Chrzest ognia

Kolejna wiedźmińska przygoda już za mną, choć to właściwie jedynie następna niewielka część, ułamek wielkiej opowieści Andrzeja Sapkowskiego - Jego monumentalnego opus magnum. "Chrzest ognia" to trzecia powieść z cyklu o Geraldzie z Rivii i piąty tom wiedźmińskiej sagi, którą zapoczątkowały dwa zbiory opowiadań. Napisany w 1996 roku "Chrzest ognia" jest bezpośrednią kontynuacją wydanego rok wcześniej "Czasu pogardy", a ten z kolei ma ścisłe powiązania z "Krwią elfów", a zatem... No, sami rozumiecie, że tę historię lepiej zacząć od początku. Z tego też powodu, mam zawsze problem, gdy zaczynam pisać o książce, która jest częścią większej całości. Bo część cyklu jest jak kawałek pizzy, piętro wieżowca, półka sięgającego sufitu regału czy puzzel. Chodzi mi o to, że to opowieść ze środka, a o takiej dużo trudniej mi się opowiada. No dobrze, spróbujmy...

Rzecz dzieje się tuż po finale "Czasu pogardy". Ranny Geralt trafia Brokilonu i pod opieką driad dochodzi do siebie. Tam poznaje Milvę - młodą łuczniczkę, która pomaga rozbitym Wiewiórką przedostać się do Brokilonu właśnie. To od niej wiedźmin dowiaduje się, że Ciri jest na cesarskim dworze Nilfgaardu i jest przygotowywana na poślubienia samego cesarza Emhyra var Emreisa. Gerald i Milva, do których wkrótce dołączy i Jaskier zmierzają zatem ku Nilfgaardowi, aby odbić Ciri. Tymczasem po puczu czarodziejów, kilka czarownic powołuje do życia Wielką Lożę - tajną organizację, która ma zastąpić rozgromioną na Thanedd Kapitułę i Radę Czarodziejów. Tymczasem wojna wciąż trwa, palone są kolejne wsie, mordowani są ludzie, a Gerald i jego przyjaciele przemierzają ten niespokojny świat, wpadając w coraz to poważniejsze tarapaty...

No właśnie, bo "Chrzest ognia" to przede wszystkim kolejna powieść drogi, w której obserwujemy wędrówkę przez dzikie szlaki i ogarnięte pożogą rejony. Sapkowski - jak zwykle - zachwyca stylem, językiem, humorem, no i swoją olbrzymią wyobraźnią, to erudyta na pełen etat, który potrafi opowiadać, choć akurat w "Chrzcie ognia" - odniosłem takie wrażenie - nie zawsze udało mu się utrzymać równy rytm opowieści. Zwłaszcza odczułem to w ostatnich stu-stu pięćdziesięciu stronach, kiedy to zaczęły pojawiać się - moim zdaniem - niepotrzebne dłużyzny. Na szczęście tych momentów nie jest aż tak wiele i oczywiście ich odbiór jest sprawą subiektywną. Nie zmienia to faktu, że to wciąż bardzo dobra powieść, w której cały czas silny jest motyw przeznaczenia, przyjaźni, poświęcenia. Samego wiedźmina z kolei poznajemy z nieco łagodniejszej strony, ale w jakich momentach tego Wam nie zdradzę, aby nie spoilerować.

Saga o wiedźminie to prawdopodobnie najważniejszy cykl polskiej epic fantasy, dzieło, które powinien poznać każdy miłośnik literatury. To opowieść wielowątkowa, mądra i niosąca niejedno przesłanie. Cały czas pozostaję pod silnym wrażeniem tych powieści i już nie mogę doczekać się kiedy sięgnę po kolejny tom.

mroczne-strony.blogspot.com

Kolejna wiedźmińska przygoda już za mną, choć to właściwie jedynie następna niewielka część, ułamek wielkiej opowieści Andrzeja Sapkowskiego - Jego monumentalnego opus magnum. "Chrzest ognia" to trzecia powieść z cyklu o Geraldzie z Rivii i piąty tom wiedźmińskiej sagi, którą zapoczątkowały dwa zbiory opowiadań. Napisany w 1996 roku "Chrzest ognia" jest bezpośrednią...

"Chrzest ognia" przede wszystkim skupia się na relacjach między Geraltem a kompanią. Od pierwszego zetknięcia się z Milvą, Regisem i Cahirem jesteśmy w stanie polubić nowych członków drużyny (trudno się przy tym nie zgodzić z Feldmarszałkiem Dudą).
Wątki polityczne oczywiście się pojawiają, lecz są bardziej dynamiczne i zwięźle napisane, przez co nie nudzą. Przy tym Sapkowski zostawia nas w środku akcji zupełnie jak George Martin.
Osobiście świetnie się bawiłem przy tej pozycji i w ogóle nie przeszkadzały mi stałe praktycznie miejsce akcji (las, busz, gdzieniegdzie wioska),bo dialogi i relacje były po prostu mistrzowskie

"Chrzest ognia" przede wszystkim skupia się na relacjach między Geraltem a kompanią. Od pierwszego zetknięcia się z Milvą, Regisem i Cahirem jesteśmy w stanie polubić nowych członków drużyny (trudno się przy tym nie zgodzić z Feldmarszałkiem Dudą).
Wątki polityczne oczywiście się pojawiają, lecz są bardziej dynamiczne i zwięźle napisane, przez co nie nudzą. Przy tym...

