Najnowsze artykuły
- ArtykułyCzytamy w długi weekend. 31 maja 2024LubimyCzytać297
- ArtykułyLubisz czytać? A ile wiesz o literackich nagrodach? [QUIZ]Konrad Wrzesiński18
- Artykuły„(Nie) mówmy o seksie” – Storytel i SEXEDPL w intymnych rozmowach bez tabuBarbaraDorosz2
- ArtykułySztuczna inteligencja już opanowuje branżę księgarską. Najwięksi wydawcy świata korzystają z AIKonrad Wrzesiński15
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Andrzej Kisielewicz
Źródło: https://pliki.ptwp.pl/pliki/03/52/61/035261_r1_300.jpg
Znany jako: prof. dr hab. Andrzej Marian...Znany jako: prof. dr hab. Andrzej Marian Kisielewicz
4
5,9/10
Pisze książki: filozofia, etyka, informatyka, matematyka
Urodzony: 15.05.1953
Polski matematyk i logik, profesor Uniwersytetu Wrocławskiego.
Studiował matematykę na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii Uniwersytetu Wrocławskiego, którą ukończył w 1976 roku. W tym samym roku pracował w Szwecji jako mechanik samochodowy. W międzyczasie podjął się pisania pracy doktorskiej. Trzy lata później uzyskał stopień naukowy doktora nauk matematycznych w zakresie matematyki na podstawie pracy pt. "O liczbie operacji algebraicznych w algebrach idempotentnych", napisanej pod kierunkiem doc. Jerzego Płonki w Instytucie Matematycznym PAN w Warszawie. W 1979 roku został zatrudniony jako adiunkt w Instytucie Matematyki na Politechnice Wrocławskiej. W końcowym okresie PRL-u przebywał w Kanadzie, gdzie w latach 1989-1990 wykładał na Uniwersytecie Manitoba w Winnipeg. Następnie był do 1992 roku na stypendium naukowym w Darmstadt w Niemczech. W tym samym roku uzyskał stopień naukowy doktora habilitowanego nauk matematycznych na Uniwersytecie Wrocławskim, na podstawie rozprawy pt. "Trzy problemy związane ze składaniem funkcji."
W 1993 roku został pracownikiem naukowym Instytutu Matematycznego Uniwersytetu Wrocławskiego. W 1996 roku otrzymał tam stanowisko profesora nadzwyczajnego. Od 1999 roku również wykłada na Uniwersytecie Opolskim. W roku akademickim 2001/2002 był stypendystą Fulbrighta na Uniwersytecie Vanderbilt w Nashville w Stanach Zjednoczonych. W 2001 roku otrzymał tytuł profesora nauk matematycznych. W 2005 otrzymał stanowisko profesora zwyczajnego, jednak jego wręczenie nastąpiło rok później, z powodu odmowy przyjęcia tego tytułu z rąk prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego.
Specjalizuje się w logice formalnej, algebrze i kombinatoryce.
W 2019 r. kandydował z listy Prawa i Sprawiedliwości do Parlamentu Europejskiego.http://www.math.uni.wroc.pl/~kisiel/
Studiował matematykę na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii Uniwersytetu Wrocławskiego, którą ukończył w 1976 roku. W tym samym roku pracował w Szwecji jako mechanik samochodowy. W międzyczasie podjął się pisania pracy doktorskiej. Trzy lata później uzyskał stopień naukowy doktora nauk matematycznych w zakresie matematyki na podstawie pracy pt. "O liczbie operacji algebraicznych w algebrach idempotentnych", napisanej pod kierunkiem doc. Jerzego Płonki w Instytucie Matematycznym PAN w Warszawie. W 1979 roku został zatrudniony jako adiunkt w Instytucie Matematyki na Politechnice Wrocławskiej. W końcowym okresie PRL-u przebywał w Kanadzie, gdzie w latach 1989-1990 wykładał na Uniwersytecie Manitoba w Winnipeg. Następnie był do 1992 roku na stypendium naukowym w Darmstadt w Niemczech. W tym samym roku uzyskał stopień naukowy doktora habilitowanego nauk matematycznych na Uniwersytecie Wrocławskim, na podstawie rozprawy pt. "Trzy problemy związane ze składaniem funkcji."
