Katia. Cmentarne love story

"Katia" to moje pierwsze rodeo z Anetą Jadowską, bo choć nazwisko oczywiście było mi znane, nigdy dotąd nie zdarzyło się, bym sięgnęła akurat po te książki, gdy nachodziła mnie ochota na coś z polskiego podwórka. I niczego nie żałuję.

Choć historię Dory Wilk znałam jedynie z kilku recenzji przyjaciółek, które ekscytowały się jej przygodami jeszcze w szkole średniej, wchodząc po raz pierwszy w świat Thornu nie poczułam się zagubiona i zostawiona sobie. Opisy świata i dialogi gładko i bezboleśnie wprowadziły mnie w to uniwersum. Nie czułam przesytu informacjami, a i bohaterka nie raczyła mnie przemyśleniami o rzeczach dla niej oczywistych, byle tylko coś wyjaśnić czytelnikowi. Skłamałabym, mówiąc, że uniwersum stworzone przez autorkę nie zaintrygowało mnie.

Katia, jako bohaterka, była dla mnie niemal idealną towarzyszką. Młoda nekromantka posiadała wyraźny i własny charakter, była żywa i popełniała różne błędy. Towarzyszenie jej podczas historii było nie tylko przyjemne, ale i pokrzepiające.
Inne postaci również były dobrze napisane, ciekawe i opisane tak, że większość z nich nie sprawiała jedynie wymówki dla wyjaśnienia czegoś lub pchnięcia fabuły do przodu.

Wątek detektywistyczny był ciekawy i zaskakujący dla mnie, jako nowego gościa w świecie Dory Wilk. Wątek romantyczny, obiecywany w tytule, również mnie nie zawiódł i był bardzo uroczy, a jednocześnie ciekawy na tyle, by nie zasłodzić całej fabuły. Opowieść wydała mi się spójna, a Katia zaskarbiła sobie dość mojej sympatii, bym była ciekawa jej dalszych losów, choć nie jestem przekonana, czy w tej historii zostało dość do opowiedzenia, by wyciągać kolejne części kiedykolwiek.

Słuchając audiobooka, nie wyłapałam żadnych większych mankamentów. Być może sceny akcji mogłyby być nieco bardziej dynamiczne, może wątek oswajania się z nową rolą na cmentarzu mógłby być bardziej rozwinięty... Ale to już doszukiwanie się czegokolwiek. Książka była bardzo przyjemna i na pewno przekonała mnie do sięgnięcia po inne tytuły Anety Jadowskiej.

"Katia" to moje pierwsze rodeo z Anetą Jadowską, bo choć nazwisko oczywiście było mi znane, nigdy dotąd nie zdarzyło się, bym sięgnęła akurat po te książki, gdy nachodziła mnie ochota na coś z polskiego podwórka. I niczego nie żałuję.

Choć historię Dory Wilk znałam jedynie z kilku recenzji przyjaciółek, które ekscytowały się jej przygodami jeszcze w szkole średniej,...

Na przeczytanie Katii miałam ochotę od dnia jej zapowiedzi. Jednak najpierw planowałam dokończyć serie o Dorze, żeby uniknąć spojlerów. Wyszło trochę inaczej, bo do Katii ciągnęło mnie bardziej, a jak już wróciłam do Thornu, to od razu przeczytałam też ostatnią część Heksalogii ❤️.

Katia już w serii o Dorze Wilk zdobyła moją sympatię, dlatego powieść z nią w roli głównej, to była dla mnie książka, którą muszę przeczytać (i to raczej prędzej niż później). Katia to postać ciekawie wykreowana, pełna ciepła, kobiecości i humoru, pomimo jej niecodziennego i mrocznego zawodu. Książka porusza ciężką i bardzo mroczną tematykę, ale jest napisana w taki sposób, że jej odbiór był lekki. Choć dalej ciarki na ciele pozostają na myśl tych potwornych czynów. Oprócz wyjaśniania zagadki kryminalnej Katia opowiada też o poszukiwaniu siebie i swojego miejsca na ziemi. Pokazuje, jak ważna jest walka o sprawiedliwość oraz o swoje przekonania.

W książce mamy również wątek romantyczny pomiędzy główną bohaterką oraz miejscowym przedsiębiorcą pogrzebowym. Uwielbiam Katię i Adama jako postacie oraz jako parę. Uśmiech na twarzy wywołują też ich ciotki. Nie zabrakło też innych postaci znanych z Thornverse, jak i samej Namiestniczki, ale książkę można z powodzeniem czytać bez znajomości innych serii autorki.

