Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Cóż, na początku warto zaznaczyć, że komiks jest adaptacją. Momentami miałam wrażenie, że to kolejna część książki, a nie pierwszy tom. Tak wiele było odniesień do tego, co wydarzyło się w przeszłości, tak wiele informacji, które wydawały się być absolutnie oczywiste dla bohaterów, a nic nie mówiły czytelnikowi. No dobrze, ale o czym jest ten komiks? O misji. Powierzono ją trójce młodych adeptów szkoły walki. Mają przywieźć swoim nauczycielom trzy fiolki z trucizną, udowadniając, że w pełni ukończyli szkolenie. Misja jest trudna, ponieważ specyfik jest wytwarzany tylko na jednej, dobrze strzeżonej wyspie. Czy im się uda? Czy będą szybsi od swoich kolegów ze szkoły? Czy sprostają strażnikom wyspy? Lektura odrobinę chropawa, mam wrażenie, że zabrakło ważnych elementów narracji, przez co straciła płynność. Kreska? Zaskakująca. Na jednym pasku postaci są fajnie narysowane, a na kolejnym – te same osoby, to prawdziwe koszmarki. Nie do końca też udało się nadać poszczególnym dzieciakom charakterystyczne dla nich rysy. Szkoda. Podsumowując, da się przeczytać, szału nie ma.

Cóż, na początku warto zaznaczyć, że komiks jest adaptacją. Momentami miałam wrażenie, że to kolejna część książki, a nie pierwszy tom. Tak wiele było odniesień do tego, co wydarzyło się w przeszłości, tak wiele informacji, które wydawały się być absolutnie oczywiste dla bohaterów, a nic n...

Rozwiń

Zwiń

Ileż w tej książce przemocy?! Na każdym poziomie. Fizycznym, mentalnym. Czasami miałam wrażenie, że autorka w ramach terapii postanowiła uśmiercić wszystkich swoich wrogów na kartach powieści, przy okazji sprawiając, że będą cierpieli katusze. Bohaterowie miotają się po całych kraju, ciągnąc za sobą wielotysięczne armie. Staczają bitwy lub prowadzą wielotygodniowe działania oblężnicze. A tymczasem państwo coraz bardziej pogrąża się w chaosie, głosie i nędzy. Co na to Hesperianie? Czy to jeszcze najeźdźcy, czy już zbawienie narodu? Jeśli przeczytaliście dwa poprzednie tomy, to oczywistym jest, że do lektury tego nie muszę was długo namawiać. Jeśli chcecie od niego rozpocząć lekturę – pogubicie się. Powieść dość ciekawa, jednakże przegadana. Cóż, objętość mówi sama za siebie. Przeczytać można, szału nie ma.

Ileż w tej książce przemocy?! Na każdym poziomie. Fizycznym, mentalnym. Czasami miałam wrażenie, że autorka w ramach terapii postanowiła uśmiercić wszystkich swoich wrogów na kartach powieści, przy okazji sprawiając, że będą cierpieli katusze. Bohaterowie miotają się po całych kraju, ciągn...

Rozwiń

Zwiń

Wydawnictwo Czarna Owca powinno zastanowić się nad poprawieniem jakości pracy redakcji. Niestety kolejna książka potwierdza smutną prawdę – nie jest dobrze. Tym razem nie wiem, czy również tłumaczka nie dorzuciła swoich trzech groszy. Powieść mogłaby być o wiele lepsza, bardziej poetycka, gdyby tylko poświęcono jej trochę czasu. A tak mamy pokraczne zdania, suchy tekst i dziwaczny dobór słów. I niby czytać się da, niby przyjemność jest, lecz pojawia się żal w czytelniku, że przecież mogłoby być lepiej. No, dobrze, to już pomarudziłam, a teraz przejdźmy do konkretów. Nie dziwię się, że powieść cieszy się powodzeniem. Historie bohaterów są różne, lecz jednocześnie podobne. Ukazują świat ludzi trzydziestoletnich. Rozczarowanych, pomimo osiągniętych celów. Rozgoryczenie, wypalenie zawodowe, przemęczenie, brak dobrze funkcjonującego związku – te problemy dotyczą nie tylko młodych ludzi mieszkających w Korei. Zadają sobie pytania o to, czy dobrze określili priorytety w swoim życiu, czy dokonali słusznych wyborów. Bo przecież zawsze osiąga się cel kosztem jakichś wyrzeczeń lub zaniedbań w innych dziedzinach życia. A czytelnik szuka odpowiedzi na te dylematy razem z bohaterami. Dużą rolę w tych etiudach odgrywa przyroda. Jest stałą towarzyszką przedstawianych wydarzeń. To jedna z tych książek, którą pochłania się nie wiadomo kiedy. Polecam.

