Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jedyna taka książka dotykająca tematu wojny i obozów koncentracyjnych. Pierwszy raz spotykam się z takim nastawieniem. Szukanie pozytywnych stron w KAZDEJ życiowej sytuacji, odrywanie się od przeszłości (żyć dalej zamiast rozpamiętywać), czerpanie z życia tego co się da, przy czym nie będąc obojętnym na drugie człowieka, a wręcz otwartym i obecnym. Pani Alicja dała mi niesamowitą lekcję dobrego (szczęśliwego?) życia. Mam nadzieję, że uda mi się wprowadzić ją w moją codzienność.

Jedyna taka książka dotykająca tematu wojny i obozów koncentracyjnych. Pierwszy raz spotykam się z takim nastawieniem. Szukanie pozytywnych stron w KAZDEJ życiowej sytuacji, odrywanie się od przeszłości (żyć dalej zamiast rozpamiętywać), czerpanie z życia tego co się da, przy czym nie będąc obojętnym na drugie człowieka, a wręcz otwartym i obecnym. Pani Alicja dała mi...

Bardzo, bardzo dobre opowiadania o mężczyznach w relacji z kobietami. Uwielbiam styl Murakami, a tytułowy utwór jest szczególnie poetycki. Polecam!

Bardzo, bardzo dobre opowiadania o mężczyznach w relacji z kobietami. Uwielbiam styl Murakami, a tytułowy utwór jest szczególnie poetycki. Polecam!

To nie jest książka dla każdego. Powiedziałabym, że to powieść trudna w odbiorze, głównie ze względu na zabiegi narracyjne. Dialogi są wpisane w tekst (a nie wyodrębnione), narrator jawny, zwraca się bezpośrednio do słuchacza (opowiada mu historię). Narrator jest w liczbie mnogiej (my) i ma irytująca skłonność do przesadnie długich tłumaczeń czy dywagacji. Ten apecyficzny styl może zniechęcić wielu (sama miałam problem z przejściem prze pierwsze rozdziały). Moim zdaniem warto jednak zainwestować czas i uwagę, bo książka, mimo dużego przegadania, fantastycznie ukazuje, do czego zdolni są politycy, aby utrzymać się u władzy i jak ich totalnie rozbraja cichy i pokojowy protest.
Dodam jeszcze, że jeśli ktoś nie zna Miasta ślepców (książki lub filmy) to niech nie czyta Miasta białych kart, bo dostanie sporo spoilerów.

To nie jest książka dla każdego. Powiedziałabym, że to powieść trudna w odbiorze, głównie ze względu na zabiegi narracyjne. Dialogi są wpisane w tekst (a nie wyodrębnione), narrator jawny, zwraca się bezpośrednio do słuchacza (opowiada mu historię). Narrator jest w liczbie mnogiej (my) i ma irytująca skłonność do przesadnie długich tłumaczeń czy dywagacji. Ten apecyficzny...