"Serce i pazur" stanowi próbę przybliżenia czytelnikowi świata natury z perspektywy nieco osobliwej, ponieważ autorka opiera swoją narrację głównie na anegdotach i osobistych przemyśleniach. Styl książki ma charakter gawędowy, co może przypaść do gustu tym, którzy szukają lżejszego podejścia do tematu zwierząt, lecz jednocześnie stanowi to słabość dzieła z naukowego punktu widzenia.

Pani Kossak przypisuje zwierzętom ludzkie emocje i motywacje, co jest antropomorfizacją mogącą wprowadzać w błąd. Sugerowanie, że zwierzęta myślą i czują tak jak ludzie, bez solidnego oparcia w badaniach naukowych, może być uznane za nadużycie. Autorka omija również istotne koncepcje etologiczne i ewolucyjne (jak np. teoria altruizmu Hamiltona),co mogłoby znacząco wzbogacić dyskusję na temat rzekomego altruizmu w świecie zwierząt.

Brak odniesień do badań naukowych i dorobku etologii czyni książkę raczej literacką interpretacją niż naukowym studium. Dla czytelników poszukujących głębszej analizy i bardziej naukowego podejścia do zachowań zwierząt lektura ta może okazać się rozczarowująca.

"Serce i pazur" stanowi próbę przybliżenia czytelnikowi świata natury z perspektywy nieco osobliwej, ponieważ autorka opiera swoją narrację głównie na anegdotach i osobistych przemyśleniach. Styl książki ma charakter gawędowy, co może przypaść do gustu tym, którzy szukają lżejszego podejścia do tematu zwierząt, lecz jednocześnie stanowi to słabość dzieła z naukowego punktu...

Nie miałam dotąd do czynienia z twórczością Simony Kossak, choć jej nazwisko było mi znane - nie wiedziałam więc, jakiej formy spodziewać się po tych "Opowieściach o uczuciach zwierząt". I jakoś "Serce i pazur" nieszczególnie do mnie trafiło, choć nie zaprzeczę, że książkę czytało się szybko. Przede wszystkim dlatego, że składa się ona z mnóstwa króciutkich rozdziałów (na minutę-dwie czytania) poprzeplatanych jeszcze sporą ilością zdjęć i rysunków. Takie zwięzłe opowieści trafiają do mnie czasem poprzez media społecznościowe, ale od książki mam jednak większe oczekiwania - a tutaj tej treści było tyle, co kot napłakał.
No i sama treść... Autorka opowiada różne ciekawostki o zwierzętach, zazwyczaj w formie krótkich anegdotek - często też przypisując zwierzętom ludzkie ceny i uczucia. Sam pomysł nie przeszkadzałby mi, bo też uważam, że świat zwierzęcych uczuć bywa niedoceniany, jednak po przeczytaniu "Serca i pazura" mam wrażenie, że lektura nie wniosła kompletnie nic do mojego życia. Te historyjki uciekają z głowy równie szybko, jak do niej trafiają, nic nie jest rozbudowane na tyle, by mieć poczucie choć odrobinę zgłębionego tematu. Gdyby nie to, że książkę czyta się naprawdę niemal naraz, pewnie bym jej nie skończyła. Lepiej by z tego zrobić cykl krótkich postów w internecie niż marnować papier na druk...

Nie miałam dotąd do czynienia z twórczością Simony Kossak, choć jej nazwisko było mi znane - nie wiedziałam więc, jakiej formy spodziewać się po tych "Opowieściach o uczuciach zwierząt". I jakoś "Serce i pazur" nieszczególnie do mnie trafiło, choć nie zaprzeczę, że książkę czytało się szybko. Przede wszystkim dlatego, że składa się ona z mnóstwa króciutkich rozdziałów (na...

Książka uchyla okno empatii dla zwierząt, a uchylone - otwiera na oścież. Wiele jednak treści jest oczywistych, dlatego niektórych opowieści nie zamieszczałabym tylko po to, by pokazać pełne spektrum emocji, albo wybrałabym bardziej niezwykłe fakty. Niemniej jednak cenna pozycja. Jeśli miałabym coś dodać: warto przeczytać biografię Simony Kossak pióra Anny Kamińskiej - wtedy inaczej odbiera się treść książek tej autorki.