Uwielbiam styl pisania Anety Jadowskiej. Jej książki to dla mnie zawsze comfort read. Nie wszystkie są idealne, ale zawsze przy nich się świetnie bawię i po ich lekturze czuję się bogatsza. Bardzo lubię, to jak pisze o poważnych sprawach z lekkością i dawką humoru, dzięki czemu nie są ciężkie w odbiorze, a jednocześnie nie ujmuje to ich znaczeniu. Tak jest i też w przypadku Katii.

Na przeczytanie Katii miałam ochotę od dnia jej zapowiedzi. Jednak najpierw planowałam dokończyć serie o Dorze, żeby uniknąć spojlerów. Wyszło trochę inaczej, bo do Katii ciągnęło mnie bardziej, a jak już wróciłam do Thornu, to od razu przeczytałam też ostatnią część Heksalogii ❤️.

Katia już w serii o Dorze Wilk zdobyła moją sympatię, dlatego powieść z nią w roli głównej,...

To, że wszyscy zachwycali i zachwycają się nadal książkami Anety Jadowskiej, wcale nie trzeba mi przypominać, ani nagłaśniać. W końcu na swojej półce mam kilka takich pozycji, ale muszę się przyznać, że raczej była to forma chomikowania i czekania na lepsze czasy. I nagle jednego dnia, spojrzałam na biblioteczkę i poczułam pozytywne wibracje, gdy spojrzałam na Katię i czym prędzej zabrałam się za czytanie.

Dwa dni, tylko tyle zajęło mi zagłębienie się w historii nekromantki, do której od razu poczułam przyciąganie. Thorn pokochałam całym sercem i wiem, że to był tylko początek, a ja już chcę poznać całą serię, która zahacza o te magiczne rejony.

Rozbudowanie świata i przekazanie go czytelnikowi wyszło Anecie Jadowskiej świetnie. Poczułam się dobrze ugoszczona, nie chciałam wręcz opuszczać tego miasta. Chociaż dziwnie się o tym wspomina, jeżeli większość rejonów, które przemierzamy w tej książce to cmentarze i groby. No cóż, bawiłam się wyśmienicie.

Kolor różowy nawiązuje do podtytułu, czyli cmentarne love story i ja mówię głośne tak. Ta miłość była tak nietypowa, nawet i u mnie powodowała szybsze bicie serca, ale to co urzekło mnie najbardziej, to zdecydowanie dialogi. Ta dwójka, mogłaby zasłużyć na nagrodę roku za poziom zaskoczenia jaki można zafundować czytelnikowi.

Trzeba również wspomnieć o grafikach w książce, których mocna kreska idealnie pasuje do tej historii. Uwielbiam takie dodatki.

Ja po prostu jestem kupiona od samego początku. Dlatego jeśli szukacie niebanalnych charakterów, rozwinięcia historii miłosnej w nietypowy sposób, poprzeplatanej wątkiem kryminalno-paranormalnym, to tak, to też historia dla ciebie.

To, że wszyscy zachwycali i zachwycają się nadal książkami Anety Jadowskiej, wcale nie trzeba mi przypominać, ani nagłaśniać. W końcu na swojej półce mam kilka takich pozycji, ale muszę się przyznać, że raczej była to forma chomikowania i czekania na lepsze czasy. I nagle jednego dnia, spojrzałam na biblioteczkę i poczułam pozytywne wibracje, gdy spojrzałam na Katię i czym...

https://youtube.com/shorts/mL9f1uRGnoQ?si=8MwD4BR7fv6lJnA_

https://youtube.com/shorts/mL9f1uRGnoQ?si=8MwD4BR7fv6lJnA_

Bardzo dobra opowieść. Jest to pierwsza książka Anety Jadowskiej, którą przeczytałam. Bawiłam się na niej wyśmienicie. Główna bohaterka, Katia, jest nekromantką. Pewnego dnia do jej domu przychodzi była klientka, której zmarła córka, a chwile później mąż. Katia miała za zadanie przypieczętować pogrzeb, żeby dusza zmarłej córki zaznała spokoju. Otóż klientka od paru nocy ma sny, że dziewczynka zniknęła z grobu. Katia przyjmuje to zadanie i robi wszystko, aby sprawdzić co dokładnie się stało. Dodatkowo w sprawę angażuje się Matka Ziemia. Wtedy się okazuje, że zaginionych dziewczynek jest więcej. W odkryciu prawdy pomaga Katii właściciel domu pogrzebowego.

