Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ostatnia z tych większych Twardochów.Ostatnia przed Piontkiem.Miala być na deser ale już wiem, że nowa nawiąże do tej.Ogarnąłem więc.Było dobrze całkiem. Pokora chyba najbliższy opisowi człowieka czego dowodem najlepszym, że człowiek każdy od razu by temu zaprzeczył.Opisowi tego co w głowie.A nie każdy facet ma swoją większą lub mniejsza Agnes? Taką co warto i nie warto.Tak, też bym z automatu zanegował.Ba,jak Pokora się wyrzekł.
Historia sama w sobie kupy się trzyma.Czuć w niej juz tego autora którego polubiłem i któremu wierzę.Temu jak pisze.Zakończenie może troszkę obniżyło poziom ale nie przeszkadza strasznie.A czy ktos kiedykolwiek trafił żeby brakowało trzydziestu stron tekstu w książce?I były zastąpione trzydziestoma poprzednimi?zdublowane.Ja tylko tak miałem? Dobrze, że na półce leży śląska wersja sprezentowana w takiej formie lekko omyłkowo.Uratowało mi to fabułę choć lekko nie było.
Czyli ogólnie: za,nigdy przeciw.A z Lojzika jakiś taki normalny człowiek.A każdy teraz powinien zaoponować. Tak jak on by to zrobił.

Ostatnia z tych większych Twardochów.Ostatnia przed Piontkiem.Miala być na deser ale już wiem, że nowa nawiąże do tej.Ogarnąłem więc.Było dobrze całkiem. Pokora chyba najbliższy opisowi człowieka czego dowodem najlepszym, że człowiek każdy od razu by temu zaprzeczył.Opisowi tego co w głowie.A nie każdy facet ma swoją większą lub mniejsza Agnes? Taką co warto i nie...

Taka trochę polska czarodziejka góra.No może bardziej wzgórze.Powtórzeń sporo,detali mnóstwo.Czasami dziwnie a czasami trzeba było odespać rozdział jakiś.Czasami częściej i to pod rząd.Pisze pani Zyta naprawdę w porządku,o czym świadczy bezapelacyjnie fakt iż książka została przeze mnie w końcu przeczytana.Pomimo czasem męczenia była przedziwnie ciekawa.I wiedziałem, że skądś już kojarzę opowieść opiekunki.Na pięć książek autorki na półce-dwie zaliczone.Miało być jeden-jeden.Po namyśle jednak.... Podobało się bardziej niż mniej.Czas nie był stracony choć wątpliwości często nadchodziły.

Taka trochę polska czarodziejka góra.No może bardziej wzgórze.Powtórzeń sporo,detali mnóstwo.Czasami dziwnie a czasami trzeba było odespać rozdział jakiś.Czasami częściej i to pod rząd.Pisze pani Zyta naprawdę w porządku,o czym świadczy bezapelacyjnie fakt iż książka została przeze mnie w końcu przeczytana.Pomimo czasem męczenia była przedziwnie ciekawa.I wiedziałem, że...

Raczej dobrze, że przeczytana dopiero po paru innych powieściach pana Szczepana.Jakoś go faktycznie lubię więc czy słabsze czy lepsze felietoniki w żaden sposób nie przeszkadzało mi to.Troszkę można było się więcej dowiedzieć i jakoś tak autorowi po prostu wierzę. A w czym bardzo się lubuję,a co autor szanowny często mi dostarcza,to te małe przyziemne opowieści o postaciach nieznanych(jakże bardziej ciekawe od tych pompatycznych czy znanych wszem i wobec czyli oklepanych i średnio interesujących). I oczywiście coś z czym absolutnie zgodzić się muszę.To podejście do kobiecego piękna. Najwyśmienitsze nie to posągowe,tylko złamane czymś dziwacznym.W sedno...

Raczej dobrze, że przeczytana dopiero po paru innych powieściach pana Szczepana.Jakoś go faktycznie lubię więc czy słabsze czy lepsze felietoniki w żaden sposób nie przeszkadzało mi to.Troszkę można było się więcej dowiedzieć i jakoś tak autorowi po prostu wierzę. A w czym bardzo się lubuję,a co autor szanowny często mi dostarcza,to te małe przyziemne opowieści o postaciach...