W 1993 roku został pracownikiem naukowym Instytutu Matematycznego Uniwersytetu Wrocławskiego. W 1996 roku otrzymał tam stanowisko profesora nadzwyczajnego. Od 1999 roku również wykłada na Uniwersytecie Opolskim. W roku akademickim 2001/2002 był stypendystą Fulbrighta na Uniwersytecie Vanderbilt w Nashville w Stanach Zjednoczonych. W 2001 roku otrzymał tytuł profesora nauk matematycznych. W 2005 otrzymał stanowisko profesora zwyczajnego, jednak jego wręczenie nastąpiło rok później, z powodu odmowy przyjęcia tego tytułu z rąk prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego.
Specjalizuje się w logice formalnej, algebrze i kombinatoryce.
W 2019 r. kandydował z listy Prawa i Sprawiedliwości do Parlamentu Europejskiego.http://www.math.uni.wroc.pl/~kisiel/
5,9/10średnia ocena książek autora
37 przeczytało książki autora
281 chce przeczytać książki autora
1fan autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Logika i argumentacja. Praktyczny kurs krytycznego myślenia
Andrzej Kisielewicz
7,5 z 30 ocen
298 czytelników 4 opinie
2017
Wprowadzenie do informatyki. Poradnik dla ucznia i nauczyciela
Andrzej Kisielewicz
0,0 z ocen
0 czytelników 0 opinii
2005
Najnowsze opinie o książkach autora
Logika i argumentacja. Praktyczny kurs krytycznego myślenia Andrzej Kisielewicz
7,5
Książka jest próbą przedstawienia zagadnień związanych z logiką praktyczną, sztuką argumentacji, prowadzenia dyskusji/sporów (erystyki) oraz retoryki. Napisana została przez matematyka i logika, więc jej treść jest bardzo precyzyjna (w języku statystyki matematycznej – dokładna). Nie uskutecznia więc on jałowego, filozoficznego dyskursu na jej kartach – tylko konkrety.
Autor wykazał się wyjątkowo dobrą, znajomością typowo humanistycznych zagadnień, których elementami są takie „nauki” jak filozofia, językoznawstwo (lingwistyka) retoryka/erystyka i sztuka argumentacji, które przedstawione zostały w sześciu rozdziałach, stanowiących główną i prawie całą objętość książki. Na końcu książki znalazł się Dodatek „Logika formalna”, w którym zwięźle scharakteryzowane zostały elementarne zagadnienia logiki formalnej, to jest semantyczne (zero-jedynkowe/matrycowe) i aksjomatyczne (syntaktyczne, w aksjomatyce Hilberta-Bernaysa) ujęcie klasycznego rachunku zdań i predykatów, co pozwala na zaniechanie sięgania do książek przeznaczonych stricte do nauki logiki formalnej/matematycznej.
Trochę dziwi mnie krytyka logiki formalnej przez autora, który to logikiem jest, w zastosowaniach jej do wnioskowań/rozumowań w języku naturalnym (potocznym),a przede wszystkim matematycznych. O ile z pierwszym poglądem powyższego zdania mógłbym się zgodzić, w związku z intensjonalną cechą języka naturalnego i jego nieostrością znaczeń, to zdecydowanie nie zgodzę się z tym drugim, choć zdaję sobie sprawę, że typowe dowody matematyczne często odbiegają od pełnych, długich i żmudnych do wyprowadzania formuł, w których używa się rachunku zdań i rachunku predykatów, co ma to na celu ich skrócenie oraz zmniejszenie skomplikowania i tak trudnych już zagadnień.
Za bardzo trafne uważam umieszczenie ciekawych łamigłówek logicznych, które pozwalają na pewną weryfikację przyswojonego materiału.