Historia była bardzo wciągająca. Nie spodziewałam się takiego zakończenia. Jest to połączenie fantasy z kryminałem. Tytułowy wątek miłosny jest znikomy.

Bardzo dobra opowieść. Jest to pierwsza książka Anety Jadowskiej, którą przeczytałam. Bawiłam się na niej wyśmienicie. Główna bohaterka, Katia, jest nekromantką. Pewnego dnia do jej domu przychodzi była klientka, której zmarła córka, a chwile później mąż. Katia miała za zadanie przypieczętować pogrzeb, żeby dusza zmarłej córki zaznała spokoju. Otóż klientka od paru nocy ma...

"Cmentarne Love Story", to pierwsza książka @jadowska4sure , po jaką sięgnęłam... i to była najlepsza decyzja na świecie!

Już od pierwszych stron wiedziałam, że będzie dobrze: występuje tu mój ukochany sposób narracji, czyli tzw. trzecioosobowa emocjonalna. Styl pisania bardzo przypomina mi Neila Gaimana.

Świat przedstawiony, to jest absolutne cudo. Nekromancja jest świetnie wprowadzona tak jak inne rozwiązania fabularnie. Nie czułam, że sięgam po książkę z połowy serii (o czym dowiedziałam się dopiero po jej zakończeniu). Cmentarne Love Story to klasa sama w sobie.

Główne postacie kocha się od pierwszych stron. Katia to jedno (silna kobieca bohaterka z prawdziwego zdarzenia),ale przedsiębiorca pogrzebowy Adam jest moim ulubieńcem.

Rozdziały są króciutkie, dzięki czemu czyta je się naprawdę szybko. I nie przeszkadzało mi to, że akcja dzieje się w Polsce, co czasami bywa odpychające.

Co jeszcze zwróciło moją uwagę?
- Motywy mitologii greckiej i nie tylko — uwielbiam!
- Wspomnienie trzech żon wstających z grobu, a potem Pani Danuta i barszcz dla Henryczka — humor w tej książce zdecydowanie pokrywa się z moim.

Rozwiązanie głównej zagadki fabuły mnie zaskoczyło, a końcówka książki ani na moment nie utraciła tempa, co było ogromnym plusem.

Zastanawiałam się i nie jestem w stanie znaleźć ani jednego zarzutu do tej książki, nieważne jak bym się starła. Dlatego moja ocena to... 6/5!
Ten dodatkowy punkt to barszczyk, przy którym uśmiałam się do łez.

"Cmentarne Love Story", to pierwsza książka @jadowska4sure , po jaką sięgnęłam... i to była najlepsza decyzja na świecie!

Już od pierwszych stron wiedziałam, że będzie dobrze: występuje tu mój ukochany sposób narracji, czyli tzw. trzecioosobowa emocjonalna. Styl pisania bardzo przypomina mi Neila Gaimana.

Świat przedstawiony, to jest absolutne cudo. Nekromancja jest...

"Katia. Cmentarne love story" to książka która łączy ze sobą romans i pogoń za złodziejem ciał małych dziewczynek. Wyjątkowe połączenie, co? 😏 O czym jest nowa książka od Anety Jadowskiej?Tym razem mamy historię Katii. Katia, którą fani książek autorki znają już z m.in. szamańskiej trylogii o Witkacym, jest nekromantką, której życie zaczyna przypominać tornado pędzące przez jej życie z zawrotną prędkością. Nie dość, że musi sobie poradzić ze złodziejem ciał dzieci oraz wyborami do Starszyzny Thornu, to w dodatku jej serce zaczyna szybciej bić w towarzystwie uroczego przedsiębiorcy pogrzebowego, a Katia nie wie, czy w obecnym chaosie ma czas jeszcze na kolejne komplikacje.
Fabuła poprowadzona została w narracji trzecioosobowej, co osobiście uwielbiam. Do tego treść przeplatana jest cudownymi rysunkami, idealnie dopełniającymi tę historię. ❤️
Mogę nie być obiektywna, ponieważ uwielbiam książki autorki. 😆 Katia to kolejna silna bohaterka, która potrafi być jednocześnie twarda i mieć serce na właściwym miejscu. Historia, jak zawsze, wciąga od samego początku, zaskakując zakończeniem. To co uwielbiam w powieściach autorki, to łączenie fabuły z poprzednimi historiami ze świata Thornu. Mimo że opowieść dotyczy innej bohaterki, to nadal mamy połączenie ze znanym nam już światem. Jednocześnie, pomimo tego związania, nadal można książkę czytać niezależnie od innych powieści, co również bardzo cenię. Jeśli zatem lubicie lekką fantastykę z fajnie wykreowanym światem oraz ciekawymi bohaterami, których nie sposób nie lubić, to jest to pozycja warta Waszej uwagi. 😇
Polecam z całego zaczytanego serducha.

