Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka, o której było swego czasu bardzo głośno. Określana mianem obrzydliwej, dystopijnej powieści, wielkiego debiutu.
Oczekiwania miałem zatem dosyć spore. Niestety za duże. Nie chcę mówić, że jest to pozycja zła. Nie nazwałbym tego w ten sposób. Wizja zniszczonego, niemoralnego świata ciekawa, jednak czuć niewykorzystany potencjał. Dużo wątków zaczętych, z predyspozycją na „coś więcej” . Przeważnie kończyły się urwaniem tematu i tyle. (W środku powieści pojawia się tak abstrakcyjny, ohydny, nie mający żadnego celu wątek, że aż mi się chciało odłożyć książkę i jej nie skończyć).
Moim zdaniem - pomysł intrygujący, wykonanie wyjątkowo średnie. Bo właśnie tego tutaj brakuje najbardziej. Lepszego wykonania.
Zważywszy, że jest to debiut autorki, więc ciężko znaleźć inny przykład jej twórczości, aczkolwiek śmiem wysnuć tezę - autorka ma po prostu przeciętny kunszt. Jednak interesujących pomysłów nie można odmówić.
Ocena byłaby niższa, gdyby nie zakończenie pewnego wątku. Obrzydliwie smutne.

Książka, o której było swego czasu bardzo głośno. Określana mianem obrzydliwej, dystopijnej powieści, wielkiego debiutu.
Oczekiwania miałem zatem dosyć spore. Niestety za duże. Nie chcę mówić, że jest to pozycja zła. Nie nazwałbym tego w ten sposób. Wizja zniszczonego, niemoralnego świata ciekawa, jednak czuć niewykorzystany potencjał. Dużo wątków zaczętych, z...

Szczerze powiedziawszy „Upadek” nie jest najprostszą w odbiorze książką. Wbrew swojej niewielkiej objętości podejmuje się niesamowicie wielu ciężkich, egzystencjalnych tematów. Jest pełna rozważań, a Camus ani na sekundę nie pozwala czytelnikowi „odpocząć”.
„Upadek” opowiada w zasadzie o trzech upadkach. Dosłownym (tym, którego narrator był świadkiem), moralnym (tym, którego narrator był przykładem) i społecznym (tym, który był głównym celem rozważań).
Wybitnie gorzka, celna i aktualna.

Szczerze powiedziawszy „Upadek” nie jest najprostszą w odbiorze książką. Wbrew swojej niewielkiej objętości podejmuje się niesamowicie wielu ciężkich, egzystencjalnych tematów. Jest pełna rozważań, a Camus ani na sekundę nie pozwala czytelnikowi „odpocząć”.
„Upadek” opowiada w zasadzie o trzech upadkach. Dosłownym (tym, którego narrator był świadkiem), moralnym (tym,...

Pierwsze spotkanie z twórczością Małeckiego. Ocenianie zbiorów opowiadań ma w sobie coś wyjątkowo trudnego. Bardzo ciężko zdefiniować jedną notą wszystkie oddzielne treści. Z drugiej strony - spójność jest tutaj niewielka, bardzo chaotyczna.
Narrator w pierwszym rozdziale przestawia się, nakreślając swoją „rolę”. Następnie łapie czytelnika za kark, przykłada do oczu kalejdoskop i nakazuje oglądać ludzkie życia, zmieniając bardzo szybko i formę i treść. Wydaje się zadawać czytelnikowi pytanie „Czy to życie różni się od poprzedniego? Czy ten bohater umarł mniej lub bardziej od następnego? Czy zostawił inny ślad?”
Przede wszystkim - „Ślady” są utworem czytanym w rytmie motywu przemijania i z puentą motywu momento mori.

Pierwsze spotkanie z twórczością Małeckiego. Ocenianie zbiorów opowiadań ma w sobie coś wyjątkowo trudnego. Bardzo ciężko zdefiniować jedną notą wszystkie oddzielne treści. Z drugiej strony - spójność jest tutaj niewielka, bardzo chaotyczna.
Narrator w pierwszym rozdziale przestawia się, nakreślając swoją „rolę”. Następnie łapie czytelnika za kark, przykłada do oczu...