Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Niestety nie, ale lekcja cenna. Ostatnio czytałem książkę po której doszedłem do wniosku, że jeżeli ta pasuje mi na odcinku tematyki to ciężko aby mi się nie spodobała, i od razu dostałem przez głowę od losu. Aż się sam sobie dziwie jakie głupoty często mi do niej przychodzą, bo pewne jest tylko to, że nie ma niczego pewnego. To akurat na pewno. Początek wciągający i obiecujący, tematyka, to co spodziewane. Bo trochę się tym razem spodziewałem po lekturze. A potem nastąpił zjazd i często niemożebna nuda połączona z brakiem podniet. Póki co literatura południowoamerykańska okazuje się być zupełnie nie dla mnie. Czy to kwestia mentalności, poziomu, nie wiem ale za jakiś czas sprawdzę po raz kolejny czy to reguła. Ta lektura nie była niestety wyjątkiem.

Niestety nie, ale lekcja cenna. Ostatnio czytałem książkę po której doszedłem do wniosku, że jeżeli ta pasuje mi na odcinku tematyki to ciężko aby mi się nie spodobała, i od razu dostałem przez głowę od losu. Aż się sam sobie dziwie jakie głupoty często mi do niej przychodzą, bo pewne jest tylko to, że nie ma niczego pewnego. To akurat na pewno. Początek wciągający i...

Średniawka pisana pod tezę, niestety napisana kompletnie bez prądu i przez większość czasu, pomimo bardzo ciekawej tematyki, nużąca. Autor podejmuje próbę napisania dziejów konkwistadorów w Nowym Świecie z perspektywy osoby wierzącej i ich sprzymierzeńca. Lubię pod prąd, z zasady, niestety musi to być napisane dobrze i solidnie oparte na faktach bez przemilczania tych niewygodnych co tutaj się po prostu nie udało i nie miało miejsca. Książka jest najzwyczajniej w świecie średnia. Nacisk w niej kładzie się przede wszystkim na obronę wiary chrześcijańskiej, stąd całe strony rozważań nad sprawami wiary przy pomocy cytatów "wybitnych" i "najwybitniejszych" teologów i ludzi kościoła różnych okresów, jedynego słusznego oczywista. Ateusz taki jak ja w ich trakcie najzwyczajniej w świecie ziewał bo autor nie potrafił za specjalnie przekonać go, że te były jakimś kluczowym czynnikiem w tamtych podbojach. Ogólnie lektura rozczarowująca i do zapomnienia. Polecić mogę jedynie znawcom tematu aby spojrzeli na zagadnienie od dość rzadko dziś spotykanej strony. Szukający rzetelnej wiedzy z pewnością znajdą lepsze publikacje.

Średniawka pisana pod tezę, niestety napisana kompletnie bez prądu i przez większość czasu, pomimo bardzo ciekawej tematyki, nużąca. Autor podejmuje próbę napisania dziejów konkwistadorów w Nowym Świecie z perspektywy osoby wierzącej i ich sprzymierzeńca. Lubię pod prąd, z zasady, niestety musi to być napisane dobrze i solidnie oparte na faktach bez przemilczania tych...

Na demoniszcze ależ to było pyszne danie! Są takie cykle których któraś części musi dostać dychę z powodu szacunku dla całego cyklu i Autora, po prostu musi, nawet jeżeli cały cykl jest świetny a jednak żadna z pojedyńczych części aż na tyle nie zasługuje. Ta dycha nie jest tym przypadkiem ale cieszy, że w końcu nadszedł w Świecie Dysku tom któremu z czystym sumieniem mogę ją wystawić. Co tu zagrało? Wszystko Szanowni, po prostu wszystko! Po pierwsze tematyka. Dla człowieka, któremu w sercu i duszy niejedna nuta gra a który jednak do dni swoich ostatnich zostanie fanem muzy rogatej, ten tom nie mógł się po prostu nie spodobać. Po drugie postacie. Do całej plejady moich ulubionych (ON, Uuk, Patrycjusz, GSP Dibbler) doszły nowe które skradły moje serce (Imp, Paskusny Stary Ron - na demoniszcze, pan Clete - hat hat hat, Suzan). Autor sporo z tej gromady wycisnął. Tyle, że nawet magowie mi tym razem nie przeszkadzali. Ile tu było świetnego humoru, ile genialnego, plastycznego, oryginalnego zobrazowania pewnego zjawiska. I te sceny w których (uwaga spojler) Śmierć niszczy gitare i rzuca: TO JEST PRAWDZIWA MUZYKA WYKROKOWA. Albo jeden z magów oświadcza, że musi się przejechać pewnym demonicznym pojazdem nawet jeżeli ten ma go przenieść na inny świat bo na tym żyje już lat siedemdziesiąt i to jest strasznie nudne. Ten kto chociaż raz nie poszedł w pogo i kogo jemu podobni wariaci szalejący naokoło nie zbierali z ziemii może tego nie zrozumieć. I jeszcze jedno apropo całego cyklu a tego tomu w szczególności. Perła żeby była perłą musi powstać ale żeby mogła zachwycać w innym języku niż powstała musi ją ktoś dobrze przetłumaczyć. Chwała zatem Piotrowi W. Cholewie! Chwała nie po raz pierwszy ani ostatni ale tym razem szczególnie bo zrobił świetną robotę. Uśmiałem się po pachy. Czy polecam? No raczej tak, ale tak bez raczej.

Na demoniszcze ależ to było pyszne danie! Są takie cykle których któraś części musi dostać dychę z powodu szacunku dla całego cyklu i Autora, po prostu musi, nawet jeżeli cały cykl jest świetny a jednak żadna z pojedyńczych części aż na tyle nie zasługuje. Ta dycha nie jest tym przypadkiem ale cieszy, że w końcu nadszedł w Świecie Dysku tom któremu z czystym sumieniem mogę...