztywną oprawą, licznymi rysunkami "okrętów" (tym razem podniebnych) oraz dużą ilością fotografii. Natomiast treść jest już bardziej odkrywcza, ponieważ sterowce to temat u nas znacznie mniej znany i popularny od tych, którymi autor zajmował się do tej pory. A przecież nie mniej fascynujący. Muszę przyznać, że książka bardzo mnie zainteresowała. Gros materiału poświęcone jest sterowcom niemieckiej floty i ich rajdom nad Wielką Brytanię ale znajdziemy tu też ich historię, od pierwszych prób grafa von Zeppelin aż do czasu największych niemieckich powietrznych gigantów, w tym oczywiście "Hindenburga". Na końcu pracy znajduje się wykaz wszystkich niemieckich sterowców, razem z ich danymi technicznymi oraz uwagami na temat ich losu. Książka uświadamia jak trudną i niebezpieczną była służba na sterowcach w czasie wojny i z jakimi wiązała się wyzwaniami. Czuć też sentyment autora do nich i żal, który zresztą podzielam, że sterowce (oczywiście te pasażerskie, nie bojowe), okazały się ślepym zaułkiem w rozwoju lotnictwa. To były niesamowite i majestatyczne machiny, można sobie tylko wyobrażać jakie robiły wrażenie na ludziach w tamtej epoce. Z drugiej strony, pojawiają się ostatnio informacje, że może sterowce wrócą w bezpieczniejszej formie, do jakichś ograniczonych zastosowań. Kto wie. W oczekiwaniu na to można przeczytać książkę Witolda Koszeli, do czego zachęcam :)

Dotychczasowe książki Pana Koszeli kojarzę jako kompilujące ogólnie dostępną wiedzę i podające ją w eleganckiej oprawie graficznej, ze starannymi rysunkami autora, licznymi zdjęciami itd. W tym przypadku forma została zachowana - ponownie mamy do czynienia z dużym formatem, dobrej jakości papierem, sztywną oprawą, licznymi rysunkami "okrętów" (tym razem podniebnych) oraz...