Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Drugie spotkanie z Markiem Bondysem podobało mi się bardziej niż poprzedni tom, choć i wtedy nie miałem powodów do narzekania.

Psychopata - schizofrenik.
A właściwie psychopatyczna rodzina.
Szukając weny Wojtek jest zdolny do potwornego okrucieństwa.

Bardzo odpowiadał mi sposób narracji.
Autorka świetnie przedstawiła sposób rozumowania policjanta.
Śledztwo kręci się w miejscu, śledczy coraz bardziej sfrustrowani a każdy nowy niby trop okazuje się niewypałem.
Bondys nie ustaje w wysiłkach, ale kręci się w kółko jak pies za własnym ogonem.
Lecz jego upór i całkowite oddanie pracy w końcu zaczynają przynosić efekty.
Warto poznać Marka i warto się z nim zaprzyjaźnić.

Dobry styl, barwny język, świetna charakterystyka postaci to cechy wyróżniające pisarstwo pani Białys.

Będę czekał na kolejny tom !

8/10.

Drugie spotkanie z Markiem Bondysem podobało mi się bardziej niż poprzedni tom, choć i wtedy nie miałem powodów do narzekania.

Psychopata - schizofrenik.
A właściwie psychopatyczna rodzina.
Szukając weny Wojtek jest zdolny do potwornego okrucieństwa.

Bardzo odpowiadał mi sposób narracji....

Rozwiń

Zwiń

Coraz bardziej pochłania mnie ten cykl.
Opowieść o czterech przyjaciółkach jest piękna w swojej prostocie.

Tym razem pierwszoplanową postacią jest Zuzia.
Niepokorna, wierna swoim zasadom (do czasu), ciągle gotowa do pomocy dziewczynom, ale nie pozwalająca na jakiekolwiek ingerowanie we własne życie.
Zawsze stara się sama rozwiązywać swoje problemy, lecz przekonuje się, że serce nie sługa.
Broni się przed miłością, która jest na wyciągnięcie ręki.

Ileż magii, ileż uroku tkwi we wszystkich tomach 'Sekretów Białej'.
I jak pięknie, jak umiejętnie autorka potrafi wplatać w swoją opowieść dawną historię Podlasia.

Cudowny, barwny, plastyczny język, świetne opisy i takaż charakterystyka postaci, bardzo umiejętnie prowadzona narracja to niewątpliwe atuty całego cyklu.

Polecam z całego serca !!

9/10.

Coraz bardziej pochłania mnie ten cykl.
Opowieść o czterech przyjaciółkach jest piękna w swojej prostocie.

Tym razem pierwszoplanową postacią jest Zuzia.
Niepokorna, wierna swoim zasadom (do czasu), ciągle gotowa do pomocy dziewczynom, ale nie pozwalająca na jakiekolwiek ingerowanie we wł...

Rozwiń

Zwiń

'Leśniczówka' ma w sobie ten sam urok, co poprzedni tom.
Choć autorka ponawia pewien schemat znany z pierwszej części, w niczym to nie przeszkadza.

Tym razem przyglądamy się losom Marii i Gabrysia.
Dawna miłość powraca a wraz z nią niepokój i obawa.
Dobro synka okazuje się najistotniejsze.

Z książek pani Panasiuk emanuje swoiste ciepło, którego tak brakuje w naszym codziennym życiu.
Pisarka pisze o rzeczach na pozór zwykłych, ale pisze w taki sposób, że nie można się od powieści oderwać.
Oczywiście, znów można czynić zarzuty, że to taka niby literatura dla pensjonarek, ale jakże potrzebne są takie właśnie książki.
Książki o zwykłych ludziach, o łączących ich głębokich więzach, o przyjaźni, która pomaga przetrwać najtrudniejsze chwile.
A że czasami słodko ?
Może właśnie takie powinno być życie.

Piękna książka.

8/10.

'Leśniczówka' ma w sobie ten sam urok, co poprzedni tom.
Choć autorka ponawia pewien schemat znany z pierwszej części, w niczym to nie przeszkadza.

Tym razem przyglądamy się losom Marii i Gabrysia.
Dawna miłość powraca a wraz z nią niepokój i obawa.
Dobro synka okazuje się najistotniejsze...

Rozwiń

Zwiń