Jesteśmy społecznością, która kocha książki

O, ciężko, ciężko, ale ciężko.

Tedy czytam i patrzę, ale czytam tak srogo i tyż zawzięcie, strony, Stroniszcza, literami upstrzone, słowemi, zdanemi, Znakami i czym tam jeszczy. Czytam! Ale pusto wszędy, mimo że diabli nadali tych Liter, słów, zdań, znaków i przeklętych tych wszystkich, jak Boga kocham i czytam, czytam, czytam. Ale dalej pusto, dalej, bo Forma, bo forma, bo parodia i już sam nie wim co Ojczyzna, co Synczyzna, co ważny, co Nieważny. I tak czytam, czytam, aż Buchbach, przeczytałem.

Niełatwa lektura, męcząca. I ostatecznie dająca uczucie przerostu formy nad treścią. Niewątpliwie awangardowa, w swoich czasach kontrowersyjna. Ale dziś, gdy kontrowersji wzbudza niewiele, to prostu ciekawostka, zabawa literacka i manifest Gombrowicza - istotny dla wielbicieli, dla mnie niekoniecznie. Nie żałuję czasu spędzonego na lekturze, choć od oceny w gwiazdkach się powstrzymam. Czuję, że to książka w pewnym stopniu ważna, ale mi się nie podoba.

O, ciężko, ciężko, ale ciężko.

Tedy czytam i patrzę, ale czytam tak srogo i tyż zawzięcie, strony, Stroniszcza, literami upstrzone, słowemi, zdanemi, Znakami i czym tam jeszczy. Czytam! Ale pusto wszędy, mimo że diabli nadali tych Liter, słów, zdań, znaków i przeklętych tych wszystkich, jak Boga kocham i czytam, czytam, czytam. Ale dalej pusto, dalej, bo Forma, bo forma,...

Dickens wymaga pewnej "inwestycji" w toku czytania. Musimy dać mu kredyt zaufania, wciągnąć się w tę wielowątkową powieść, przełknąć jakoś główną bohaterkę zesłaną na ten szary świat prosto z niebiesiech (słowo daję, tak pozbawionego skazy ucieleśnienia dobra, altruizmu i delikatności, nie widziałem do tej pory i mam szczerą nadzieję nie spotkać ponownie, bo mi jeszcze nie przeszły mdłości), zaakceptować fakt, że w całym Londynie i okolicach mieszka około 100 osób, z których wszystkie wciąż na siebie wpadają i są jakoś ze sobą powiązane i... pobierać sute odsetki, bo im dalej w karty "Samotni", tym to wszystko ciekawsze i bardziej wciągające.
Jak na powieść, której zadaniem miał być komentarz na temat dziewiętnastowiecznej Anglii, mamy tutaj bardzo uniwersalne i do dziś aktualne przedstawienie mnogości ludzkich zalet i przywar. Ale jednak to nie esej, a powieść obyczajowa i poza kilkoma fabularnymi deus ex machina, to bardzo ciekawa historia okraszona świetnie napisanymi postaciami (może poza miodem na rany i czekoladową bezą na duszę w postaci Estery).
Podobne odczucia miałem przy lekturze Dawida Copperfielda i przyjemność z lektury porównuję w obu pozycjach, ale nie ma co ukrywać - Samotnia jest lepszą, dojrzalszą i bogatszą powieścią z tych dwóch. Polecam każdemu gotowemu na coś dłuższego i nieprzerażonemu progiem wejścia.

Dickens wymaga pewnej "inwestycji" w toku czytania. Musimy dać mu kredyt zaufania, wciągnąć się w tę wielowątkową powieść, przełknąć jakoś główną bohaterkę zesłaną na ten szary świat prosto z niebiesiech (słowo daję, tak pozbawionego skazy ucieleśnienia dobra, altruizmu i delikatności, nie widziałem do tej pory i mam szczerą nadzieję nie spotkać ponownie, bo mi jeszcze nie...

Bardzo miło mi się to czytało. Ewidentnie czytelnikiem docelowym jest ktoś, kto wcześniej jedyny kontakt z grecką mitologią miał podczas seansu Herculesa i/lub Xeny, ale i dla kogoś, kto ma oprawione w ramkę zdjęcie Parandowskiego nad biurkiem, lektura "Mythosa" nie będzie stratą czasu. Poza nieco luźniejszym podejściem do tematu (dla jednych to wada, dla drugich zaleta) mamy tu też nieśmiałą, ale godną szacunku, próbę poszerzenia tego opracowania o ocenę wpływu greckich mitów na nasze dzisiejsze życie i kulturę. Mówię tu zwłaszcza o kontekscie rozważań etymologicznych, ale też o bardzo osobistym posłowiu, w którym czytamy o podejściu autora do mitologii.

Serdecznie polecam każdemu zainteresowanym grecką mitologią.

Bardzo miło mi się to czytało. Ewidentnie czytelnikiem docelowym jest ktoś, kto wcześniej jedyny kontakt z grecką mitologią miał podczas seansu Herculesa i/lub Xeny, ale i dla kogoś, kto ma oprawione w ramkę zdjęcie Parandowskiego nad biurkiem, lektura "Mythosa" nie będzie stratą czasu. Poza nieco luźniejszym podejściem do tematu (dla jednych to wada, dla drugich zaleta)...