Szkarłatna ćma

Koniec był zapełniony plot twistami i pomimo tego, że początek i połowa książki mnie nudziły to mam nadzieję, że będzie kontynuacja tej książki

Koniec był zapełniony plot twistami i pomimo tego, że początek i połowa książki mnie nudziły to mam nadzieję, że będzie kontynuacja tej książki

Rany, historia mega wciągająca, relacja głównych bohaterów była tak wyjątkowa i ciekawie opisana, że za każdym razem jak czytałam o ich uczuciach względem siebie nie mogłam przestać się uśmiechać. Naprawdę ta książka do mnie trafiła całą sobą. Koniecznie sięgnę po drugą część i na pewno po dalsze dzieła autorki. Gorąco polecam!!

Rany, historia mega wciągająca, relacja głównych bohaterów była tak wyjątkowa i ciekawie opisana, że za każdym razem jak czytałam o ich uczuciach względem siebie nie mogłam przestać się uśmiechać. Naprawdę ta książka do mnie trafiła całą sobą. Koniecznie sięgnę po drugą część i na pewno po dalsze dzieła autorki. Gorąco polecam!!

"Szkarłatna ćma" jest przyjemną lekturą, która umili czytelnikowi przeznaczony na nią czas. Cieszę się, że trafiła w moje ręce, ale daleko mi do zachwytu- zdecydowanie nie będę tęsknić za tą historią, czy za głównymi bohaterami. Nie mam książkowego kaca, co jest głównie spowodowane przesyconym akcją zakończeniem, w które jakby na siłę wciśnięto więcej wydarzeń, niż przez połowę książki. Dramaturgia osiągnęła tam zatrważający poziom i pośpiech, kiedy przez 85% opowieści, wszystko szło odpowiednim tempem do przodu. Niestety, większość podejrzeń, jakie podsuwała mi logika, sprawdziła się, przez co muszę uznać, że autorka zostawiła zbyt wiele podpowiedzi po drodze.

Początek zapowiadał się dobrze- autorka ma lekki i treściwy styl pisania, dzięki czemu z łatwością wprowadzała nas w wykreowany przez siebie świat. Bez problemu wyjaśniała wszystkie zasady, linię czasową i najważniejsze fakty, jakie mają miejsce w jej powieści. Historia zdecydowanie została zaplanowana- nie zauważyłam niedomówień w wątkach i pytań pozostawionych bez odpowiedzi. Ogółem czytelnikowi trudno będzie się pogubić, dzięki czemu zyska czas na poznanie Rune, Gideona i ich przyjaciół.

Akcja dzieje się w świecie, w którym istnieją czarownice- do posługiwania się magią potrzebują krwi (swojej lub cudzej),z czego używanie własnej, pozostawia na ich ciałach srebrne blizny. Tworzą one wymyślne wzory i symbole, charakterystyczne dla nich samych. Wiedźmy przez dekady chwaliły się nimi, prosząc niekiedy o wykonywanie ich na "zamówienie", w celu ozdabiania swojego ciała. Ich przeciwnikami są zwolennicy "Nowej Republiki" i ugrupowanie militarne, zwane "Krwawą Gwardią"- postawili sobie za cel obalić rządy Królowych Sióstr Roseblood i pozbycie się wszystkich wiedźm.

O samym świecie czarownic wiemy niewiele- mamy wiedzę zbliżoną do głównej bohaterki, która sama ma przed sobą wiele do odkrycia. Ma to spory sens, bowiem daje autorce spore pole do popisu, wobec zapowiedzianej na przyszły rok, drugiej części "Szkarłatnej Ćmy". Czytelnik nie zostaje zasypany garścią informacji, powoli wraz z Rune, odkrywa zaklęcia w zakazanych księgach, czy reguły panujące wśród bogatych mieszkańców.

W środku znajdziemy liczne intrygi, zakazaną miłość i kłamstwa, na których w głównej mierze opiera się ta książka. Fabuła przez wiele stron jest spychana na drugi plan, ustępując miejsca rozwijającej się miłości, pomiędzy bohaterami. Nie ujęłabym tej historii jako "trójkąt miłosny", choć spotkałam się z opiniami, które się przy tym upierają- pomysł nie został odpowiednio wykorzystany, przez co odebrałam go jako "wciśniętego na siłę". Prędzej skłaniałabym się ku określeniu relacji miłosnych jako "hate to love". Wciąż nie będzie to najlepszy przykład dla tego typu opowieści, pozostając tylko "dobrą opcją" dla #.

