Wielki szacun dla autora za pomysł na całe uniwersum , w tym tomie mamy kilkanaście perspektyw co troche było momentami nużące i ta 700 stronnic9wa cegle czytalem 2 tygodnie. O ile poczatek byl swoetny tak po ok 500 stronie przystopowalo zeby ostatnie 70 stron polknac na raz bo nie wszystkich dążyłem sympatią ale dawało szersza perspektywę świata. Brakowało mi głównych bohaterów. Wątek romantyczny delikatny co jest atutem tej serii. Samo zakończenie.. moim zdaniem troszeczkę za bardzo kosmiczne natomiast zgrabnie zamyka trylogię. Uważam że jest to godna uwagi seria, polecam fanom fantastyki gdzie wątek miłosny nie gra 1 skrzypiec :)

Wielki szacun dla autora za pomysł na całe uniwersum , w tym tomie mamy kilkanaście perspektyw co troche było momentami nużące i ta 700 stronnic9wa cegle czytalem 2 tygodnie. O ile poczatek byl swoetny tak po ok 500 stronie przystopowalo zeby ostatnie 70 stron polknac na raz bo nie wszystkich dążyłem sympatią ale dawało szersza perspektywę świata. Brakowało mi głównych...

Mam jakieś mieszane uczucia co do tego tomu jakby zabrakło tego magicznego składnika, który był w Kosiarzach i Thunderheadzie. Citra i Rowan zostają wydobyci z dna oceanu i ożywieni przez Kosiarza z okręgu Amazonii, choć każde jest diametralnie różnie traktowane. Śledzimy ich losy jak próbują odnaleźć się w nowych realiach i jakie kroki podejmują by przeciwstawić się władzy Goddarda. Zaskoczeniem było, że wszyscy ludzie uznani zostali za bezmanierowców, a mimo to Chmura potrafiła dawać chcącym je zauważyć przesłanki. Toniści zyskali na znaczeniu w tej części i nadają jej tempo swoimi działaniami, a wśród nich jest jedyna osoba, która może rozmawiać z Thunderheadem. Zakończenie książki jest z dużym przytupem, acz to co się stało z Citrą i Rowanem, musicie sami się przekonać.

Mam jakieś mieszane uczucia co do tego tomu jakby zabrakło tego magicznego składnika, który był w Kosiarzach i Thunderheadzie. Citra i Rowan zostają wydobyci z dna oceanu i ożywieni przez Kosiarza z okręgu Amazonii, choć każde jest diametralnie różnie traktowane. Śledzimy ich losy jak próbują odnaleźć się w nowych realiach i jakie kroki podejmują by przeciwstawić się władzy...

Trochę "siadła" chyba ta trzecia część. Tzn. cały czas dobrze się czyta, dużo się dzieje, ale pomysł na rozwiązanie tej całej intrygi jakoś tak... nie do końca mi zagrał.

Trochę "siadła" chyba ta trzecia część. Tzn. cały czas dobrze się czyta, dużo się dzieje, ale pomysł na rozwiązanie tej całej intrygi jakoś tak... nie do końca mi zagrał.

Każda część trzyma poziom poprzedniej co nie jest łatwym zadaniem. Muszę przyznać, że dawno nie czytałam tak dobrej fantastyki. Z mocno walącym sercem śledziłam losy bohaterów.

Do czego mogłabym się przyczepić to to, iż tak jak marudziłam, że w 2 tomie mało mi było Rowana, tak tu było go jeszcze mniej. To sprawiło, że trochę obniżyłam ocenę. Akcja bardziej skupia się na Kosiarz Anastazji i Greysonie. Trochę szkoda, bo Rowan był moją ulubioną postacią.

Samo zakończenie było zaskakujące, ale pisane jak dla mnie na szybko. Autor mógł je trochę bardziej rozwinąć, dodać jeszcze jeden rozdział, bo byłam ciekawa jak finalnie potoczyły się losy bohaterów. Niemniej jednak tom jak i cała seria jest bardzo ciekawy, nietuzinkowy i godny polecenia.

Każda część trzyma poziom poprzedniej co nie jest łatwym zadaniem. Muszę przyznać, że dawno nie czytałam tak dobrej fantastyki. Z mocno walącym sercem śledziłam losy bohaterów.

Do czego mogłabym się przyczepić to to, iż tak jak marudziłam, że w 2 tomie mało mi było Rowana, tak tu było go jeszcze mniej. To sprawiło, że trochę obniżyłam ocenę. Akcja bardziej skupia się na...

Kocham pomysł na stworzony świat i jego przedstawianie i to jest dla mnie główny powód uwielbienia tych książek. Powoli rozwijane szczegóły i warstwowe, choć nie nazbyt skomplikowane postacie.
Seria wciągała mnie, można by rzec, „nierównomiernie”. Punkty kulminacyjne, owszem na końcu każdego tomu, ale i w trakcie, i na początku bywały momenty, od których nie mogłam się oderwać, a potem chwilowe przestanki i znowu budowanie napięcia.

