Okupacja w pewnej mierze zmieniła nawet i rozbudziła wieś. Największe zmiany widziało się w okolicach Warszawy, gdzie włościanin, wciągnięty...
Najnowsze artykuły
- ArtykułyKlucz do konwencji, czyli schematy w kryminałachMarcin Waincetel20
- ArtykułyZakładki, a także wszystko, czego jako zakładek używamy. Czym zaznaczasz przeczytane strony książek?Anna Sierant54
- ArtykułyCzytamy w weekend. 7 czerwca 2024LubimyCzytać406
- ArtykułyHistoria jako proces poznania bohatera. Wywiad z Pawłem LeśniakiemMarcin Waincetel2
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Ferdynand Goetel
21
7,1/10
Urodzony: 15.05.1890Zmarły: 24.11.1960
Polski prozaik, dramatopisarz, publicysta, scenarzysta i działacz polityczny, członek Polskiej Akademii Literatury od 1935 r., działacz polskiego PEN Clubu i Związku Zawodowego Literatów Polskich, laureat Złotego Wawrzynu PAL.
Ojciec Elżbiety Goetel oraz Romana Goetla (fotograf). Brat Walerego Goetla.
Należał do najwybitniejszych i najpopularniejszych prozaików II Rzeczypospolitej. Sławę przyniosła mu wspomnieniowa relacja Przez płonący Wschód, w której opisał brawurową ucieczkę do Polski przez ogarniętą rewolucyjną zawieruchą Azję. Ważne miejsce w dorobku pisarza zajęła filmowana i tłumaczona na wiele języków awangardowa powieść Z dnia na dzień. Był też autorem znakomitych książek podróżniczych oraz głośnego manifestu politycznego Pod znakiem faszyzmu. W grudniu 1945 roku, ścigany przez komunistów pod fałszywym zarzutem kolaboracji z Niemcami, Goetel opuścił potajemnie Polskę. W PRL książki Goetla były wycofywane z bibliotek, a jego nazwisko znajdowało się na cenzorskim indeksie. Zmarł na emigracji w Londynie. 13 grudnia 2003 roku na zakopiańskim cmentarzu na Pęksowym Brzyzku spoczęły prochy Ferdynanda Goetla…
Ojciec Elżbiety Goetel oraz Romana Goetla (fotograf). Brat Walerego Goetla.
Należał do najwybitniejszych i najpopularniejszych prozaików II Rzeczypospolitej. Sławę przyniosła mu wspomnieniowa relacja Przez płonący Wschód, w której opisał brawurową ucieczkę do Polski przez ogarniętą rewolucyjną zawieruchą Azję. Ważne miejsce w dorobku pisarza zajęła filmowana i tłumaczona na wiele języków awangardowa powieść Z dnia na dzień. Był też autorem znakomitych książek podróżniczych oraz głośnego manifestu politycznego Pod znakiem faszyzmu. W grudniu 1945 roku, ścigany przez komunistów pod fałszywym zarzutem kolaboracji z Niemcami, Goetel opuścił potajemnie Polskę. W PRL książki Goetla były wycofywane z bibliotek, a jego nazwisko znajdowało się na cenzorskim indeksie. Zmarł na emigracji w Londynie. 13 grudnia 2003 roku na zakopiańskim cmentarzu na Pęksowym Brzyzku spoczęły prochy Ferdynanda Goetla…
7,1/10średnia ocena książek autora
213 przeczytało książki autora
390 chce przeczytać książki autora
7fanów autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Szkice o literaturze i kulturze. Notatki literackie
Ferdynand Goetel
9,0 z 1 ocen
1 czytelnik 0 opinii
2021
Pisma Polityczne Pod Znakiem Faszyzmu Oraz Szkice Rozproszone 1921-1955
Ferdynand Goetel
6,5 z 4 ocen
9 czytelników 1 opinia
2006
Czarny szczyt. Proza taternicka lat 1904-1939
Ferdynand Goetel, Wawrzyniec Żuławski
7,2 z 10 ocen
40 czytelników 0 opinii
1976
Popularne cytaty autora
Cytat dnia
Wiek XIX, wiek wielkiej przemiany wewnętrznej, która przeobraziła Polaków w naród pełny i wspaniały, przełamał i zapory polskiej zasiedziało...
Wiek XIX, wiek wielkiej przemiany wewnętrznej, która przeobraziła Polaków w naród pełny i wspaniały, przełamał i zapory polskiej zasiedziałości. Przyroda i lud, uznane przez romantyzm za drogowskaz idealistyczny, skłoniły ówczesnych ludzi do odkrywania własnego kraju, dalej i szerzej, niż sięgała sielska nizina.
2 osoby to lubiądekadentyzm, choroba kulturalnego przesytu
1 osoba to lubi
Najnowsze opinie o książkach autora
Pątnik Karapeta Ferdynand Goetel
6,7
Tom opowiadań Ferdynanda Goetla rozgrywający się w czasie tzw. rewolucji rosyjskiej, a raczej wojny domowej w Rosji po przewrocie bolszewickim. Autor umiejscowił je w tzw. Turkiestanie, czyli mówiąc dzisiejszym językiem – Azji Środkowej. Nie było tam wtedy jeszcze bowiem podziału na pięć republik radzieckich, obecnie będących niepodległymi państwami (Kazachstan, Turkmenistan, Uzbekistan, Tadżykistan i Kirgistan).