Wydawnictwo Czarna Owca powinno zastanowić się nad poprawieniem jakości pracy redakcji. Niestety kolejna książka potwierdza smutną prawdę – nie jest dobrze. Tym razem nie wiem, czy również tłumaczka nie dorzuciła swoich trzech groszy. Powieść mogłaby być o wiele lepsza, bardziej poetycka, ...

Rozwiń

Zwiń

Czy kojarzycie syntezator mowy o wdzięcznym imieniu Ivona? Otóż, okazuje się, że lektorka tego audiobooka postanowiła nie być gorsza i dorównać wyśrubowanym wzorcom. Czyta niemalże tak, jak zrobiłaby to maszyna. I to na dodatek jeden z prototypów. Jeszcze nim nauczono je czym są emocje oraz właściwe tempo podawania tekstu. Naprawdę ciężko się słucha. A to dopiero pierwsza z wad tej książki. Kolejna? Grafomania. Dziwaczne słownictwo oraz kiepski styl. Przewidywalny tok akcji, co w przypadku kryminału nie jest zaletą. Powtarzalność fraz i zachowań bohaterów, która miała oddać grozę sytuacji, a po prostu nuży. Wysłuchałam do końca jedynie po to, by sprawdzić, czy rzeczywiście sprawdzą się moje domysły. Niestety, autorka niczym mnie nie zaskoczyła. Szczerze żałuję. Polecać się nie odważę.

Czy kojarzycie syntezator mowy o wdzięcznym imieniu Ivona? Otóż, okazuje się, że lektorka tego audiobooka postanowiła nie być gorsza i dorównać wyśrubowanym wzorcom. Czyta niemalże tak, jak zrobiłaby to maszyna. I to na dodatek jeden z prototypów. Jeszcze nim nauczono je czym są emocje ora...

Rozwiń

Zwiń

Co wiemy o uchodźcach z Syrii? Czy znamy genezę wybuchu wojny? Czy mamy pojęcie dlaczego uciekają z rodzinnego kraju i co się z nimi dzieje później? Autor na te pytania odpowiedział negatywnie, zatem postanowił zmienić tę sytuację. Gdy zrozumiał, że Europejczycy zbyt mało uwagi poświęcają temu tematowi, ponieważ nie identyfikują się z ludnością syryjską, stwierdził, że spróbuje wpłynąć na opinię publiczną. Wielokrotnie spotykał się z bohaterem tej powieści graficznej, a zarazem narratorem - Hakimem. Toczyli długie, szczere rozmowy. Ich zapis w postaci komiksu pozwala nam zaprzyjaźnić się z młodym Syryjczykiem, chociaż na chwilę postawić się na jego miejscu. Ważna, mądra książka. Bardzo się cieszę, że mogłam z nią spędzić trochę czasu. Polecam również wam. 

Co wiemy o uchodźcach z Syrii? Czy znamy genezę wybuchu wojny? Czy mamy pojęcie dlaczego uciekają z rodzinnego kraju i co się z nimi dzieje później? Autor na te pytania odpowiedział negatywnie, zatem postanowił zmienić tę sytuację. Gdy zrozumiał, że Europejczycy zbyt mało uwagi poświęcają ...

Rozwiń

Zwiń

To mogła być taka sympatyczna literatura rozrywkowa. I to pomimo tytułu ewidentnie wymyślonego po to, by wzbudzić zainteresowanie potencjalnego czytelnika. Naprawdę miała spory potencjał. Niestety, jak to zwykle w życiu bywa, wykonanie nie sprostało ambitnym zamierzeniom. Otóż, gdy główna bohaterka, która z determinacją poświęca się realizacji swojego planu, zaczyna snuć refleksje na temat wyboru drogi życiowej, to z powieści uchodzi cały urok, niczym powietrze z przekłutego balonu. Prawdopodobieństwo przedstawionych wydarzeń też pozostawia sporo do życzenia, lecz w książce napisanej ku czytelniczej uciesze, jest to zrozumiałe. Zatem jeżeli poszukujecie niewymagającej intelektualnie powieści, która świetnie nada się na lekturę plażową, ponieważ nie będzie wielkiej straty, gdy ją piasek przysypie - to może być idealny wybór.

To mogła być taka sympatyczna literatura rozrywkowa. I to pomimo tytułu ewidentnie wymyślonego po to, by wzbudzić zainteresowanie potencjalnego czytelnika. Naprawdę miała spory potencjał. Niestety, jak to zwykle w życiu bywa, wykonanie nie sprostało ambitnym zamierzeniom. Otóż, gdy główna...

Rozwiń

Zwiń