Nawet ten dziwnie rozwijany wątek romantyczny łyknęłam, choć w pierwszym tomie wydawało się to nieco niespodziewane, to prawda. A może niedopowiedzenia i pozostawienie pola do wyobraźni dla pewnych szczegółów to cecha pisania Neala Shustermana.

Jedynie zakończenie… sama nie wiem co o nim sądzić. Nie usatysfakcjonowało mnie. Może jeszcze go nie rozumiem, ale chyba liczyłam na coś innego. Chyba było za spokojne dla mnie jak na budowane przez trzy tomy napięcie. I tylko dlatego ostatni tom oceniłam słabiej niż poprzednie, którym dałam 5 gwiazdek.

Cała seria, którą oceniam na 4,5/5, na pewno zostanie ze mną długo, i coś mi się wydaje, że chętnie do niej wrócę.

Kocham pomysł na stworzony świat i jego przedstawianie i to jest dla mnie główny powód uwielbienia tych książek. Powoli rozwijane szczegóły i warstwowe, choć nie nazbyt skomplikowane postacie.
Seria wciągała mnie, można by rzec, „nierównomiernie”. Punkty kulminacyjne, owszem na końcu każdego tomu, ale i w trakcie, i na początku bywały momenty, od których nie mogłam się...

Gdyby nie audiobook to bym nie przebrnęła przez tę książkę. Przeskoki czasowe, zmiany narratorów, wprowadzają chaos. Chaos panuje też w Midmeryce, i rozciąga się na całym świat. Jeden z czarnych charakterów, kosiarz Goddart, niegdyś patocelebryta, staje się dyktatorem. Niszczy wszystkie zasady Kosodomu i doprowadza do podziału. Thunderhead nie może mieszać się w sprawy kosiarzy, ale zawsze znajdzie sposób na obejście swojej zasady. Gdybym miała oceniać "Żniwo" jako pojedynczą książkę, to średnio wypada. Ale cała trylogia jest bardzo, bardzo, dobra. Błyskotliwa, zmuszająca do zastanowienia nad kondycją ludzkości. Jednak autor mówi, że zawsze jest nadzieja!

Gdyby nie audiobook to bym nie przebrnęła przez tę książkę. Przeskoki czasowe, zmiany narratorów, wprowadzają chaos. Chaos panuje też w Midmeryce, i rozciąga się na całym świat. Jeden z czarnych charakterów, kosiarz Goddart, niegdyś patocelebryta, staje się dyktatorem. Niszczy wszystkie zasady Kosodomu i doprowadza do podziału. Thunderhead nie może mieszać się w sprawy...

Ostatnia część cyklu Kosiarze przyniosła mi szybką lekturę i dobre zakończenie. Wdarło się tu sporo tajemniczości, gdyż plan Thunderheada dość długo pozostał nieznany. Osoby, które oczywiście prawidłowo wybrał do realizacji swoich zamiarów wywiązały się świetnie z powierzonych misji. Sporo przemyśleń o naturze człowieka oraz ludzkości jako spójnej całości wypowiedzianych zarówno przez Chmurę jak i żyjących bohaterów. Wiele ciekawych i mądrych postaci, jak Jeri, Loriana,Munira napędzało akcję pozytywnie w opozycji do przesiąkniętego złymi intencjami Supraostrza Goddarda. Ten ostatni nadal ogrywał wszystkich, manipulował i kłamał, aby osiągnąć swoje, czysto egoistyczne cele. Troszkę męczące były według mnie komentarze wikariusza oraz świadectwa Zgiełku, niestety po kilku próbach wczytania się w nie, zaczęłam omijać kolejne. Losy Citry i Rowana nie przyćmiły fabuły, ich powiedzmy wątek miłosny pozytywnie zamknął serię. Zakończenie ciekawe, nie spodziewałam się takiego rozwiązania. Zachęcam do lektury.

Ostatnia część cyklu Kosiarze przyniosła mi szybką lekturę i dobre zakończenie. Wdarło się tu sporo tajemniczości, gdyż plan Thunderheada dość długo pozostał nieznany. Osoby, które oczywiście prawidłowo wybrał do realizacji swoich zamiarów wywiązały się świetnie z powierzonych misji. Sporo przemyśleń o naturze człowieka oraz ludzkości jako spójnej całości wypowiedzianych...

Książka podobała mi się, ale muszę przyznać, że poprzednia część bardziej mną wstrząsnęła. Czegoś mi brakowało. Może sam pomysł wyprawy w kosmos nie był zbyt zadowalający, a śmierć Goddarda była trochę mało efektywna. Spodziewałam się więcej po głównym villainie. Ale dość narzekania. Bohaterowie byli jak zwykle wspaniali. Uwielbiem postać Citry (kosiarz Anastazji) i jej akcja, żeby zdemaskować Goddarda była świetna. Trochę było mi żal Rowana. Biedak tyle się nacierpiał w tych książkach. Ogólnie akcja wartka, postacie wspaniałe, historia na medal. Świat stworzony przez Shustermana nigdy nie przestanie mnie zadziwiać. Szkoda, że to koniec Kosiarzy.