Człowiek mądry zawsze zdoła symulować głupotę. Głupi zaś, nie będzie w stanie naśladować mądrego. Dlatego Rune Winters przez większość powieści, umiejętnie zgrywa "głupią dziedziczkę", unikając problemów, bez narażania swojego sekretu na odkrycie. "Szkarłatna ćma" jest jej tajemniczym pseudonimem, a także wizualnym śladem, który pozostawia po sobie, gdy używa magii. Misja polegająca na ratowaniu schwytanych czarownic, którą sobie wyznaczyła po śmierci przybranej babci, staje w pewnym momencie pod znakiem zapytania- stopniowo zaczyna tracić kontrolę nad całym planem. Podejmuje trudną decyzję na początku książki, która docelowo powinna pomóc jej zrealizować swój cel. Niestety, reputacja głównej bohaterki, o której usiłuje nas przekonać autorka książki, nie pokrywa się z działaniami wiedźmy. Dziewczyna ewidentnie należy do wygadanych i cwanych osób, jednak... to wszystko. Gdyby nie to, że zapewnia się czytelnika o tym, jaka to "Szkarłatna Ćma" nie jest wybitna, a efekty są w rzeczywistości na poziomie "miejskiej legendy", można byłoby to wykorzystać na korzyść Rune. Szkoda.

Gideon z kolei w moim odczuciu jest takim biednym żuczkiem. Urodził się w biednej dzielnicy, nigdy nie poznał zasad, którymi kierują się dorośli ludzie podczas zalotów, bali i uroczystych ceremonii, a także obowiązkowo ma za sobą traumatyczną przeszłość. Do większości podchodzi z ograniczonym zaufaniem, a przez wielu jest postrzegany jako bezwzględny żołnierz, służący reżimowi. W rzeczywistości okazuje się zagubionym młodym mężczyzną, który został wykorzystany przez czarownicę. Potrafi być uroczym i opiekuńczym facetem, jednak w wielu sytuacjach napędza go nienawiść i strach. Można próbować go usprawiedliwiać, a także oskarżać, na podstawie jego reakcji i decyzji. Trudno go lubić, przez specyficzne usposobienie- brakuje mu tego czegoś, żeby w pełni pozytywnie zainteresować czytelnika jego osobą.

Historia miała ogromny potencjał, tak samo, jak bohaterowie. Ostatnia nadzieja w nadchodzącym drugim tomie, co mogłoby naprawić tę sytuację- przedstawiony świat, zdoła się jeszcze obronić. Autorka pisze w przejrzysty i miły dla oka sposób, co jest dodatkowym atutem. Piękne wydanie papierowe, które w Polsce jest dostępne w dwóch wariantach (zwykłe i specjalne),z pewnością zwróci uwagę, stojąc na półce. Trzymam kciuki- oby było tylko lepiej.

"Szkarłatna ćma" jest przyjemną lekturą, która umili czytelnikowi przeznaczony na nią czas. Cieszę się, że trafiła w moje ręce, ale daleko mi do zachwytu- zdecydowanie nie będę tęsknić za tą historią, czy za głównymi bohaterami. Nie mam książkowego kaca, co jest głównie spowodowane przesyconym akcją zakończeniem, w które jakby na siłę wciśnięto więcej wydarzeń, niż przez...

Pochłonełam ją na raz, bardzo przyjemnie się ją czyta, nie można się od niej oderwać, chce się wiedzieć co wydarzy się dalej.
Końcówka nie jest jakaś WOW, ale i tak będę czekać na drugą część

Pochłonełam ją na raz, bardzo przyjemnie się ją czyta, nie można się od niej oderwać, chce się wiedzieć co wydarzy się dalej.
Końcówka nie jest jakaś WOW, ale i tak będę czekać na drugą część

Pochłonięta jednym tchem książka świetna.

Pochłonięta jednym tchem książka świetna.

