Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Odnoszę wrażenie, że powieści Danielle L. Jensen spektakularnie lecą w dół. Z autorki, której książki kochałam, do dziś z uczuciem wspominam jej trylogię klątwy, staje się autorką, której książek nie jestem w stanie nawet skończyć. Z pióra, które było lekkie, subtelne, wciągające, historie łapiące za serce, relacje między bohaterami, które były tak naturalne, tak zgrabnie prowadzone, nie pozostało dla mnie nic. Tej książki nawet nie mogę dokończyć. Nie interesuje mnie ona, nie obchodzi mnie, co wydarzy się dalej, jak potoczą się losy jej bohaterów, których nie da się polubić, bo są irytujący, sztampowi, nudni, a zarówno w ich głowach, jak i w słowach wypowiadanych, przewija się wyłącznie seks.
I to jest to, co okropnie eskalowało w książkach Danielle. Seks, który w początkowych książkach prawie nie istniał, a jeśli już, był bardzo subtelny i delikatny, w kolejnych zaczął już stawać się tematem numer jeden. Bohaterom chodzi tylko o seks, cały czas są napaleni, pobudzeni, pełni pożądania, myślą tylko o sobie i o tym, co mogliby zrobi to sobie nawzajem. Męczy mnie to, ileż można. Gdybym tego oczekiwała od książek, sięgnęłabym po tanie erotyki, a nie autorkę, którą bardzo sobie ceniłam.
Ceniłam, bo w tym momencie nie chce mi się już sięgać po resztę jej twórczości. Wiem już, co tam zastanę.
Zamiast wartościowej literatury, mile spędzonych chwil i fascynującej historii w tym momencie możemy dostać tylko tani erotyk z jakąś byle jaką historią w tle. Nic nie znaczących bohaterów, czy to głównych, czy pobocznych. Opowiastkę jakich wiele, przewidywalną, schematyczną i opartą na wręcz zwierzęcym pociągu seksualnym. Ja autorce już podziękuję, niech jej pióro stacza się i marnuje dalej. Szkoda potencjału, który posiadała.

Odnoszę wrażenie, że powieści Danielle L. Jensen spektakularnie lecą w dół. Z autorki, której książki kochałam, do dziś z uczuciem wspominam jej trylogię klątwy, staje się autorką, której książek nie jestem w stanie nawet skończyć. Z pióra, które było lekkie, subtelne, wciągające, historie łapiące za serce, relacje między bohaterami, które były tak naturalne, tak zgrabnie...

Nieprawdopodobne jak bardzo nudna jest to książka. Nie wiem jakim cudem udało mi się dotrzeć do ponad 400 stron, czytając ją z zaangażowaniem i zaciekawieniem na poziomie zerowym. Przysięgam. Wszystko w tej książce było takie mdłe, przewidywalne, nieinteresujące, że w końcu, gdy zaczęłam przewijać strony już kompletnie pozbawiona nadziei, że ta książka jeszcze mnie wciągnie, stwierdziłam, że nie chce mi się z nią dłużej bawić. I tak poświęciłam jej zbyt dużo mojego czasu. I choć boli mnie ilość ostatnich DNF-ów, tak równie mocno boli mnie czas poświęcany na książki, które nie są go warte. Przede mną na półce jeszcze jedna książka tej autorki - ponoć lepsza, ale na ten moment czuję się dość zniechęcona do jej twórczości.

Nieprawdopodobne jak bardzo nudna jest to książka. Nie wiem jakim cudem udało mi się dotrzeć do ponad 400 stron, czytając ją z zaangażowaniem i zaciekawieniem na poziomie zerowym. Przysięgam. Wszystko w tej książce było takie mdłe, przewidywalne, nieinteresujące, że w końcu, gdy zaczęłam przewijać strony już kompletnie pozbawiona nadziei, że ta książka jeszcze mnie...

