Jesteśmy społecznością, która kocha książki

“To miłość jest najsilniejszym żywiołem tego świata, a życie bez niej nie ma sensu”.

Devi jest młodą, temperamentną, piękną hinduską, przez manipulacje zostaje zmuszona do poślubienia obcego mężczyzny. Nie potrafi pojąć, dlaczego właśnie ona, niczym się niewyróżniająca biedna dziewczyna. On jest jej zupełnym przeciwieństwem, bogaty, wykształcony mężczyzna sukcesu. Ulega naciskom, poddaje się woli rodziców. Nie jest jej łatwo, jej charakter, siła i temperament dają o sobie znać. Pomimo tego stara się jak może, staje się posłuszną żoną, która dba o męża i dom. Niespodziewanie na jej drodze staje pewien Marokańczyk, który bywa w stosunku do niej zbyt nachalny. Ma w sobie to coś, czemu Devi ulega. Niebawem wszystko się komplikuje…

Czym będzie dla Devi ta znajomość? Wybawieniem, czy przekleństwem?

Akcja powieści toczy się swoim rytmem, intryguje, przenosi nas urokliwego, tętniącego życiem, Maroka i tajemniczych Indii. Fabuła ciekawie poprowadzona, niesie spore emocje, ukazuje prawdziwe ludzkie oblicza. Autorka ma przyjemny, lekki, barwny, pikantny styl. Davi polubiłam od razu, to silna, energiczna, ciepła młoda kobieta. Niechciane małżeństwo ją zmieniło, stłamsiło, z walecznej, młodej kobiety stała się posłuszną, przykładną żoną. To z jej perspektywy toczy się narracja, dokładnie widzimy jej rozterki, wahania, porywy serca. Z całego serca jej kibicowałam.

Tajemnice, aranżowane małżeństwo, spadek, miłość, która nie powinna się przydarzyć, a w tle zajmująco ukazana kultura, tradycje, obyczaje z tamtych rejonów świata. Autorka porusza szereg trudnych tematów. Wyraźnie czujemy specyficzny klimat Bliskiego Wschodu. Kobiety w tamtej kulturze, ich postrzeganie, stosowane wobec nich zakazy i nakazy. Wyraźnie różnice, zakłamanie i brak poszanowania. Ból, cierpienie, niedopowiedzenia, kłamstwa, tkwienie w toksycznym, niechcianym małżeństwie, bo tak wypada. Podejmowanie trudnych decyzji i ich konsekwencje, przekraczanie granic.

Klimatyczna, realna, poruszająca opowieść. Emocje i napięcie wyraźnie wirują. Czekam na kolejne części cyklu “Klejnoty Dubaju”. Serdecznie polecam.

https://tatiaszaaleksiej.pl/devi-waleczna-bogini/

“To miłość jest najsilniejszym żywiołem tego świata, a życie bez niej nie ma sensu”.

Devi jest młodą, temperamentną, piękną hinduską, przez manipulacje zostaje zmuszona do poślubienia obcego mężczyzny. Nie potrafi pojąć, dlaczego właśnie ona, niczym się niewyróżniająca biedna dziewczyna. ...

Rozwiń

Zwiń

Konie to piękne, mądre zwierzęta, pełne majestatu, siły, wręcz zjawiskowe. Od zawsze służyły człowiekowi, były wiernym przyjacielem, przynosiły chwałę, służyły pomocą, ratowały życie.

Siedem poruszających, pięknych opowiadań o koniach, każde z nich niesie coś dobrego, wzruszają i przykuwają uwagę. Fabuła większości z nich wzbudza emocje, trudno jest się oderwać. Świat wykreowany przez autorów jest bardzo różnorodny, każdy ma swój pełen pasji i niepowtarzalności styl. To nadaje wyjątkowości tej antologii i niesie ogromną frajdę podczas czytania. Szczerość, prostota, chwilami dramatyzm biją z każdego z nich. Tylko czasami czułam żal, że to już koniec, pozostawał jakiś wewnętrzny niedosyt, chciałoby się więcej. Duży przekrój ludzkich osobowości, złożone, barwne osobowości, ale na pierwszy plan wysuwają się konie. Piękne, majestatyczne, silne, dzikie, dumne, lojalne, pełne gracji. Ich relacja z człowiekiem.

Dużym atutem jest ogromna uniwersalność. Mamy, w czym wybierać, czym się delektować. Każdy znajdzie coś dla siebie. Opowiadania są krótkie, a przy tym bardzo treściwe, wymowne. Nie potrafię wybrać ulubionego. I te przepiękne grafiki, niezmiennie cieszą oko! Serdecznie polecam, warto!