Bardzo nie podoba mi się natomiast wyrażanie w książce własnych poglądów politycznych i religijności autora. Mógłbym zrozumieć, że jako przykłady prowadzenia sporów/dyskusji (erystyki) autor podaje przykłady takie jak wiara-niewiara w boga, za i przeciw aborcji, za i przeciw komunizm-demokracja oraz przytacza obustronne argumenty każdego ze stanowisk, to stawanie po jednej ze strony w tychże sporach, sugerując czytelnikowi określone stanowisko uważam za, co najmniej, niestosowne, a już na pewno za nieprofesjonalne. Szczególnie jeśli dotyczy to książki o rozumowaniach, wyciąganiu wniosków, gdzie nie można podążać ślepo wyłącznie za jedną, sugerowaną i w mniemaniu autora słuszną, ideologią, bo jest to droga do indoktrynacji, a nie analiza wszystkich możliwości celem wyciągnięcia z nich wniosków, na końcu przedstawienie własnej argumentacji za wybranym poglądem/stanowiskiem. Bardzo razi mnie stosowanie w książkach naukowych, względnie popularnonaukowych stosowanie tego typu zabiegów, które sprzeczne są z założeniami neutralności metod naukowych, nawet tych humanistycznych, których za naukę raczej nie uważam. Bardzo podobna sytuacja miała miejsce w recenzowanej przeze mnie książce "Logika elementarna" R. Piotrowskiego.
Poniżej wymienię fragmenty zdań z książki , które uważam za błędne bądź niestosowne, a tam gdzie to konieczne dodam komentarz z uwagami:
• str. 51.: „… wątki uboczne…”; powinno być: „… wątki poboczne…”
• str. 65.: „… logika formalna nie ma żadnych zastosowań w praktyce rozumowaniach matematycznych i dotyczy wyłącznie rozumowań dedukcyjnych…”; jest to nieprawdą, w matematyce stosuje się również wnioskowania/rozumowania indukcyjne, np. aksjomat indukcji w pozalogicznych aksjomatach arytmetyki Peana liczb naturalnych
• str. 65.: „… w matematyce nie istnieją żadne zasady i reguły logicznego myślenia…”; jest to nieprawdą, to właśnie logiczne myślenie/rozumowanie, min. dzięki logice formalnej (matematycznej) pozwoliło osiągnąć jej wyjątkową ścisłość i dokładność
• str. 104.: „… istnieje niewątpliwa relacja pomiędzy decyzją o zostaniu księdzem, a empatią wobec ludzi…”; czyżby? Jak ma się to do ukrywania i niekarania sprawców pedofilii kościoła rzymskokatolickiego?
• str. 124.: „… platonizm matematyczny kłóci się ze współczesnym zdrowym zdrowym rozsądkiem…”; Czyżby? Sam K. Gödel podkreślał, że odkrycie przez niego dwóch przełomowych twierdzeń: o niezupełności Peana arytmetyki liczb naturalnych (i systemów bogatszych) oraz niedowodliwości jej niesprzeczności w niej samej, wynikało z jego platonistycznego podejścia do logiki i matematyki
• str. 133.: „… wszystkie definicje odnoszące się do rzeczywistości są nieścisłe…”; również jest to nieprawdą, w skali makroskopowej np. równania pola grawitacyjnego Einsteina są w pełni ścisłe
• krytyka aborcji i homoseksualizmu, str. 137. i 138., 209.; choć gejem/lewakiem nie jestem, a jedynie zwolennikiem neutralności i szacunku światopoglądowego w tego typu publikacjach
• krytyka komunizmu, str.: 149., 163., 170., 211., 216.; tutaj nie ma sytuacji zero-jedynkowej, czarne-białe: komunizm – zły, demokracja – dobra
• str.: 218.: „… komuniści kradną…”; to stwierdzenie chyba nie wymaga komentarza
• str. 169.: „… zdanie syntezujące…”; I. Kant nie używał terminu zdanie syntezujące, ale syntetyczne (a priori)
• str. 173.: „… demokracja to najlepsza strategia zachowania pokoju na świecie…”; na przykładzie Stanów Zjednoczonych Ameryki, uważanych za ostoję demokracji, stwierdzenie to jest zupełnie nieprawdziwe (inwazja na Wietnam, wojna w Zatoce Perskiej, inwazja na Irak i Afganistan) gdzie pod płaszczykiem demokracji kryły się wyłącznie interesy narodowe, tj. finansowe, tego państwa, a nie idea zaprowadzania wolności i demokracji na świecie
• str. 177.: „… eutanazja to destrukcja społeczeństwa…”; czyżby bardziej humanitarne byłoby powieszenie się samobójcy w domu, od świadomego zażycia śmiertelnej tabletki w szpitalu/domu pod nadzorem lekarza przy obecności rodziny, albo pozwolenie na powolne umieranie nieuleczalnie chorym w ogromnym cierpieniu?