Szkarłatna Ćma to historia o Rune Winters, bohaterce, która za dnia jest szanowaną arystokratką, a nocami przemienia się w Szkarłatną Ćmę, ratującą zagrożone czarownice. Rune musi ukrywać swoje prawdziwe oblicze przed wszystkimi, zwłaszcza przed łowcami czarownic. Jednym z nich jest Gideon Sharpe, który od dłuższego czasu podejrzewa, że Rune współpracuje ze Szkarłatną Ćmą. Rozpoczyna się gra, w której Gideon stara się znaleźć dowody przeciwko Rune, podczas gdy ona próbuje wyciągnąć od niego informacje o schwytanych czarownicach. Czy prawda wyjdzie na jaw?

Rune jest niesamowitą postacią. Jest silna i pewna siebie, potrafi doskonale wtopić się w tłum i świetnie udaje naiwną arystokratkę. W jednym momencie książki bałam się, że sama się pogrążyła, ale umiejętnie odwróciła sytuację i zmyliła wszystkich. To silna bohaterka, której potrzebowałam. Ma również najlepszego przyjaciela, który zna jej sekrety. Alex, brat Gideona, jest cudowny i wspiera Rune we wszystkim. Jestem nim zauroczona, choć początkowo myślałam, że to on będzie złym charakterem. Przejdźmy teraz do Gideona. Poznajemy go jako bezdusznego, marudnego i bezlitosnego łowcę, który tropi każdą czarownicę. Nie cofnie się przed niczym, aby osiągnąć swój cel. Dlatego chce uwieść Rune, dowieść jej zdrady i ją pojmać. Nie liczą się dla niego emocje ani uczucia innych. Ale czy na pewno? W głębi duszy Gideon jest inny. Czasami trudno było odróżnić, czy jego zachowanie jest udawane, czy prawdziwe. Z czasem dowiemy się, dlaczego Gideon pragnie zemsty, i gdy poznacie jego motywy, myślę, że zmienicie do niego stosunek.

Gorąco polecam tę książkę. Zawiera wszystko, co lubimy w fantastyce: czarownice, bunt, romans, intrygi i zaskakujące zwroty akcji. A końcówka dosłownie zmiecie was z planszy!

Szkarłatna Ćma to historia o Rune Winters, bohaterce, która za dnia jest szanowaną arystokratką, a nocami przemienia się w Szkarłatną Ćmę, ratującą zagrożone czarownice. Rune musi ukrywać swoje prawdziwe oblicze przed wszystkimi, zwłaszcza przed łowcami czarownic. Jednym z nich jest Gideon Sharpe, który od dłuższego czasu podejrzewa, że Rune współpracuje ze Szkarłatną Ćmą....

Jeśli lubisz klimat sal balowych, pościgów czy magii wymagającej krwi . To zapewniam, że ta historia wciagnie Ciebie w ten magiczny świat.

Z początku dość sceptycznie podeszłam do tej książki. Sam początek może jakoś za bardzo mnie nie wciągnął, lecz z każdą kolejną stroną przepadałam dla tej książki.

Rune Winters wydała własną babcię na śmierć, by uniknąć osądu.
Od tamtego momentu pomaga innym czarownicom uniknąć okrutnego rytuału oczyszczenia przeprowadzanego przez Krwawą Gwardię.

Gideon, dowódca tej jednostki to człowiek, który nie ma litości dla wiedźm i zrobi wszystko, by pozbyć się ich co do jednej. Lecz w tym przeszkadza mu Szkarłatna Ćma - tajemnicza osoba, która pomaga czarownicom. Zapewnia ucieczkę z miasta i na za każdym razem jest o krok przed łowcą.

Między Rune a Gideonem powstanie relacja oparta od samego początku na kłamstwie i intrygach. Oboje zrobią wszytsko, aby ziścić swój plan.

Pomimo dość cieżkiego poczatku to niezwykle szybko skończyłam tę książkę. Autorka świetnie po trochu przedstawia nam wykreowany przez siebie świat. Niecierpliwie czekam na dalsze losy bohaterów.

Polecam
pozytyvniezakrecona

Jeśli lubisz klimat sal balowych, pościgów czy magii wymagającej krwi . To zapewniam, że ta historia wciagnie Ciebie w ten magiczny świat.

Z początku dość sceptycznie podeszłam do tej książki. Sam początek może jakoś za bardzo mnie nie wciągnął, lecz z każdą kolejną stroną przepadałam dla tej książki.

Rune Winters wydała własną babcię na śmierć, by uniknąć osądu.
Od...

