Najnowsze artykuły
Artykuły
„Smak szczęścia”: w poszukiwaniu idealnego życiaSonia Miniewicz1Artykuły
Nigdy nie jest za późno na spełnianie marzeń? 100-letnia pisarka właśnie wydała dwie książkiAnna Sierant2Artykuły
„Chłopcy z ulicy Pawła”. Spacer po Budapeszcie śladami bohaterów kultowej książki z dzieciństwaDaniel Warmuz4Artykuły
Najlepszy kryminał roku wybrany. Nagroda Wielkiego Kalibru 2024 dla debiutantkiKonrad Wrzesiński5
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Danuta Brzosko-Mędryk
![Danuta Brzosko-Mędryk](https://s.lubimyczytac.pl/upload/authors/39073/354688-140x200.jpg)
Źródło: http://www.album.fotosejm.pl/album/t_1.htm
7
7,3/10
Pisze książki: literatura piękna, powieść historyczna, biografia, autobiografia, pamiętnik, reportaż
Urodzona: 04.08.1921Zmarła: 01.09.2015
Urodziła się w Pułtusku w rodzinie inteligenckiej. W chwili wybuchu wojny była uczennicą Liceum im. Królowej Jadwigi w Warszawie. Po 1939 r. kontynuowała naukę na tajnych kompletach działając jednocześnie w podziemnym harcerstwie i ZWZ. W 1940 r. została aresztowana wraz z koleżankami i nauczycielkami i osadzona na Pawiaku, gdzie tajną zdała maturę. Po kilku tygodniach ją zwolniono, jednak 15 sierpnia 1942 r. została ponownie aresztowana i wywieziona do obozu na Majdanku, gdzie przebywała 15 miesięcy (numer obozowy 4550). Była pierwszą spikerką słynnego „Radia Majdanek”. W czasie ewakuacji obozu, 19 kwietnia 1944 r., została wywieziona do Ravensbrück (numer 36342),a stamtąd do komanda Lipsk obozu Buchenwald (nr 3050).
Po wyzwoleniu, po półtorarocznej kuracji, zaczęła studiować stomatologię na Akademii Medycznej w Łodzi. Po studiach podjęła pracę w wyuczonym zawodzie, pisząc jednocześnie książki poświęcone tematyce wojennej i obozowej (m.in. „Niebo bez ptaków”, „Matylda”, „Powiedz mojej córce”). Jest również autorką kilku scenariuszy filmowych (np. „Procesy”, „List gończy”). Członkini Związku Literatów Polskich. Za swoje zasługi była wielokrotnie odznaczana, w tym Krzyżem Komandorskim, Krzyżem Oficerskim i Krzyżem Kawalerskim OOP. Mieszkała z mężem w Warszawie.
W pięćdziesięciolecie wybuchu II wojny światowej otrzymała w Aachen nagrodę pokojową Aachener Friedenspreise.
Danuta Brzosko-Mędryk żyła 94 lata.
Po wyzwoleniu, po półtorarocznej kuracji, zaczęła studiować stomatologię na Akademii Medycznej w Łodzi. Po studiach podjęła pracę w wyuczonym zawodzie, pisząc jednocześnie książki poświęcone tematyce wojennej i obozowej (m.in. „Niebo bez ptaków”, „Matylda”, „Powiedz mojej córce”). Jest również autorką kilku scenariuszy filmowych (np. „Procesy”, „List gończy”). Członkini Związku Literatów Polskich. Za swoje zasługi była wielokrotnie odznaczana, w tym Krzyżem Komandorskim, Krzyżem Oficerskim i Krzyżem Kawalerskim OOP. Mieszkała z mężem w Warszawie.
W pięćdziesięciolecie wybuchu II wojny światowej otrzymała w Aachen nagrodę pokojową Aachener Friedenspreise.
Danuta Brzosko-Mędryk żyła 94 lata.
7,3/10średnia ocena książek autora
253 przeczytało książki autora
570 chce przeczytać książki autora
3fanów autora
Zostań fanem autoraKsiążki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Najnowsze opinie o książkach autora
Niebo bez ptaków Danuta Brzosko-Mędryk ![Niebo bez ptaków](https://s.lubimyczytac.pl/upload/books/5003000/5003145/961528-352x500.jpg)
8,1
![Niebo bez ptaków](https://s.lubimyczytac.pl/upload/books/5003000/5003145/961528-352x500.jpg)
Współpraca: Prószyński i S-ka
Czytając „Niebo bez ptaków” miałam wrażenie, że czytam dobrze napisany horror. I ciężko jest mi uwierzyć, że to nie powieść grozy, ale prawdziwe piekło na Ziemi, jakie przeżyli ludzie w latach 40 ubiegłego roku. Codzienne apele, bicie, głód i permanentne zmęczenie, spowodowane nie tylko pracą ponad siły, ale również brakiem snu. Zimno, którego nie da się opisać i różne choroby przenoszone przez wszy, pluskwy i inne robactwo. Tak wyglądała codzienność autorki, Pani Danuty Brzesko-Mędrek oraz innych więźniarek obozu koncentracyjnego na Majdanku. Czytając zadawałam sobie pytanie, jak w ogóle można przeżyć ten koszmar? Jak nie tylko psychika, ale również organizm ludzki potrafił się zregenerować i przeżyć jeszcze wiele, wiele lat?