• str. 261-266: polemika w listowna W. Siły-Nowickiego i J. Tischnera, gdzie ten drugi zamiast merytorycznych argumentów stosuje opisane w książce sztuczki erystyczne, a któremu to autor przyznaje „wygranie” tejże dyskusji
• str. 290., jest: „… ze zdania fałszywego można wywnioskować można każde zdanie…”; ze zdania fałszywego może, co najwyżej, wynikać, a nie „można wywnioskować” każde zdanie, autor pomylił, nie wiem czy świadomie, wynikanie (implikację materialną) z regułami wnioskowania (inferencji),do których należą reguła odrywania (czyli dedukcja),reguła podstawiania, reguła zastępowania definicyjnego, prawa 𝑚𝑜𝑑𝑢𝑠 𝑡𝑜𝑙𝑙𝑒𝑛𝑑𝑜 𝑡𝑜𝑙𝑒𝑛𝑠 (sprowadzenie do sprzeczności) i wnioskowaniem indukcyjnym
• str. 290., jest: „(𝑝∨𝑞)∧~(𝑝∨𝑞)”; powinno być: „(𝑝∨𝑞)∧~(𝑝∧𝑞)”
• str. 294., jest: „… prawami logicznymi są 𝑝⇒(𝑝⇒𝑞)...”; formuła ta nie jest prawem (tautologią) rachunku zdań, tym samym powinno być: „... prawem logicznym nie jest 𝑝⇒(𝑝⇒𝑞)…”
• str. 296., jest: „… liczba pierwsza to ta, która nie ma właściwych dzielników (innych niż ona sama lub 1)…”; autor powinien obowiązkowo dodać również, że liczby pierwsze, to liczby większe od 1, inaczej można wnioskować, że liczbami pierwszymi mogą być także liczby ujemne podzielne przez 1 i samą siebie
• str. 297., jest: „… prawa rachunku kwantyfikatorów to prawo subalternacji i prawo przestawiania kwantyfikatorów ~∀𝑥𝑃(𝑥)⟺∃𝑥𝑃(𝑥) oraz ~∃𝑥∀𝑦𝑃(𝑥,𝑦)⟺∀𝑦∃𝑥𝑃(𝑥,𝑦)…”; formuły te nie są prawami (tautologiami) rachunku predykatów.
Mimo powyższych wad, przez które ocenę obniżyłem o jedną gwiazdkę, książkę zdecydowanie polecić mogę wszystkim tym, którzy chcą dokładniej i precyzyjniej formułować swoje myśli, komunikację międzyludzką oraz rozwinąć umiejętność argumentacji i sztuki prowadzenia sporów. Lektura nie tylko dla „humanistów”, dla ścisłowców również.
Logika i argumentacja. Praktyczny kurs krytycznego myślenia Andrzej Kisielewicz
7,5
Logika należy do jednego działu filozofii. Obok ontologii, epistemologii i etyki stanowi ważne narzędzie poznania świata, dlatego niezwykle ważne jest, aby uczniowie i studenci wchodzili w tajniki zasad logicznego myślenia pozwalającego lepiej uporządkować wiedzę, zweryfikować doświadczenia i je opisać w zrozumiały sposób, co przyda się w edukacji i praktyce badawczej.