Wszystkie opowiadania bazują na osobistych doświadczeniach autora, który spędził tam zarówno I wojnę światową (deportowany jako obywatel Austro-Węgier) jak i opisywany okres kształtowania się i umacniania władzy bolszewików. I tego też okresu oraz tematyki dotyczą poszczególne utwory.
Język jest wartki i potoczysty, fabuły wiarygodne i pełne akcji. Razi nieco charakterystyczna maniera językowa ukwiecania wypowiedzi oraz opisów, charakterystyczna dla wielu twórców okresu międzywojennego. Tym niemniej jest to lektura warta przeczytania, bowiem powstała niedługo po zdarzeniach, które legły u podstaw jej napisania. Do tego jeszcze przez naocznego widza i uczestnika.
Czasy wojny Ferdynand Goetel
7,3
Czasy wojny
Ferdynand Goetel
czyta: Andrzej Chomiński
seria: Nasze lektury
Rozgłośnia Polska Radia Wolna Europa
Są książki, które zmieniają obraz świata w umyśle czytelnika niezależnie od tego, jak wiele już wie. Przykładem choćby Spowiedź Calka Perechodnika, która pozostawia niezatarte wrażenie w sercu i umyśle każdego, choćby nie wiem jak wiele wcześniej czytał na temat losów Żydów podczas II wojny światowej i relacji pomiędzy Polakami, Żydami i Niemcami. Ostatnio jednak miałem możliwość posłuchać książki Ferdynanda Goetela Czasy wojny, którą Andrzej Chomiński czytał na antenie Rozgłośni Polskiej Radia Wolna Europa w cyklu Nasze lektury i wrażenia z tego dzieła przebiły chyba wszystko, co o tej wojnie, a zwłaszcza o dziejach Polski i Polaków, zdarzyło mi się czytać.
Czasy wojny to książka wspomnieniowa zasadniczo obejmująca okres od 1939 do 1946. Autor, znakomity przedwojenny polski literat, pokazuje się w dziele jako wspaniałe pióro pozwalające odbiorcy cieszyć się nie tylko doskonałą warstwą warsztatową, piękną przedwojenną polszczyzną, ale i perspektywą, jakiej brakuje zdecydowanej większości autorów pamiętników czasów wojny. Jeszcze nie spotkałem pisarza tego okresu, który by łączył w sobie podobną bystrość uważnego obserwatora, nie tylko patrzącego okiem, ale i wyczuciem spraw politycznych, prądów historii, bezbłędnym kompasem moralnym oraz wrażliwością dostępną tylko z gruntu porządnym, dobrym do głębi ludziom. Do tego znajomości w różnych środowiskach, stanowisko, wykształcenie i osobiste predyspozycje pisarza, pozwoliły mu na oglądanie, ocenianie i komentowanie ówczesnej rzeczywistości, prądów politycznych oraz historycznych nieuchronności z ponadczasową celnością i z perspektywy dla innych nieosiągalnej. Jednocześnie zaś jest to dzieło wybitnie osobiste, przez co tym bardziej tchnące autentyzmem, którego brak innym znanym publikacjom z tego i o tym okresie, które albo prezentują szerokie i dogłębne spojrzenie, albo autentyczny, przejmujący realizm.
Całe życie Ferdynanda Goetela mogłoby być materiałem do fascynującej opowieści literackiej czy filmowej, a okres wspominany przez niego w Czasach wojny jest siłą rzeczy szczególnie interesujący i powstało dzieło nad wyraz godne polecenia.
Uczciwość, prawość (co nie zawsze znaczy to samo) i bezkompromisowa moralność oraz odwaga cywilna kazały pisarzowi nie tylko odczarować na kartach wspomnień drażliwe aspekty historii, takie jak choćby powstanie warszawskie, i ukazać co na ten temat myślano oraz mówiono w tamtych czasach, gdy wydarzenia miały miejsce. Kazały mu również wziąć udział w niemieckiej ekshumacji w Katyniu i podjąć samotną walkę o ujawnienie prawdy o zbrodni katyńskiej, za co zapłacił śmiercią za życia, bo tym chyba jest właśnie to, co zrobili mu rodacy z PRL.
Nie tylko do 1989 nie wydawano w Polsce legalnie tekstów tego autora, ale wykreślano jego nazwisko z leksykonów, programów nauczania, lub co gorsza zamieszczano życiorys daleko odbiegający od rzeczywistości, a jego dzieła wycofano (taki eufemizm na spalenie) z bibliotek. Teraz mamy okazję poznać jego dorobek, a ja uznałem, że zacznę od Czasów wojny, gdyż to one właśnie opowiadają o wydarzeniach, które sprawiły, że Goetel musiał z kraju wyjechać i umrzeć na obczyźnie, a władze robiły wszystko, by o nim zapomniano. Lektura przeszła wszelkie, najśmielsze moje oczekiwania i gdybym miał komuś polecić jedną, jedyną książkę, która nawet osobie kompletnie zielonej przedstawi zarazem ducha narodu, specyfikę czasu i miejsca, dzieje w ujęciu jak najbardziej indywidualnym i osobistym, a zarazem w oglądzie globalnym, politycznym i historycznym, padłoby właśnie na dzieło Goetela. Absolutnie i zdecydowanie polecam