We wrześniu 1939 roku świat młodej Danusi legł w gruzach. Była harcerką, wesołą dziewczyną, która jak każda miała plany i marzenia. Wszystko z dnia na dzień zmieniło się. Maturę zdawała w bardzo nietypowych warunkach i nie w jednym miejscu. Została aresztowana za działalność konspiracyjną i uwięziona w Konzentrationslager Lublin. Najpierw zatrudniona w komandzie porządkowym, na V polu, później jako sprzątaczka w barakach esesmanów i pielęgniarka w szpitalu obozowym. Ryzykując swoje życie robiła notatki na temat koszmaru, jaki przeżywała ona i inni na Majdanku. Pomimo, że bruliony zostały zniszczone podczas Powstania Warszawskiego, to już w roku 1946 starała się wszystko otworzyć i w ten sposób powstał bezcenny dokument, będący świadectwem tego co działa się za murami obozu. Chciała w ten sposób oddać hołd pomordowanym.
Jak można przetrwać warunki jakie panowały w obozie? Co było siłą, która dawała nadzieję, że kiedyś to się skończy? Pani Danusia mówi o przyjaźni. Że tylko dzięki niej kobiety nie poddawały się. Wzajemni o siebie dbały i pomagały, zwłaszcza gdy któraś była poważnie chora. Autorka pisze również o grypsy, które były dla niej najcenniejszymi pamiątkami. Było w nich serce tych, które kochała.
Książka jest dość pokaźna, ale czyta się ją pomimo wszystko bardzo szybko. Opatrzona jest w fotografie i grypsy, nielegalne korespondencje wysyłane potajemnie z obozu. Na prawie każdej stronie znajduje się wyjaśnienie słów pochodzących z gwary obozowej oraz przetłumaczone zwroty z jezyka niemieckiego czy francuskiego.
Myślę, że książkę powinien przeczytać każdy, kto lubi sięgać po powieści historyczne, zwłaszcza te opisujące życie w obozach w czasie II Wojny Światowej. Powieść napisana przez sama więźniarkę jest na pewno cennym dokumentem. I jak zawsze czytając tego typu książki wywołuje ona wiele emocji. Przede wszystkim poczucie niesprawiedliwości i bezsensowności jakiekolwiek wojny.
Niebo bez ptaków Danuta Brzosko-Mędryk ![Niebo bez ptaków](https://s.lubimyczytac.pl/upload/books/5003000/5003145/961528-352x500.jpg)
8,1
![Niebo bez ptaków](https://s.lubimyczytac.pl/upload/books/5003000/5003145/961528-352x500.jpg)
Najcenniejsze wspomnienia obozowe powstawały tuż po wojnie, kiedy pamięć była jeszcze świeża, a świadkowie tamtych wydarzeń na bieżąco relacjonowali to, co działo się za drutami obozów.
Pani Danuta Brzosko-Mędryk do obozu trafiła jako bardzo młoda dziewczyna. Należała do pokolenia, któremu zabrano najlepsze lata i kazano dojrzewać za drutami Majdanka, Auschwitz, Ravensbruck i wielu innych strasznych miejsc. Jest więc to relacja niezwykła, pełna nadziei i młodzieńczej odwagi, by, pomimo tak strasznego losu, nie poddawać się, ale walczyć o każdy okruch normalności. Widzimy wojnę oczami młodych osób, które nie poddały się. Chciały żyć i korzystać z życia nawet w tak strasznych miejscach, jak Majdanek. W obozach uczyły się na tajnych wykładach, organizowały nielegalne spotkania artystyczne i zawierały przyjaźnie na całe życie. Książka jest bardzo mocna, brutalna, a jednak tchnie nadzieją. Widzimy jak Niemcom, pomimo ich starań, nie udało się złamać woli życia u więźniów.
Książka "Niebo bez ptaków" nie jest nowością. Pani Danuta zaczęła ją pisać jeszcze w obozie na skrawkach papieru. Kiedy te zostały zniszczone w powstaniu warszawskim, skrupulatnie po wojnie je odtworzyła i wydała swoje wspomnienia już w latach 60'. Z miejsca stały się jednym z najważniejszych dokumentów zbrodni popełnionych przez nazistów. Dziś, kiedy ocaleni z obozów powoli odchodzą, tym bardziej ważne jest czytanie ich wspomnień.
Wydanie, które czytałam obecnie nie jest tylko wznowieniem w nowej szacie graficznej. Zawiera niepublikowane wcześniej fragmenty rękopisów, dokumenty, zdjęcia. Nowe fragmenty zostały specjalnie wytłuszczone i zaznaczone w tekście. Całość powstawała pod patronatem Muzeum byłego obozu na Majdanku i robi ogromne wrażenie. Literatura obozowa, to jednak nie są zwykłe książki, ale przede wszystkim dowody na popełnione przez nazistów zbrodnie. Wspomnienia obozowe wymykają się więc jakiejkolwiek ocenie. Wszystkie są tak samo ważne.
Sandra