Chyba najlepsza do tej pory część przygód Wiedźmina. Mogła by się nazywać: "Wiedźmin i jego wesoła kompania".
Postaci są świetnie zbudowane i bardzo charakterne :)
Regis, Cahir i Milva szybko zostali moimi ulubieńcami...
I choćby dla nich warto tę część przeczytać. A czyta się szybko i trudno się od niej oderwać.
Polecam

Chyba najlepsza do tej pory część przygód Wiedźmina. Mogła by się nazywać: "Wiedźmin i jego wesoła kompania".
Postaci są świetnie zbudowane i bardzo charakterne :)
Regis, Cahir i Milva szybko zostali moimi ulubieńcami...
I choćby dla nich warto tę część przeczytać. A czyta się szybko i trudno się od niej oderwać.
Polecam

Andrzej Sapkowski potrafi pisać postaci. Milva i Regis stali sie moimi nowymi faworytami.

Andrzej Sapkowski potrafi pisać postaci. Milva i Regis stali sie moimi nowymi faworytami.

Książkę czytało się dobrze, jednakże brakowało mi domknięcia wątku z Yennefer i Ciri. Poprzednie były jak dla mnie lepiej wyważone.

Książkę czytało się dobrze, jednakże brakowało mi domknięcia wątku z Yennefer i Ciri. Poprzednie były jak dla mnie lepiej wyważone.

"Chrzest ognia"
Recenzja:
To kolejny tom serii o wiedźminie, Geralcie z Rivii. Tym razem główny bohater znajduje sobie kompanię, składającą się z łuczniczki Milvy, Cahira rycerz z koszmarów Ciri, Jaskier poeta i intelektualista oraz Regis - osobnik totalnie z innej bajki i pięciu krasnoludów. Wędrują razem po Neverlandzie podejmując się po drodze niebezpiecznego zadania...
Ta książka była bardzo dobra. Mój główny problem to było to, że dawno czytałam poprzedni tom, przez co nie bardzo kojarzyłam co się dzieje. Sapkowski ma kunsztowny styl po staropolsku przez co czasem trudno zrozumieć o co chodzi. Jest to też piękne. Geralt i Jaskier to mój ulubiony duet, ich potyczki słowne to złoto. Śmiałam się wiele razy podczas lektury. To fantastyka z gatunku fast placed, czyli oznacza to, że bohaterowie przemieszczają się często. Jest tu dużo zwrotów akcji co jest na plus. Polubiłam nowych bohaterów w szczególności Milve. Zakończenie sprawiło, że chcę dowiedzieć się co jest dalej. Polecam fanom klasyków fantastyki. 7 / 10 ⭐

"Chrzest ognia"
Recenzja:
To kolejny tom serii o wiedźminie, Geralcie z Rivii. Tym razem główny bohater znajduje sobie kompanię, składającą się z łuczniczki Milvy, Cahira rycerz z koszmarów Ciri, Jaskier poeta i intelektualista oraz Regis - osobnik totalnie z innej bajki i pięciu krasnoludów. Wędrują razem po Neverlandzie podejmując się po drodze niebezpiecznego...

Uważam, że to pierwsza "dorosła" część sagi. Czyta się sama, dobrze budowane są postacie, nie brakuje relacji oraz zogniskowania na problemach przyziemnych pośrodku ognia wojny. Zakończenie wyjątkowo dobrze przemyślane, z przyjemnym gagiem.
Język nie jest już przesadnie stylizowany jak w poprzednich dwóch częściach. Mamy tu jedną postać, której archaiczny język po prostu pasuje oraz drugą, która poprzez wpadanie w zionącą patosem, metodyczną przesadę wydaje się żartem i brzmi jak dowód na zdolność autora do znajdywania pokładów autorefleksji. Kawał dobrej lektury!

Uważam, że to pierwsza "dorosła" część sagi. Czyta się sama, dobrze budowane są postacie, nie brakuje relacji oraz zogniskowania na problemach przyziemnych pośrodku ognia wojny. Zakończenie wyjątkowo dobrze przemyślane, z przyjemnym gagiem.
Język nie jest już przesadnie stylizowany jak w poprzednich dwóch częściach. Mamy tu jedną postać, której archaiczny język po prostu...

- najlepsza część sagi do tej pory (nie będę ukrywać, że wpływ ma na to ilość geralta w tej części 🫶)
- regis trafia do mojego top 3 ulubionych postaci
- milva my woman uwielbiam ją

- najlepsza część sagi do tej pory (nie będę ukrywać, że wpływ ma na to ilość geralta w tej części 🫶)
- regis trafia do mojego top 3 ulubionych postaci
- milva my woman uwielbiam ją

Opinia o tej książce jak i o całej sagę znajdzie się w mojej wypowiedzi pod ,, Panią Jeziora"

Opinia o tej książce jak i o całej sagę znajdzie się w mojej wypowiedzi pod ,, Panią Jeziora"

Pewnie wielu zaskoczę, ale mi się ta książka najmniej podobała że wszystkich. W całości zdominowana przez historię Geralta, jakby Sapkowski nie miał pomysłu na Ciri i Yennefer. A jak już wróciliśmy do Ciri, to nie podobały mi się jej losy w tej książce. Ale przyznać trzeba że mimo to dobrze się czytała, a kompania Zoltana i Regis są ciekawymi i barwnymi dodatkami do historii.

Pewnie wielu zaskoczę, ale mi się ta książka najmniej podobała że wszystkich. W całości zdominowana przez historię Geralta, jakby Sapkowski nie miał pomysłu na Ciri i Yennefer. A jak już wróciliśmy do Ciri, to nie podobały mi się jej losy w tej książce. Ale przyznać trzeba że mimo to dobrze się czytała, a kompania Zoltana i Regis są ciekawymi i barwnymi dodatkami do historii.