Książka uchyla okno empatii dla zwierząt, a uchylone - otwiera na oścież. Wiele jednak treści jest oczywistych, dlatego niektórych opowieści nie zamieszczałabym tylko po to, by pokazać pełne spektrum emocji, albo wybrałabym bardziej niezwykłe fakty. Niemniej jednak cenna pozycja. Jeśli miałabym coś dodać: warto przeczytać biografię Simony Kossak pióra Anny Kamińskiej -...

Jest świetnie napisana, choć dla mnie za dużo tu antropomorfizacji. Uważam po prostu, że antropomorfizacja jest często wyrazem antropocentryzmu. Z drugiej zaś strony nigdy za wiele wkładania do głów przedstawicielom naszego gatunku, że przedstawiciele innych też odczuwają emocje; najłatwiej je opisać odbijając je w zwierciadle naszych. Może następnym krokiem, kiedy odejdziemy od kartezjańskiego podejścia do innych gatunków będzie próba zrozumienia ich z mniej ludzkiej perspektywy.

Jest świetnie napisana, choć dla mnie za dużo tu antropomorfizacji. Uważam po prostu, że antropomorfizacja jest często wyrazem antropocentryzmu. Z drugiej zaś strony nigdy za wiele wkładania do głów przedstawicielom naszego gatunku, że przedstawiciele innych też odczuwają emocje; najłatwiej je opisać odbijając je w zwierciadle naszych. Może następnym krokiem, kiedy...

Moja alergia na infantylizm i bambinizm nie pozwala ocenić tej książki lepiej.

Moja alergia na infantylizm i bambinizm nie pozwala ocenić tej książki lepiej.

Ciekawe opowieści o emocjach zwierząt, jednak zdecydowanie za krótkie! Każda z nich zasługuje na więcej niż 1,5-2 strony.

Ciekawe opowieści o emocjach zwierząt, jednak zdecydowanie za krótkie! Każda z nich zasługuje na więcej niż 1,5-2 strony.

Jak zawsze rewelacyjne o zwierzętach. Jeszcze wtedy nie mówiło się otwarcie o prawach zwierząt. Jednak z opowiadań Simony bije zrozumienie faktu, że zwierze nie jest rzeczą.

Jak zawsze rewelacyjne o zwierzętach. Jeszcze wtedy nie mówiło się otwarcie o prawach zwierząt. Jednak z opowiadań Simony bije zrozumienie faktu, że zwierze nie jest rzeczą.

Cenie Panią Simone Kossak i jej dorobek naukowy.
Ta książka potwierdza, że uczucia nie są zarezerwowane wyłącznie dla ludzi! W co , szczerze mówiąc, nigdy nie wątpiłam.
Może nie jest to książka na jedno posiedzenie bo warto robić sobie przerwy między rozdziałami, ale to przyjemna lektura.

Cenie Panią Simone Kossak i jej dorobek naukowy.
Ta książka potwierdza, że uczucia nie są zarezerwowane wyłącznie dla ludzi! W co , szczerze mówiąc, nigdy nie wątpiłam.
Może nie jest to książka na jedno posiedzenie bo warto robić sobie przerwy między rozdziałami, ale to przyjemna lektura.

Bardzo ciekawa książka dla zwierzolubów i nie tylko. Każdy rozdział opowiada o innych uczuciach zwierząt i w każdym rozdziale znajdziemy sporo ciekawostek. Rozdział o żalu i smutku, który odczuwają zwierzęta ściska za serce. Krystyna Czubówna idealnie się sprawdziła jako lektor. Polecam.

Bardzo ciekawa książka dla zwierzolubów i nie tylko. Każdy rozdział opowiada o innych uczuciach zwierząt i w każdym rozdziale znajdziemy sporo ciekawostek. Rozdział o żalu i smutku, który odczuwają zwierzęta ściska za serce. Krystyna Czubówna idealnie się sprawdziła jako lektor. Polecam.

Bardzo ładne wydanie. Dużo pięknych zdjęć i rysunków

Bardzo ładne wydanie. Dużo pięknych zdjęć i rysunków