Konie to piękne, mądre zwierzęta, pełne majestatu, siły, wręcz zjawiskowe. Od zawsze służyły człowiekowi, były wiernym przyjacielem, przynosiły chwałę, służyły pomocą, ratowały życie.

Siedem poruszających, pięknych opowiadań o koniach, każde z nich niesie coś dobrego, wzruszają i przyku...

Rozwiń

Zwiń

“Do wnętrza własnej duszy zagląda się wyłącznie w najtrudniejszych momentach życia".

Styczeń 1945 r. wojna dobiega końca, Armia Czerwona prze do przodu, wyzwalając i niszcząc wszystko, co stanie na jej drodze. Dla większości kobiet, które pracowały w ośrodku Lebensborn, ślepo wyznających ideę Hitlera nadchodzi czas strachu. Ruth, Annabelle i Brygid - dobrze nam znane z pierwszej części, wraz z innymi kobietami podejmują decyzję o ucieczce przed sowieckimi żołnierzami, by ocalić siebie i dzieci. Znajdują pozornie bezpieczne miejsce w Bad Reinerz. Stopniowo zaczyna do nich docierać przerażający obraz zła, jaki ich naród pod wodzą Hitlera wyrządził innym, niewinnym ludziom. Czy dobrze ukryte teczki z danymi polskich dzieci, które miały być zniemczone, ujrzą światło dzienne?

Z ciekawością i obawami wzięłam do ręki drugi tom cyklu “Matki Rzeszy”, kolejny raz dostałam trudną, poruszającą, opartą na faktach historycznych opowieść. Fabuła ciekawie poprowadzona, dopracowana w każdym szczególe, trzyma w napięciu, ukazuje trudny wojenny i powojenny czas. Na wskroś autentyczni bohaterowie ich rozterki, wahania, trudne decyzje.

Niemki, kobiety, żony, matki podejmują nierówną walkę o ocalenie dzieci i siebie. Wydarzenia, jakie po sobie następują, stopniowo otwierają im oczy, zaczynają dostrzegać to czego wcześniej nie chciały widzieć. Prawda jest straszna, przekonania, których z takim uporem się trzymały, zaczynają ulegać zmianie. Pozostawione same sobie żyją w strachu i niepewności. Sowieci śmiało sobie poczynają, na porządku dziennym są gwałty, mordy, grabieże, wszechobecny głód, szerzące się choroby. Nikt nie może czuć się bezpiecznie.

Przejmująca, trudna, wstrząsająca, smutna opowieść. Podczas czytania czułam niemoc, bezsilność i szacunek dla większości z tych kobiet. Człowieczeństwo i jego brak. Powieść zmusza do refleksji, pozostawia trwały ślad. Serdecznie polecam.

https://tatiaszaaleksiej.pl/czas-ucieczki/

“Do wnętrza własnej duszy zagląda się wyłącznie w najtrudniejszych momentach życia".

Styczeń 1945 r. wojna dobiega końca, Armia Czerwona prze do przodu, wyzwalając i niszcząc wszystko, co stanie na jej drodze. Dla większości kobiet, które pracowały w ośrodku Lebensborn, ślepo wyznają...

Rozwiń

Zwiń

“Strach obezwładnił ją już dawno, przejął całkowitą kontrolę”.

Klara ma szesnaście lat, od jakiegoś czasu spotyka się z chłopakiem, któremu przeciwni są jej rodzice. Gdy w sobotni poranek dziewczyna budzi się w swoim pokoju, wokół panuje niepokojąca cisza. Poprzedniego wieczoru wypiła za dużo, co nie spodobało się jej rodzicom. Doszło do ostrej wymiany zdań, padły słowa, które paść nie powinny. Przejmująca cisza jest złowieszcza, gdzie podziali się rodzice i młodsza siostra? Zostawili ją, porzucili, chcieli ukarać? Najbliżsi Klary zniknęli, została jej tylko babcia, policja bezskutecznie próbuje dowiedzieć się, co się wydarzyło. Mija szesnaście lat, Klara pozornie jest szczęśliwą żoną Michała i matką małej Antosi. Demony przeszłości nie dają o sobie zapomnieć, a zbliżająca się rocznica zaginięcia jej rodziny nasila jej lęki. Kobieta nie traci nadziei, że w końcu dowie się prawdy. Widok obserwującego ich dom zamaskowanego człowieka wywołuje w Klarze panikę. Czy to wytwór jej wyobraźni, czy koszmar powrócił?

