Hobbit, czyli tam i z powrotem

Z cyklu ponownie przeczytanych.

Tej książki nie trzeba nikomu przedstawiać, tak jak samego twórcy Śródziemia. Do tej książki warto wracać, jak właśnie sam zrobiłem.
Moje pierwsze spotkanie z "Hobbitem" przypadło ładnych kilkanaście lat temu. Było to tak dawno, że już sam nie pamiętam dokładnych szczegółów. Wiem jednak, że ponowna lektura zupełnie nic nie straciła na swojej jakości, i tak znowu wyruszając z przytulnej norki pana Bilbo Bagginsa wraz z kompanią krasnoludów pod wodzą Thorina Dębowej Tarczy, wyobraźnia poniosła mnie hen daleko do dzikich krain, by móc znów ujrzeć Samotną Górę oraz rzecz oczywista pokonać smoka Smauga.

Nadziwić się nie mogę, iż znając tą opowieść od deski do deski, wciąż zachwycam się niesamowitą podróżą jaką zafundował mi profesor Tolkien. Siła w tym wielka leży po stronie przystępności owego dzieła, ale i uniwersalnych prawd jakie zawarto w tej krótkiej dość historii. Co prawda "Hobbit" pozostaję nadal powieścią dla młodego czytelnika, lecz dorośli niezmiennie mogą docenić kunszt pisarski Tolkiena, magię zawartą w przygodzie oraz wartkość fabuły idealnie wprowadzającą do "Władcy Pierścieni".

Wspomnieć mógłbym jeszcze o subtelności humoru, którego głównym przedstawicielem jest nasz tytułowy hobbit, a także mógłbym poruszyć wątek znakomitego tłumaczenia czy wymienić szereg postaci głęboko zapadających w pamięć. Mógłbym to zrobić, ale nie uczynię tego, albowiem niech każdy spróbuje samemu wyruszyć z pewnej norki w ziemi, od której de facto wszystko się zaczęło, ku temu co nieznane.

Z cyklu ponownie przeczytanych.

Tej książki nie trzeba nikomu przedstawiać, tak jak samego twórcy Śródziemia. Do tej książki warto wracać, jak właśnie sam zrobiłem.
Moje pierwsze spotkanie z "Hobbitem" przypadło ładnych kilkanaście lat temu. Było to tak dawno, że już sam nie pamiętam dokładnych szczegółów. Wiem jednak, że ponowna lektura zupełnie nic nie straciła na...

Nie lubię twórczości Tolkiena. Więc dlaczego zabrałem się za Hobbit? Ponieważ uwielbiam smoki i chciałem bliżej poznać Smauga. Dodatkowo jest on jednym z bardziej popularnych.... i aktualnie stwierdzam, że jest chyba najbardziej rozczarowującym smokiem jakiego spotkałem. Na dodatek ledwo co się pojawił to zaraz ginie. Nie rozumiem skąd się bierze ta jego popularność.

Nie lubię twórczości Tolkiena. Więc dlaczego zabrałem się za Hobbit? Ponieważ uwielbiam smoki i chciałem bliżej poznać Smauga. Dodatkowo jest on jednym z bardziej popularnych.... i aktualnie stwierdzam, że jest chyba najbardziej rozczarowującym smokiem jakiego spotkałem. Na dodatek ledwo co się pojawił to zaraz ginie. Nie rozumiem skąd się bierze ta jego popularność.

Zupełnie nie rozumiem zachwytu nad tą książką, zapewne w wiekowości bierze górę sentyment. Chyba jestem za stary na takie bajki.

Zupełnie nie rozumiem zachwytu nad tą książką, zapewne w wiekowości bierze górę sentyment. Chyba jestem za stary na takie bajki.

Powrót o latach z okazji... czytania synowi - jego chyba pierwsza poważna długa książka, która naprawdę go wciągnęła. Obserwowanie z boku jak na niego działa, było zupełnie innym doświadczeniem niż wcześniej poznawanie przygody.
Trudno mi się też tu czepiać do klasyki literatury. Z drugiej strony z perspektywy czasu widać pewne powtarzające się schematy z samą główną opowieścią. Niezależnie od tego jest przeurocza, mogłaby być nieco bardziej rozbudowana, acz film to zdecydowanie nie to, o co chodziło.
Czysta przyjemność chłonięcia słów i snutej opowieści

Powrót o latach z okazji... czytania synowi - jego chyba pierwsza poważna długa książka, która naprawdę go wciągnęła. Obserwowanie z boku jak na niego działa, było zupełnie innym doświadczeniem niż wcześniej poznawanie przygody.
Trudno mi się też tu czepiać do klasyki literatury. Z drugiej strony z perspektywy czasu widać pewne powtarzające się schematy z samą główną...

