Ksin drapieżca

Wampiry, strzygi, wilkołaki, bazyliszki i wszystkie inne potwory. Myślisz pewnie, że zawsze tak było... Zresztą prawie każdy tak myśli.. - Zamilkł na moment. - Siedemnaście wieków... Tak, to rzeczywiście tak jakby zawsze. Ale wcześniej... Wcześniej było inaczej. Byli tylko ludzie, były rośliny, zwierzęta i Stara Magia. Nic więcej. TO zaczęło się dokładnie tysiąc siedemset dwadzieścia jeden lat temu: z nieba spadł wielki ognisty głaz. (...) Ziemia trzęsła się wiele dni, rzeki i morza wystąpiły z brzegów, nastała długa i mroźna noc., w czasie której pomarło prawie wszystko co żywe. A kiedy znów pojawiło się słońce, okazało się, że i ono skrzywiło drogę swej dziennej wędrówki. Stara Magia straciła moc. A świat był już pełen Onego. Pokolenia mędrców przez wieki próbowały przeniknąć jego istotę. Na próżno. To nie zło, ono było i wcześniej, nie wola ani duch, raczej moc albo też prawo, które przeniknęło i do głębi skaziło naturę, każąc jej dawać początek milionom ohydnych nadistot... Świat, który zrodził Onego, jest poza naszym pojmowaniem. Tak jak sens i porządek jego. Rozumem ledwie daje się musnąć. O Oneym zaś to jeno wiemy, że dziwne do zła upodobanie trzyma. Napływa, gromadzi się, skupia, a gdy tylko coś nie tak się dzieje, rychło w materii ślady swe odciska i nowy potwór się rodzi...
*
Wydanie 4
Redaktor serii: Witek Chwiłkowski