Czy można zapomnieć, wymazać z pamięci bliskich, którzy nagle zniknęli bez śladu? Wnikliwa perspektywa, ukazująca psychologiczne studium ludzkich zachowań. Akcja powieści toczy się swoim rytmem, zaskakuje i niesie emocje. Fabuła zajmująco poprowadzona, przemyślana i dopracowana, ukazuje skomplikowane relacje międzyludzkie i tajemnice z przeszłości. Styl Autorki jest lekki, przyjemny, barwny, wyraźnie czujemy stopniowo narastające napięcie. Atutem powieści są bohaterowie, skomplikowane, autentyczne, nietuzinkowo wykreowane osobowości. Klara wzbudzała we mnie mieszane uczucia, jednak daleka jestem od jej oceniania. To przez co przeszło, co stało się jej codziennością, jest koszmarne, bolesne, trudne. Kobieta wciąż żyje przeszłością, wie, że musi dowiedzieć się prawdy, by móc spokojnie żyć, cieszyć się z tego, co ma. Do Michała poczułam ogromną sympatię, nie jest mu lekko, wspiera żonę, jest lojalny i oddany rodzinie. Czy jednak nie braknie mu cierpliwości?

Przeszłość, która kładzie się cieniem na teraźniejszości.
Wnikliwy obraz kobiety, którą demony przeszłości trzymają w swoich szponach. Lata mijają, a nic się nie zmienia, tyle pytań bez odpowiedzi. Intrygujący wątek kryminalny, niewyjaśnione zaginięcie i zajmująca obyczajowość. Niezamknięte śledztwo, policja, która bezradnie rozkłada ręce. Nawracające koszmary, majaki senne, brak poczucia bezpieczeństwa, strach, niepewność, zagubienie. Syndrom stresu pourazowego wywołanego przeżytą w dzieciństwie traumą. Terapia, leczenie, które nie przynosi oczekiwanych efektów, przedłużający się stan depresyjny. Umiejętnie stwarzane pozory, że wszystko jest dobrze, piętno porzuconego dziecka. Miłość, jej różne oblicza, zaufanie, przyjaźń, nienawiść, zazdrość, zdrada, umiejętna manipulacja. Destrukcyjna siła nałogu, która prowadzi do nieuchronnego.

Wciągający, poruszający, wywołujący dreszczyk napięcia thriller ze sporą dawką obyczajowości. Udany debiut, daje do myślenia. Ukazuje, że wytrwałość, determinacja mogą przynieść upragnioną ulgę i spokój. Polecam!

https://tatiaszaaleksiej.pl/widmo-przeszlosci/

“Strach obezwładnił ją już dawno, przejął całkowitą kontrolę”.

Klara ma szesnaście lat, od jakiegoś czasu spotyka się z chłopakiem, któremu przeciwni są jej rodzice. Gdy w sobotni poranek dziewczyna budzi się w swoim pokoju, wokół panuje niepokojąca cisza. Poprzedniego wieczoru wypiła za...

Rozwiń

Zwiń

“Jedno zdarzenie, gest lub słowo może uwolnić siłę, determinację i odwagę, o jakiej nikt dotąd nie miał pojęcia. Wtedy następuje moment pęknięcia”.

Gdy Ola znika bez śladu, rodzina zgłasza jej zaginięcie. Policjanci zbierają informacje na temat kobiety, jednak zarówno mąż jak i syn niewiele wiedzą, wydają się zupełnie nie przejmować jej zaginięciem. Tylko córka okazuje zaniepokojenie. Z prowadzonego śledztwa wyłania się niepokojący obraz rodziny, a prawda o życiu Oli zdumiewa. Śledczy zaczynają się zastanawiać czy kobieta popełniła samobójstwo, czy ktoś jej w tym pomógł? Anna podejmuje pewne decyzje, próbuje zacząć żyć w zgodzie z samą sobą, czego od dawna pragnęła. Nowa praca, nowi znajomi i nowy, młodszy mężczyzna. Igor zaczyna coraz mocniej ją fascynować, jest uosobieniem wszystkiego, czego tak bardzo pragnęła. Dzięki niemu zaczyna rozumieć siebie, zaczyna spełniać swoje marzenia. Życie tych kobiet nagle się zmienia, splata ze sobą w dramatyczny sposób. Czy jednak można ot, tak zacząć wszystko od nowa?

Nie jest to łatwa opowieść… Wielowymiarowa perspektywa, ukazująca psychologiczne studium ludzkich zachowań. Akcja powieści zaskakuje licznymi zwrotami i wywołuje emocje. Pani Kasia pisze z pasją, stopniowo buduje napięcie, czuć realizm, całość dokładnie przemyślana i dopracowana w każdym szczególe. Niepodważalnym atutem powieści są bohaterowie. Skomplikowane, autentyczne, rewelacyjnie wykreowane osobowości, ich doskonale wykreowane portrety psychologiczne. Cały czas miałam wrażenie, że razem z nimi przemierzałem ich kręte życiowe, niełatwe ścieżki. Widzimy ich wewnętrzne zmagania, rozterki, wątpliwości, pragnienie i tlącą się nadzieję.

