Tragedie. Tom I

Znana wszystkim, ponadczasowa historia rodu Labdakidów, we wspaniałym tłumaczeniu Antoniego Libery.

Znana wszystkim, ponadczasowa historia rodu Labdakidów, we wspaniałym tłumaczeniu Antoniego Libery.

Arystoteles miał rację: "Król Edyp" to najlepszy dramat, a w ciągu kolejnych 2500 lat niewiele utworów mogło stanąć z tym dziełem w szranki.
Nie wiem, czy to zasługa Libery (tłumaczeń Chodkowskiego jeszcze nie czytałem),ale naprawdę trudno się od tych tekstów oderwać i nieustannie coś zapisywałem do swojego zbioru cytatów.
A jak się jeszcze pomyśli, że "Edypa w Kolonos" Sofokles napisał mając prawie 90 lat...
Niesamowita jest ta wirtuozeria słów i głębia myśli, przy tym taka przenikliwość i (co najmniej) realizm postrzegania rzeczywistości - mimo, ze autor żył w tak ducnym kraju ;-)

Arystoteles miał rację: "Król Edyp" to najlepszy dramat, a w ciągu kolejnych 2500 lat niewiele utworów mogło stanąć z tym dziełem w szranki.
Nie wiem, czy to zasługa Libery (tłumaczeń Chodkowskiego jeszcze nie czytałem),ale naprawdę trudno się od tych tekstów oderwać i nieustannie coś zapisywałem do swojego zbioru cytatów.
A jak się jeszcze pomyśli, że "Edypa w...

POLECAM!
Prawdziwa sztuka jest zawsze współczesna.
Moje opinie o literaturze, muzyce i filmie są w blogu "Trzy akordy na dwie ręce" oraz w powieści "BUfffO".

POLECAM!
Prawdziwa sztuka jest zawsze współczesna.
Moje opinie o literaturze, muzyce i filmie są w blogu "Trzy akordy na dwie ręce" oraz w powieści "BUfffO".

Komu podobały się tragedie greckie czytane za młodu w szkole niech pierwszy podniesie rękę. No właśnie, pewnie niewielu z was podniosło. Czy było tak przez język, jakim owe książki były napisane? Ja tak miałem. Nie podobał mi się język, którym były te książki napisane - tłumaczenia były straszne w przyswojeniu dla młodzieży. I o ile Króla Edyta i Antygonę znam, a raczej kojarzę, ze szkoły, to o Edypie w Kolonos do tej pory nie słyszałem, może po prostu jestem mało oczytany.
Jeśli też tak miałeś to porzuć swe uprzedzenia i weź to tłumaczenie do rąk. Nie dość, że język użyty w tym przekładzie wydaje się, jest!, przystępny, to każda tragedia poprzedzona jest krótkim wstępem przybliżającym czytelnikom jej tematykę.
W szkole, albo nie kojarzę albo nie było, powiązania miedzy Królem Edypem a Antygoną. Ot, dwie oddzielne tragedie ze starożytności, które trzeba przerobić, bo tak nakazuje program. Wielka szkoda, ze za moich szkolnych czasów nie było tego wydania, ponieważ dzięki wprowadzeniom do każdej z tragedii widzimy chronologie wydarzeń w nich zawartych.
Plusem jest też ukłon tłumacza w stronę czytelników nie do końca zaznajomionych z tajnikami tragedii antycznej i wyjaśnienie czym są te tajemniczo brzmiące Stasimony czy Epejsodiony.
Jeżeli sięgać po jakiś przekład dzieł Sofoklesa, to zdecydowanie po ten:
- przystępny język;
- ładne wydanie;
- wstęp do każdej z tragedii;
- przypisy pozwalające wczuć się w kontekst opisywanych wydarzeń;

Komu podobały się tragedie greckie czytane za młodu w szkole niech pierwszy podniesie rękę. No właśnie, pewnie niewielu z was podniosło. Czy było tak przez język, jakim owe książki były napisane? Ja tak miałem. Nie podobał mi się język, którym były te książki napisane - tłumaczenia były straszne w przyswojeniu dla młodzieży. I o ile Króla Edyta i Antygonę znam, a raczej...

Obawiałam się tej książki ze względu na język, z którego została przetłumaczona, jednak zupełnie niesłusznie. "Tragedie" przeczytałam z największą przyjemnością, przede wszystkim właśnie ze względu na język. W końcu Sofokles stał się przyjemny w lekturze, a mimo tego nie traci na swojej wielkości.

Obawiałam się tej książki ze względu na język, z którego została przetłumaczona, jednak zupełnie niesłusznie. "Tragedie" przeczytałam z największą przyjemnością, przede wszystkim właśnie ze względu na język. W końcu Sofokles stał się przyjemny w lekturze, a mimo tego nie traci na swojej wielkości.