Absurdalnie nudna, miałka i nieciekawa. Nie mam pojęcia kto daje wysokie oceny tej książce.

Absurdalnie nudna, miałka i nieciekawa. Nie mam pojęcia kto daje wysokie oceny tej książce.

Dałam się porwać tej historii! Klimat sal balowych, pościgów i ucieczek, magii wymagającej krwi oraz inteligentne rozgrywki między bohaterami, których relacja do samego końca pozostaje nie do końca sprecyzowana - naprawdę mnie to wszystko wciągnęło, przez co pochłonęłam tę książkę w dwóch posiedzeniach. Nie jest to pewnie najbardziej oryginalna opowieść o czarownicy i łowcy wiedźm, ale wykorzystuje oklepane schematy w sposób, który mi odpowiada i nie sprawia, że wywracam oczami co drugą stronę.

Rune Winters musiała wydać własną babcię na śmierć, by uniknąć tego samego losu. Od tamtego momentu minęły dwa lata, a ona niestrudzenie każdego dnia walczy o to, by odkupić swój grzech, pomagając innym czarownicom uniknąć okrutnego rytuału oczyszczenia przeprowadzanego przez Krwawą Gwardię. Dowódcą tej jednostki jest Gideon, człowiek, który nie ma litości dla wiedźm i zrobi wszystko, by każdą z nich zaprowadzić na szafot. Jego największym wrogiem jest Szkarłatna Ćma - tajemnicza postać, która pomaga czarownicom w ucieczce z miasta i na każdym kroku okazuje się sprytniejsza od niego. Rune zrobi wszystko, by zbliżyć się do kogoś, kto będzie miał informacje na temat miejsca, gdzie przetrzymywane są wiedźmy. Gideon zrobi wszystko, by schwytać Ćmę. Dlatego oboje wplątają się w relację, w której równie wiele jest kłamstw, co prawdy, a każde słowo i czyn może zostać wykorzystane przeciwko nim.

Niezwykle szybko się tę książkę czyta, jest bardzo wciągająca i napisana w angażujący czytelnika sposób. Myślę, że nie zaszkodziłoby, gdyby bohaterowie byli choć kilka lat starsi, bo męczy mnie już czytanie o genialnych osiemnastolatkach i dwudziestolatkach, którzy osiągają szczyty militarnej kariery, ale dobra, przymykam na to oko. Chciałabym, żeby drugi tom trochę bardziej rozwinął świat przedstawiony, bo po pierwszej części mam wiele pytań dotyczących tego, jak to wszystko funkcjonuje, dlaczego to jest wyspa, co jest poza nią, jak przebiegła rewolucja i jaka była historia miasta, w którym niegdyś czarownice stały u władzy, a teraz zostały skazane na śmierć.

Świetna rozrywka. Proszę o więcej.

Dałam się porwać tej historii! Klimat sal balowych, pościgów i ucieczek, magii wymagającej krwi oraz inteligentne rozgrywki między bohaterami, których relacja do samego końca pozostaje nie do końca sprecyzowana - naprawdę mnie to wszystko wciągnęło, przez co pochłonęłam tę książkę w dwóch posiedzeniach. Nie jest to pewnie najbardziej oryginalna opowieść o czarownicy i łowcy...

No w końcu! Romantazy, które nie jest żenującą sztampą! Wciąga i ma kilka ciekawych zwrotów akcji, a te rzeczywiście satysfakcjonują. Enemies to lovers właśnie tak powinno wyglądać - ich nienawiść ma sens, jest podbudowana fabularnie i do samego końca relacja głównych bohaterów stoi pod znakiem zapytania. To nie jest mój podgatunek, ale w swojej kategorii Szkarlatna Ćma zrobiła dokładnie to, co powinna zrobić, żeby wywalić czytelnika z kapci. Zasługuje na większy rozgłos i już czekam na drugi tom. Polecam fanom romantazy!

No w końcu! Romantazy, które nie jest żenującą sztampą! Wciąga i ma kilka ciekawych zwrotów akcji, a te rzeczywiście satysfakcjonują. Enemies to lovers właśnie tak powinno wyglądać - ich nienawiść ma sens, jest podbudowana fabularnie i do samego końca relacja głównych bohaterów stoi pod znakiem zapytania. To nie jest mój podgatunek, ale w swojej kategorii Szkarlatna Ćma...