Życiowe zawirowania, złożoność ludzkiej natury, stwarzane pozory. Dwie zupełnie różne kobiety, przypadek, czy przeznaczenie w dramatyczny sposób splata ich drogi. Głęboko skrywane tajemnice, trudne wybory i ich konsekwencje. Bycie żoną, matką, rezygnacja z własnych życiowych planów, poświęcenie. Nierówna pozycja kobiet i mężczyzn w ówczesnym świecie, presja społeczna, oczekiwania innych. Poszukiwanie własnej tożsamości, odwaga i wewnętrzna siła by podążać za marzeniami. Dokonywanie istotnych zmian w życiu ich konieczność i potrzeba, by żyć, by poczuć się wolnym, niezależnym, móc swobodnie oddychać.

Fascynująca, mądra, nietuzinkowa, nieprzewidywalna opowieść kryminalna i obyczajowa. Daje do myślenia, zostanie we mnie na dłużej. Była to niesamowita, niełatwa, a zarazem piękna przygoda, której całkowicie dałam się porwać. Z całego serca polecam, czytajcie!

https://tatiaszaaleksiej.pl/moment-pekniecia/

“Jedno zdarzenie, gest lub słowo może uwolnić siłę, determinację i odwagę, o jakiej nikt dotąd nie miał pojęcia. Wtedy następuje moment pęknięcia”.

Gdy Ola znika bez śladu, rodzina zgłasza jej zaginięcie. Policjanci zbierają informacje na temat kobiety, jednak zarówno mąż jak i syn niewie...

Rozwiń

Zwiń

“Przeszłość kształtuje, obojętnie czy jest dobra, czy zła. Daje nam bagaż, który potrafi nieść jak na skrzydłach lub przygniatać niczym głaz”.

Weronika nie ma dużych oczekiwań od życia, cieszy się z tego, co ma. Gdy poznaje Witka, jest przekonana, że teraz będzie już tylko dobrze. Niestety, choroba niszczy ich spokój, a śmierć ukochanego załamuje kobietę. Weronika nie potrafi pogodzić się z tym co ją spotyka, pogrąża się w żałobie, rozpamiętuje przeszłość. Przyjaciółka namawia ją na wyjazd do Kołobrzegu. Na miejscu okazuje się, że doszło do pomyłki rezerwacji, na drodze Weroniki staje tajemniczy Sebastian. Czy to spotkanie zmieni coś w życiu kobiety?

Przypadek, czy przeznaczenie? Akcja powieści toczy się swoim rytmem, fabuła ciekawie poprowadzona, ukazuje trudny czas żałoby i skomplikowane relacje międzyludzkie. Autorka pisze lekko, naturalnie, barwnie, z łatwością i empatią potrafi oddać emocje, drgania serca, wewnętrzne rozterki, jakie są udziałem naszych bohaterów. A ci zajmująco ukazani, to ludzie o różnych osobowościach, z różnym bagażem życiowych doświadczeń.

Autorka w swej powieści porusza szereg trudnych i złożonych problemów. Nic tu nie jest łatwe, ani oczywiste. Nieuchronność śmierci, to część naszej egzystencji, nikt z nas przed tym nie ucieknie. Śmierć bliskiej osoby niesie ze sobą ogromny ból, poczucie straty, pustkę, niemoc, rozpacz. Przeżywanie żałoby jest czymś naturalnym i ma swoje etapy, każdy z nas przeżywa ją inaczej. Gniew, złość, zaprzeczenie, często depresja… To wszystko dotyka naszą bohaterkę, która nie potrafi, nie chce pogodzić się z tym co ją spotkało. Pomoc, wsparcie drugiego człowieka. Kruchość i ulotność życia. Nadzieja…

Przejmująca, mądra opowieść, bije prostotą i realizmem przekazu. Daje do myślenia, ukazuje przeżywaną żałobę, trudną drogę pogodzenia się z nieuchronnym, niesie nadzieję, że jeszcze kiedyś będzie dobrze. Polecam, bardzo!

https://tatiaszaaleksiej.pl/szum-wspomnien/

“Przeszłość kształtuje, obojętnie czy jest dobra, czy zła. Daje nam bagaż, który potrafi nieść jak na skrzydłach lub przygniatać niczym głaz”.

Weronika nie ma dużych oczekiwań od życia, cieszy się z tego, co ma. Gdy poznaje Witka, jest przekonana, że teraz będzie już tylko dobrze. Niestet...

Rozwiń

Zwiń