Amerykański fizyk teoretyczny i astrofizyk, noblista; popularyzator nauki i nauczyciel akademicki. Jego prace są związane z m.in. ogólną teorią względności i kosmologią. W 2017 roku uzyskał Nagrodę Nobla w dziedzinie fizyki wraz z Rainerem Weissem oraz Barrym C. Barishem – za zaobserwowanie fal grawitacyjnych. Ukończył California Institute of Technology w 1962, trzy lata później otrzymał doktorat w Princeton University, jego promotorem był John Archibald Wheeler. Jest członkiem American Academy of Arts and Sciences, National Academy of Sciences (USA) i American Philosophical Society oraz laureatem wielu nagród i wyróżnień naukowych. Pracował jako konsultant naukowy przy produkcji filmu Interstellar, nadzorując m.in. proces tworzenia widowiskowej wizualizacji czarnej dziury. W fandomie sci-fi znany z promocji hipotezy tuneli czasoprzestrzennych (wormholes). W Polsce ukazały się jego książki „Czarne dziury i krzywizny czasu” i „Interstellar i nauka”. Wraz z polską astrofizyczką Anną Żytkow wymyślił i opracował teoretycznie istnienie nowego rodzaju gwiazd zwanych obiektami Thorne-Żytkow.
Te osobliwości [wewnątrz czarnych dziur] są miejscem, w którym dochodzi do ognistej konsumpcji związku praw teorii względności Einsteina z p...
Te osobliwości [wewnątrz czarnych dziur] są miejscem, w którym dochodzi do ognistej konsumpcji związku praw teorii względności Einsteina z prawami kwantowymi. (s. 263).
„Interstellar i nauka” jest książką z początku opisującą okoliczności powstania filmu, która szybko przechodzi w powieść popularno-naukową. Autor poprzez opisywanie zjawisk pokazywanych w filmie wyjaśnia i tłumaczy prawa rządzące albo istniejące teorie dotyczące czarnych dziur, tuneli czasoprzestrzennych, kwantowej grawitacji czy fal grawitacyjnych. Robi to w oparciu o wiele ilustracji i w przyjaznej formie - pozostawiającej czytelnika w błogim przeświadczeniu „zrozumienia” 😉. Książka godna polecenia zarówno fanom filmu jak i osobom poszukującym źródła informacji o anomaliach kosmicznych.
Przeczytać i podać dalej.
Ależ fantastyczna książka! Nie to, że fantastyczna, ale fantastyczna! Fascynująca opowieść.
Z przebogatym matriałem ilustracyjnym, który idealnie uzupełnia i pomaga zrozumieć nie tylko idee filmu ale również teorie naukowe. A najlepsze, że znajomość filmu wcale nie jest do lektury konieczna. Z powodzeniem może stanowić doskonałe wprowadzenie w astrofizykę dla nowicjuszy.
Na okładce umieszczono notkę: "nie czytać przed obejrzeniem filmu". Trzeba KONIECZNIE przeczytać przed obejrzeniem filmu. Kij w oko wątkom fabuły - aby w pełni odebrać fantastyczną naukowość filmu, trzeba pierwej poznać książkowy komentarz do niego. Najpierw przeczytać a potem ewentualnie obejrzeć.
Zostawiono dużo pustych stron (miejsce na własne notatki rysunki i wyliczenia?). Stan wiedzy podanej w książce jest aktualny na rok 2012 i trzeba mieć to na uwadze podczas obcowania z nią. Niestety dużym cieniem na publikacji kładą się odnośniki do wikipedii - na szczęście tylko w dodatku 'Gdzie można dowiedzieć się czegoś więcej?'. Sam Kip twierdzi, że ilość błędów w angielskich hasłach astrofizycznych to ok. 10%. Niestety, tam gdzie to tylko możliwe, tłumacze stosują odnośniki to polskiej wikipedii, w której (poza częstym brakiem aktualizacji haseł) odsetek błędów jest znacznie wyższy. I jeszcze jeden minus: więszość odnośników do stron internetowych (poza ww. wikipedią) jest niestety nieaktywa.
Każdy film powinien mieć taki książkowy komentarz.