Dla mnie najlepsza część przygód Hobbitów!

Dla mnie najlepsza część przygód Hobbitów!

Nawet po latach czyta sie swietnie. Choc z czasem dostrzegasz inne aspekty postaci i wydarzeń.

Jak odwiedziny starego znajomego mogą wyrwać cię z sielanki i rzucić w wir wydarzeń którego echa będę rozbrzmiewać dawno po twoich czasach.

Nawet po latach czyta sie swietnie. Choc z czasem dostrzegasz inne aspekty postaci i wydarzeń.

Jak odwiedziny starego znajomego mogą wyrwać cię z sielanki i rzucić w wir wydarzeń którego echa będę rozbrzmiewać dawno po twoich czasach.

Za młodu mi sie podobało. Teraz tez ale jest wiele lepszych ksiażek

Za młodu mi sie podobało. Teraz tez ale jest wiele lepszych ksiażek

Przeczytałam dopiero po skończeniu trylogii i jakoś zdecydowanie za krótka mi się wydaje. W odróżnieniu od filmu, który jest zdecydowanie za długi.

Przeczytałam dopiero po skończeniu trylogii i jakoś zdecydowanie za krótka mi się wydaje. W odróżnieniu od filmu, który jest zdecydowanie za długi.

Klasy który zaczął fantasy więc nie może być inaczej niż 10

Klasy który zaczął fantasy więc nie może być inaczej niż 10

Książki „Hobbit, czyli tam i z powrotem” nie trzeba nikomu chyba przedstawiać. Jednak Co by nie powiedzieć wczoraj przeczytałem ją po raz kolejny po jakiś 22 latach. I muszę powiedzieć jedno, że magia Tolkiena jest jednak wieczna. Jak byłem młody całkiem inaczej rozumiałem tę książkę. Teraz mając większe doświadczenie inaczej ją postrzegam. Bilbo Baggins razem z grupą krasnoludów i czarodziejem Gandalfem wyruszają do Samotnej Góry aby wyswobodzić ją od starożytnego smoka Smauga. Ich długa droga obfituje wielokrotnie w niebezpieczne przygody. Co ciekawe pochłaniając kolejne kartki widzimy jak nasz mały hobbit nabiera doświadczenia i zmienia się z małego niepozornego mieszkańca norki na Pagórku w bohatera i obrońcę. Jego decyzje mają decydujący wpływ na to co się dzieje. Jednak cały czas tęskni za swoim wygodnym mieszkankiem na Pagórku. Szczęśliwie udaje mu się wrócić.
Książka ta jest klasykiem literatury fantastycznej. Nie ukrywam, że dzięki niej ponad dwie dekady temu zafascynowałem się książkami fantasy. Wtedy to pierwszy raz wyruszyłem razem z drużyną na wyprawę do Śródziemia. Tolkien po mistrzowsku buduje świat, który zamieszkują ludzie, krasnoludy, elfy czy hobbici. Jego narracja jest barwna i pełna humoru, to mnie urzekło jak byłem młody i teraz. Oprócz wspaniałej przygody młody czytelnik dzięki postaciom odkrywa też przyjaźń, odwagę oraz znaczenie słowa dom. Mam nadzieję, że mój syn pewnego dnia zakocha się w tej książce jak ja wiele lat temu.

Książki „Hobbit, czyli tam i z powrotem” nie trzeba nikomu chyba przedstawiać. Jednak Co by nie powiedzieć wczoraj przeczytałem ją po raz kolejny po jakiś 22 latach. I muszę powiedzieć jedno, że magia Tolkiena jest jednak wieczna. Jak byłem młody całkiem inaczej rozumiałem tę książkę. Teraz mając większe doświadczenie inaczej ją postrzegam. Bilbo Baggins razem z grupą...