Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie oznaczę opinii jako SPOILER ale poniżej znajdują się SPOILERY dla osób, które chciałabym przestrzec, by po tę książkę nie sięgali - bo nie ma za bardzo po co.

Zacznijmy od tego, że opis na tylnej okładce średnio odpowiada temu, co znajdziemy w samej książce.

Tak naprawdę główną bohaterką jest kobieta, która opowiada, co myśli i robi "główny" bohater, a także przedstawia swoją własną historię. Sama książka kręci się wokół tego, że dwójka ta przy każdym swoim spotkaniu uprawia s*ks, przy czym "główny" bohater za każdym razem bije główną bohaterkę, a potem zasypia i ma sny, w których widzi martwego dawnego kolegę, który to z kolei niby naprowadza go na jakieś wskazówki własnej śmierci (średnio mu to idzie). Potem dochodzi kolejny duch, ogólnie para ta widzi różne duchy, które dziwnie się zachowują.

Fabuła niemiłosiernie się ciągnie, a na spokojnie zmieściłaby się w 120 stronach maksymalnie. Zakończenie beznadziejne, bo tak naprawdę niczego nie wyjaśnia, a scena łapówki jest po prostu dziwna. Ciekawy pomysł w beznadziejnej formie, nieudolnie poprowadzone.

Nie oznaczę opinii jako SPOILER ale poniżej znajdują się SPOILERY dla osób, które chciałabym przestrzec, by po tę książkę nie sięgali - bo nie ma za bardzo po co.

Zacznijmy od tego, że opis na tylnej okładce średnio odpowiada temu, co znajdziemy w samej książce.

Tak naprawdę główną bohat...

Rozwiń

Zwiń

"Diuna" to naprawdę potężna literatura. Podeszłam do niej z dużymi oczekiwaniami i nie zawiodłam się - książka jest rozwinięta pod wieloma względami, przede wszystkim polityki, nauki, religii oraz ekologii. Czuć, że autor podszedł do swojej pracy nad wyraz profesjonalnie. Styl jest zaskakująco przyjemny, choć obawiałam się rozbudowanych opisów i niezrozumiałej terminologii. Miło zaskoczyło mnie, że opisy są szczegółowe ale czytelne, a znaczenie terminów łatwo wynieść z kontekstu po prostu podczas samej lektury. Fabuła wciąga od pierwszych stron. Co prawda jakiegoś szczególnego napięcia nie odczuwałam, ale historia cały czas prze do przodu i po prostu dobrze się to czytało.

"Diuna" to naprawdę potężna literatura. Podeszłam do niej z dużymi oczekiwaniami i nie zawiodłam się - książka jest rozwinięta pod wieloma względami, przede wszystkim polityki, nauki, religii oraz ekologii. Czuć, że autor podszedł do swojej pracy nad wyraz profesjonalnie. Styl je...

Rozwiń

Zwiń

Moja ocena w gwiazdkach nie jest oceną zawartej przez Shiori Ito historii: jest to reportaż na bardzo poważny i ciężki temat, a przede wszystkim historia ofiary, której w żadnym wypadku (moim zdaniem) nie należy oceniać. Moja ocena w gwiazdkach jest oceną pracy Shiori Ito w researchu na temat molestowań i gwałtów, tłumaczki reportażu oraz samego wydawnictwa Tajfuny, które bardzo cenię.

Uważam, że jest to książka, którą warto przeczytać. Poza samym przedstawieniem dziennikarki Shiori Ito oraz gwałtu, jaki został na niej dokonany, w książce wiele jest zawartego wsparcia dla osób pokrzywdzonych w podobny sposób, ale także przestroga dla pozostałych - i to nie tylko dla kobiet czy mężczyzn, ale także osób niebinarnych. To zatrważające, w jaki sposób w Japonii postrzegany jest przez prawo gwałt i z jaką ogromną łatwością sprawcy takich haniebnych czynów potrafią uciec od odpowiedzialności, zwinnie lawirując między określonymi prawami.

Warto zasięgnąć wiedzy w tym temacie i zwiększyć swą świadomość.

Moja ocena w gwiazdkach nie jest oceną zawartej przez Shiori Ito historii: jest to reportaż na bardzo poważny i ciężki temat, a przede wszystkim historia ofiary, której w żadnym wypadku (moim zdaniem) nie należy oceniać. Moja ocena w gwiazdkach jest oceną pracy Shiori Ito w researchu na te...

Rozwiń

Zwiń

Kurcze, chyba nie do końca tego się spodziewałam.

"Carmillę" zawsze kojarzyłam jako "tę powieść, która zainspirowała Brama Stokera do napisania <<Draculi>>". Nic więc dziwnego, że wiele oczekiwałam po tej książce, tymczasem zwyczajnie się zawiodłam.

Napisana trochę infantylnie, chociaż mogę to zrzucić na fakt, że główną bohaterką jest młoda dziewczyna, dziecko jeszcze, a sama powieść to forma dziennika/pamiętnika. Spodziewałam się natomiast, że sama książka będzie nieco bardziej groteskowa, tajemnicza, tym czasem okazała się zwyczajnie nudnawa. Nie twierdzę, że to kompletne dno, ale ciężko mi się czytało i dość niechętnie. Może to styl autora (w końcu oryginał jest bardzo stary), a może to tytułowa Carmilla działała mi na nerwy, sama nie wiem, ale na pewno nie jest to książka dla mnie. Fanom wampirów natomiast na pewno bym poleciła, bo to, co podobało mi się w książce to na pewno samo spojrzenie na wampiry jako istoty, którymi rządzą namiętność i pożądanie ofiary, zabawa w kotka i myszkę - jak przystało na drapieżniki.

Kurcze, chyba nie do końca tego się spodziewałam.

"Carmillę" zawsze kojarzyłam jako "tę powieść, która zainspirowała Brama Stokera do napisania <<Draculi>>". Nic więc dziwnego, że wiele oczekiwałam po tej książce, tymczasem zwyczajnie się zawiodłam.

Napis...

Rozwiń

Zwiń