Małgorzata Lis

Książkę poleciła mi sąsiadka, bo pies ☺️. A ja uwielbiam wszystko co pieskowe, książki wręcz zbieram w tej tematyce. Już od samego początku zauroczyła mnie ta książka i główna bohaterka, która jest bardzo naturalna i zwyczajna, taką z którą może utożsamiać się wiele czytelniczek. Ma swoje marzenia, plany, rozterki, kompleksy… przez to ta książka jest realna i naturalna. Drażnił mnie czasem tata Beaty te jego żary - drętwe suchary a po części miałam odczucia zwykła złośliwość. Niekoniecznie lubię gdy w książkach pisana jest historia z perspektywy dwóch osób bo zazwyczaj wiąże się z to powtórkami i robi się nudno a tutaj jakie miłe zaskoczenie! Nic takiego nie było, jedynie przeżycia, myśli drugiej osoby. Bardzo ciepła, podnosząca na duchu książka z pieskami w tle. Trochę na niekorzyść zaskoczyło mnie na końcu podejście Beaty do tego, że Rafał ma córkę i ona nie będzie tą jedyną, że będzie musiała się nim dzielić, nie będzie najważniejsza… kurczę dorosła kobieta a zachowanie nastolatki. I twierdzić, że ona będzie zawsze stała zawsze między nimi to chyba jednak za dużo powiedziane. Poczułam się nią rozczarowana. Jestem w stanie zrozumieć jej gafy językowe, że się zacięła i głupio odpowiadała, no dobrze emocje, zauroczenie nie pomagają ale to jej nastawienie do Asi zupełnie nie pasowało mi do tej Beaty z początku książki. Jako całość polecam.