Niedziela, która zdarzyła się w środę

Tak, z tej książki można dowiedzieć się o Polsce lat dziewięćdziesiątych bardzo wiele. To co, wydawać by się mogło umknęło z pamięci, gdzieś tam w zakamarkach tkwiło i wróciło w postaci skrawków wyraźnych wspomnień. Czas goni, niczym rwący potok i nijak go okiełznać. Jedynym skutecznym sposobem, by jakoś to zatrzymać w głowie to dobry reportaż. Zastanawiające, że o latach dziewięćdziesiątych jest ich tak niewiele, choć czas transformacji był bardzo ciekawy. Ale i trudny. Może dlatego do czasów PRL-u wraca się częściej, bo zabawniej, bo absurdalnie. A tu nie czuje się żadnej radości, a wręcz przeciwnie, często smutek i konsternację. Gdzieś ta myśl, w sumie optymistyczna, że jakoś to będzie, zanikła. I jak to jest z tym straconym pokoleniem? Kilka odpowiedzi nasunie się samych. Resztę trzeba sobie dopowiedzieć. Kto przeżył, ten wie, kto urodził się później, niech się dowie.

Tak, z tej książki można dowiedzieć się o Polsce lat dziewięćdziesiątych bardzo wiele. To co, wydawać by się mogło umknęło z pamięci, gdzieś tam w zakamarkach tkwiło i wróciło w postaci skrawków wyraźnych wspomnień. Czas goni, niczym rwący potok i nijak go okiełznać. Jedynym skutecznym sposobem, by jakoś to zatrzymać w głowie to dobry reportaż. Zastanawiające, że o latach...

Czysty reportaż o Polsce lat 1993-1996. Początek transformacji ustrojowej, które wielu ludziom odebrała pracę i nadzieję. Momentami wygrywa smutek, gdy czyta się o strasznej biedzie i niesprawiedliwości tych czasów. Jest też reportaż-prowokacja o fikcyjnym miliarderze z USA, reportaż o zmieniającej (bądź nie) życie audycji radiowej, Amwayu, zmianach w polszczyźnie we wczesnym kapitalizmie. W książce jest też „oburzający" reportaż „Onanizm polski“.
Styl jest wybitnie reporterski, autor nie "przebija" z tekstu, co jest cenne i już niestety coraz w tym gatunku. Czyta się jednym tchem.

Czysty reportaż o Polsce lat 1993-1996. Początek transformacji ustrojowej, które wielu ludziom odebrała pracę i nadzieję. Momentami wygrywa smutek, gdy czyta się o strasznej biedzie i niesprawiedliwości tych czasów. Jest też reportaż-prowokacja o fikcyjnym miliarderze z USA, reportaż o zmieniającej (bądź nie) życie audycji radiowej, Amwayu, zmianach w polszczyźnie we...

Świadectwo czasów. Warto do niego wracać, dla przyjemności, albo gdy zastanawiamy się "skąd się wzięły te zajoby".

Świadectwo czasów. Warto do niego wracać, dla przyjemności, albo gdy zastanawiamy się "skąd się wzięły te zajoby".

Lata 90. okiem Mariusza Szczygła. Czasem śmieszne, czasem nieśmieszne, poważne, ceepy i nawet cringe.

Lata 90. okiem Mariusza Szczygła. Czasem śmieszne, czasem nieśmieszne, poważne, ceepy i nawet cringe.

Ciekawie i zabawnie było słuchać o moich nastoletnich czasach w latach 90 tych .Audiobook czytany przez samego autora. Polecam.

Ciekawie i zabawnie było słuchać o moich nastoletnich czasach w latach 90 tych .Audiobook czytany przez samego autora. Polecam.

Wspaniałe, literackie, momentami przekraczające granice "przyzwoitego", konserwatywnego komfortu reportaże z pierwszej połowy lat 90. Czytane po latach, sprawiają wrażenie delikatnego retro, jednocześnie działają jak soczewka powiększająca - mówią nam, skąd my, polskie społeczeństwo, wzięliśmy się w tym XXI wieku w takiej formie, w jakiej jesteśmy.

Szczygieł, kiedy trzeba, jest wrażliwy, kiedy trzeba - dociekliwy, jeszcze innym razem pozwala sobie na kulturalnie zakamuflowaną ironię. I już jako młody autor (rok wydania: 1996) prezentuje doskonały warsztat, nie rezygnując przy tym z tematów wybitnie nieliterackich jak np. muzyka disco polo. Najlepsza szkoła reportażu.

PS
Polecam także świetny zbiór "Kaprysik: damskie historie" tego samego autora.

Wspaniałe, literackie, momentami przekraczające granice "przyzwoitego", konserwatywnego komfortu reportaże z pierwszej połowy lat 90. Czytane po latach, sprawiają wrażenie delikatnego retro, jednocześnie działają jak soczewka powiększająca - mówią nam, skąd my, polskie społeczeństwo, wzięliśmy się w tym XXI wieku w takiej formie, w jakiej jesteśmy.

Szczygieł, kiedy...

świetny zbiór, lubię do niego wracać

świetny zbiór, lubię do niego wracać

Reportaże o życiu z lat 90-tych. Świetnie się czyta. Skłania do refleksji. Ukazuje absurdy i bezradność jednostki wobec systemu. Polecam.

Reportaże o życiu z lat 90-tych. Świetnie się czyta. Skłania do refleksji. Ukazuje absurdy i bezradność jednostki wobec systemu. Polecam.

Cudownie czyta się ją ponownie w 2024 r., w innym już świecie. Szczygieł to świetny obserwator i kompozytor. Każdy reportaż perfekcyjnie skonstruowany. Lubię.

Cudownie czyta się ją ponownie w 2024 r., w innym już świecie. Szczygieł to świetny obserwator i kompozytor. Każdy reportaż perfekcyjnie skonstruowany. Lubię.

Lubię książki Szczygła, ale ta jest najsłabsza z tych które czytałem. Tematy ciekawe, ale niestety - wyraźnie widać tu Szczygła takiego, jakiego znałem z programu "Na każdy temat" - człowieka, który bez litości eksploatuje osoby naiwne i niezbyt inteligentne, czasami z ewidentnymi zaburzeniami psychicznymi, mające w dodatku parcie na szkło. To jeszcze by uszło - może nawet wielu z nich było z tego zadowolonych, ale reportaż w którym autor podaje się za przedstawiciela fikcyjnego polonijnego miliardera, i proponuje różnym ludziom miliard złotych za zrealizowanie swoich dziwacznych pomysłów i później bez litości opisuje ich reakcje jest po prostu słabym, niesmacznym prankiem. Myślę, że w naszych czasach Szczygieł nie odważyłby się na taką prowokację...

Lubię książki Szczygła, ale ta jest najsłabsza z tych które czytałem. Tematy ciekawe, ale niestety - wyraźnie widać tu Szczygła takiego, jakiego znałem z programu "Na każdy temat" - człowieka, który bez litości eksploatuje osoby naiwne i niezbyt inteligentne, czasami z ewidentnymi zaburzeniami psychicznymi, mające w dodatku parcie na szkło. To jeszcze by uszło - może nawet...