Logika należy do jednej z bardziej wymagających, trudniejszych, ale bardzo przydatnych we wszystkich naukach dziedzin. Andrzej Kisielewicz w swojej książce „Logika i argumentacja” stara się zabrać w niezwykłą podróż pokazującą jej przydatność w życiu codziennym. Wprowadza nas w świat zagadnień oraz zasad logiki, pokazuje ich ważność oraz codzienne wykorzystanie. Dzięki autorowi czytelnicy odkrywają, że ta dziedzina nie tylko nie jest trudna, ale bardzo potrzebna w codziennym życiu.
Książkę podzielono na sześć większych części: 1) Argumentacja, 2) Logika praktyczna, 3) Język naturalny i znaczenie, 4) Metoda precyzowania i objaśniania znaczeń zdań, 5) Logika i retoryka, 6) Logiczna analiza rozumowań. Jak widać przekrój jest szeroki i pozwala na zawarcie wiedzy zarówno z rachunku zdań, obiektywizmu, sposobów oceny argumentacji, mechanizmów logicznego myślenia, metod logiki, różnych typów wnioskowania, metod naukowych, jak i zagadnień językoznawczych poruszających kwestię języka naturalnego i sztucznego, wieloznaczności, nieostrości znaczeń, znaczenie kontekstu, precyzji, objaśniania, znaczeń, twierdzeń matematycznych, praw nauki. Sporo miejsca poświęcono również retoryce, erystyce oraz analizy logicznej tekstów. W każdym rozdziale znajdziemy wprowadzenie, omówiono ważne pojęcia, a główne treści przepleciono interesującymi zadaniami, których rozwiązanie znajdziemy na dalszych stronach. To sprawia, że książkę trzeba czytać aktywnie, analizować podane sytuacje, wyciągać wnioski, łączyć wiedzę, obserwację z powstałymi problemami.
Ćwiczenia pozwalają na rozwiązywanie zagadek logicznych z refleksją na temat stosowanych metod, stosowanie tych metod do analizy argumentacji i rozumowania oraz prowadzenie dyskusji. Różnorodność zadań pomaga rozwijać umiejętność myślenia oraz wypowiadania się.
„Logika i argumentacja” Andrzeja Kisielewicza to interesujący i nietypowy podręcznik do logiki. Autor wprowadza nas w nowy, przystępniejszy sposób wprowadzania uczniów i studentów w świat krytycznego i logicznego myślenia niezbędnego do umiejętności weryfikacji napływających do nas informacji.
Po podręcznik mogą sięgnąć zarówno nauczyciele akademiccy, jak i studenci. Wykładowcy znajdą tu gotową ścieżkę nauczania przedmiotu bez konieczności bycia specjalistą z tej dziedziny. Wielkim plusem publikacji jest pokazanie znaczenia krytycznego myślenia w życiu codziennym. Uświadamia czytelników, że jest to dziedzina pozwalająca rozwijać umiejętności humanistyczne i również niezbędna w dziedzinach ścisłych. Kiedy już opanujemy podstawowe umiejętności na końcu podręcznika znajdziemy podstawy logiki formalnej, czyli coś, co w większości podręczników znajduje się na początku i sprawia, że adepci tej interesującej sztuki czują przerażenie oraz tworzy się w nich przekonanie, że będzie trudno. Tu najpierw wszystko w bardzo prosty sposób wyjaśniono, a następnie zachęca się do poznania tajników rachunku zdań.
Zdecydowanie polecam wszystkim, którzy chcą zgłębić wiedzę z logiki, nauczyć się analizować teksty, dostępne dane, myśleć krytycznie. Mimo, że jest to podręcznik akademicki to znajdziemy tu naprawdę prosty język, dzięki czemu czytelnik sam będzie mógł zgłębiać wiedzę.