Tak ciężko mi jednoznacznie ocenić tę książkę, była dla mnie tak kosmicznie skrajna, że z samej przyjemności czytania, faktu, że dosłownie nie mogłam się od niej oderwać i zarwałam dla niej część nocy - z chęcią przyznałabym jej ósemkę, naprawdę dobrze się przy niej bawiłam, ale nie mogę zapomnieć o momentach, przy których (zwłaszcza na początku) myślałam, że skończy ona jako DNF, które były tak bezmiernie głupie i irytujące, i prześladowały mnie nawet w tej połowie książki, przy której zaczęłam ją bardziej kochać, niż nienawidzić. Bo, błagam, w ilu jeszcze książkach będziemy musieli czytać o takim natężeniu potężnych, kamiennych męskich klat, umięśnionych udach i mięśniach, które mają swoje rodziny i małe mięśniątka... Ja nie żartuję, w tej książce dosłownie poleciał taki tekst. I za to szczerze jej nie cierpię. Za dużo, za pusto, zbyt infantylnie, oczy dosłownie zaczęły mnie boleć od wywracania nimi za każdym razem, gdy wspomniane zostało o mięśniach, sile, byciu jak kamień, byciu niemożliwie pięknym, TYM BARDZIEJ, że ta książka miała być finalnie o czymś innym, wręcz przeciwnym, o pięknie wewnętrznym i tym, co mamy do zaoferowania światu poza naszym wyglądem. Więc tu mamy lekki zgrzyt.
Nie przekonywał mnie również motyw klątwy, był nieco dziwny, zbyt abstrakcyjny jak na książkę, która nie jest fantastyką, ale nie raziło mnie to tak, jak przy innych książkach z podobnym motywem.
No i mamy jeszcze motyw z matką bliźniaczek, obsesyjną, chorą, niestabilną, który był bardzo ciekawy, czekałam na jego rozwinięcie, na interakcje między nimi, czekałam aż w końcu prawda wyjdzie na jaw, ale momentami był tak abstrakcyjny i przekoloryzowany, a fakt, że nikt inny nie zwrócił na to uwagi, jak różnie traktowane są bliźniaczki był dla mnie dość szokujący.
No i zakończenie... Kolejny raz spotykam się z takim zwieńczeniem akceptacji siebie, przemianą w myśleniu, która dzieje się na pstryknięcie palcem i nie jest to dla mnie autentyczne. Nie daje mi to nadziei, nie wzbudza we mnie wiarygodności czy chęci pogodzenia się z samą sobą, a jedynie frustrację, że kolejny raz to wydaje się przychodzić tak łatwo, gdy wcale tak nie jest. To jest moment, który mnie trochę rozgniewał.
Gdyby wyciąć z tej książki wszystkie fragmenty o klacie Santiago, książka zmniejszyłaby się o około sto stron i byłaby świetna. Miałaby dalej trochę wad, mankamentów i głupotek w sobie, ale i tak by zyskała. A tak nie jestem w stanie dać jej więcej niż 7 gwiazdek. Generalnie za całokształt zasługuje na szósteczkę, ale nie mogę jej odjąć tego, jak cudownie się przy niej bawiłam i jak bardzo nie mogłam się od niej oderwać, jak bardzo przeżywałam to, co się w niej działo, to, jak czuła się Moon.
Ode mnie - polecajka, ale zgodzę się, jeśli ktoś uzna ją za irytującą i infantylną! Jest okropnie skrajna!

Tak ciężko mi jednoznacznie ocenić tę książkę, była dla mnie tak kosmicznie skrajna, że z samej przyjemności czytania, faktu, że dosłownie nie mogłam się od niej oderwać i zarwałam dla niej część nocy - z chęcią przyznałabym jej ósemkę, naprawdę dobrze się przy niej bawiłam, ale nie mogę zapomnieć o momentach, przy których (zwłaszcza na początku) myślałam, że skończy ona...