"Katia. Cmentarne love story" to książka która łączy ze sobą romans i pogoń za złodziejem ciał małych dziewczynek. Wyjątkowe połączenie, co? 😏 O czym jest nowa książka od Anety Jadowskiej?Tym razem mamy historię Katii. Katia, którą fani książek autorki znają już z m.in. szamańskiej trylogii o Witkacym, jest nekromantką, której życie zaczyna przypominać tornado pędzące przez...

Bycie nekromantką nie jest takie łatwe. Trzeba od czasu do czasu ganiać duchy albo kogoś, kto zapomniał, że nie żyje. Sporo roboty jest też przy pogrzebach! A najgorzej, kiedy to zrozpaczona matka przybiega z płaczem, że śniło jej się, że jej córeczki nie ma w grobie. Przecież to absurd! Nie ma złamanych pieczęci, nikt się nie włamywał. Nie ma opcji żeby ciało zostało wykradzione! Do tego wszystkiego, jakby historie miłosne Katii już nie były pogmatwane, pojawia się pewien, ciekawy chłopak, który od razu zwraca na siebie uwagę. Nie odstraszają go nawet umiejętności dziewczyny ani jej rozmowy z Matką Ziemią! Czy ta dwójka rozwiąże tajemnicę znikania dzieci z grobów? Czy zaakceptują sami siebie? Oraz czy między nimi coś zaiskrzy? Przeczytajcie a się dowiecie!!

Bycie nekromantką nie jest takie łatwe. Trzeba od czasu do czasu ganiać duchy albo kogoś, kto zapomniał, że nie żyje. Sporo roboty jest też przy pogrzebach! A najgorzej, kiedy to zrozpaczona matka przybiega z płaczem, że śniło jej się, że jej córeczki nie ma w grobie. Przecież to absurd! Nie ma złamanych pieczęci, nikt się nie włamywał. Nie ma opcji żeby ciało zostało...

Lubię Anetę Jadowska coraz bardziej z każdą przeczytaną książką. W tej mam wszystko to, czego potrzebuję, czyli urban fantasy z motywem cmentarnym, a wszystko to napisane wspaniałym stylem. Mimo że wydarzenia tu opisane są momentami makabryczne dostajemy lekką, wciągającą historię, ze świetnym klimatem i bohaterami. Całości dopełniają wspaniałe ilustracje. Nie czytałam wcześniej serii o Dorze Wilk i Witkacym, ale nie przeszkodziło mi to w zrozumieniu całości. Nie przeszkadzają mi spojlery, więc tym bardziej nie był to dla mnie problem. Uwielbiam koncepcję równoległych światów, tego realnego i jego magicznego odpowiednika. W tej książce jest to oddane w świetny sposób. Chciałabym się przenieść do tego świata pomimo tego, że jest mroczny. Będę na pewno czytać wszystko, co napisała i napisze jeszcze ta autorka.

Lubię Anetę Jadowska coraz bardziej z każdą przeczytaną książką. W tej mam wszystko to, czego potrzebuję, czyli urban fantasy z motywem cmentarnym, a wszystko to napisane wspaniałym stylem. Mimo że wydarzenia tu opisane są momentami makabryczne dostajemy lekką, wciągającą historię, ze świetnym klimatem i bohaterami. Całości dopełniają wspaniałe ilustracje. Nie czytałam...

Uwielbiam to, co się dzieje w głowie pani Jadowskiej. Jej książki potrafią pochłonąć, zaczarować, rozśmieszyć i zostawić z ochotą na więcej. Katia nie jest wyjątkiem - mam nadzieję, że jeszcze się z nią spotkamy, bo świetnie się bawiłam.

Uwielbiam to, co się dzieje w głowie pani Jadowskiej. Jej książki potrafią pochłonąć, zaczarować, rozśmieszyć i zostawić z ochotą na więcej. Katia nie jest wyjątkiem - mam nadzieję, że jeszcze się z nią spotkamy, bo świetnie się bawiłam.