Książka podobała mi się, ale muszę przyznać, że poprzednia część bardziej mną wstrząsnęła. Czegoś mi brakowało. Może sam pomysł wyprawy w kosmos nie był zbyt zadowalający, a śmierć Goddarda była trochę mało efektywna. Spodziewałam się więcej po głównym villainie. Ale dość narzekania. Bohaterowie byli jak zwykle wspaniali. Uwielbiem postać Citry (kosiarz Anastazji) i jej...

Koniec trylogii o kosiarzach zdecydowanie jest warty uwagi. Zaraz po zakończeniu drugiego tomu wiedziałem, że będę musiał przeczytać kolejny jak najszybciej. W taki o to sposób udało mi się przeczytać prawie 700 stronnicową książkę w trzy dni. Zdecydowanie komentarze dotyczące powolnej akcji książki aż do 300 strony są trafne. Autor poświęcił bardzo dużo czasu na budowaniu napięcia po wydarzeniach z drugiego tomu.
Co do plusów jest to zdecydowanie wartka akcja od około 270 strony do końca. Odwiedzanie wielu miejsc także jest plusem. Samo rozwiązanie tej historii oraz sam pomysł na zakończenie był dosyć zaskakujący ale satysfakcjonujący.
Książka nie była jednak perfekcyjna. Brakowało mi tam większego udziału Rowana, Citry oraz co mnie dosyć mocno zaskoczyło Kosiarz Rand. W drugiej części skupił się autor mocno na jej postaci. W ostatnim tomie było jej mało a jak już była to nic większego do historii nie wzniosła. Nowe postacie są także w większości na plus.
Podsumowując;
Świetnie się bawiłem podczas czytania trylogii kosiarzy i zdecydowanie polecam ją dla osób, które chcą się zapoznać z fantastyką w w kierunku dystopijnego sci-fi.

Koniec trylogii o kosiarzach zdecydowanie jest warty uwagi. Zaraz po zakończeniu drugiego tomu wiedziałem, że będę musiał przeczytać kolejny jak najszybciej. W taki o to sposób udało mi się przeczytać prawie 700 stronnicową książkę w trzy dni. Zdecydowanie komentarze dotyczące powolnej akcji książki aż do 300 strony są trafne. Autor poświęcił bardzo dużo czasu na budowaniu...

Ostatni tom jest bezpośrednią kontynuacją poprzedniej części. Absolutnie nie mogę zdradzić co tu się dzieje. A dzieje się dużo!

Pierwszy tom mnie zachwycił! Byłam i nadal jestem zauroczona całą historią i pomysłem na fabułę. Tym nietypowym światem, cudownym i jednoczenie przerażającym. Drugi tom utrzymał ten zachwyt. A co z ostatnią częścią? Całym domknięciem tej historii? Ciężko ocenić już ten tom jako odrębną książkę, kiedy patrzy się na wszystkie części jako jedną spójną całość. Aczkolwiek "Żniwo" w moim odczuciu było ciu inne niż poprzednie tomy. Było tu bardzo dużo przeskoków zarówno czasowych jak i przeskoki z miejsca do miejsca. Nie byłoby to uciążliwe gdyby było od razu zaznaczane w jakim czasie jesteśmy. Tego mi brakowało troszkę. Czytając rozdział dopiero po jakimś czasie orientowałam się, że nagle przeskoczyliśmy w czasie i jesteśmy gdzieś indziej. Mam też wrażenie, że tu akcja mocno zwolniła i wszystko jest za bardzo przegadane. Dopiero od połowy coś konkretnego zaczyna się dziać. Przez pierwsze dwie części po prostu płynęłam. Czytało się je szybko i z zapartym tchem. Ten tom nie dał mi tego samego. Szło mi oporniej. Momentami czekałam aż coś się zacznie dziać.
Seria jako całość jest wspaniała! Jednak ostatni tom, moim zdaniem, jest słabszy niż poprzednie. Samo zakończenie jest dobre. Mimo wszystko nadal uwielbiam ten świat i była to fantastyczna przygoda ☺️

Ostatni tom jest bezpośrednią kontynuacją poprzedniej części. Absolutnie nie mogę zdradzić co tu się dzieje. A dzieje się dużo!

Pierwszy tom mnie zachwycił! Byłam i nadal jestem zauroczona całą historią i pomysłem na fabułę. Tym nietypowym światem, cudownym i jednoczenie przerażającym. Drugi tom utrzymał ten zachwyt. A co z ostatnią częścią? Całym domknięciem tej...